Jedna z moich ulubionych książek, jak dla mnie to arcydzieło. Nie ukrywam że trochę też ze względu na sentyment do Słowackiego jako do tego mniej docenianego, trochę postrzeganego przez większość Polaków jako gorszego, żyjącego w cieniu Mickiewicza wieszcza. Ale tak poza tym przypatrzmy się temu dramatowi, pomimo iż krótki (ma około 100 stron) ile porusza wątków, motywów. Ile osób i charakterów Słowacki "wyjaśnia" w tym dziele. Utwór porównując do Dziadów na pewno jest mniej banalny, bardziej pomysłowy a przy tym krótszy mniej rozlazły w dialogach i ciekawszy. Po prostu więcej się tutaj dzieje. Trochę szkoda że nie powstały kolejne części tak jak autor planował, ale z drugiej strony może to i lepiej bo zakończenie otwarte jest jednak bardziej intrygujące i daje nam możliwość własnej wyobraźni na temat dalszych losów głównego bohatera.

Jedna z moich ulubionych książek, jak dla mnie to arcydzieło. Nie ukrywam że trochę też ze względu na sentyment do Słowackiego jako do tego mniej docenianego, trochę postrzeganego przez większość Polaków jako gorszego, żyjącego w cieniu Mickiewicza wieszcza. Ale tak poza tym przypatrzmy się temu dramatowi, pomimo iż krótki (ma około 100 stron) ile porusza wątków, motywów....

Przypominam sobie lektury szkolne. Romantyzm to nie jest moja ulubiona epoka, a twórczość Słowackiego szczególnie mi nie odpowiada.
Poznajemy Kordiana jako nastolatka z zachowaniami typowymi dla jego wieku. Miotają nim różne uczucia - wielka namiętność, brak nadziei na przyszłość, wielkie niespełnione marzenia. Chłopak darzy uczuciem starszą od siebie Laurę, która nie odwzajemnia jego uczucia. Kordian nie może znieść takiego stanu i targnie się na swoje życie.
Podróż po Europie przynosi doświadczenie i wielką wewnętrzną przemianę bohatera, który czuje się wielki i chce pociągnąć tłumy za sobą - "posąg na posągu świata". Chce być Winkelriedem narodów. Dowiaduje się także, że to pieniądze rządzą światem a papież namawia go do posłuszeństwa wobec cara i grozi klątwą.
Kordian chce zorganizować zamach na cara. Ma swoich zwolenników, ale większość jest przeciwna usprawiedliwiając się przeszłością i tym, ze w narodzie nigdy nie było królobójcy. Kordian sam chce dokonać zamachu. Przed komnatą cara dręczy do Strach i Imaginacja. Pada zemdlony. Zostaje zamknięty w domu wariatów i skazany na śmierć. Staje przed plutonem egzekucyjnym. Czy ułaskawienie cara uratuje Kordiana przed śmiercią?
Współcześni nastolatkowie mają wiele wspólnego z Kordianem. Czegoś chcą, ale sami nie wiedzą czego. Niejasno rysuje się ich przyszłość i często wybierają ucieczkę od dręczących ich dylematów. Czują się niezrozumiani, niepasujący do realiów. Często na własną rękę podejmują się działań, które przynoszą im więcej rozczarowania niż pożytku.
Szkoda, że ta lektura nie jest omawiana z kontekstem współczesności tylko jako polemika na twórczość Mickiewicza.

Przypominam sobie lektury szkolne. Romantyzm to nie jest moja ulubiona epoka, a twórczość Słowackiego szczególnie mi nie odpowiada.
Poznajemy Kordiana jako nastolatka z zachowaniami typowymi dla jego wieku. Miotają nim różne uczucia - wielka namiętność, brak nadziei na przyszłość, wielkie niespełnione marzenia. Chłopak darzy uczuciem starszą od siebie Laurę, która nie...

6,5

6,5

Ale latał, tam i z powrotem

Ale latał, tam i z powrotem

Kordian jest super

Kordian jest super

Cierpienia młodego dziada Kordiana.
Najgorzej wypada w połowie utworu; początek i koniec da się przeżyć.

Cierpienia młodego dziada Kordiana.
Najgorzej wypada w połowie utworu; początek i koniec da się przeżyć.

J.Słowacki- I wszystko staje się jasne.

J.Słowacki- I wszystko staje się jasne.

Czytanie tej lektury, trochę przypomina słuchanie muzyki alternatywnej. Głównie przez totalnie nie trzymanie się konwecji artystycznej, przez autora, obowiązującej w tamtych czasach: urywane wątki, zbiór na pozór nie pasujących do siebie historii, zlatywanie Kordiana z góry na chmurze, to już w ogóle dziwny pomysł. Jednym słowem, ta lektura, to jedna wielka alternatywna stylistycznie historyjka i nie neguję za to tej książki. Przekaz pomimo dziwnych zabiegów stylistycznych jest ważny i pomimo tego, że upłynęło masę czasu od rozbiorów Polski, które są jednym z głównych motywów tej książki, nadal jest ważne by znać tą pozycję literacką

Czytanie tej lektury, trochę przypomina słuchanie muzyki alternatywnej. Głównie przez totalnie nie trzymanie się konwecji artystycznej, przez autora, obowiązującej w tamtych czasach: urywane wątki, zbiór na pozór nie pasujących do siebie historii, zlatywanie Kordiana z góry na chmurze, to już w ogóle dziwny pomysł. Jednym słowem, ta lektura, to jedna wielka alternatywna...

Ubolewam, że Słowacki skończył tylko pierwszą część tej trylogii

Ubolewam, że Słowacki skończył tylko pierwszą część tej trylogii

Wybitny dramat i bardzo ciekawy, ujmujący obraz dojrzewania Kordiana, smutnego chłopca ogarniętego chorobą wieku. Nie rozumiem, jak można ocenić na mniej niż 8, zwłaszcza, że każda strofa Słowackiego wprost skrzy się od geniuszu.

Wybitny dramat i bardzo ciekawy, ujmujący obraz dojrzewania Kordiana, smutnego chłopca ogarniętego chorobą wieku. Nie rozumiem, jak można ocenić na mniej niż 8, zwłaszcza, że każda strofa Słowackiego wprost skrzy się od geniuszu.