Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do tej pozycji trzeba dorosnąć. Debilizmem jest dawanie tego w gimnazjum gdzie tego nie zrozumiałem i znienawidziłem, potem widziałem w teatrze i byłem oszołomiony, spróbowałem jeszcze raz za jakiś czas. Jeden z moich ulubionych utworów.

Do tej pozycji trzeba dorosnąć. Debilizmem jest dawanie tego w gimnazjum gdzie tego nie zrozumiałem i znienawidziłem, potem widziałem w teatrze i byłem oszołomiony, spróbowałem jeszcze raz za jakiś czas. Jeden z moich ulubionych utworów.

Wspaniała opowieść o przekraczaniu własnych ograniczeń, człowieczeństwie i jego istocie. Wspaniały cytat "Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać" Polecam (chociaż rozumiem, że czytana w gimnazjum może być źle odebrana i znienawidzona zupełnie jak Mały Książę.

Wspaniała opowieść o przekraczaniu własnych ograniczeń, człowieczeństwie i jego istocie. Wspaniały cytat "Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać" Polecam (chociaż rozumiem, że czytana w gimnazjum może być źle odebrana i znienawidzona zupełnie jak Mały Książę.

Dzieło trudne w odbiorze, ale wybitne. Autor wyrasta ponad swoją epokę i krytykuje panujące ówcześnie trendy. Jest to również utwór ponadczasowy, który w treści przeładowanej symboliką pokazuje wady narodowe Polaków, krytykuje ich bezczynność oraz pokazuje przyczyny takiego nędznego stanu rzeczy. Można by powiedzieć "dramat polityczny", jego podsumowanie pasuje idealnie do zachowań zarówno ówczesnej inteligencji jak i dzisiejszej klasy rządzącej. "Miałeś chamie złoty róg, schyliłeś się po czapkę z pór, ostał ci się ino sznur" ... smutne wyjaśnienie upadku Polski i jej bezsilności również dzisiaj.

Dzieło trudne w odbiorze, ale wybitne. Autor wyrasta ponad swoją epokę i krytykuje panujące ówcześnie trendy. Jest to również utwór ponadczasowy, który w treści przeładowanej symboliką pokazuje wady narodowe Polaków, krytykuje ich bezczynność oraz pokazuje przyczyny takiego nędznego stanu rzeczy. Można by powiedzieć "dramat polityczny", jego podsumowanie pasuje idealnie do...

Ciekawa akcja, koncepcja odnowy Polski i bohater który fascynuje, ale z którym za żadne skarby nie mogę się utożsamić. Mimo wszystko Żeromski potrafi pisać w ten zadziwiający sposób w którym aż chce się przewracać kartkę za kartką.

Ciekawa akcja, koncepcja odnowy Polski i bohater który fascynuje, ale z którym za żadne skarby nie mogę się utożsamić. Mimo wszystko Żeromski potrafi pisać w ten zadziwiający sposób w którym aż chce się przewracać kartkę za kartką.

Ckliwy średniowieczny romans w sam raz na jeden wieczór. Można by na to patrzeć, przez pryzmat rzeczywistości, ale po co?

Ckliwy średniowieczny romans w sam raz na jeden wieczór. Można by na to patrzeć, przez pryzmat rzeczywistości, ale po co?

Klimatyczna... i fabuła nie najgorsza, ale nudnawo.

Klimatyczna... i fabuła nie najgorsza, ale nudnawo.

Wspaniałe dzieło polskiego renesansu. Komiczne fraszki, które nawet dzisiaj potrafią świetnie rozbawić oraz wybitny cykl chwytających za serce trenów. Szczególnie trenu XIX albo sen.

Wspaniałe dzieło polskiego renesansu. Komiczne fraszki, które nawet dzisiaj potrafią świetnie rozbawić oraz wybitny cykl chwytających za serce trenów. Szczególnie trenu XIX albo sen.

Książka jest dobra. Widać w niej całkiem inne podejście niż w przypadku Mickiewicza, jednak nie jest to gniot pokroju Kordiana. Polecam

Książka jest dobra. Widać w niej całkiem inne podejście niż w przypadku Mickiewicza, jednak nie jest to gniot pokroju Kordiana. Polecam

Kolejna wyśmienita komedia Fredry trochę tylko gorsza od Zemsty. Przedziwna intryga, która kończy się w przezabawny sposób. Szczerze polecam.

Kolejna wyśmienita komedia Fredry trochę tylko gorsza od Zemsty. Przedziwna intryga, która kończy się w przezabawny sposób. Szczerze polecam.

Wyśmienita komedia przy której czytelnik nieraz potrafi się uśmiać, a całość osadzona jest w gasnącej szlacheckiej rzeczywistości. Wyolbrzymione wady polaków, ich przekora i bezpodstawna zawiść podane w taki sposób, że czytelnik najpierw się śmieje, a potem zastanawia czy przypadkiem też tak nieraz nie robi.

Wyśmienita komedia przy której czytelnik nieraz potrafi się uśmiać, a całość osadzona jest w gasnącej szlacheckiej rzeczywistości. Wyolbrzymione wady polaków, ich przekora i bezpodstawna zawiść podane w taki sposób, że czytelnik najpierw się śmieje, a potem zastanawia czy przypadkiem też tak nieraz nie robi.

Wciągający klimat, fabuła niekoniecznie. Książka przeciętna, choć wyzwalająca emocje co jest zdecydowanie plusem.

Wciągający klimat, fabuła niekoniecznie. Książka przeciętna, choć wyzwalająca emocje co jest zdecydowanie plusem.

Słowacki nigdy nie był w stanie przeżyć tego, że jest gorszy, że to jednak Mickiewicz a nie on pociąga miliony swoją poezją. Według mnie to nie jest tak, że "Słowacki wielkim poetą był". I ten utwór z ideą "Polska Winkelriedem narodów" jest nietrafiony i z góry skazany na porażkę. Nie mniej jednak utwór warto znać, żeby zobaczyć różnice w podejściu autorów do walki narodowowyzwoleńczej i porównać z Dziadami cz. III. Sam Tytułowy bohater jest miałki i jakoś nie specjalnie przekonujący, czego nie można powiedzieć o Konradzie.

Słowacki nigdy nie był w stanie przeżyć tego, że jest gorszy, że to jednak Mickiewicz a nie on pociąga miliony swoją poezją. Według mnie to nie jest tak, że "Słowacki wielkim poetą był". I ten utwór z ideą "Polska Winkelriedem narodów" jest nietrafiony i z góry skazany na porażkę. Nie mniej jednak utwór warto znać, żeby zobaczyć różnice w podejściu autorów do walki...

Esencja polskiego romantyzmu w pierwszej fazie, a polski romantyzm jest szczególnie barwny. Więc warto.

Esencja polskiego romantyzmu w pierwszej fazie, a polski romantyzm jest szczególnie barwny. Więc warto.

Dziady to esencja romantyzmu i apogeum kunsztu poetyckiego Adama Mickiewicza. Zaryzykuje stwierdzenie, że spośród klasyki jest to najlepsza pozycja. Mamy tu mistyczne obrzędy i niespełnioną romantyczną miłość, jednak dopiero cz. III dotycząca martyrologii narodu polskiego pokazuje geniusz tego dzieła.

Dziady to esencja romantyzmu i apogeum kunsztu poetyckiego Adama Mickiewicza. Zaryzykuje stwierdzenie, że spośród klasyki jest to najlepsza pozycja. Mamy tu mistyczne obrzędy i niespełnioną romantyczną miłość, jednak dopiero cz. III dotycząca martyrologii narodu polskiego pokazuje geniusz tego dzieła.

Wyśmienite zastosowanie maski historycznej dla pokazania, że walczyć można i w sposób od dolny. Treść aktualna po dziś dzień. Język trudny, jednak fabuła ciekawa, a losy bohatera tragiczne. Polecam

Wyśmienite zastosowanie maski historycznej dla pokazania, że walczyć można i w sposób od dolny. Treść aktualna po dziś dzień. Język trudny, jednak fabuła ciekawa, a losy bohatera tragiczne. Polecam

Geniusz Adama Mickiewicza jest bezdyskusyjny. Do Pana Tadeusza trzeba dorosnąć, wtedy jesteśmy w stanie zauważyć, że jest to Utwór pełen humoru. Jest to wciągająca i budząca tęsknotę opowieść o szlacheckim świecie, który już nie wróci i autor ma tego świadomość. Zdecydowanie polecam

Geniusz Adama Mickiewicza jest bezdyskusyjny. Do Pana Tadeusza trzeba dorosnąć, wtedy jesteśmy w stanie zauważyć, że jest to Utwór pełen humoru. Jest to wciągająca i budząca tęsknotę opowieść o szlacheckim świecie, który już nie wróci i autor ma tego świadomość. Zdecydowanie polecam