Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla opowiadania "Panny z Wilka"
Zdecydowanie jedna z ciekawszych i bardziej zrozumiałych dla czytelnika pozycji w kanonie lektur.

Dla opowiadania "Panny z Wilka"
Zdecydowanie jedna z ciekawszych i bardziej zrozumiałych dla czytelnika pozycji w kanonie lektur.

Utwór zyskuje przy bliższym poznaniu.
"Wesela" nie czyta się jakoś specjalnie wolno, co jest dużym plusem.
Po pierwszym czytaniu z chęcią pominęłabym I akt, jednak po jego analizie stwierdziłam, że mimo ogólnej dezorientacji, którą może spowodować duża ilość postaci, rozmowy te mogą okazać się całkiem interesujące. Na początku w ogóle nie mogłam się zorientować, która dziewczyna jest którą dziewczyną, ani do kogo się zaleca.
W II akcie widma. Znowu. Biorąc pod uwagę czas powstania "Wesela" [neoromantyzm] można się jednak było tego spodziewać. Bohaterowie, zdrajcy i kochankowie. Każde spotkanie ma jakiś wpływ na bohatera - niektóre krytykują, niektóre chcą zabrać ze sobą "na drugą stronę".
III akt też nie był najgorszy. Zakończenie trochę dziwne (ludzie w transie), ale to w końcu neoromantyzm, wielkie przeżycie musi się pojawić.
Dosyć interesujący jest fakt, że kryją się za tym prawdziwe postacie.

Utwór zyskuje przy bliższym poznaniu.
"Wesela" nie czyta się jakoś specjalnie wolno, co jest dużym plusem.
Po pierwszym czytaniu z chęcią pominęłabym I akt, jednak po jego analizie stwierdziłam, że mimo ogólnej dezorientacji, którą może spowodować duża ilość postaci, rozmowy te mogą okazać się całkiem interesujące. Na początku w ogóle nie mogłam się zorientować, która...