Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Współczesny Korczak przypomina o podmiotowości dziecka. Kilkadziesiąt lat praktyki, przefiltrowanej przez uważnego i empatycznego obserwatora zaowocowało mądrymi książkami i innymi formami aktywności, której celem jest przywrócenie godności dorosłym i dzieciom. Szacunek, wrażliwość, odpowiedzialność najpierw względem siebie a następnie, jako naturalna konsekwencja, względem innych to podstawy dobrych relacji wg Juula. Książeczka niewielka, ale inspirująca i refleksjogenna;)

Współczesny Korczak przypomina o podmiotowości dziecka. Kilkadziesiąt lat praktyki, przefiltrowanej przez uważnego i empatycznego obserwatora zaowocowało mądrymi książkami i innymi formami aktywności, której celem jest przywrócenie godności dorosłym i dzieciom. Szacunek, wrażliwość, odpowiedzialność najpierw względem siebie a następnie, jako naturalna konsekwencja, względem...

Być sobą. Nie ubarwiać i nie zasłaniać się fałszywą skromnością. Dotykać życia, zmysłowo je doświadczać. Nie zgorzknieć, ciągle się uczyć i rozwijać, zachować wrażliwość i uważność. Życie. Józefa Hena.

Być sobą. Nie ubarwiać i nie zasłaniać się fałszywą skromnością. Dotykać życia, zmysłowo je doświadczać. Nie zgorzknieć, ciągle się uczyć i rozwijać, zachować wrażliwość i uważność. Życie. Józefa Hena.

Kolejne spotkanie z Józefem Henem - erudytą i humanistą. Kimś inspirującym do nieustannej aktywności, rozwoju i otwartości. Człowiekiem niezwykle obdarzonym przez naturę - wrażliwością, jasnym umysłem i pięknym sercem.
Tak mi się widzi w "Dziennika ciągu dalszym".

Kolejne spotkanie z Józefem Henem - erudytą i humanistą. Kimś inspirującym do nieustannej aktywności, rozwoju i otwartości. Człowiekiem niezwykle obdarzonym przez naturę - wrażliwością, jasnym umysłem i pięknym sercem.
Tak mi się widzi w "Dziennika ciągu dalszym".

Czytana ponownie, nie traci. Zapewne dzięki tematowi, który mimo że funkcjonuje na obrzeżach świadomości indywidualnej i zbiorowej, jest cały czas aktualny i zbiera wciąż smutne, obfite żniwo.
Może być pierwszym krokiem lub kamieniem milowym w drodze do siebie.
Dla wielu kobiet i dla mężczyzn.

Czytana ponownie, nie traci. Zapewne dzięki tematowi, który mimo że funkcjonuje na obrzeżach świadomości indywidualnej i zbiorowej, jest cały czas aktualny i zbiera wciąż smutne, obfite żniwo.
Może być pierwszym krokiem lub kamieniem milowym w drodze do siebie.
Dla wielu kobiet i dla mężczyzn.

Poznałam pana Józefa Hena podczas czytania "Męskiej końcówki" w "Wysokich Obcasach". Wywiad prowadził Jerzy Ziemacki, był grudzień 2016 roku, więc pan Józef miał wtedy 93 lata. Bardzo zainteresował mnie ten starszy człowiek z niespotykanie świeżym spojrzeniem na życie.
Gdy zaczęłam czytać "Dziennik" moje zainteresowanie poszerzyło się o sympatię i satysfakcję. Kolejny mądry, dobry, wrażliwy człowiek na mojej drodze - ale frajda. Czytałam i podkreślałam, notowałam na marginesach, parskałam śmiechem, wzruszałam się.
Zabieram się za "Dziennika ciąg dalszy" i już sprawdziłam dostępność książek Hena w mojej bibliotece. Są prawie wszystkie!!!

Poznałam pana Józefa Hena podczas czytania "Męskiej końcówki" w "Wysokich Obcasach". Wywiad prowadził Jerzy Ziemacki, był grudzień 2016 roku, więc pan Józef miał wtedy 93 lata. Bardzo zainteresował mnie ten starszy człowiek z niespotykanie świeżym spojrzeniem na życie.
Gdy zaczęłam czytać "Dziennik" moje zainteresowanie poszerzyło się o sympatię i satysfakcję. Kolejny...

Poszerz swoją mapę, poszerz swoje horyzonty - to główne przesłanie autora. I zdecydowanie do zrealizowania po przeczytaniu tej książki. Wędrując z Maciejem Bennewiczem i jego kompanami przez kontynenty, kraje, ludzkie losy nie sposób pozostać z jedyną, słuszną wizją rzeczywistości.
Są rzeczy uniwersalne: emocje, uczucia, podstawowe potrzeby - cała reszta, zależy od tego jaka bajkę zechcemy sobie opowiedzieć. I w jaką uwierzyć.

Poszerz swoją mapę, poszerz swoje horyzonty - to główne przesłanie autora. I zdecydowanie do zrealizowania po przeczytaniu tej książki. Wędrując z Maciejem Bennewiczem i jego kompanami przez kontynenty, kraje, ludzkie losy nie sposób pozostać z jedyną, słuszną wizją rzeczywistości.
Są rzeczy uniwersalne: emocje, uczucia, podstawowe potrzeby - cała reszta, zależy od tego...

Maciej Bennewicz to jeden z nielicznych autorów piszących o samorozwoju, u których odnajduję spójność i autentyczne zaangażowanie w przedstawiane zjawiska/procesy. Uczciwość, duża wiedza i brak nachalności to niewątpliwe atuty jego publikacji.
Czytając opis książki spodziewałam się niemalże listy (ze szczegółowymi wytycznymi) konkretnych technik coachingowych. Znalazły się one dopiero w samej końcówce pracy - ok. 1/8 całości... Mimo rozjechania się opisu z zawartością nie mam żalu, solidna porcja teorii jakoś wynagrodziła mi ten dyskomfort.

Maciej Bennewicz to jeden z nielicznych autorów piszących o samorozwoju, u których odnajduję spójność i autentyczne zaangażowanie w przedstawiane zjawiska/procesy. Uczciwość, duża wiedza i brak nachalności to niewątpliwe atuty jego publikacji.
Czytając opis książki spodziewałam się niemalże listy (ze szczegółowymi wytycznymi) konkretnych technik coachingowych. Znalazły się...

Przeczytana ponownie (po dziesięciu latach) jest jeszcze mocniejsza, trafia w punkt. To fakt, że nowe doświadczenia otwierają furtki, o których nie mamy pojęcia. I gdyby nie czas i towarzyszące mu okoliczności oraz takie powroty, można by pomyśleć, że stoi się w miejscu, a statek nie płynie..

Przeczytana ponownie (po dziesięciu latach) jest jeszcze mocniejsza, trafia w punkt. To fakt, że nowe doświadczenia otwierają furtki, o których nie mamy pojęcia. I gdyby nie czas i towarzyszące mu okoliczności oraz takie powroty, można by pomyśleć, że stoi się w miejscu, a statek nie płynie..

W jednej, dwie książki. Pierwsza Gretkowskiej, druga Pietuchy. Różni ludzie, różnie się czyta. Jak punktowałam? Dla Gretkowskiej 8 za bezpośredniość, dosadność, niezwykłą intuicję, wyobraźnię i moc. 4 dla Pietuchy - bo drętwo, z zadętym marazmem (jakkolwiek to brzmi), martyrologiczno-boleśnie.

W jednej, dwie książki. Pierwsza Gretkowskiej, druga Pietuchy. Różni ludzie, różnie się czyta. Jak punktowałam? Dla Gretkowskiej 8 za bezpośredniość, dosadność, niezwykłą intuicję, wyobraźnię i moc. 4 dla Pietuchy - bo drętwo, z zadętym marazmem (jakkolwiek to brzmi), martyrologiczno-boleśnie.

Wędrować po ludzkich duszach można na wiele sposobów. Mnie urzeka ten, który odnajduję w książkach U.K.Le Guin. Nienachalny a jednak bardzo wnikliwy, otwarty na niespodzianki, które można znaleźć po drodze, przesycony mądrością i głębokim humanizmem. Ta książka to kwintesencja pisarstwa Le Guin.

Wędrować po ludzkich duszach można na wiele sposobów. Mnie urzeka ten, który odnajduję w książkach U.K.Le Guin. Nienachalny a jednak bardzo wnikliwy, otwarty na niespodzianki, które można znaleźć po drodze, przesycony mądrością i głębokim humanizmem. Ta książka to kwintesencja pisarstwa Le Guin.

Potężna porcja wiedzy (ok. 50 stron bibliografii) podana w fantastycznej formie. Autorka przedarła się przez setki oryginalnych prac naukowych dotyczących strategii zachowań seksualnych i umiejętnie je pogrupowała. I tak w pierwszej części przygląda się oczekiwaniom samic i samców względem siebie i rozpatruje konsekwencje jakie one za sobą pociągają. W części drugiej zajmuje się konfliktami (czasami bardzo dramatycznymi) wynikającymi z odmiennych oczekiwań, a w trzeciej rozważa zagadnienia związane z ewolucją płci i seksu. Brzmi poważnie? Jasne, bo to bardzo poważny kawałek wiedzy podany jednak w tak zabawnej formie, że wielokrotnie podczas lektury wybuchałam gromkim śmiechem. Nie tego się spodziewałam, serio:))

Potężna porcja wiedzy (ok. 50 stron bibliografii) podana w fantastycznej formie. Autorka przedarła się przez setki oryginalnych prac naukowych dotyczących strategii zachowań seksualnych i umiejętnie je pogrupowała. I tak w pierwszej części przygląda się oczekiwaniom samic i samców względem siebie i rozpatruje konsekwencje jakie one za sobą pociągają. W części drugiej...

Bennewicza dobrze się czyta - bez zadęcia, bez chaosu. Prawdy wielokrotnie powtarzane mają większą szansę przylgnąć do szarych komórek. A ponieważ są uniwersalne i ponadczasowe, dobrze aby stały się integralną częścią osobowości. To tak jak z pierwszą pomocą, nie ma znaczenia, że to kolejny kurs - istotą jest wdrukowanie pewnych zachowań. Osoby interesujące się psychologią i rozwojem duchowym niczego nowego w tej książce nie znajdą, ale przecież im więcej źródeł, z których korzystamy tym większe prawdopodobieństwo, że istotne dla nas treści na dłużej z nami zostaną.

Bennewicza dobrze się czyta - bez zadęcia, bez chaosu. Prawdy wielokrotnie powtarzane mają większą szansę przylgnąć do szarych komórek. A ponieważ są uniwersalne i ponadczasowe, dobrze aby stały się integralną częścią osobowości. To tak jak z pierwszą pomocą, nie ma znaczenia, że to kolejny kurs - istotą jest wdrukowanie pewnych zachowań. Osoby interesujące się psychologią...

Świetnie napisana książka (duży plus dla tłumaczki), przepełniona duchem humanizmu. Skłania do głębokiej refleksji nad kondycją naszej egzystencji. Serdecznie polecam.

Świetnie napisana książka (duży plus dla tłumaczki), przepełniona duchem humanizmu. Skłania do głębokiej refleksji nad kondycją naszej egzystencji. Serdecznie polecam.

Jedna kartka (czasami dwie) i jeden filozof oraz jego motto. Książka dobrze porządkuje i utrwala wiedzę, dotyczącą europejskich twórców najważniejszych idei filozoficznych. Dla mnie, sympatyka filozofii, bardzo pomocna.

Jedna kartka (czasami dwie) i jeden filozof oraz jego motto. Książka dobrze porządkuje i utrwala wiedzę, dotyczącą europejskich twórców najważniejszych idei filozoficznych. Dla mnie, sympatyka filozofii, bardzo pomocna.

Lubię być tak wprowadzana w nowe dziedziny wiedzy. Filozofia, jako jeden z przedmiotów na studiach była pofragmentowana, drętwa, nuuudna. Tutaj zostałam poruszona i zafrapowana w dwójnasób. Po pierwsze wątek fabularny - tajemniczy i zaskakujący. Po drugie historia filozofii, bardzo sprytnie wpleciona w fabułę, napisana tak, że trzeba co chwila przypominać sobie o oddychaniu, gdyż lektura tak wciąga. Autor fantastycznie tłumaczy mechanizmy pojawiania się idei filozoficznych, ich istotę i wpływ na ludzi.
Po przeczytaniu "Świata Zofii" wiedziałam, że nie będzie to ostatnia książka dotycząca filozofii wśród moich lektur.

Lubię być tak wprowadzana w nowe dziedziny wiedzy. Filozofia, jako jeden z przedmiotów na studiach była pofragmentowana, drętwa, nuuudna. Tutaj zostałam poruszona i zafrapowana w dwójnasób. Po pierwsze wątek fabularny - tajemniczy i zaskakujący. Po drugie historia filozofii, bardzo sprytnie wpleciona w fabułę, napisana tak, że trzeba co chwila przypominać sobie o...

Cała Gretkowska - szczera do bólu, bezkompromisowa, niewiarygodnie spostrzegawcza, odważna. Opisana historia jest dosadnym studium toksycznego związku. Męczy, odziera ze złudzeń ale czy nie takie niekiedy jest życie?

Cała Gretkowska - szczera do bólu, bezkompromisowa, niewiarygodnie spostrzegawcza, odważna. Opisana historia jest dosadnym studium toksycznego związku. Męczy, odziera ze złudzeń ale czy nie takie niekiedy jest życie?

Bardzo lubię Manuelę Gretkowską, jednak ta pozycja mnie rozczarowała. Za mało filozofii w filozofii i literatury dziecięcej w literaturze dziecięcej. Nie wiem dokładnie jak to ująć, ale czytając tę książkę czułam zgrzyt. Fabuła "umęczona", wiedza filozoficzna wrzucana to tu to tam. Zamęt, chaos, choć chronologia zachowana. No i niestety, przygoda kończy się na W. Ockhamie, czyli w XIV wieku.. A gdzie reszta???

Bardzo lubię Manuelę Gretkowską, jednak ta pozycja mnie rozczarowała. Za mało filozofii w filozofii i literatury dziecięcej w literaturze dziecięcej. Nie wiem dokładnie jak to ująć, ale czytając tę książkę czułam zgrzyt. Fabuła "umęczona", wiedza filozoficzna wrzucana to tu to tam. Zamęt, chaos, choć chronologia zachowana. No i niestety, przygoda kończy się na W. Ockhamie,...

Świetne studium mentalności naszych sąsiadów. Odwaga, przenikliwość i poczucie humoru to niewątpliwe atuty autora tej książki

Świetne studium mentalności naszych sąsiadów. Odwaga, przenikliwość i poczucie humoru to niewątpliwe atuty autora tej książki

Zdecydowanie najlepsza pozycja tego autora dostępna w Polsce. Plzak napisał ją pod koniec lat sześćdziesiątych i jest chyba prekursorem przeniesienia teorii gier do psychologii (jeśli się mylę - proszę o uwagi). Robi to z dużą intuicją i poczuciem humoru.

Zdecydowanie najlepsza pozycja tego autora dostępna w Polsce. Plzak napisał ją pod koniec lat sześćdziesiątych i jest chyba prekursorem przeniesienia teorii gier do psychologii (jeśli się mylę - proszę o uwagi). Robi to z dużą intuicją i poczuciem humoru.

Świetna książka - językowo i merytorycznie. Czyta się jednym tchem.

Świetna książka - językowo i merytorycznie. Czyta się jednym tchem.