Horyzonty uczuć

Tak się złożyło, zupełnie przypadkiem, że wszystkie trzy tomy czytałam w wakacje. I to było super, bo czułam się jakbym była na miejscu akcji - w Pobierowie! Oczami wyobraźni widziałam pensjonat Matyldy, gości i całą tą wakacyjną nadmorską atmosferę. Niektóre podejmowane tematy były trudne, ale przedstawione w bardzo przystępny dla czytelnika sposób. W kolejnych częściach nie brakowało emocji, tych pozytywnych jak i negatywnych. Spora liczba bohaterów, których losy się przeplatały, nie stanowiła przeszkody by zapamiętać każdego z nich.

Tak się złożyło, zupełnie przypadkiem, że wszystkie trzy tomy czytałam w wakacje. I to było super, bo czułam się jakbym była na miejscu akcji - w Pobierowie! Oczami wyobraźni widziałam pensjonat Matyldy, gości i całą tą wakacyjną nadmorską atmosferę. Niektóre podejmowane tematy były trudne, ale przedstawione w bardzo przystępny dla czytelnika sposób. W kolejnych częściach...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Początek był zachęcający. Ale te krótkie, za szybko ucinane wątki, żeby wprowadzić nowego bohatera mnie irytowały. Nie mogłam się połapać, kto jest kim. Po co tyle szczegółów, większość wydawała mi się zbędnymi, pobocznymi informacjami. Zamęt niedobrze wróży mojej chęci czytania dalej. Przyznam szczerze, byłam ciekawa co dziewczyny w niej widziały i dlatego czytałam dalej.

A do tego jeszcze ta posępna nuta. Wszystko na nie. Sami źli faceci, same zniszczone przez nich kobiety i ich smutne historie. Nie tego chciałam, nie na to liczyłam. Książka ma być dla mnie odskocznią, a nie kolejnym artykułem o przemocy domowej. Serio nie można napisać, czegoś co jest lekkie, łatwe i przyjemne.

Tragedia?

A nie, w końcu wszystko zaczęło się sklejać, a ja dałam się wciągnąć. I o ile początek męczyłam kilka dni, o tyle pozostałe 2/3 książki pochłonęłam w niecałe, ciut luźniejsze popołudnie.

Kibicowałam wszystkim bohaterom, a im lepiej się robiło, tym bardziej nie mogłam jej odłożyć. Tak, tego potrzebowałam. Szczęśliwe zakończenie i to nie jedno. Jasne zbyt piękne, żeby było prawdziwe, normalnie tak nie bywa. Ale ja lubię bajki, lubię nadzieję, że będzie lepiej, lubię dobre zakończenia.

Odprężyłam się, wewnętrzne spięcie zelżało. Oczywiście przyczyniło się do tego też zmęczenie fizyczne, w końcu 7 godzin na dworze, dla pracownika biurowego, to wręcz nie do pomyślenia.

Fajna książka, na lato, na gorsze chwile. Jeśli masz ochotę na dobre zakończenie. Ja jestem pod wrażeniem, bo jeśli kolejne części równie udane będą to chyba będę miała kolejną ulubioną polską pisarkę. Polecam.

Początek był zachęcający. Ale te krótkie, za szybko ucinane wątki, żeby wprowadzić nowego bohatera mnie irytowały. Nie mogłam się połapać, kto jest kim. Po co tyle szczegółów, większość wydawała mi się zbędnymi, pobocznymi informacjami. Zamęt niedobrze wróży mojej chęci czytania dalej. Przyznam szczerze, byłam ciekawa co dziewczyny w niej widziały i dlatego czytałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Horyzonty uczuć” to pierwsza część trylogii „Zakątek szczęścia”, której akcja toczy się w moim ukochanym Pobierowie, które jest tak bliskie mojemu sercu. Czytając tę powieść czułam jakbym sama odpoczywała w pensjonacie u Pani Matyldy. Tak łatwo było mi czuć, dotykać i smakować wszystko z bohaterami. Dorota Schrammek oprowadziła mnie po miejscach, które dobrze znam, aby poznać je na nowo. Myślę, że gdy tylko pogoda się trochę poprawi wybiorę się w niedaleką dla mnie podróż do Pobierowa, miejsca które zmieniło losy bohaterów, może i w moim przypadku się to sprawdzi. Jestem pewna, że za każdym razem, gdy wybiorę się w podróż do tej pięknej, nadmorskiej miejscowości będą wracały chwilę, jakie przeżyłam z bohaterami książki, chodząc tymi samymi ścieżkami co oni.

„Horyzonty uczuć” to wielowątkowa powieść, w której losy bohaterów splatają się w niepozornym pensjonacie u sympatycznej i przemiłej Pani Matyldy. Autorka bardzo umiejętnie splatała że sobą historię obcych dla siebie osób, którzy stali się dla siebie bliscy. Każda z postaci przeżywa trudne chwile boryka się z problemami, które dla każdego z nas mogą być bardzo znajome. Osoby, które wydają się tak różne, mające inne cele, dążące do czegoś innego. Wspólna jest dla nich walka o własne szczęście. Wyjazd, który dla każdego z nich był impulsem, stał się nadzieją na lepsze jutro. Dwa tygodnie z dala od domu, znajomych i rodziny zmieniły ich życie na lepsze. Mogłoby się wydawać, że tak krótki wyjazd nie zmieni nic w ich życiu. Nic bardziej mylnego. Szczęście jest tak blisko, tylko trzeba sobie pomóc, aby je zdobyć.

Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie i lekko. Tak jak fala płynąca po morzu, tak ja przepłynęłam z nurtem słów tej książki. Cała historia była bardzo ciepła i rodzinna, pomimo problemów, z jakimi borykali się bohaterowie. Autorka nie bała się wprowadzić do fabuły tematów trudnych, ale tak bardzo realnych i prawdziwych. Powieść jest mądra i skłania do refleksji, zastanowienia się nad tym co tu i teraz.

„Horyzonty uczuć” przepełnione są wachlarzem emocji, które chwytają za serce. Można się przy niej wzruszyć, uśmiechnąć, poczuć to, czego na co dzień nie czujemy. Cały klimat książki wciąga i pobudza naszą wyobraźnię. Morze, plaża i słońce, to coś co uwielbiam i nigdy nie będę miała dość. Każdy z nas ma swoje jakieś problemy, nadzieje, znajduje się na roztaju dróg. Może rozwiązaniem będzie krótki, spontaniczny wyjazd. Może uda nam się odnaleźć własne szczęście, jeżeli sobie w tym trochę pomożemy.

Książkę polecam z całego serca. Niech i Was zabierze w piękną podróż, pełną uczucia, miłości i nadzieii. Warto czasami zapomnieć o problemach i zatopić się w lekturze, która zawładnie Waszym sercem.

„Horyzonty uczuć” to pierwsza część trylogii „Zakątek szczęścia”, której akcja toczy się w moim ukochanym Pobierowie, które jest tak bliskie mojemu sercu. Czytając tę powieść czułam jakbym sama odpoczywała w pensjonacie u Pani Matyldy. Tak łatwo było mi czuć, dotykać i smakować wszystko z bohaterami. Dorota Schrammek oprowadziła mnie po miejscach, które dobrze znam, aby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W świecie kryminałów i thrillerów postanowiłam zrobić sobie przerwę. Sięgnęłam po " Horyzonty uczuć". Początek bardzo mi się dłużył. Szeroki wachlarz bohaterów, każdy ze swoim bagażem trosk i problemów. Ale jak już ogarnęłam kto jest kto, kto z kim i dlaczego to zrobiło się ciekawiej. A że wypożyczyłam cały cykl to zaraz zaczynam kolejny tom. Tom o prawdziwym zwyczajnym życiu, którego to takie problemy mogą dotyczyć każdego z nas.

W świecie kryminałów i thrillerów postanowiłam zrobić sobie przerwę. Sięgnęłam po " Horyzonty uczuć". Początek bardzo mi się dłużył. Szeroki wachlarz bohaterów, każdy ze swoim bagażem trosk i problemów. Ale jak już ogarnęłam kto jest kto, kto z kim i dlaczego to zrobiło się ciekawiej. A że wypożyczyłam cały cykl to zaraz zaczynam kolejny tom. Tom o prawdziwym zwyczajnym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cudowna :)

Cudowna :)

Pokaż mimo to

Pobierowo , plaża , słońce wakacje ,życie .....:)

Pobierowo , plaża , słońce wakacje ,życie .....:)

Pokaż mimo to

Od ja­kie­goś cza­su ma­rzę o wy­je­ździe nad pol­skie mo­rze. Jed­nak w naj­bliż­szym cza­sie nie bę­dę mia­ła ku te­mu oka­zji. Tu z po­mo­cą przy­szły mi jak zwy­kle książ­ki, dzię­ki nim mo­że­my po­dró­żo­wać kie­dy i gdzie chce­my. Ja więc po­sta­no­wi­łam wy­brać się do nadmor­skie­go Po­bie­ro­wa ra­zem z bo­ha­te­ra­mi po­wie­ści „Ho­ry­zon­ty uczuć” au­tor­stwa Do­ro­ty Schram­mek.



Ma­tyl­da prze­pro­wa­dzi­ła się do Po­bie­ro­wa po śmier­ci mę­ża, po­nad dzie­sięć lat te­mu. Od te­go cza­su ko­bie­ta pro­wa­dzi tam pen­sjo­nat, w któ­rym każ­de­go zja­wia­ją się tu­ry­ści chcą­cy od­po­cząć od miej­skie­go gwa­ru w pięk­nych oko­licz­no­ściach przy­ro­dy.



Iwo­na po­sta­na­wia od­wie­dzić pen­sjo­nat ciot­ki wraz ze swo­ją có­recz­ką Zo­sią do­kład­nie w mo­men­cie gdy jej ży­cie sta­nę­ło na gło­wie. Czy ko­bie­cie uda się odzy­skać spo­kój i ra­dość z ży­cia. Czy jej ro­dzi­na wyj­dzie ca­ło z opre­sji ja­kie przy­go­to­wał im los?



Ry­szard po­ja­wia się w Po­bie­ro­wie ra­zem ze swo­im wnucz­kiem An­to­siem. Tyl­ko czy aby na pew­no je­go in­ten­cje są do­bre? Czy se­kret, któ­ry skry­wa uj­rzy świa­tło dzien­ne?



Zo­ja od za­wsze chcia­ła być ko­muś po­trzeb­na gdy więc na jej dro­dze po­ja­wił się Ta­de­usz Ka­czo­row­ski, któ­ry był nie­gdyś naj­bar­dziej po­czyt­nym szcze­ciń­skim po­etą bez chwi­li wa­ha­nia bie­rze to za mi­łość od pierw­sze­go wej­rze­nia. Tyl­ko czy na pew­no jest to uczu­cie od­wza­jem­nio­ne? Mo­że po­byt nad mo­rzem oka­że się dla ko­bie­ty bar­dziej prze­ło­mo­wy niż się spo­dzie­wa.



Al­do­na mi­mo mło­de­go we­ku ma już spo­ry ba­gaż do­świad­czeń ży­cio­wych za so­bą. Dziew­czy­na każ­de­go dnia mu­si sta­wiać czo­ła trud­no­ściom wy­ni­ka­ją­cym z no­wo­two­ru, na któ­ry cho­ru­je. Czy wa­ka­cyj­ny wy­jazd po­zwo­li jej choć na kil­ka dni za­po­mnieć o tym co trud­ne i bo­le­sne?



Piotr wraz ze swo­ją żo­ną Do­ro­tą wra­ca­ją do Po­bie­ro­wa po dwóch la­tach nie­obec­no­ści. Czy ich zwią­zek jest tak ja­kim wszy­scy go wi­dzą? Co kry­je się pod otocz­ką za­bie­ga­nia i zwy­kłej co­dzien­no­ści?



Na po­cząt­ku mu­szę za­zna­czyć, że „Ho­ry­zon­ty uczuć” to po­wieść, któ­ra jest po­cząt­kiem trzy to­mo­wej se­rii o tym sa­mym ty­tu­le. Jest to przede wszyst­kim opo­wieść na wskroś au­ten­tycz­na. Po­zba­wio­na wszel­kie­go prze­ry­so­wa­nia i sztucz­no­ści. Czy­ta­jąc moż­na od­nieść wra­że­nie, że ma się przed oczy­ma pięk­ną mo­zai­kę na­ma­lo­wa­ną za po­mo­cą uczuć i emo­cji. Do te­go stop­nia rze­czy­wi­stych, że co chwi­lę za­sta­na­wia­łam się nad tym czy hi­sto­rie tam opi­sa­ne wy­da­rzy­ły się na­praw­dę? Mo­gło, prze­cież Po­bie­ro­wo ist­nie­je.



„Ho­ry­zon­ty uczuć” to książ­ka, któ­ra po­ka­zu­je ja­cy je­ste­śmy i z czym przy­cho­dzi nam się zma­gać każ­de­go dnia. Au­tor­ka nie boi się po­ru­szać trud­nych te­ma­tów, pi­szę o wszyst­kim w ta­ki spo­sób by czy­tel­nik nie czuł się za­nad­to ob­cią­żo­ny. Mi­mo wszyst­ko jest to ten typ li­te­ra­tu­ry, któ­ry krze­pi, przy­wra­ca wia­rę w lep­sze ju­tro, po­zwa­la na od­prę­że­nie i chwi­le re­lak­su tyl­ko dla sie­bie.



Pod­su­mo­wu­jąc „Ho­ry­zon­ty uczuć” to po­wieść zde­cy­do­wa­nie god­na po­le­ce­nia za­rów­no na dłu­gie let­nie wie­czo­ry, jak i na każ­dy in­ny mo­ment w ży­ciu. Je­śli po­zwo­lisz się ocza­ro­wać at­mos­fe­rze ma­łe­go po­ło­żo­ne­go tuż nad Bał­ty­kiem Po­bie­ro­wa, zro­bisz w swo­im ser­cu choć odro­bi­ną miej­sca dla bo­ha­te­rów i ich nie­jed­no­krot­nie bar­dzo za­gma­twa­nych hi­sto­rii gwa­ran­tu­ję Ci, że nie bę­dziesz ża­ło­wał i czym prę­dzej się­gniesz po dru­gą część pod ty­tu­łem „Na brze­gu ży­cia”, aby do­wie­dzieć się co sły­chać u Ma­tyl­dy i jej przy­ja­ciół, jak da­lej po­to­czy­ły się ich lo­sy.



Po­le­cam!

Od ja­kie­goś cza­su ma­rzę o wy­je­ździe nad pol­skie mo­rze. Jed­nak w naj­bliż­szym cza­sie nie bę­dę mia­ła ku te­mu oka­zji. Tu z po­mo­cą przy­szły mi jak zwy­kle książ­ki, dzię­ki nim mo­że­my po­dró­żo­wać kie­dy i gdzie chce­my. Ja więc po­sta­no­wi­łam wy­brać się do nadmor­skie­go Po­bie­ro­wa ra­zem z bo­ha­te­ra­mi po­wie­ści „Ho­ry­zon­ty uczuć” au­tor­stwa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyjemna książka z happy endem, wszyscy bohaterowie rozwiązali wszystkie swoje problemy, aż miło wiedzieć, że tak można :) Ale ogólnie książka nie jest jakoś wyjątkowo naiwna, doskonała na długi wieczór.

Przyjemna książka z happy endem, wszyscy bohaterowie rozwiązali wszystkie swoje problemy, aż miło wiedzieć, że tak można :) Ale ogólnie książka nie jest jakoś wyjątkowo naiwna, doskonała na długi wieczór.

Pokaż mimo to

Książkę czytało mi się bardzo lekko i przyjemnie. Styl i prosty język pisania autorki sprawił,że nawet nie zauważyłam kiedy skończyłam czytać.Panuje tu ciepły i rodzinny klimat;)
W trakcie lektury miałam wrażenie jakby wszyscy bohaterowie byli mi znani od zawsze i bliscy . A to zapewne dlatego,że ich losy, perypetie i problemy były tak realne i życiowe iż czytelnik często ma wrażenie jakby czytał swoją własną historię. Książka nie ma otwartego zakończenia co dla mnie jest plusem, bowiem w każdym momencie mogę sięgnąć po część drugą i wiem, że to będą dalsze , nowe losy ;) POLECAM

Książkę czytało mi się bardzo lekko i przyjemnie. Styl i prosty język pisania autorki sprawił,że nawet nie zauważyłam kiedy skończyłam czytać.Panuje tu ciepły i rodzinny klimat;)
W trakcie lektury miałam wrażenie jakby wszyscy bohaterowie byli mi znani od zawsze i bliscy . A to zapewne dlatego,że ich losy, perypetie i problemy były tak realne i życiowe iż czytelnik często...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To pierwsza część pobierowskiej sagi.W pierwszej części poznajemy Matyldę sołtyskę z Pobierowa która jest właścicielką pensjonatu oraz jej rodzinę i gości którzy spędzają urlop nad morzem.Każdy z bohaterów ma ze sobą bagaż doświadczeń życiowych zmagają się z szarą rzeczywistością i jej proglemami.Klimat powieści jest ciepły a raczej rodzinny.Czyta się szybko ,lekko i przyjemnie.Zaletą jest prosty styl języka.Nie brakuje wzruszeń ,łez ale także humorystycznych sytuacji.Życie często zakakuje i jest pełne niespodzianek czasem większe niż te które spotkały głównych bohaterów Polecam.

To pierwsza część pobierowskiej sagi.W pierwszej części poznajemy Matyldę sołtyskę z Pobierowa która jest właścicielką pensjonatu oraz jej rodzinę i gości którzy spędzają urlop nad morzem.Każdy z bohaterów ma ze sobą bagaż doświadczeń życiowych zmagają się z szarą rzeczywistością i jej proglemami.Klimat powieści jest ciepły a raczej rodzinny.Czyta się szybko ,lekko i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to