Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałam wrażenie, że cały czas mówi to samo o tym samym..
Albo po prostu nie lubię autobiografii

Miałam wrażenie, że cały czas mówi to samo o tym samym..
Albo po prostu nie lubię autobiografii

"After. Płomień pod moją skórą."
*Przypadkowa osobo czytająca to zdanie, oszczędź sobie ośmiu godzin zabranych z życia i nie czytaj tej książki.*
Nie umiem opisać powieści autorstwa Anny Todd innymi słowami, niż "najgorsza książka, jaką kiedykolwiek czytałam".
Tak, tak, wiem, wiem, to trochę "mocne słowa jak na siedemnastolatkę", aczkolwiek w moim życiu udało mi się przeczytać sporą ilość kiczowatych romansideł i pseudo gorących erotyków napisanych przez niedokochane kobiety w średnim wieku.
Ale zacznijmy od krótkiego opisu historii.
Tess to zwyczajna nastolatka z małego miasta, która lubi chować swój duży biust pod workowatymi ciuchami, chodzić do kina ze swoim nudnym chłopakiem, słuchać się nadopiekuńczej matki i czytać książki. Jej największym marzeniem jest zostać wydawcą albo pisarką i stracić dziewictwo w noc poślubną ze swoim chłopakiem (z którym jest już dwa lata), jak podkreśla najlepiej na jakiejś tropikalnej wyspie (fancy). Jednak wszystko się zmienia z nadejściem jej pierwszego dnia w college'u. Trafia ona na niepasującą do jej wyobrażeń współlokatorkę - czerwonowłosą Steph. No ale nie tylko to, bo wiadomo nie od dziś, że nieszczęścia chodzą parami. Spotyka go.
Hardina - niebezpiecznego chłopaka, który ma ramiona pokryte tatuażami, kolczyk w wardze, grzywkę i do tego pije i sypia z wieloma dziewczynami. Aby dopełnić idealny obrazek buntownika brakuje mu tylko motoru i gitary elektrycznej, no ale miał trudne dzieciństwo, więc można mu wszystko wybaczyć (co Tess zresztą robi, ale spoilery później). Przez Steph Tessa wpada w tak zwane nieodpowiednie towarzystwo. Zaczyna chodzić na imprezy, pić alkohol, nosić obcisłe spodnie i malować oczy eyelinerem (a ma tylko 19 lat). Nieprzychylnym okiem patrzą na to jej (o rok młodszy) chłopak i matka (która, jak sama Tess wspomina urabiała się po łokcie, aby ta mogła pójść do college'u, kiedy zostawił je jej mąż pijak). Jednak ile może się liczyć zdanie osób, które się o nas troszczą, w obliczu PRAWDZIWEJ MIŁOŚCI.
Tess i Hardin od pierwszego wejrzenia zakochują się? nienawidzą? Trudno stwierdzić. Ich związek można nazwać burzliwym, jeśli chce się komuś silić na eufemizmy, ale jest on po prostu toksyczny i bezsensowny. Od pierwszych stron Tess zdradza swojego chłopaka z Hardinem, ponieważ jak powtarza kilka razy "Nie mam pojęcia dlaczego to robię, ale to robię" (nie za światła laska ogólnie mówiąc). Reszta leci jak z płatka, Tess zrywa z Noach (tym swoim grzecznym chłopakiem), zaczyna "chodzić" z Hardinem, poznaje jego rodzinę, zaczyna z nim mieszkać, kłoci się z nim (tak co 2 strony) o WAŻNE sprawy (np. "rozmawiałaś z innym chłopakiem"- ogólnie Hardin to dość zaborczy typ), zarywa zajęcia i ogólnie robi wszystko tylko nie to co powinna robić - UCZYĆ SIĘ. No ale nie to jej w głowie kiedy on trzyma swoją tak blisko jej krocza i kiedy jego palce są tak głęboko w niej. Niee, udaje jej się przekonać samą siebie, że to dobry pomysł, bo on ją KOCHA (a ty tego nie zrozumiesz, bo jesteś zbyt ograniczony).
A skoro przy tym jesteśmy, to chciałabym skomentować krótko, erotyczną stronę tej książki (swoją drogą znalazłam ją na dziale z erotyką). A więc to jak bardzo jest nierealistyczna i wpajająca dziewczyną bardzo zakrzywiony obraz rzeczywistości można zauważyć, kiedy Hardin każe jej krzyczeć swoje imię lub kiedy mówi jej, że ma na niego wtedy patrzeć, żeby wiedziała, że tylko on może jej dać taką rozkosz (?), wszystko dopełnia obraz kiedy razem dochodzą idealnie w tym samym momencie (brawo wyobraźnia autorki).
Najbardziej chyba jednak poza bardzo prostym językiem (i aspektami wypisanymi wyżej) irytowała mnie głupota Tessy. I w sumie przez 634 strony udało jej się pozostać tak samo głupią idiotką jak na początku. Jeśli z tej książki można wyciągnąć jakiś morał, to "Dziewczynki, słuchajcie swoich mam".

"After. Płomień pod moją skórą."
*Przypadkowa osobo czytająca to zdanie, oszczędź sobie ośmiu godzin zabranych z życia i nie czytaj tej książki.*
Nie umiem opisać powieści autorstwa Anny Todd innymi słowami, niż "najgorsza książka, jaką kiedykolwiek czytałam".
Tak, tak, wiem, wiem, to trochę "mocne słowa jak na siedemnastolatkę", aczkolwiek w moim życiu udało mi się...