Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szczęście wśród inteligentnych osób to najrzadsza rzecz, jaką znam.

Szczęście wśród inteligentnych osób to najrzadsza rzecz, jaką znam.

Ty jesteś tak zwana mądra kobieta, o ile takie istnieją. To znaczy najbardziej nieszczęśliwa. Dlatego, że jesteś mądra. Że wszystko rozumiesz, że wszystko wybaczasz, że wszystko potrafisz mądrze ustawić. Za mądrość płaci się cierpieniem, Krystyno. Biedne nieszczęśliwe, mądre kobiety. Żal mi was, bo prawie zawsze giniecie przez głupców. Jesteś mądra Krystyno. Jesteś piekielnie mądra, ty idiotko.

Ty jesteś tak zwana mądra kobieta, o ile takie istnieją. To znaczy najbardziej nieszczęśliwa. Dlatego, że jesteś mądra. Że wszystko rozumiesz, że wszystko wybaczasz, że wszystko potrafisz mądrze ustawić. Za mądrość płaci się cierpieniem, Krystyno. Biedne nieszczęśliwe, mądre kobiety. Żal mi was, bo prawie zawsze giniecie przez głupców. Jesteś mądra Krystyno. Jesteś piekielnie m...

Duma związana jest z tym, co co sami o sobie myślimy, próżność zaś z tym, co chcielibyśmy, żeby inni o nas myśleli.

Duma związana jest z tym, co co sami o sobie myślimy, próżność zaś z tym, co chcielibyśmy, żeby inni o nas myśleli.

Lepiej jest nie odzywać się wcale i wydać się głupim, niż odezwać się i rozwiać wszelkie wątpliwości.

Lepiej jest nie odzywać się wcale i wydać się głupim, niż odezwać się i rozwiać wszelkie wątpliwości.

Dla człowieka niedojrzałego znamienne jest, że pragnie on wzniośle umrzeć za jakąś sprawę; dla dojrzałego natomiast - że pragnie skromnie dla niej żyć.

Dla człowieka niedojrzałego znamienne jest, że pragnie on wzniośle umrzeć za jakąś sprawę; dla dojrzałego natomiast - że pragnie skromnie dla niej żyć.

-(...)Uważasz, że istnieje coś takiego jak idealny dzień? -Co takiego? - Idealny dzień. Od rana do nocy. Kiedy nie dzieje się nic okropnego, smutnego ani zwyczajnego. Uważasz, że to możliwe? - Nie wiem. - A przeżyłaś taki dzień? - Nie - Ja też nie. Ale nadal go szukam.

-(...)Uważasz, że istnieje coś takiego jak idealny dzień? -Co takiego? - Idealny dzień. Od rana do nocy. Kiedy nie dzieje się nic okropnego, smutnego ani zwyczajnego. Uważasz, że to możliwe? - Nie wiem. - A przeżyłaś taki dzień? - Nie - Ja też nie. Ale nadal go szukam.

[...] jeśli przekroczysz pewną granicę i nic się nie dzieje, to granica traci znaczenie.

[...] jeśli przekroczysz pewną granicę i nic się nie dzieje, to granica traci znaczenie.

Gatsby wierzył w zielone światło, w orgiastyczną przyszłość, która rok po roku ucieka przed nami. Wymknęła się nam wówczas, lecz to nie ma znaczenia - jutro popędzimy szybciej, otworzymy ramiona szerzej... I pewnego pięknego poranka... Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość.

Gatsby wierzył w zielone światło, w orgiastyczną przyszłość, która rok po roku ucieka przed nami. Wymknęła się nam wówczas, lecz to nie ma znaczenia - jutro popędzimy szybciej, otworzymy ramiona szerzej... I pewnego pięknego poranka... Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość.

Raz na żółtej kartce w zielone linie napisał wiersz. Zatytułował go "Chops", bo tak nazywał się jego pies i o nim był właśnie ten wiersz. Nauczyciel postawił mu piątkę i przyznał specjalne wyróżnienie. Matka uściskała go i powiesiła wiersz na drzwiach kuchni i odczytywała ciotkom. Raz na białej kartce w niebieskie linie napisał wiersz I zatytułował go "Jesień", bo tak nazywała się pora roku i o tym był ten wiersz. Nauczyciel postawił mu piątkę i poprosił go, żeby pisał jaśniej. Matka nie powiesiła wiersza na drzwiach kuchni, bo były świeżo pomalowane. Raz na kartce wyrwanej z notesu napisał wiersz Zatytułował go "Pytania o niewinność" bo to pytanie dotyczyło jego dziewczyny i o tym był ten wiersz. Profesor postawił mu piątkę i dziwnie na niego popatrzył, A jego matka nie powiesiła tego wiersza na kuchennych drzwiach, bo nigdy go jej nie pokazał. (...) Zaczął pisać kolejny wiersz na kawałku papierowej torby. Zatytułował go "Absolutnie nic", Bo o tym był ten wiersz. Sam sobie postawił piątkę I cięcie na każdym cholernym nadgarstku. Powiesił wiersz na drzwiach łazienki, Bo tym razem nie miał szans dotrzeć do kuchennych drzwi.

Raz na żółtej kartce w zielone linie napisał wiersz. Zatytułował go "Chops", bo tak nazywał się jego pies i o nim był właśnie ten wiersz. Nauczyciel postawił mu piątkę i przyznał specjalne wyróżnienie. Matka uściskała go i powiesiła wiersz na drzwiach kuchni i odczytywała ciotkom. Raz na białej kartce w niebieskie linie napisał wiersz I zatytułował go "Jesień", bo tak nazywała...

Może nic się nigdy nie zmieni. Ale warto poczekać, gdyby miało się jednak okazać inaczej.

Może nic się nigdy nie zmieni. Ale warto poczekać, gdyby miało się jednak okazać inaczej.

Things change. And friends leave. And life doesn't stop for anybody.

Things change. And friends leave. And life doesn't stop for anybody.

Ludzie powinni się przejmować. To dobrze, gdy inni coś dla nas znaczą, że za nimi tęsknimy, gdy ich zabraknie.

Ludzie powinni się przejmować. To dobrze, gdy inni coś dla nas znaczą, że za nimi tęsknimy, gdy ich zabraknie.

I tak wszystko zapominamy. Najpierw to, czego się nauczyliśmy - datę podpisania traktatu Hay-Herran i twierdzenie Pitagorasa. A szczególnie szybko wylatują nam z głowy te rzeczy, których tak naprawdę się nie nauczyliśmy, tylko zapamiętaliśmy w noc przed klasówką. Zapominamy nazwiska wszystkich nauczycieli poza jednym czy dwoma, które jednak w końcu i tak zapominamy. Zapominamy rozkład zajęć z pierwszej klasy i to, w której ławce siedzieliśmy, i numer telefonu do swojego najlepszego przyjaciela, i słowa piosenki, której słuchaliśmy pewnie z milion razy. (...) I wreszcie, po bardzo, bardzo długim czasie, zaczynamy zapominać o naszych upokorzeniach - nawet te, które wydają się niezatarte, z czasem po prostu blakną. Zapominasz kto był fajny, a kto nie, kto był piękny, mądry, wysportowany, a kto wręcz przeciwnie. Kto poszedł do dobrego college'u. Kto wyprawiał najlepsze przyjęcia. Kto mógł załatwić trawkę. Zapominamy o wszystkich. Nawet o tych, których wydawało ci się, że kochasz, a także tych, których naprawdę kochałaś. O nich zapominamy najpóźniej. A kiedy już dostatecznie dużo zapomnimy, zakochujemy się w kimś innym.

I tak wszystko zapominamy. Najpierw to, czego się nauczyliśmy - datę podpisania traktatu Hay-Herran i twierdzenie Pitagorasa. A szczególnie szybko wylatują nam z głowy te rzeczy, których tak naprawdę się nie nauczyliśmy, tylko zapamiętaliśmy w noc przed klasówką. Zapominamy nazwiska wszystkich nauczycieli poza jednym czy dwoma, które jednak w końcu i tak zapominamy. Zapominamy ...

Zadzwoniłam. - Jas. - Co? - To ja. - A to ja. - Nie zaczynaj. - Wcale nie zaczynam. - No i dobrze. - Sama widzisz. - Widzę. I odłożyłam słuchawkę. Ale jej nagadałam!

Zadzwoniłam. - Jas. - Co? - To ja. - A to ja. - Nie zaczynaj. - Wcale nie zaczynam. - No i dobrze. - Sama widzisz. - Widzę. I odłożyłam słuchawkę. Ale jej nagadałam!