Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiałam Matyldę. Chciałam być taka jak ona, z tą mocą czy nie, ale taka odważna. Czytałam wiele razy, marzyłam, że jestem nią i chciałam mieć tak na imię :)

Uwielbiałam Matyldę. Chciałam być taka jak ona, z tą mocą czy nie, ale taka odważna. Czytałam wiele razy, marzyłam, że jestem nią i chciałam mieć tak na imię :)

nie potrafię słowami opisać jak bardzo kocham poezję Poświatowskiej. Czytam jej wiersze od czasu do czasu od 5 lat i pewnie przez całe życie będę wracać. Magia.

nie potrafię słowami opisać jak bardzo kocham poezję Poświatowskiej. Czytam jej wiersze od czasu do czasu od 5 lat i pewnie przez całe życie będę wracać. Magia.

Cudowna książka. Trafiona w mój obecny humor i nastrój. Podoba mi się w niej wszystko - tematyka, styl, retrospekcje, klimat, puenta.
Dwie osobowości, dwa pokolenia, dwie dusze tak różne, a jednak tak podobne spotykają się w zimnej Szwecji. Książka o tym, jak wrócić do żywych, jak poradzić sobie z bólem i z wspomnieniami, jak oswoić to, co było i żyć dalej. Ale nie banalna, klimatyczna. Dla mnie mówi o radości życia. O tym, że można cieszyć się poziomkami, słońcem, wodą i uśmiechem drugiej osoby mimo tego, że w naszym sercu są rany. Linda Olsson pokazuje, że nie trzeba uciekać przed przeszłością. Można zatrzymać się, przyjrzeć jej uważnie, wziąć za rękę i iść razem dalej.
Piękne cytaty i ujmująca proza. Poezja, właściwie.
"Czas. Nie rozumiem tego - powiedziała Veronika. - (...) Niektóre z moich najważniejszych wspomnień dotyczą najkrótszych chwil. Mam całe lata życia, które nie pozostawiły po sobie śladu, i minuty, które tak we mnie wrosły, że przeżywam je na nowo każdego dnia."
"... bo dzień jest Tobą
i światło jest Tobą,
słońce jest Tobą,
i piękne, tak piękne
życie, co czeka, jest Tobą.

Cudowna książka. Trafiona w mój obecny humor i nastrój. Podoba mi się w niej wszystko - tematyka, styl, retrospekcje, klimat, puenta.
Dwie osobowości, dwa pokolenia, dwie dusze tak różne, a jednak tak podobne spotykają się w zimnej Szwecji. Książka o tym, jak wrócić do żywych, jak poradzić sobie z bólem i z wspomnieniami, jak oswoić to, co było i żyć dalej. Ale nie banalna,...

Moja trzecia pozycja Lisy See po "Kwiat Śniegu i sekretny wahlarz" i "Miłość Peonii"
Niespodzianka... Zacięłam się po około dwóch rozdziałach na jakiś miesiąc. Na szczęście się rozkręciło i poszło już z górki.
Zgadzam się z opiniami, że Lisa See niezwykle opisuje historie prawdziwe i zmyślone, tworzy niesamowity klimat, rzeczywistość, łączy elementy fikcyjne i historyczne, w przystępny sposób opisuje kulturę chińską, problemy ówczesnego świata. Za to szacunek i podziw.
Jednak fabuła książki i rozterki głównej bohaterki nie przemówiły do mnie ani trochę. Może nie rozumiem siostrzanej więzi, na której opiera się trzon i sens opowieści, bo jestem jedynaczką? Może denerwują mnie bohaterowie bierni, zamknięci w sobie, mało dynamiczni, dryfujący przez życie jak kra po jeziorze? Może nie rozumiem dalej chińskiej mentalności bo jest tak sprzeczna z moją? A może w końcu przeczytałam już za dużo książek o podobnej tematyce i jestem znudzona?
Nie wiem, ale na pewno polecam optymistkom, bo pesymizm, którym przesiąknięta jest ta historia wdarł mi się w umysł i muszę, bo szybko wypędzić. Historia przypomina spacer ciemnym tunelem w poszukiwaniu światła, a gdy pojawia się nadzieja na wyjście z ciemności, opowieść się kończy. Dziękujemy, pani See.

Moja trzecia pozycja Lisy See po "Kwiat Śniegu i sekretny wahlarz" i "Miłość Peonii"
Niespodzianka... Zacięłam się po około dwóch rozdziałach na jakiś miesiąc. Na szczęście się rozkręciło i poszło już z górki.
Zgadzam się z opiniami, że Lisa See niezwykle opisuje historie prawdziwe i zmyślone, tworzy niesamowity klimat, rzeczywistość, łączy elementy fikcyjne i historyczne,...

Dostałam w prezencie, gdybym kupiła bardzo bym się zawiodła. Nieporównywalna do "Blond Gejszy" tej samej autorki. Tamta pozycja była przesycona ciepłą zmysłowością, którą się chłonęło. Nie wiem co jest z "Perfumami Kleopatry", ale mnie zupełnie nie porwały. Nic nie czułam czytając tę książkę. Najpierw nie wiedziałam o co chodzi przez dwóch narratorów, zmieniających się bohaterów, czasoprzestrzenie i tym podobne okoliczności. Później zaczęłam poznawać bohaterkę, która zarysowana na łapu capu nie wzbudziła żadnych moich uczuć - nie współczułam jej, nie zazdrościłam, nie podziwiałam, nie złościłam się na nią, nie rozumiałam jej. Erotyczne opisy nudzą się po 50 stronach. Zwracanie się do mnie per 'drogi czytelniku' wyprowadza mnie z równowagi. Forma pamiętnika celowo nieuporządkowana denerwuje. Całą książkę czekamy na pointę, której brak. A przepraszam zapomniałam. Jest happy end. Zupełnie nietrafiony. Nie wiem co powiedzieć. Zawiodłam się i od połowy czytałam 'byle skończyć'.

Dostałam w prezencie, gdybym kupiła bardzo bym się zawiodła. Nieporównywalna do "Blond Gejszy" tej samej autorki. Tamta pozycja była przesycona ciepłą zmysłowością, którą się chłonęło. Nie wiem co jest z "Perfumami Kleopatry", ale mnie zupełnie nie porwały. Nic nie czułam czytając tę książkę. Najpierw nie wiedziałam o co chodzi przez dwóch narratorów, zmieniających się...

Pamiętam, że jak ją czytałam to nie rozumiałam jej do końca, ale było z niej coś mrocznego i wulgarnego, co mnie fascynowało.

Pamiętam, że jak ją czytałam to nie rozumiałam jej do końca, ale było z niej coś mrocznego i wulgarnego, co mnie fascynowało.

Tej książki się nie czyta. Ją się czuje wszystkimi zmysłami. jedna z najlepszych jakie czytałam.

Tej książki się nie czyta. Ją się czuje wszystkimi zmysłami. jedna z najlepszych jakie czytałam.

Wspomnienie z dzieciństwa. Tak bardzo chciałam być małą księżniczką.

Wspomnienie z dzieciństwa. Tak bardzo chciałam być małą księżniczką.

Jedna z najlepszych jak nie najlepsza książka mojego dzieciństwa. Przyjaźń rodząca się między małą, radosną i beztroską Heidi a jej dziadkiem - staruszkiem pełnym gorzkiego smutku i przykrych doświadczeń jest tak piękna, że stworzyła całą powieść. Sposób, w jaki radość życia Heidi wdziera się do serca jej dziadka i darowuje mu trochę szczęścia w ostatnie lata jego życia jest bezcenny. Mam już 20lat, a dalej pamiętam, jak dziadek dawał Heidi ser, mleko i chleb. To miało dla tego największą wartość.

Jedna z najlepszych jak nie najlepsza książka mojego dzieciństwa. Przyjaźń rodząca się między małą, radosną i beztroską Heidi a jej dziadkiem - staruszkiem pełnym gorzkiego smutku i przykrych doświadczeń jest tak piękna, że stworzyła całą powieść. Sposób, w jaki radość życia Heidi wdziera się do serca jej dziadka i darowuje mu trochę szczęścia w ostatnie lata jego życia...

Niesamowita zdolność autora do budowania napięcia i tworzenia oryginalnych portretów psychologicznych. Smutna poruszająca historia, która zostawia nas z pytaniem 'dlaczego?!'. Pełna pięknych opisów i symboliki. Daje nadzieję i nas jej pozbawia.
Polecam też film, który o dziwo nie psuje wrażeń.

Niesamowita zdolność autora do budowania napięcia i tworzenia oryginalnych portretów psychologicznych. Smutna poruszająca historia, która zostawia nas z pytaniem 'dlaczego?!'. Pełna pięknych opisów i symboliki. Daje nadzieję i nas jej pozbawia.
Polecam też film, który o dziwo nie psuje wrażeń.

Odejmuje jedną gwiazdkę za rozwlekłe opisy, przez które zasypiałam z nosem w książce nocą mimo, że chciałam wiedzieć co dalej.

Odejmuje jedną gwiazdkę za rozwlekłe opisy, przez które zasypiałam z nosem w książce nocą mimo, że chciałam wiedzieć co dalej.

Wszystko zostało już powiedziane. Ja dalej marzę, żeby przejechać się Orient Expressem. I nie skończyć jak bohaterowie ;)

Wszystko zostało już powiedziane. Ja dalej marzę, żeby przejechać się Orient Expressem. I nie skończyć jak bohaterowie ;)

Jeden z niewielu kryminałów jakie przeczytałam w życiu. Wciągający i zaskakujący. Kreacja detektywa Poirot bezbłędna.

Jeden z niewielu kryminałów jakie przeczytałam w życiu. Wciągający i zaskakujący. Kreacja detektywa Poirot bezbłędna.

Piękne, ale 'Samotności...' nie dorasta do pięt. Wszystko w tej książce mnie fascynuje prócz głównego bohatera.

Piękne, ale 'Samotności...' nie dorasta do pięt. Wszystko w tej książce mnie fascynuje prócz głównego bohatera.

Nikt nie napisał opinii, bo nie potrzeba. Wiśniewski broni się sam.

Nikt nie napisał opinii, bo nie potrzeba. Wiśniewski broni się sam.

Słowo pisane przez Wiśniewskiego nigdy mi się nie nudzi. Wchłaniam je jak gąbka. Połączenie nauki i czułości, poezji i seksu nigdy nie zawodzi.

Słowo pisane przez Wiśniewskiego nigdy mi się nie nudzi. Wchłaniam je jak gąbka. Połączenie nauki i czułości, poezji i seksu nigdy nie zawodzi.

Lżejsze i mniej dramatyczne niż większość książek Wiśniewskiego. Czytałam na wakacjach na plaży i to były dobre okoliczności. Wiśniewski i Domagalik są tak różni, rozmawiając, zwierzają się, kłócą, przekomarzają, flirtują, chcą sobie nawzajem zaimponować. Szanują siebie nawzajem, uczą się od siebie. Idealna pierwsza randka złożona z wielu stron listów i maili. Dziękuję Wiśniewskiemu, że zapoznał mnie z panią Domagalik.

Lżejsze i mniej dramatyczne niż większość książek Wiśniewskiego. Czytałam na wakacjach na plaży i to były dobre okoliczności. Wiśniewski i Domagalik są tak różni, rozmawiając, zwierzają się, kłócą, przekomarzają, flirtują, chcą sobie nawzajem zaimponować. Szanują siebie nawzajem, uczą się od siebie. Idealna pierwsza randka złożona z wielu stron listów i maili. Dziękuję...

Dla mnie to już klasyka. Tak jak większość klasyków zepsuta przez film. Przeczytałam zanim stała się bestsellerem. Płakałam, wypisywałam cytaty, przeżywałam, czytałam zamiast spać po nocach. Wróciłam kolejne dwa razy. Książka o każdym z nas i zwyczajnej ludzkiej samotności w wielkim świecie XXI wieku.

Dla mnie to już klasyka. Tak jak większość klasyków zepsuta przez film. Przeczytałam zanim stała się bestsellerem. Płakałam, wypisywałam cytaty, przeżywałam, czytałam zamiast spać po nocach. Wróciłam kolejne dwa razy. Książka o każdym z nas i zwyczajnej ludzkiej samotności w wielkim świecie XXI wieku.

Pierwsza, dzięki której rozpoczęłam moj romans z książkami o tematyce azjatyckiej. Niezwykle poruszająca historia z innego świata, który jest niesprawiedliwy i zaskakujący dla nas, eurpejczyków. Tradycja, historia, los kobiet i mężczyzn, przyjaźń, miłość, ból dorastania. Przy tej książce można się śmiać, płakać, wzruszać. Bohaterki stają się naszymi przyjaciółkami. Piękna opowieść. Chce się więcej i więcej.

Pierwsza, dzięki której rozpoczęłam moj romans z książkami o tematyce azjatyckiej. Niezwykle poruszająca historia z innego świata, który jest niesprawiedliwy i zaskakujący dla nas, eurpejczyków. Tradycja, historia, los kobiet i mężczyzn, przyjaźń, miłość, ból dorastania. Przy tej książce można się śmiać, płakać, wzruszać. Bohaterki stają się naszymi przyjaciółkami. Piękna...

Niesamowita książka. Autentyczna historia, wciągająca wielowątkowa i niebanalna fabuła, miłość, ból, zdrada, okropieństwa wojny i co najważniejsze - szukanie szczęścia. Wszystko na tle pięknego, ale upadającego starożytnego Egiptu. Polecam każdemu, kto nie boi się książek, przy których mocniej bije serce, szaleje umysł i lecą łzy.

Niesamowita książka. Autentyczna historia, wciągająca wielowątkowa i niebanalna fabuła, miłość, ból, zdrada, okropieństwa wojny i co najważniejsze - szukanie szczęścia. Wszystko na tle pięknego, ale upadającego starożytnego Egiptu. Polecam każdemu, kto nie boi się książek, przy których mocniej bije serce, szaleje umysł i lecą łzy.