Jesteśmy społecznością, która kocha książki

OCENA TRYLOGII: 10/10

Nikt nie pisze tak, jak Sapkowski. Nikt!
Tło fabularne, warstwę historyczną książek autor oddał wręcz perfekcyjnie. Postaci, zdarzenia, czasy i miejsca, również staropolski język, dziś już trudny w użytkowaniu. Również w opisywaniu scen batalistycznych autor nie ma sobie równych. Taka lawina średniowiecza może jednak oszołomić. Przez pierwsze kilka rozdziałów nie mogłem się wciągnąć. Dopiero, kiedy pojawił się Szarlej zrobiło się wesoło. I tak już zostało.
Sama fabuła nie jest bardzo wyszukana. Klasyczna powieść przygodowa. Główny bohater przypomina Jaskra, może jest trochę odważniejszy. Na przestrzeni trylogii dojrzewa, z podlotkowego playboyka, przez wierzącego w słuszną sprawę rycerzyka, aż do mężczyzny, który w obronie ukochanej nie zawaha się dać w zęby większemu od siebie. Jego dwaj towarzysze dobrze go uzupełniają. W książkach często natrafiamy na dłuższe rozmowy, narady i tym podobne, ale słuchanie ich raczej nie nudzi. Zwłaszcza, że po nich następuje zwrot akcji i ostra jazda.
Elementy magiczne i fantastyczne stanowią tu tylko dodatek do wydarzeń historycznych, niemniej kilka scen zapamiętam na długo. Wątki miłosne też nie wysuwają się zbyt często na pierwszy plan. I bardzo dobrze. Do tego dochodzą wyszukane, czasem obleśne dowcipy i pikantne opisy.
No i to słuchowisko! Mistrzostwo!
Andrzejowe "Tour de force".
Chociaż... na Wiedźmina bym tego nie zamienił.

OCENA TRYLOGII: 10/10

Nikt nie pisze tak, jak Sapkowski. Nikt!
Tło fabularne, warstwę historyczną książek autor oddał wręcz perfekcyjnie. Postaci, zdarzenia, czasy i miejsca, również staropolski język, dziś już trudny w użytkowaniu. Również w opisywaniu scen batalistycznych autor nie ma sobie równych. Taka lawina średniowiecza może jednak oszołomić. Przez pierwsze kilka...

OCENA TRYLOGII: 10/10

Nikt nie pisze tak, jak Sapkowski. Nikt!
Tło fabularne, warstwę historyczną książek autor oddał wręcz perfekcyjnie. Postaci, zdarzenia, czasy i miejsca, również staropolski język, dziś już trudny w użytkowaniu. Również w opisywaniu scen batalistycznych autor nie ma sobie równych. Taka lawina średniowiecza może jednak oszołomić. Przez pierwsze kilka rozdziałów nie mogłem się wciągnąć. Dopiero, kiedy pojawił się Szarlej zrobiło się wesoło. I tak już zostało.
Sama fabuła nie jest bardzo wyszukana. Klasyczna powieść przygodowa. Główny bohater przypomina Jaskra, może jest trochę odważniejszy. Na przestrzeni trylogii dojrzewa, z podlotkowego playboyka, przez wierzącego w słuszną sprawę rycerzyka, aż do mężczyzny, który w obronie ukochanej nie zawaha się dać w zęby większemu od siebie. Jego dwaj towarzysze dobrze go uzupełniają. W książkach często natrafiamy na dłuższe rozmowy, narady i tym podobne, ale słuchanie ich raczej nie nudzi. Zwłaszcza, że po nich następuje zwrot akcji i ostra jazda.
Elementy magiczne i fantastyczne stanowią tu tylko dodatek do wydarzeń historycznych, niemniej kilka scen zapamiętam na długo. Wątki miłosne też nie wysuwają się zbyt często na pierwszy plan. I bardzo dobrze. Do tego dochodzą wyszukane, czasem obleśne dowcipy i pikantne opisy.
No i to słuchowisko! Mistrzostwo!
Andrzejowe "Tour de force".
Chociaż... na Wiedźmina bym tego nie zamienił.

OCENA TRYLOGII: 10/10

Nikt nie pisze tak, jak Sapkowski. Nikt!
Tło fabularne, warstwę historyczną książek autor oddał wręcz perfekcyjnie. Postaci, zdarzenia, czasy i miejsca, również staropolski język, dziś już trudny w użytkowaniu. Również w opisywaniu scen batalistycznych autor nie ma sobie równych. Taka lawina średniowiecza może jednak oszołomić. Przez pierwsze kilka...

Nie wiem za bardzo co o tym powiedzieć. Drugi tom tak samo dobry jak poprzedni, może trochę bardziej dramatyczny. Skupia się bardziej na Lisbeth. Wyjaśnia sporo ciekawych wątków i tajemnic z jej życia.

Nie wiem za bardzo co o tym powiedzieć. Drugi tom tak samo dobry jak poprzedni, może trochę bardziej dramatyczny. Skupia się bardziej na Lisbeth. Wyjaśnia sporo ciekawych wątków i tajemnic z jej życia.

Pozycja momentami przywodzi na myśl "Behawiorystę" - kilka elementów jest bardzo podobnych. Fabuła jest tak samo, a może nawet bardziej zawiła i intrygująca. Zwrot akcji goni zwrot akcji. Główny bohater jest świetny, a i jego towarzyszka mu nie ustępuje. Wsiąkłem w historię natychmiast i nie mogłem odpuścić.
I jak to się kończy! O_O
Od razu chce się sięgnąć po następny tom.
No... ja niestety nie mogę :(.
Zaniedługo.

23.05.2017:
Po przeczytaniu pierwszej części "Millennium" stwierdzam, że w "Ekspozycji" Mróz mocno inspirował się owym dziełem, a jeden element wręcz zerżnął :D.

Pozycja momentami przywodzi na myśl "Behawiorystę" - kilka elementów jest bardzo podobnych. Fabuła jest tak samo, a może nawet bardziej zawiła i intrygująca. Zwrot akcji goni zwrot akcji. Główny bohater jest świetny, a i jego towarzyszka mu nie ustępuje. Wsiąkłem w historię natychmiast i nie mogłem odpuścić.
I jak to się kończy! O_O
Od razu chce się sięgnąć po następny...