"Wagon Rosja" to książka niezła, miejscami ciekawa. Może troszkę jednowymiarowa, z przegięciem. Autorka jest bardzo krytyczna wobec postaw swoich bohaterów, czasami wręcz zachłystuje się dekadencką złością i pogardą do produktów swojej pokrętnej wyobraźni. Przedstawia nam Rosję taką, jaką chcielibyśmy widzieć po agresji na Ukrainę. Rosję brzydką, zgniłą, słabą, bezradną, zdemoralizowaną i infantylną, z gangsterami, pijakami, bigotami, głupiomądrymi filozofami, a zwłaszcza panteonem nawiedzających w koszmarnych snach swoje żyjące wnuki, obrzydliwych nieboszczyków i nieboszczek, dla których życie pozagrobowe jest bezpośrednim przedłużeniem ruskiego miru i mentalności homo sovieticusa. Mentalności, która w obliczu zetknięcia z absolutem nakazuje bluźnić i złorzeczyć: "- My stare komunistki, nie znamy Twoich modlitw, więc wysłuchaj naszych wolnych wniosków, niech sczeźnie echo, niechaj my sczeźniemy, jak uczy historia partii i materializm dialektyczny. Amen!"

"Wagon Rosja" - jakaż to widowiskowa spierdolina!

"Wagon Rosja" to książka niezła, miejscami ciekawa. Może troszkę jednowymiarowa, z przegięciem. Autorka jest bardzo krytyczna wobec postaw swoich bohaterów, czasami wręcz zachłystuje się dekadencką złością i pogardą do produktów swojej pokrętnej wyobraźni. Przedstawia nam Rosję taką, jaką chcielibyśmy widzieć po agresji na Ukrainę. Rosję brzydką, zgniłą, słabą, bezradną,...

Jeśli założyć, że Rosja z kart tej powieści to obraz rzeczywisty, to lepiej się w tamte rewiry nie wybierać. Choć z drugiej strony wolę wierzyć, że to przekaz subiektywny, bo przecież ta sama Rosja wydała tylu wspaniałych ludzi, mimo zawsze ułomnej - by nie rzec parszywej - władzy. Ciekawe, choć dołujące.

Jeśli założyć, że Rosja z kart tej powieści to obraz rzeczywisty, to lepiej się w tamte rewiry nie wybierać. Choć z drugiej strony wolę wierzyć, że to przekaz subiektywny, bo przecież ta sama Rosja wydała tylu wspaniałych ludzi, mimo zawsze ułomnej - by nie rzec parszywej - władzy. Ciekawe, choć dołujące.

Jeśli oczekujesz książki niejednoznacznej, z której wyciekają wręcz wszelkie ludzkie wydzieliny, która pełna jest alkoholizmu, prostytucji, narkomanii, okraszonej biedą, podłej w rosyjskich realiach starości... to ta książka jest dla Ciebie.

Rosja w pigułce - przed użyciem przeczytaj ulotkę (uwaga na skutki uboczne).

PS. polecam fragment z mówiącą na tacy głową Maschadowa

Jeśli oczekujesz książki niejednoznacznej, z której wyciekają wręcz wszelkie ludzkie wydzieliny, która pełna jest alkoholizmu, prostytucji, narkomanii, okraszonej biedą, podłej w rosyjskich realiach starości... to ta książka jest dla Ciebie.

Rosja w pigułce - przed użyciem przeczytaj ulotkę (uwaga na skutki uboczne).

PS. polecam fragment z mówiącą na tacy głową Maschadowa

Z każdej kartki zieje pesymizm. W książce nie ma ani jednej pogodnej sceny, ani jednego uśmiechu. Jest za to wszystko, co najgorsze, wszelkie brudy autorka wywleka na światło dzienne i wyolbrzymia. Z pewnością tak nie wygląda Rosja. To, co zrobiła Kluczariowa, jest jedynie karykaturą kraju i więcej mówi o autorce niż o rzeczywistości. No ale co? Każdy ma prawo do tworzenia własnej literatury.

Jak dla mnie książka jest kiepska. Nie wnosi niczego wartościowego, wręcz neguje wszelkie wartości, wmawia nam, że ich nie ma. Jedym słowem kłamie, gdyż piękno jest możliwe. Rosja jest piękna.

Z każdej kartki zieje pesymizm. W książce nie ma ani jednej pogodnej sceny, ani jednego uśmiechu. Jest za to wszystko, co najgorsze, wszelkie brudy autorka wywleka na światło dzienne i wyolbrzymia. Z pewnością tak nie wygląda Rosja. To, co zrobiła Kluczariowa, jest jedynie karykaturą kraju i więcej mówi o autorce niż o rzeczywistości. No ale co? Każdy ma prawo do tworzenia...

Z tyłu okładki zdjęcie delikatnej, młodziutkiej blondyneczki. Będę czekała na następne książki, gdy Natalia będzie starsza, bo po tym co przeczytałam zapowiada się niezwykle interesująco, szczególnie dla mnie - zadeklarowanej wielbicielki rosyjskiej duszy i wszelkich prób jej opisu.
Nie podobała mi się tylko wydumana końcówka.Całą resztę czytałam z prawdziwą przyjemnością.

Z tyłu okładki zdjęcie delikatnej, młodziutkiej blondyneczki. Będę czekała na następne książki, gdy Natalia będzie starsza, bo po tym co przeczytałam zapowiada się niezwykle interesująco, szczególnie dla mnie - zadeklarowanej wielbicielki rosyjskiej duszy i wszelkich prób jej opisu.
Nie podobała mi się tylko wydumana końcówka.Całą resztę czytałam z prawdziwą przyjemnością.

Słodko - gorzka, z naciskiem na "gorzka" opowieść o współczesnej Rosji. Główny bohater - Nikita rusza pociągiem po najdalszych zakątkach swojego kraju by go zrozumieć i dojść do istoty prawdziwej Rosji.Zwykli ludzie których spotyka na swojej drodze są otwarci i chętnie dzielą się swoimi w większości - smutnymi przeżyciami.
Całość można podsumować cytatem z Puszkina i zarazem z powyższej książki - "Diabeł mnie podkusił, żeby z moim rozumem i talentem urodzić się akurat w Rosji"...

Słodko - gorzka, z naciskiem na "gorzka" opowieść o współczesnej Rosji. Główny bohater - Nikita rusza pociągiem po najdalszych zakątkach swojego kraju by go zrozumieć i dojść do istoty prawdziwej Rosji.Zwykli ludzie których spotyka na swojej drodze są otwarci i chętnie dzielą się swoimi w większości - smutnymi przeżyciami.
Całość można podsumować cytatem z Puszkina i...

Nikita, niepoprawny romantyk ze skłonnościami do częstych omdleń, wyrusza w metaforyczną podróż. Do jego wagonu wsiadają różni ludzi obarczeni różnymi historiami. Każda z nich w przedziwny sposób zostaje w nim, wypełnia go, wiodąc ku przeznaczeniu. Poznajemy historię nauczyciela geografii, który po powrocie do rodzinnego miasteczka usiłuje walczyc z rozprzestrzeniającą się ze szpitala gruźliczego epidemią tuberkulozy, a którego wszyscy, nawet jego najbliższa rodzina traktują jak wariata. Inna opowiedziana historia to dzieje Czeczenki, Taisy Josifowny, siedemdziesięcioletniej uciekinierki z Groznego, która mimo podeszłego wieku, sprząta piętnastopiętrowy budynek, zarabiając w ten sposób na życie, śpiąc w pokoju recepcjonistek.
Każda z tych opowieści to osobna historia człowieczego życia, wszystkie razem składają się na wielką, nieopowiedzianą historię Rosji. Czy po przeczytaniu wszystkich będziemy wiedziec więcej o naszym sąsiedzie? Nie sądzę. Utrwalimy się tylko w przekonaniu o szalonym, nieopisanym, niemożliwym do opanowania rosyjskim duchu.
"Wagon Rosja" to książka o ogromnych możliwościach człowieka i o jego, jakże ludzkiej, niemocy. Słaby Nikita odnajduje siłę, nie tyle w sobie, co w staruszkach wędrujących do Moskwy. Wie, że oni nie
dojdą, ale on może, może donieśc ich historię. Rzucic prezydentowi w twarz ich frustracje, niewypowiedziany żal, dawno już pożegnane marzenia. Stąd już tylko krok do starcia: kwiaty kontra karabiny. Kto wygra? Jak potoczą się losy zwykłych ludzi? Dokąd zmierza wagon Rosja?

Nikita, niepoprawny romantyk ze skłonnościami do częstych omdleń, wyrusza w metaforyczną podróż. Do jego wagonu wsiadają różni ludzi obarczeni różnymi historiami. Każda z nich w przedziwny sposób zostaje w nim, wypełnia go, wiodąc ku przeznaczeniu. Poznajemy historię nauczyciela geografii, który po powrocie do rodzinnego miasteczka usiłuje walczyc z rozprzestrzeniającą się...

Ciekawa... Książka niespodziewajka...

Ciekawa... Książka niespodziewajka...