Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Troszkę zwalnia jakoś po połowie, ale końcówka to już petarda.

Ten Sullivan to umie w dialogi!

Troszkę zwalnia jakoś po połowie, ale końcówka to już petarda.

Ten Sullivan to umie w dialogi!

Cenię reporterską robotę Pani Demick, ale tutaj coś nie grało. NIby temat arcyciekawy, a jakoś nie potrafiłem wczuć się w historię. Także "W oblężeniu" > "Zjadanie Buddy". Coż, trzeba sprawdzić tę pozycję o Korei.

Cenię reporterską robotę Pani Demick, ale tutaj coś nie grało. NIby temat arcyciekawy, a jakoś nie potrafiłem wczuć się w historię. Także "W oblężeniu" > "Zjadanie Buddy". Coż, trzeba sprawdzić tę pozycję o Korei.

Stary, dobry (rolnik) Jezza! Bawiłem się jakbym czytał go pierwszy raz - czyli w formie.

Stary, dobry (rolnik) Jezza! Bawiłem się jakbym czytał go pierwszy raz - czyli w formie.

Jedna z lepszych autobiografii sportowca jakie czytałem.

Jedna z lepszych autobiografii sportowca jakie czytałem.

Krótko, konkretnie, treściwie, samo mięso. Dobrze napisana, więc i dobrze się czyta. Pewnie z tona wątków pominięta, ale sprawdza się jako krótka prasówka o ostatnim dyktatorze Europy. Tylko tyle i aż tyle.

Krótko, konkretnie, treściwie, samo mięso. Dobrze napisana, więc i dobrze się czyta. Pewnie z tona wątków pominięta, ale sprawdza się jako krótka prasówka o ostatnim dyktatorze Europy. Tylko tyle i aż tyle.

No takie 7.5 bardziej. Czytanie tego to trochę taka sinusoida - fantastyczne momenty mieszały się z nudniejszymi fragmentami albo być może niezrozumiałymi dla mnie. Koniec końców wyszła fajna, wciągająca opowieść w kosmosie z wielką polityką w tle.

No takie 7.5 bardziej. Czytanie tego to trochę taka sinusoida - fantastyczne momenty mieszały się z nudniejszymi fragmentami albo być może niezrozumiałymi dla mnie. Koniec końców wyszła fajna, wciągająca opowieść w kosmosie z wielką polityką w tle.

Rewelacja! Poza Diuną, to moje pierwsze poważne starcie z sci-fi i kupiłem tu praktycznie każde słowo. Świetna rozrywka, aż tłusta i gęsta od treści. Zwalnia właściwie na moment przy opowieści żołnierza, ale i tak jest grubo. No nic, przepadłem, idę czytać drugą część!

Rewelacja! Poza Diuną, to moje pierwsze poważne starcie z sci-fi i kupiłem tu praktycznie każde słowo. Świetna rozrywka, aż tłusta i gęsta od treści. Zwalnia właściwie na moment przy opowieści żołnierza, ale i tak jest grubo. No nic, przepadłem, idę czytać drugą część!

Myślałem, że Remigiusz Mróz sprawi, że zapałam miłością do kryminału. Cóż... nie udało się. Nie byłem i nie będę fanem tego gatunku, być może jest to dobra książka, ale nadal nie moja para kaloszy. Dam jeszcze szanse w przyszłości, kiedyś, może...

Myślałem, że Remigiusz Mróz sprawi, że zapałam miłością do kryminału. Cóż... nie udało się. Nie byłem i nie będę fanem tego gatunku, być może jest to dobra książka, ale nadal nie moja para kaloszy. Dam jeszcze szanse w przyszłości, kiedyś, może...

Wbrew pozorom Jezza miał spory wpływ na moje czytanie. Za małolata, umęczony wykwitami z programu lektur, dorwałem jeden z pierwszych "Światów wg Clarksona". Coś zaskoczyło, zajawka na książki zakiełkowała i tak trwa do dziś. Co prawda, pisanie Clarksona już tak nie pociąga i nie bawi jak kiedyś, ale sentyment pozostał, a co któryś akapit objawi się ostre pióro autora. To, co niezmiennie trafia do mnie od zamierzchłych czasów po dziś, to programy - od Top Gear, przez Grand Tour, po najnowszą Farmę - w tej robocie Jeremy odnajduje się jak mało kto!

Wbrew pozorom Jezza miał spory wpływ na moje czytanie. Za małolata, umęczony wykwitami z programu lektur, dorwałem jeden z pierwszych "Światów wg Clarksona". Coś zaskoczyło, zajawka na książki zakiełkowała i tak trwa do dziś. Co prawda, pisanie Clarksona już tak nie pociąga i nie bawi jak kiedyś, ale sentyment pozostał, a co któryś akapit objawi się ostre pióro autora. To,...

Rodzina Borgiów - temat potężny, a jakby zmarnowany. Dlaczego? Fabuła wydaje się skonstruowana z pojedynczych wydarzeń, które nie mają ze sobą za wiele wspólnego. Na zasadzie: X zrobił Y, D pojechał do Z, B podbił C, a G spał z J itd..

No właśnie, co do samych postaci. Tak jak ktoś już tu napisał, są płaskie jak kartka papieru. Tyle treści, a czuje, jakbym w ogóle nie poznał żadnej z nich. Żadnej postaci nie kibicowałem - bo i nie było komu. Nikt się nie wyróżniał. A większość z tego co robili, było relacjonowane niczym wpis w Wikipedii (zieeeew).

Czytałem i przeczytałem, bo Mario Puzo, bo Ojciec Chrzestny (10/10), bo napisane sprawnie, więc szybko się leci kartka po kartce. Czy będę coś pamiętał z tego za jakiś czas? Szczerze wątpię.

Rodzina Borgiów - temat potężny, a jakby zmarnowany. Dlaczego? Fabuła wydaje się skonstruowana z pojedynczych wydarzeń, które nie mają ze sobą za wiele wspólnego. Na zasadzie: X zrobił Y, D pojechał do Z, B podbił C, a G spał z J itd..

No właśnie, co do samych postaci. Tak jak ktoś już tu napisał, są płaskie jak kartka papieru. Tyle treści, a czuje, jakbym w ogóle nie...

Szacunek dla Pana Pieniążka za dobrą reporterską robotę i szacunek za wrzucanie się w centrum konfliktu. Doceniam, ja bym nie miał odwagi. Co do książki, to w miarę przystępny sposób wykłada wojnę w Syrii, a przecież połapać się w tym, kto tam z kim się bije, to spora sztuka. Podsumowując, coś tam łyknąłem wiedzy w temacie, ale to ledwie wierzchołek góry.

Szacunek dla Pana Pieniążka za dobrą reporterską robotę i szacunek za wrzucanie się w centrum konfliktu. Doceniam, ja bym nie miał odwagi. Co do książki, to w miarę przystępny sposób wykłada wojnę w Syrii, a przecież połapać się w tym, kto tam z kim się bije, to spora sztuka. Podsumowując, coś tam łyknąłem wiedzy w temacie, ale to ledwie wierzchołek góry.

Właściwie nie wiem, po co to przeczytałem. Jak w FM’a potrafię grać do dziś i wciąga jak żadna inna gra na świecie, tak książka – jak to się teraz mawia – nie dowozi. Pełno wypełniaczy i część treści tylko po to by się liczba stron zgadzała. Także FM 10/10, książka 4/10. Tylko dla fanów gry.

Właściwie nie wiem, po co to przeczytałem. Jak w FM’a potrafię grać do dziś i wciąga jak żadna inna gra na świecie, tak książka – jak to się teraz mawia – nie dowozi. Pełno wypełniaczy i część treści tylko po to by się liczba stron zgadzała. Także FM 10/10, książka 4/10. Tylko dla fanów gry.

Nie taki straszny ten Mróz jak go malują. No i fajnie napisał: "Jeśli zamierzasz zajmować się pisaniem na poważnie, musisz zdawać sobie sprawę, że "wena" to pojęcie, które należy usunąć ze słownika. Pisarze na całym świecie siadają do komputerów i pracują. Nie czekają, aż natchnie ich jakaś niewypowiedziana siła".

Nie taki straszny ten Mróz jak go malują. No i fajnie napisał: "Jeśli zamierzasz zajmować się pisaniem na poważnie, musisz zdawać sobie sprawę, że "wena" to pojęcie, które należy usunąć ze słownika. Pisarze na całym świecie siadają do komputerów i pracują. Nie czekają, aż natchnie ich jakaś niewypowiedziana siła".

Dobre rozdziały przeplatane przeciętnymi. Kilka teorii spiskowych solidnie rozłożonych na łopatki, a niektóre mocno naciągane i na siłę. Niemniej jednak warto sprawdzić samemu!

Dobre rozdziały przeplatane przeciętnymi. Kilka teorii spiskowych solidnie rozłożonych na łopatki, a niektóre mocno naciągane i na siłę. Niemniej jednak warto sprawdzić samemu!

Polityka, intrygi i spiski w czasach m.in. Cezara - to nie może być słabe... Zachęcony po pierwszym tomie do poznania całej Trylogii Rzymskiej.

Polityka, intrygi i spiski w czasach m.in. Cezara - to nie może być słabe... Zachęcony po pierwszym tomie do poznania całej Trylogii Rzymskiej.

Dlaczego część Rosjan tak ślepo wierzy w Putina? Ten reportaż stara się na to pytanie odpowiedzieć i w większym lub mniejszym stopniu mu się to udaje.

Dlaczego część Rosjan tak ślepo wierzy w Putina? Ten reportaż stara się na to pytanie odpowiedzieć i w większym lub mniejszym stopniu mu się to udaje.

Wiadomo, spieprzyliśmy sporo, ale spokojnie, spieprzymy jeszcze więcej...

Wiadomo, spieprzyliśmy sporo, ale spokojnie, spieprzymy jeszcze więcej...

Kilkanaście bardzo przyjemnych opowieść o Rzymie i jego bliższych i dalszych okolicach. No, może poza szczurami i śmieciami... I co najważniejsze po lekturze - kilka punktów dodanych na liście "do zobaczenia we Włoszech".

Kilkanaście bardzo przyjemnych opowieść o Rzymie i jego bliższych i dalszych okolicach. No, może poza szczurami i śmieciami... I co najważniejsze po lekturze - kilka punktów dodanych na liście "do zobaczenia we Włoszech".

Niezbyt porywająco napisana historia o mega łebskim gościu. Fajna tak do trzechsetnej strony, potem ciężary. Autor narobił się za dwóch przy researchu, ale jakoś niemrawo to podał...

Niezbyt porywająco napisana historia o mega łebskim gościu. Fajna tak do trzechsetnej strony, potem ciężary. Autor narobił się za dwóch przy researchu, ale jakoś niemrawo to podał...

Kult > Chodź ze mną, ale i tak, Orbitowski świetnym pisarzem jest. Co prawda, nie dla mnie ta historia tutaj, ale jak Pan Pisarz pisze, to to się nie czyta, tu się płynie kartka po kartce - i taki styl to ja cenię, i szukam w lekturze, brawo!

Kult > Chodź ze mną, ale i tak, Orbitowski świetnym pisarzem jest. Co prawda, nie dla mnie ta historia tutaj, ale jak Pan Pisarz pisze, to to się nie czyta, tu się płynie kartka po kartce - i taki styl to ja cenię, i szukam w lekturze, brawo!