Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po poznaniu historii aktorki stwierdzam, że brutalny tytuł książki jest perfekcyjnie adekwatny.
Jennette McCurdy pisze o swoim życiu jako dziecięca gwiazda telewizji, o przemocy jakiej doświadczyła ze strony swojej mamy i innych dorosłych w swoim życiu, o zaburzeniach odżywiania i nałogach będących konsekwencją wyrządzonej jej krzywdy. W książce uwzględnione są samoświadome opisy emocji i myśli autorki, które dowodzą, że przepracowała większą część swojej traumy.
Pomimo ciężkiej tematyki, książka wypełniona jest humorem i żartami. Czyta się ją łatwo i szybko.
Cieszę się, że przeczytałam autobiografię Jennette McCurdy. Dotąd kojarzyłam ją tylko z Nickelodeon. Autorka pokazała, że nie jest już gwiazdą młodzieżowych seriali, a utalentowaną pisarką.

Po poznaniu historii aktorki stwierdzam, że brutalny tytuł książki jest perfekcyjnie adekwatny.
Jennette McCurdy pisze o swoim życiu jako dziecięca gwiazda telewizji, o przemocy jakiej doświadczyła ze strony swojej mamy i innych dorosłych w swoim życiu, o zaburzeniach odżywiania i nałogach będących konsekwencją wyrządzonej jej krzywdy. W książce uwzględnione są...

Niezwykle intrygujący zbiór opowiadań. Historie te wywołują niepokój, poruszają ludzkie problemy, niektóre mają baśniowy charakter. Dałabym więcej gwiazdek, gdyby wszystkie opowiadania były utrzymane w niepokojącym klimacie pierwszych czterech.

Niezwykle intrygujący zbiór opowiadań. Historie te wywołują niepokój, poruszają ludzkie problemy, niektóre mają baśniowy charakter. Dałabym więcej gwiazdek, gdyby wszystkie opowiadania były utrzymane w niepokojącym klimacie pierwszych czterech.

Książka przydatna dla każdego grafika. Podręcznik, który uczy jak projektować przejrzyście i systematycznie. Dużo tu żargonu typograficznego, więc dla kompletnych początkujących może okazać się zbyt trudna.

Książka przydatna dla każdego grafika. Podręcznik, który uczy jak projektować przejrzyście i systematycznie. Dużo tu żargonu typograficznego, więc dla kompletnych początkujących może okazać się zbyt trudna.

To była przedziwna książka. Miejscami niesmaczna, ale również inspirująca i poetycka (oprócz fragmentów z włochatymi kocimi jajami). Autorka w ciekawy sposób porusza dylematy egzystencjonalne człowieka. Przyjemnie się czytało opisy Kopenhagi zmieniającej się wraz z porami roku. Warto przeczytać.

To była przedziwna książka. Miejscami niesmaczna, ale również inspirująca i poetycka (oprócz fragmentów z włochatymi kocimi jajami). Autorka w ciekawy sposób porusza dylematy egzystencjonalne człowieka. Przyjemnie się czytało opisy Kopenhagi zmieniającej się wraz z porami roku. Warto przeczytać.

Pomimo początkowego zniechęcenia stwierdzam, że warto przebrnąć przez 140 stron drastycznych, krwawych, bądź erotycznych opisów. Ta powieść to studium dwóch mocno straumatyzowanych charakterów. Jest tu dużo wspomnień dziecięcej traumy i opisów procesów myślowych z dzieciństwa wynikających. Rzeczowy język i natychmiastowe zawiązanie akcji sprawiają, że opowiadanie czyta się bardzo szybko. Napewno nie jest to typowy thriller

Pomimo początkowego zniechęcenia stwierdzam, że warto przebrnąć przez 140 stron drastycznych, krwawych, bądź erotycznych opisów. Ta powieść to studium dwóch mocno straumatyzowanych charakterów. Jest tu dużo wspomnień dziecięcej traumy i opisów procesów myślowych z dzieciństwa wynikających. Rzeczowy język i natychmiastowe zawiązanie akcji sprawiają, że opowiadanie czyta się...

Przejmująca opowieść o dwudziestokilkuletniej mieszkance Nowego Jorku, która postanawia przespać rok swojego życia z pomocą leków zdobytych u swojej niezbyt odpowiedzialnej psychiatry.
Autorka w mistrzowski sposób przedstawiła portret psychologiczny młodej dziewczyny pogrążonej w depresji. Nie ma tu upiększania ludzkiej natury, dlatego książka momentami mocno szokuje bezpośrednim językiem. Charakter bohaterki sprawia, że ciężko z nią sympatyzować, jednak uważam, że dzięki temu, tak realistycznie ukazana jest w tej powieści choroba.
Fascynujący jest sposób, w jaki zmienia się język autorki wraz ze stanami uczuciowymi głównej bohaterki.
Bardzo udana powieść, która pochłonęłam w bardzo krótkim czasie. Odradzałabym jednak lekturę osobom, które nie lubią historii o “beznadziei”

Przejmująca opowieść o dwudziestokilkuletniej mieszkance Nowego Jorku, która postanawia przespać rok swojego życia z pomocą leków zdobytych u swojej niezbyt odpowiedzialnej psychiatry.
Autorka w mistrzowski sposób przedstawiła portret psychologiczny młodej dziewczyny pogrążonej w depresji. Nie ma tu upiększania ludzkiej natury, dlatego książka momentami mocno szokuje...