Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwszą myśl jaką mam - czy będzie kontynuacja? Dlaczego? Ano dlatego, że historiajest bardzo wciągająca. Dla fanów fantstyki, fantasy, psychologii i umieszczania w fabule historycznych i naukowych faktów, jest to idealna pozycja. W Księdze mam to wszystko w jednym.
Dwa tak różne wątki, każdy wciągający i rozwijający się bardzo emocjonalnie.
Druga sprawa to styl - wg mnie trochę nierówny. W niektórych rozdziałach emocjonalną część danego wątku czy sceny jest świetnie rozwinięta. Można wczuć się w panującą atmosferę. W szczególności w częściach monologu wew. Wiktorii. Niestety w pozostałych częściach sceny opisane są zbyt powierzchownie, dialogi nie są umiejscowione w otoczeniu i atmosferze.
Trzecia sprawa to zbyt szybkie przejścia pomiędzy wątkami i zwroty akcji. Brakuje trochę tej części narracyjnej.
Generalnie to dobra książka, lepsza historia niż jej poziom literacki. Ale każdy początek jest trudny. Czekam z niecierpliwością na kolejne tomy. I wierzę, że historia, która będzie opowiedziana powiedzie autora w sposób, który nada jej literackiego szyku. Jest tam duży potencjał, i to sobie bardzo cenię.

Pierwszą myśl jaką mam - czy będzie kontynuacja? Dlaczego? Ano dlatego, że historiajest bardzo wciągająca. Dla fanów fantstyki, fantasy, psychologii i umieszczania w fabule historycznych i naukowych faktów, jest to idealna pozycja. W Księdze mam to wszystko w jednym.
Dwa tak różne wątki, każdy wciągający i rozwijający się bardzo emocjonalnie.
Druga sprawa to styl - wg mnie...

Jestem rozczarowana. Nudna, przeciągnięta, bez wyrazu. Brak emocji, postaci takie płaskie, historie przewidywalne.

Jestem rozczarowana. Nudna, przeciągnięta, bez wyrazu. Brak emocji, postaci takie płaskie, historie przewidywalne.

Ależ to się czyta... wspaniale, temat trudny, ale tak pięknie poprowadzony.
Czy komuś jeszcze oprócz mnie ta książka przypomina "Spokój Grabarza" Patrycji Żurek?
Tyle wątków, tyle emocji, ale jakiż spokój w tej narracji.
Piękna....

Ależ to się czyta... wspaniale, temat trudny, ale tak pięknie poprowadzony.
Czy komuś jeszcze oprócz mnie ta książka przypomina "Spokój Grabarza" Patrycji Żurek?
Tyle wątków, tyle emocji, ale jakiż spokój w tej narracji.
Piękna....