Jest to absolutnie piękna, cudowna i smutna historia.

Na początku w książce dostajemy dawkę rozdziałów z przeszłości, dzięki czemu możemy poczuć jak bardzo silna jest relacja Poppy i Runa i jak długo się rozwijała.

Według mnie był to bardzo dobry zabieg autorki, ponieważ w tym wszystkim została również ukazana relacja Poppy z jej babcią. A to właśnie od niej dziewczyna dostała słoik na Tysiąc Pocałunków Chłopaka.

Motyw ze słoikiem jest niezwykle szczególny w tej historii. Każdy wyjątkowy pocałunek Poppy zapisywała na karteczce w kształcie serduszka i chowała do słoika – na zawsze.

Przeczytanie tej książki zajęło mi rok.

Bardzo nie chciałam poznać zakończenia. Wmawiałam sobie,że skoro go nie znam to znaczy,że się nie wydarzyło.

Relacja Runa i Poppy jest tak bardzo wyjątkowa i urocza, że serce mi się łamało kiedy los oferował im całkowicie inny scenariusz.

To była pierwsza książka przy której łzy mi tak leciały, że nie byłam w stanie odczytać liter na papierze.

W tej historii czuć taką bajkowość, która momentami jest owiana mroźnym wiatrem. Niektóre sytuacje są tak idealne, że daleko im do realizmu. I to jest cały urok tej książki - szczypta magii dla każdego z nas.

Nie chcę Wam zdradzać wiele, ale musicie wiedzieć jedno.

Ta książka jest przepiękna.

I nieważne czy zakończenie będzie szczęśliwe czy smutne. To są emocje, których potrzebujecie, oni zasługują na to,żebyście poznali ich historię.

A co do zakończenia... byłam zaskoczona.if i could

Pod koniec książki jest wspomniana jedna piosenka… włączcie ją sobie podczas czytania. Ja przepadłam.

Jest to absolutnie piękna, cudowna i smutna historia.

Na początku w książce dostajemy dawkę rozdziałów z przeszłości, dzięki czemu możemy poczuć jak bardzo silna jest relacja Poppy i Runa i jak długo się rozwijała.

Według mnie był to bardzo dobry zabieg autorki, ponieważ w tym wszystkim została również ukazana relacja Poppy z jej babcią. A to właśnie od niej dziewczyna...

Miałam duże oczekiwania i nie spodziewałam się, że książka z tak wysoką średnią ocen będzie tak beznadziejna. Jest nudna, schematyczna... jest tak słodkopierdząco.

Miałam duże oczekiwania i nie spodziewałam się, że książka z tak wysoką średnią ocen będzie tak beznadziejna. Jest nudna, schematyczna... jest tak słodkopierdząco.

Nie wiem, jak mam opisać tą książkę, ponieważ jest to jedna z najlepszych książęk jakich czytałam. Popłakałam się na niej i to dość mocno. Książka jest niesamowita tak piękna i jest godna polecenia jeśli ktoś lubi smuty to ta książka jest dla niego.

Nie wiem, jak mam opisać tą książkę, ponieważ jest to jedna z najlepszych książęk jakich czytałam. Popłakałam się na niej i to dość mocno. Książka jest niesamowita tak piękna i jest godna polecenia jeśli ktoś lubi smuty to ta książka jest dla niego.

Na początku nie byłam chętna do przeczytania tej książki może dlatego że nie znałam tej autorki jednak w końcu przeczytałam ją aż dwa razy i tak samo reagowałam. Bez paczki chusteczek się nie objedzie.
Historia Runea i Poppy pokazała jak wielka jest siła ich przyjaźni i miłość. Z każdym kolejnym słowem nie mogłam się od niej oderwać. Pochłonęłam ta książkę w ciągu kilku godzin.
Po jej przeczytaniu stwierdziłam, że przeczytanie tej historii w pewnie sposób zmieniło moje spojrzenie na świat. Trzeba cieszyć się każdą chwilą z ukochaną osobą i nie marnować czasu, który jest zbyt cenny.
Bohaterowie mają po kilkanaście lat a muszą podejmować decyzję które mogą ich zranić, dlatego Poppy ucięła kontakt z Runem, ale nie przewidziała, że miłość do niej nie pozwoli mu tak łatwo odpuścić.
Pozytywnym zaskoczeniem w tej książce był Rune. Chłopak, który kochał Poppy prawie całe życie, ale załamał się, kiedy przestała utrzymywać z nim kontakt. Kiedy jednak spotkali się ponownie nie mógł przestać udawać, że coś do niej czuję. Wraz z prawdą, którą skrywała Poppy mogłam zobaczyć, jak on radzi sobie z tą sytuacją. Starał się być silnym dla Poppy, ale z każdą przeczytaną stroną można było zauważyć, że cierpi bardziej niż pokazuję. Zrobił jednak wszystko, żeby spędzić z ukochaną jak najwięcej czasu i dać jej piękne wspomnienia.
Podziwiałam to jak Poppy pogodziła się z losem i nie rozczulała nad sobą. Momentami miała chwilę słabości, ale była oparciem dla swojego chłopaka, który nie radził sobie z tą sytuacją.
„Pocałunek numer tysiąc. Z Poppymin. Kiedy odeszła do domu. A serce wyrwało mi się z piersi”. - ten moment złamał mnie na długi czas i każdy kto czytał tą książkę wiem o czym w tym momencie myślę.
Książka lekka w przeczytaniu wręcz wciągająca a przede wszystkim bardzo emocjonalna.
Istny wyciskacz łez, po którym nie będzie można się tak łatwo podnieść. Opowieść o tym, że nie znamy dnia ani godziny, kiedy możemy stracić wszystko co najbardziej kochamy. Czytając ją mogłam poznać młodych ludzi dopiero wkraczających w życie których los nie oszczędził i zgotował im szkołę życia.

Na początku nie byłam chętna do przeczytania tej książki może dlatego że nie znałam tej autorki jednak w końcu przeczytałam ją aż dwa razy i tak samo reagowałam. Bez paczki chusteczek się nie objedzie.
Historia Runea i Poppy pokazała jak wielka jest siła ich przyjaźni i miłość. Z każdym kolejnym słowem nie mogłam się od niej oderwać. Pochłonęłam ta książkę w ciągu kilku...

Przepiękna historia . Bardzo wzruszająca

Przepiękna historia . Bardzo wzruszająca

Ta opowieść jest cudowna, chodź momentami wydaje się za słodka ://

Ta opowieść jest cudowna, chodź momentami wydaje się za słodka ://

Bardzo smutna i wzruszająca historia. Doprowadza do łez.

Bardzo smutna i wzruszająca historia. Doprowadza do łez.

"Nasza miłość, która przyszła, by dać nam lekcję. By pokazać, jak naprawdę jesteśmy zdolni kochać."

Rune i Poppy znają się od 5 roku życia. Ich znajomość jest pełna przygód, wsparcia i uniesień. Kiedy umiera babcia dziewczynki daje jej słoik na tysiąc pocałunków, a Rune obiecuje Poppy, że wszystkie je wypełni. Mijają lata a oni są nierozłączni. Jednak rodzice Rune zmuszeni są do powrotu do rodzinnej Norwegii. Serca dwójki nastolatków łamią się na pół, szczególnie gdy kontakt się urywa. Po dwóch latach Rune wraca do Poppy, jednak nic już nie jest takie samo. Tajemnica dziewczyny i zmiana w zachowaniu chłopaka powoduje, że nie wiadomo czy ich miłość może przetrwać... czy mają szansę na szczęśliwe zakończenie.

Kiedy zobaczyłam że Agnieszka organizuje booktour z tą książką uznałam, że to będzie najlepsza okazja by się przekonać o co tyle krzyku. Zaczynając czytać szykowałam się na książkę pełna namiętności i miłości. A jednak... nie do końca tak było. Potem szykowałam się na historię w stylu Szkoły Uczuć, ale, niestety to była bardzoooo słodka historia. Która miała baaaardzo smutne zakończenie. Wierzę, że znajdujemy miłość, która jest z nami na długo, na całe życie. Że znajdujemy osobę, która jest dla nas wszystkim. Ale niestety nie kupiłam miłości Rune i Poppy. Owszem, jedno za drugie poszłoby w ogień, walczyło o siebie, o ich związek. Jednak, pewne sprawy w książce, spełnianie życzeń dziewczyny, po prostu według mnie nie były realne.

Ogólnie, piękna historia, smutna. Jednak nie przemówiła do mnie. Plusem na pewno jest fajny styl autorki, ma ona dar do opisów i dialogów. Nie można na pewno powiedzieć, że była to źle napisana historia. Jednak brakowało mi trochę realizmu.

"Nasza miłość, która przyszła, by dać nam lekcję. By pokazać, jak naprawdę jesteśmy zdolni kochać."

Rune i Poppy znają się od 5 roku życia. Ich znajomość jest pełna przygód, wsparcia i uniesień. Kiedy umiera babcia dziewczynki daje jej słoik na tysiąc pocałunków, a Rune obiecuje Poppy, że wszystkie je wypełni. Mijają lata a oni są nierozłączni. Jednak rodzice Rune zmuszeni...

Mimo, że jestem romantyczką uważam, że ta książka była dla mnie za cukierkowa. Początek książki był na prawdę w porządku i podobał mi się, ale im byłam dalej tym mniej. Co chwila łzy płynące po policzkach, wieczny smutek. Postać Runa była serio intrygująca. Mam tylko kilka momentów, które mnie poruszyły - ale to mogę policzyć u palców jednej ręki. Smutno-wzruszający romans, przykra i piekna miłość dwóch młodych ludzi, książka typowo do popłakania i do oooo-owania :)

Mimo, że jestem romantyczką uważam, że ta książka była dla mnie za cukierkowa. Początek książki był na prawdę w porządku i podobał mi się, ale im byłam dalej tym mniej. Co chwila łzy płynące po policzkach, wieczny smutek. Postać Runa była serio intrygująca. Mam tylko kilka momentów, które mnie poruszyły - ale to mogę policzyć u palców jednej ręki. Smutno-wzruszający romans,...

"Nie­sa­mo­wi­cie pięk­na, ob­da­rzo­na tak krót­kim ist­nie­niem. Zbyt cu­dow­na, by móc trwać dłu­żej. Przy­szła wzbo­ga­cić nasze życie, by po chwi­li znik­nąć na wie­trze. Jed­nak nigdy nie zo­sta­nie za­po­mnia­na. Bę­dzie nam przy­po­mi­nać, że mu­si­my czer­pać z życia, które jest kru­che, choć w de­li­kat­no­ści tkwi jego siła."

Książka z pozoru delikatna, niosąca że sobą ogromny bagaż emocjonalny 🥺 Ponownie wylałam ocean łez, ponownie chciałam by ból odczuwany w klatce piersiowej nie okazał się zawałem 💔 Relacja głównych bohaterów jest cudowna, ale gdy dotarłam do końca, czułam że jest też cholernie wyjątkowa 🥰 Nawet podczas czytania pomyślałam, że chciałabym być taka jak Poppy 🙈 Jej optymistyczne podejście oraz sposób myślenia mną zawładnęły, uderzyły gdzieś głęboko ❤️ Książka ta jest cholernie pouczająca, przepiękna historia ulotna jak dmuchawiec 🥺 Pokochałam ich całych sercem, zdałam się na ich łaskę i oddałam emocje, którymi sterowali według własnych pragnień, by na koniec pozostawić mnie pusta i zapłakaną 🙈 Czy żałuję, że tak długo zwlekałam z jej czytaniem ? Ani trochę 🥰 Choć wiem że parę lat temu również by we mnie uderzyła, życiowe doświadczenie sprawiło, że widziałam więcej między słowami zapisanymi na kartkach, a dzięki temu stała się jeszcze bardziej wartościowa 😜 Pozycja trafia na moją listę Książek Życia, a was proszę uprzejmie o sięgnięcie po nią, bo jest cholernie cudowna 🤭❤️ No kocham ją 🥰🙈



"Trze­ba żyć z ca­łych sił i jesz­cze moc­niej ko­chać. Speł­niać ma­rze­nia, prze­ży­wać przy­go­dy… utrwa­lać chwi­le.
Ota­czać się pięk­nem."

"Nie­sa­mo­wi­cie pięk­na, ob­da­rzo­na tak krót­kim ist­nie­niem. Zbyt cu­dow­na, by móc trwać dłu­żej. Przy­szła wzbo­ga­cić nasze życie, by po chwi­li znik­nąć na wie­trze. Jed­nak nigdy nie zo­sta­nie za­po­mnia­na. Bę­dzie nam przy­po­mi­nać, że mu­si­my czer­pać z życia, które jest kru­che, choć w de­li­kat­no­ści tkwi jego siła."

Książka z pozoru delikatna, niosąca...