Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Był to mój pierwszy kontakt z twórczością Gogola i muszę przyznać, że wrażenia dość nietypowe. Każde z opowiadań jest wyjątkowe i niesie ze sobą sporo okazji do przemyśleń. W żadnym wypadku nie jest to literatura z kręgu książek lekkich, niezobowiązujących - wymaga pewnego zaangażowania czytelnika, chęci zrozumienia.

NOS

Pierwsze opowiadanie absurdalne w tak prosty i efektowny sposób...
Nos. Dlaczego akurat nos? O bogowie, dlaczego nie znam przysłów rosyjskich i tamtejszych symbolicznych znaczeń związanych z tą częścią ciała? Dokonałam jednak pewnych poszukiwań i zdaje się, że jest on otoczony podobną symboliką jak w Polsce - popularne przysłowia rosyjskie związane ze słowem 'nos' dają łatwo przełożyć się na nasze rodzime:

водить за нос → wodzić za nos
дать по носу → dać po nosie
дать щелчка в нос → dać prztyczka w nos
задирать нос → zadzierać nosa
не видеть дальше собственного носа / не видеть дальше своего носа → nie widzieć dalej niż czubek własnego nosa
повесить нос на квинту → spuścić nos na kwintę
совать нос не в своё дело → wsadzać nos w nie swoje sprawy
утереть нос → utrzeć nosa

Nos jako centrum twarzy. Nos jako wskazanie kierunku działania, zainteresowań, czy też stanu emocjonalnego. Nos jako ego...

Ważny człowiek stracił nos... Stał się ułomny, niepełnowartościowy, 'trędowaty' we własnym mniemaniu. Dostał niezłego prztyczka w nos, spuścił nos na kwintę i później już tak nie zadzierał nosa ;)

SZYNEL

Problemy człowieczeństwa, ubóstwa, osobistych marzeń, predyspozycji, jednostkowego szczęścia, życia prostej, szczerej ludzkiej istoty, dostosowywania się do wymagań związanych z nadanym tytułem, awansem społecznym... Opowiadanie jest bardzo bogate pod tym kątem.
Każda postać prezentuje pewną postawę ludzką wraz z wiążącymi się z nią konsekwencjami - często w sposób bardzo przerysowany. Oczywiście, nie mogło zabraknąć pierwiastka fantastycznego.

WIJ

Bardzo interesujący był dla mnie pojedynek nauk. Teologia jako dziedzina zwycięska, filozofia na drugim miejscu liże rany... Co może się w tym kryć? Poglądy autora? Zauważona przez niego tendencja w ówczesnej Rosji?
Z drugiej strony wizja ich wszystkich ciągnących przez kraj, śpiewających pod domami, uczących, pijących i okradających okolicę przedstawicieli nauki? Trzeba przyznać, że wytknął tu i wyolbrzymił pewne wady i współczesnego środowiska akademickiego. Żak nie jest ukształtowany, bo nie wolno mu jeszcze pić i palić. Teolog - kleptoman. Filozof ukradł teologowi skradzioną rybę, bo ten już pewnie nie pamięta, że ją ukradł... Wszyscy otyli, a pieczywo na straganach tylko kosztują. Garściami.
Upada obraz świętych idealistów poświęconych nauce - bo i przecież trudno spotkać kogoś na prawdę poświęconego nauce w środowisku uniwersyteckim. Ale może wystarczy o edukacji.
Pustkowie, na nim dwie chaty. Mieszkanie staruszki, bojącej się złodziei. Trzech zbłąkanych przedstawicieli świata nauki zabłąkanych ciemną nocą wśród pól. Rozdzieleni, skradziona ryba. A dalej już horrorek bez większych niespodzianek. Można analizować słodki stan, w jaki wprawiały ofiarę zaklęcia. Można pochodzenie dziewczyny. Można samą końcówkę, choć ta nie zostawia zbyt wielkiego pola do popisu - wszystko podane na tacy... Czytało się dobrze, ale było już znacznie bardziej typowo.

Na pewno sięgnę po inne dzieła Gogola, fascynuje mnie jego sposób przedstawiania świata, postaci, jego wizje...

Był to mój pierwszy kontakt z twórczością Gogola i muszę przyznać, że wrażenia dość nietypowe. Każde z opowiadań jest wyjątkowe i niesie ze sobą sporo okazji do przemyśleń. W żadnym wypadku nie jest to literatura z kręgu książek lekkich, niezobowiązujących - wymaga pewnego zaangażowania czytelnika, chęci zrozumienia.

NOS

Pierwsze opowiadanie absurdalne w tak prosty i...