Książka, która absolutnie do mnie przemówiła. Wypełniona tęsknotą, czułością, nostalgią i letnimi nocami w domu rodzinnym, w którym tak naprawdę nigdy się nie było wychowywanym, ale żaden inny nie jest bardziej rodzinny.

Książka, która absolutnie do mnie przemówiła. Wypełniona tęsknotą, czułością, nostalgią i letnimi nocami w domu rodzinnym, w którym tak naprawdę nigdy się nie było wychowywanym, ale żaden inny nie jest bardziej rodzinny.

Tym razem wspaniała rosyjska pisarka obdarza talentem krewnych swojego męża i krymską osadę niedaleko Sudaku - miejsce, gdzie "zebrała się cała rodzina: gałąź taszkentska, tbiliska, wileńska, syberyjska... Do różnego rodzaju cerkiewnego złota sukienek, ikon, świeczników i szat dołączył kolor miedzi we wszystkich odcieniach na głowach Sinopli". I chociaż w książce "Medea i jej dzieci" kilka nie do końca wiarygodnych zbiegów okoliczności i zapętleń, to opowieść piękna. Uprasza się czytać - to nie będzie stracony czas.

Tym razem wspaniała rosyjska pisarka obdarza talentem krewnych swojego męża i krymską osadę niedaleko Sudaku - miejsce, gdzie "zebrała się cała rodzina: gałąź taszkentska, tbiliska, wileńska, syberyjska... Do różnego rodzaju cerkiewnego złota sukienek, ikon, świeczników i szat dołączył kolor miedzi we wszystkich odcieniach na głowach Sinopli". I chociaż w książce...

Myślę, że wielu z nas mogłoby brać przykład z postępowania tytułowej bohaterki książki p. Ludmiły Ulickiej "Medea i jej dzieci". Ogromna miłość, akceptacja, wyrozumiałość i tolerancja wobec najbliższych i ich nie zawsze czystych moralnie zachowań cechuje tą bardzo silną i jednocześnie uczuciową kobietę. Książeczka w telegraficznym skrócie, ale jednocześnie będąc nasycona najważniejszymi informacjami ukazuje intrygujące opowieści z życia rodziny Medei.
Mamy tutaj dużo ciepła rodzinnego, trudnych, czasem nawet drastycznych decyzji, wspierania się nawzajem i silnego kręgosłupa, jakim jest rodzina.
Czy bycie matką jest wyznacznikiem ich fizycznego i realnego posiadania?
Polecam.

Myślę, że wielu z nas mogłoby brać przykład z postępowania tytułowej bohaterki książki p. Ludmiły Ulickiej "Medea i jej dzieci". Ogromna miłość, akceptacja, wyrozumiałość i tolerancja wobec najbliższych i ich nie zawsze czystych moralnie zachowań cechuje tą bardzo silną i jednocześnie uczuciową kobietę. Książeczka w telegraficznym skrócie, ale jednocześnie będąc nasycona...

Książka piękna. Tyle, ze ja czytałam TĘ KSIĄŻKĘ autorstwa... pana Ulickiego?!Czegoś tu nie rozumiem....
[Biblioteka główna] Data zwrotu: 25.10.2004
Egz. 000-164492-00-0 Sygnatura: 821.161.1-3
Medea i jej dzieci / Anatol Ulicki ; tł. [z ros.] Rita Bartosik. - Warszawa : "Philip Wilson", 2004.

(Klub Interesującej Prozy)

Książka piękna. Tyle, ze ja czytałam TĘ KSIĄŻKĘ autorstwa... pana Ulickiego?!Czegoś tu nie rozumiem....
[Biblioteka główna] Data zwrotu: 25.10.2004
Egz. 000-164492-00-0 Sygnatura: 821.161.1-3
Medea i jej dzieci / Anatol Ulicki ; tł. [z ros.] Rita Bartosik. - Warszawa : "Philip Wilson", 2004.

(Klub Interesującej Prozy)

Przy czytaniu tej książki czuje się niejaką magię, która idzie od tytułowej Medei. Skomplikowane, smutne losy rodziny i jej matczyna dobroć.
Saga kilku pokoleń i jej losy.

Przy czytaniu tej książki czuje się niejaką magię, która idzie od tytułowej Medei. Skomplikowane, smutne losy rodziny i jej matczyna dobroć.
Saga kilku pokoleń i jej losy.

Piękna, ciepła, momentami wzruszająca, czasem zabawna i ironiczna powieść, której bohaterami są starsza kobieta mieszkająca na Krymie oraz jej liczna rodzina.

Na bieżąco poznajemy życie Medei i jej bliskich, jednak znaczna część akcji dotyczy przeszłości, gdyż narrator zaznajamia nas z kolejami losu i najważniejszych, i drugoplanowych postaci.
I to właśnie te retrospekcje są - moim zdaniem - najciekawsze. Sięgają one odległych czasów, nawet końca XIX wieku, dzięki czemu powieść przypomina rodzinną sagę.

Autorka z właściwą sobie wnikliwością i znajomością ludzkiej psychiki opowiada przejmujące, ale i zabawne historie, które w pewnym momencie łączą się w całość. Wielość ciekawych wątków sprawia, że czyta się tę książkę jednym tchem, chociaż z drugiej strony liczne i nieraz skomplikowane koligacje rodzinne nieco utrudniają szybką lekturę (trzeba skupić się na powiązaniach i zapamiętaniu wielu imion oraz nazwisk).

Na uwagę zasługuje portret Medei - kobiety doświadczonej przez życie, ale nie pozbawionej pogody ducha, życiowego optymizmu i fizycznej energii. Gdy stopniowo poznajemy jej przeszłość i burzliwe przeżycia oraz bolesne doznania, nabieramy dla tej postaci coraz większego szacunku i ogromnej sympatii.

Polecam wszystkim, którzy lubią sagi i życiowe historie naznaczone przez wielką historię, w dodatku opowiedziane pięknym literackim językiem, w którym subtelny humor i ironia przeplatają się z powagą, smutkiem i nostalgią.

Piękna, ciepła, momentami wzruszająca, czasem zabawna i ironiczna powieść, której bohaterami są starsza kobieta mieszkająca na Krymie oraz jej liczna rodzina.

Na bieżąco poznajemy życie Medei i jej bliskich, jednak znaczna część akcji dotyczy przeszłości, gdyż narrator zaznajamia nas z kolejami losu i najważniejszych, i drugoplanowych postaci.
I to właśnie te...

Nawet jeśli jesteś zagorzałym przeciwnikiem "historii rodzinnych na przestrzeni dziejów", ta książka przełamie twoją niechęć. Spokojnie i z wielką barwą opisana ciepła historia kobiety i jej świata.

Nawet jeśli jesteś zagorzałym przeciwnikiem "historii rodzinnych na przestrzeni dziejów", ta książka przełamie twoją niechęć. Spokojnie i z wielką barwą opisana ciepła historia kobiety i jej świata.

Namalowana ta książka jest.... Piękna...

Namalowana ta książka jest.... Piękna...

Ileż takich opowieści wokół nas i w nas. Nie każdy jednak ma pióro Ulickiej, by wszystkie je spisać.

Ileż takich opowieści wokół nas i w nas. Nie każdy jednak ma pióro Ulickiej, by wszystkie je spisać.