Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasy z pozoru się zmieniły - bo dziś prawie nikt już nie liczy ziemniaków potrzebnych do przetrwania zimy. Mleko to nie luksus dla ciężarnej kobiety, po prostu stoi w lodówce. Książka amerykańskiego noblisty porusza temat ważny, opisuje jeden z pierwszych w historii konfliktów człowieka z machiną finansową. Konflikt ten nie wygasł i w gabinetach prezesów banków wciąż decydują się losy wielu biednych ludzi, co szczególnie uwidacznia się przy okazji kryzysów. Zastanawiam się czy musi tak być, że w czasach gdy jako gatunek mamy nieprawdopodobne możliwości, ludzie muszą cierpieć biedę za sprawą cyfr wyświetlanych na monitorach? I dalej: co ma większą rację bytu: czy kapitalizm i darwinizm społeczny pozwalający światu gnać do przodu i zapewniający rozwój czy może tak piękny w swych założeniach i w dziełach Marksa socjalizm, który z czasem nieuchronnie wypaczy się do karykaturalnych kształtów.
Już trochę poza tematem, muszę powiedzieć, że od zawsze intuicyjnie żywię głęboką nienawiść do systemu bankowego, nie mam niestety wystarczającej wiedzy żeby zaproponować jakąkolwiek alternatywę, ale może na początek zakaz lichwy, tzn. sprzedaży kredytów na procent trochę uzdrowiłby świat?
Oczywiście głębokie ukłony dla Johna Steinbecka za jego wkład w rozwój reportażu, wracając do samej książki - niestety bardzo nie lubię takiego prostego języka, pewnie dlatego czytałem ją kilka miesięcy, ale rozumiem... może nie dało się inaczej.

Czasy z pozoru się zmieniły - bo dziś prawie nikt już nie liczy ziemniaków potrzebnych do przetrwania zimy. Mleko to nie luksus dla ciężarnej kobiety, po prostu stoi w lodówce. Książka amerykańskiego noblisty porusza temat ważny, opisuje jeden z pierwszych w historii konfliktów człowieka z machiną finansową. Konflikt ten nie wygasł i w gabinetach prezesów banków wciąż...