Jesteśmy społecznością, która kocha książki

William. Przez moment jej serce się zawahało. Przypomniała sobie jej cierpienie, gdy umarł, długie i samotne noce, szukanie go obok ręką każdego ranka, gdy wstawała, lata oczekiwania na to, że w końcu go tam znajdzie i powolne przyzwyczajanie się do tego, że druga strona łóżka już na zawsze pozostanie pusta. Chwile, kiedy znajdowała coś śmiesznego i odwracała się, by podzielić się z nim żartem i szok, że go tam nie ma. Najgorsze chwile, gdy siedząc samotnie przy śniadaniu zdawała sobie sprawę, że nie pamiętała dokładnie błękitu oczu, głębi uśmiechu; tak jak dźwięk skrzypiec Jema, cichnący w oddali, gdzie wspomnienia milkły.

William. Przez moment jej serce się zawahało. Przypomniała sobie jej cierpienie, gdy umarł, długie i samotne noce, szukanie go obok ręką każ...

-Więcej cię nie ugryzę - powiedział, a ona zastanawiała się co takiego wyczuł w jej krwi. Warknęła, ale zabrzmiało to głucho. Słabo. -Nawet jeśli jest to jedyny sposób, by sprowokować mnie do przemiany? Ruszył w gór w stronę grani. -Nie gryzie się kobiet innych mężczyzn.

-Więcej cię nie ugryzę - powiedział, a ona zastanawiała się co takiego wyczuł w jej krwi. Warknęła, ale zabrzmiało to głucho. Słabo. -Nawet ...

Każde spotkanie prowadzi do rozstania i będzie tak zawsze, do końca życia. W każdym spotkaniu był smutek spowodowany koniecznością rozstania, lecz w każdym rozstaniu była też radość spowodowana spotkaniem.

Każde spotkanie prowadzi do rozstania i będzie tak zawsze, do końca życia. W każdym spotkaniu był smutek spowodowany koniecznością rozstania...

Wzięłam głęboki wdech i powili się odwróciłam. Zrobiłam to bardzo wolno, bo nagle zdarzyło się coś magicznego i ważnego. Zupełnie się tego nie spodziewałam. Oświetlenie, które chwile temu wydawało mi się ponure, nagle stało się urocze. Chłód powietrza z przejmującego przerodził się w kojący. Światło kominka tańczyło złotymi płomieniami, malując na ścianach zmysłowe cienie. Muzyka nie brzmiała już smutno. Była ponadczasowa, a tekst piosenki wypełniał serce ciepłem, bo mówiła o miłości i czułości. Deszcz wydawał mi się teraz przyjemny i romantyczny. Doskonała scenografia dla zapierającego w dech piersiach pierwszego planu. Clark. Brązowe materiałowe spodnie. Biała koszula zapinana na guziki. Tweedowa marynarka. Łaty na łokciach. Paskudne okulary. Był wspaniały. A ja oszołomiona.

Wzięłam głęboki wdech i powili się odwróciłam. Zrobiłam to bardzo wolno, bo nagle zdarzyło się coś magicznego i ważnego. Zupełnie się tego n...