Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy czytałem więcej niż 15 stron to łapała mnie senność, okropna nuda. Nigdy nie zajęło mi tak długo skończenie książki i miałem przez większość czasu ochotę ją odłożyć i nigdy nie wracać.

Gdy czytałem więcej niż 15 stron to łapała mnie senność, okropna nuda. Nigdy nie zajęło mi tak długo skończenie książki i miałem przez większość czasu ochotę ją odłożyć i nigdy nie wracać.

Branie tabsów i chodzenie spać. Przez 300 stron nic się nie dzieje.

Branie tabsów i chodzenie spać. Przez 300 stron nic się nie dzieje.

Krótka, świetnie napisana książka. Opis kalifornijskiego rancza jest piękny i wizualny, buduje atmosferę i pozwala się wczuć w akcje książki. Steinbeck poprzez aluzje takie jak śmierć Lenniego poprzez postrzelenie następująca po zastrzeleniu z litości psa Candy'ego; medytuje nad nieuniknioną samotnością protagonistów.

Krótka, świetnie napisana książka. Opis kalifornijskiego rancza jest piękny i wizualny, buduje atmosferę i pozwala się wczuć w akcje książki. Steinbeck poprzez aluzje takie jak śmierć Lenniego poprzez postrzelenie następująca po zastrzeleniu z litości psa Candy'ego; medytuje nad nieuniknioną samotnością protagonistów.

100 lat po opisanych wydarzeniach świat jest znowu w tym samym miejscu. 20 latkowie są wysyłani na wojnę. która jest zbyt brutalna, która trwa zbyt długo. Pewnie niektórzy z nich nie rozumieją w imię jakich wartości mieliby oddać swoje życie.

Książka pokazuje bezsens wojny z perspektywy jednostki oraz stan umysłu żołnierza na froncie. Remarque umie świetnie opisywać emocje jakich doświadcza bohater, a jego zmiana w postrzeganiu świata wzbudzi w każdym coś innego - współczucie, przerażenie, a może zrozumienie?

Na Zachodnim froncie podczas I wojny światowej zginęło ponad 4 miliony żołnierzy. Ginęli z broni maszynowej podczas chaotycznych ataków gdy biegli z okopów, lub przez pociski artyleryjskie gdy leżeli, często wiele dni w jednej pozycji, w okopach. Przez kilka lat miliony żołnierzy ginęło na zachodnim froncie. A ginęli dla zysku kilku-kilkunastu metrów na rok.

100 lat po opisanych wydarzeniach świat jest znowu w tym samym miejscu. 20 latkowie są wysyłani na wojnę. która jest zbyt brutalna, która trwa zbyt długo. Pewnie niektórzy z nich nie rozumieją w imię jakich wartości mieliby oddać swoje życie.

Książka pokazuje bezsens wojny z perspektywy jednostki oraz stan umysłu żołnierza na froncie. Remarque umie świetnie opisywać...

Skacze z tematu na temat. Język ciężki, czyta się wolno. W skrócie: nie wiem o czym jest ta książka

Skacze z tematu na temat. Język ciężki, czyta się wolno. W skrócie: nie wiem o czym jest ta książka

Aby dobrze zrozumieć problematykę którą porusza książka należy wiedzieć, że Bułhakow zmagał się z cenzurą w totalitarnej Rosji, a "Mistrz i Małgorzata" nie ukazała się (ocenzurowana) z tego powodu aż do dni po śmierci autora. Sam Bułhakow spalił doszczętnie pierwszą wersję książki. A cóż by to była za strata gdyby tej książki nie odtworzył! Tak jak w "Zbrodni i Karze" zachwycają dialogi i opisy. Książka ma bogate słownictwo, czasami jednak nieaktualne i ciężkie do zrozumienia. Najciekawsza, w mojej opinii, była historia/przypowieść biblijna z nietuzinkowym ukazaniem postaci Piłata (który chciał ratować Jeszue Ha-Nocriego), Mateusza Lewity oraz Judasza. Książka porusza niesamowitą ilość różnych tematów z innej beczki, jednak żadnego nie eksplorując dogłębnie. Na początku myślisz, że chodzi o postępujący ateizm mieszkańców Moskwy, potem że o cenzurę oraz absurd i chaos świata literackiego Rosji, a potem traktuje o kwestii wymierzania "sprawiedliwości" złym ludziom przez diabła, który jednak czyni dobrze w stosunku do głównych bohaterów (cytat z "Fausta" Goethego na pierwszej stronie książki). I tak dalej. Ciężko jest pomedytować nad jednym problemem przy czytaniu tej książki, taki kocioł idei się w niej znajduje. W moim odczuciu 8/10, ale zabawne dialogi, postać Behemota i ogólna płynność fabuły zachęca do oceny gwiazdkę więcej.

Aby dobrze zrozumieć problematykę którą porusza książka należy wiedzieć, że Bułhakow zmagał się z cenzurą w totalitarnej Rosji, a "Mistrz i Małgorzata" nie ukazała się (ocenzurowana) z tego powodu aż do dni po śmierci autora. Sam Bułhakow spalił doszczętnie pierwszą wersję książki. A cóż by to była za strata gdyby tej książki nie odtworzył! Tak jak w "Zbrodni i...

Narracja książki jest prowadzona dobrze, a język bezpośredni i zrozumiały - w końcu jest to relacja 14sto letniej narkomanki. Bardzo często byłem zniesmaczony i czułem się niekomfortowo czytając o prostytucji nieletnich dziewczyn oraz chłopców oraz narkomanii. Mimo to podobało mi się jak płynnie jest napisana a opisy przeżyć Chistiane były bardzo wizualne.

Narracja książki jest prowadzona dobrze, a język bezpośredni i zrozumiały - w końcu jest to relacja 14sto letniej narkomanki. Bardzo często byłem zniesmaczony i czułem się niekomfortowo czytając o prostytucji nieletnich dziewczyn oraz chłopców oraz narkomanii. Mimo to podobało mi się jak płynnie jest napisana a opisy przeżyć Chistiane były bardzo wizualne.

Książka wciągająca, dobrze opowiedziana. Podobało mi się ukazanie każdej postaci rodu Buendiów jako skazanych, bez ratunku, na samotność. Przydałoby się załączone do książki drzewo genealogiczne ze względu na powtarzające się w innych pokoleniach imiona. Stale musiałem się posiłkować wikipediowym drzewem. Świetna narracja która niezauważalnie miesza elementy realizmu i fantastyki.

Książka wciągająca, dobrze opowiedziana. Podobało mi się ukazanie każdej postaci rodu Buendiów jako skazanych, bez ratunku, na samotność. Przydałoby się załączone do książki drzewo genealogiczne ze względu na powtarzające się w innych pokoleniach imiona. Stale musiałem się posiłkować wikipediowym drzewem. Świetna narracja która niezauważalnie miesza elementy realizmu i...

Najlepsza książka jaką czytałem

Najlepsza książka jaką czytałem