Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wciąż waham się, na jaką ocenę zasługuje czereśniowa książka. Podczas czytania miałam sprzeczne odczucia. Trochę byłam zła i znudzona kreacją głównej postaci - Zosi, idealnej, grzecznej, tym bardziej gdy dołączył do niej jakże idealny Szymon. Zawarte na końcu podziękowania usprawiedliwiły autorkę w moich oczach - osoba, która tak ciepło wyraża się o bliskich jej ludziach chyba nie mogłaby prowadzić narracji w pierwszej osobie jako zły charakter. Ja sama prawdopodobnie wykreowałabym postać o samych pozytywnych cechach w swojej książce - chcąc uczynić ją lepszą.
Co jeszcze odrobinę mnie zirytowało? Używanie słowa lekarstwa przez Szymona - tak może mówić moja babcia, a nie młody lekarz. Leki.
Pozostając przy Szymonie - niepotrzebnie, moim zdaniem, autorka uczyniła jego na chwilę narratorem. Może nie lubię, gdy kobiety próbują "udawać" mężczyzn, ta część książki była dla mnie bardzo sztuczna i może zabrzmi to feministycznie, ale pewnie dodatkowo przez tą nieskazitelność postaci Szymona.

Wciąż waham się, na jaką ocenę zasługuje czereśniowa książka. Podczas czytania miałam sprzeczne odczucia. Trochę byłam zła i znudzona kreacją głównej postaci - Zosi, idealnej, grzecznej, tym bardziej gdy dołączył do niej jakże idealny Szymon. Zawarte na końcu podziękowania usprawiedliwiły autorkę w moich oczach - osoba, która tak ciepło wyraża się o bliskich jej ludziach...

Wątki szpitalne niestety zbyt cukierkowe. Poza tym w porządku. Trzymam kciuki za następne powieści autorki.

Wątki szpitalne niestety zbyt cukierkowe. Poza tym w porządku. Trzymam kciuki za następne powieści autorki.