Opinie użytkownika
Właśnie, właśnie. Po to właśnie zostali wymyśleni Czesi. Żeby wprowadzać Polaków w dobry nastrój.
Mariusz Szczygieł jak nikt inny potrafi dostrzec tę subtelną osobliwość naszych południowych sąsiadów i lekkim piórem przydać blasku niezwykle wartościowej, przepięknej a jednocześnie jakże nam bliskiej kulturze czeskiej.
"Internat" nie jest pozycją wybitną. Temat wojenny, ujęty w naturalistyczną manierę, ani nie szokuje, ani nie skłania do refleksji. Narracja jest nierówna. Złość, żołnierskie teksty i smród przeplatają się z wątkami onirycznymi i retrospekcjami. Świat jest zepsuty, śnieg brudny, ludzie zmęczeni, nieufni, brzydcy i niesympatyczni, psy wygłodzone i chore, dialogi krótkie,...
więcej Pokaż mimo to
Książka gdzieś-kiedyś pominięta i zapomniana. Niechwalona. Nienagradzana. A szkoda.
Odkurzenie starego, czyli młodszego Stasiuka było niezwykle odżywcze. "Dojczland" to książka, która sprawia wrażenie bycia napisaną na kolanie, trochę nonszalancko, trochę brawurowo, trochę na poważnie, trochę pod wpływem, lekko i dowcipnie. Zawiera zapis ulotnych spostrzeżeń oraz...
Groch z kapustą. Nie bardzo wiem, dla kogo jest ta książka?
Dla subkulturowych aktywistów, którzy połknęli metalowy haczyk na jakimś etapie swojego muzycznego rozwoju?
Dla heavy obłąkańców, którzy znaleźli sens i nie wyobrażają sobie życia bez headbangingu w rytm charakterystycznych ryków i gitarowych riffów?
A może dla przypadkowych czytelników, którzy jeszcze nie...
Książka nierówna i sucha. Przypomina zarys historycznej dysertacji naukowej z rzadkimi wstawkami publicystycznymi. Zdecydowanie brakuje czegoś działającego nie tylko na rozum i potrzeby poznawcze. Duży plus za poważne i z szacunkiem potraktowanie Naddniestrza i Naddniestrzan. U Piotra Oleksego to nie tylko "ruska awantura" i polityka, ale również ojczyzna i tożsamość....
więcej Pokaż mimo to
Typowa postradziecka, zapadnicka literatura z silnymi wpływami mistycznego prawosławia i wychowania w kulcie militaryzmu. Akcja wbita w ścianę filozoficzno-religijnej mgły, snującej się do znużenia z ideologicznych wynurzeń dziwnych postaci, zamieszkujących ruiny moskiewskiego metra po jakimś radioaktywnym kataklizmie.
Bohatera nosi po rodzinnej stacji jak Wasyla po...
Jest w książkach Tokarczuk coś. Niestety, z tym czymś zazwyczaj się mijam, nie rozumiem tego, nie wierzę, że jest w tym jakiś zamysł poza pretensjonalnym chaosem, który celowo ma zafałszować brak pomysłu na spójny przekaz. W kolejnej pozycji naszej pisarki nie odkrywam niczego dla mojego analitycznego umysłu, chociaż gdzieś z tyłu głowy kołacze się niepokojąca myśl - to...
więcej Pokaż mimo to"Wagon Rosja" to książka niezła, miejscami ciekawa. Może troszkę jednowymiarowa, z przegięciem. Autorka jest bardzo krytyczna wobec postaw swoich bohaterów, czasami wręcz zachłystuje się dekadencką złością i pogardą do produktów swojej pokrętnej wyobraźni. Przedstawia nam Rosję taką, jaką chcielibyśmy widzieć po agresji na Ukrainę. Rosję brzydką, zgniłą, słabą, bezradną,...
więcej Pokaż mimo to
"Napisane jest jednak, że człowiek, który trudzi się sprawami Mesjaszy, nawet tych nieudanych - choćby tylko opowiadał ich historię - będzie traktowany jak ten, który studiuje odwieczne tajemnice świata" ...
W ten sposób wybitna pisarka kończy swoją monumentalną powieść, w której podejmuje temat, który, niestety, troszeczkę ją przerósł. Owszem, na karę wieczną zasłuży...
Książka nieciekawa, chaotyczna, męcząca, czytana długo i czasami na siłę. Naskórkowy, nieprzekonujący mistycyzm muzułmański jak zawieszona gdzieś w tle atrapa do niczego nie zachęca. Styl pisarki miejscami ociera się o grafomanię i infantylizm, być może z winy tłumaczki, być może z braku talentu pisarki. Główna postać kobieca, mniej więcej w wieku menopauzalnym dochodzi do...
więcej Pokaż mimo toTo też i o mnie książka. Bo ja tu, w tych nieszczęsnych, bajkowych lasach mieszkam. I cały ten bajkowy świat co rusz zjeżdżam rowerem.
Pokaż mimo to
Książka przeze mnie oczekiwana, poprzedzona spotkaniem autorskim dedykowanym "Przewozowi". Spotkaniem, wróżącym coś w rodzaju ukoronowania ponadtrzydziestoletniej przygody z doskonałą prozą Andrzeja Stasiuka.
Po lekturze nie powiem, że bieda, bo książka dobra, typowo stasiukowa, okrutnie fizjologiczna i przeszywająco filozoficzna, trochę natrętnie odwołująca się do...
"Szurik z Lilą cofnęli się, a w tym czasie z drzwi wyszła jasnowłosa piękność, powiedziała niezbyt głośno: 'Pamir, do mnie!' i wściekły pies, momentalnie zapominając o swoich ochroniarskich obowiązkach, zaczął czołgać się do niej prawie na brzuchu, przymilnie skomląc, a brodaty człowiek robił wymówki, jawnie obrażony.
'Zojka, przecież to ja z tobą żyję, a nie Pamir,...
Jakaż to piękna i wzruszająca książka! Jak delikatnie, bez spazmów, histerii, złości i okrucieństwa , a jednocześnie precyzyjnie i akuratnie, opisuje zasadność oraz konieczność istnienia kompromisu aborcyjnego.
"Wasiu, jak myślisz, kiedy dusza zagnieżdża się w dziecku, zaraz przy poczęciu, czy dopiero przy narodzinach?
Wasilisa wyłupiła [...] swoje jedyne widzące oko i...
Tym razem wspaniała rosyjska pisarka obdarza talentem krewnych swojego męża i krymską osadę niedaleko Sudaku - miejsce, gdzie "zebrała się cała rodzina: gałąź taszkentska, tbiliska, wileńska, syberyjska... Do różnego rodzaju cerkiewnego złota sukienek, ikon, świeczników i szat dołączył kolor miedzi we wszystkich odcieniach na głowach Sinopli". I chociaż w książce...
więcej Pokaż mimo toKsiążka świetna, chociaż ktoś kto po raz pierwszy czyta Viana, dopiero po kilku rozdziałach dowiaduje się, że autorowi nie styka.
Pokaż mimo toTrzydzieści historii z życia trójki moskiewskich przyjaciół z dzieciństwa, ich rodzin, znajomych, przypadkiem lub z rozmysłem spotykanych w różnych czasach radzieckiej Rosji. Każda opowieść toczy się wokół nowego szczegółu, detalu, wcześniej mimochodem wspomnianego. Wspaniała przeplatanka utkana z ludzkich postaw i pasji, napisana językiem prostym, bez patosu i retorycznych...
więcej Pokaż mimo toDobra, lecz miejscami trochę nudnawa hipsterska dysertacja o ludziach pijanych patriotyzmem. Pełna zgrabnych bon motów, trafnych spostrzeżeń i intrygujących odniesień, ale też męczących, drobiazgowych roztrząsań. Zdradzając na wstępie swoje sympatie, autor wyraźnie sili się na obiektywizm, chociaż przypomina to trochę zachowanie kulturalnego gościa, który podczas obiadu...
więcej Pokaż mimo to
Książka o wyciąganiu trupów z kanadyjskiej szafy. Trupów pachnących kościelną kruchtą, rzygowinami i odchodami dzieci rdzennych mieszkańców kraju klonowego liścia. Ciężka i trudna, ale też z szacunkiem i delikatnością dla powagi sprawy traktująca martyrologię bohaterów.
Tytaniczna praca autorki (trzydzieści stron samej bibliografii) pozwala nam na spotkanie z kawałem...
"Enver Hoxha za wszelką cenę próbował stworzyć nowego albańskiego człowieka, ale stworzył potwora, który po jego śmierci dał się porwać kapitalizmowi, nie przestrzegając żadnych reguł, gotowy na wszystko, byleby jak najszybciej się wzbogacić. Narkotyki, gangsterskie biznesy, prostytucja. Najkrótszą drogą do celu. Enver Hoxha stworzył człowieka słabego, chybionego, który nie...
więcej Pokaż mimo to