Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Napisana ładnym językiem, z wplecionym Szekspirem, ale poza tym przewidywalna, rozwleczona do granic nudy, strata czasu.

Napisana ładnym językiem, z wplecionym Szekspirem, ale poza tym przewidywalna, rozwleczona do granic nudy, strata czasu.

Groteskowa historia rodziny, która przynosi mi na myśli rodzinę Addamsów, chociaż okazuje się być mniej mroczna. Znajdziemy tu zabawy słowami, zagadkę kryminalną, poszukiwanie skarbu oraz piękne grafiki. Według mnie to powiew świeżości, wyjątkowa forma i urocza fabuła.

Groteskowa historia rodziny, która przynosi mi na myśli rodzinę Addamsów, chociaż okazuje się być mniej mroczna. Znajdziemy tu zabawy słowami, zagadkę kryminalną, poszukiwanie skarbu oraz piękne grafiki. Według mnie to powiew świeżości, wyjątkowa forma i urocza fabuła.

Przyjemna, nie do końca przewidywalna nastoletnia love story, bardzo w amerykańskim stylu.

Przyjemna, nie do końca przewidywalna nastoletnia love story, bardzo w amerykańskim stylu.

Książka była ciekawa, ale zakończenie mogłoby być lepsze.

Książka była ciekawa, ale zakończenie mogłoby być lepsze.

Podobał mi się styl pisania, chociażby ujawnianie się autora. Groteskowa, trochę zabawna, trochę nudna.

Podobał mi się styl pisania, chociażby ujawnianie się autora. Groteskowa, trochę zabawna, trochę nudna.

Na początku dostajemy nazbyt optymistyczne wizje roku 2039 - m. in. 30 lat bez wojny, mleko z trawy, zaawansowana technologia dostępna w przestrzeni publicznej. Ze strony bardziej realistycznej - brak dzikich zwierząt, przeludnienie, wyczerpanie surowców, zniszczenie środowiska, różnice w jakości życia społeczeństwa. Droga do apokalipsy, która tuszowana jest przed nadrzędną instancję poprzez manipulacje i halucynacje. Mamy tutaj dualizm - utopię i dystopię, katastrofizm i swego rodzaju świat idealny. Lem zadaje nam pytanie czy jeśli coś jest moralnie kwestionowane, ale robione z myślą o dobrze ogółu, to czy jest to etyczne czy nie?

Na początku dostajemy nazbyt optymistyczne wizje roku 2039 - m. in. 30 lat bez wojny, mleko z trawy, zaawansowana technologia dostępna w przestrzeni publicznej. Ze strony bardziej realistycznej - brak dzikich zwierząt, przeludnienie, wyczerpanie surowców, zniszczenie środowiska, różnice w jakości życia społeczeństwa. Droga do apokalipsy, która tuszowana jest przed nadrzędną...

Najsłabsza z trylogii, przewidywalna, zbyt cukierkowe zakończenie. Szata graficzna nadal zachwyca, ale nie wciągnęłam się w nią tak jak w poprzednie części. Żegnam się czuje z bohaterami.

Najsłabsza z trylogii, przewidywalna, zbyt cukierkowe zakończenie. Szata graficzna nadal zachwyca, ale nie wciągnęłam się w nią tak jak w poprzednie części. Żegnam się czuje z bohaterami.

Kilka ciekawych przemyśleń, poza tym nudna.

Kilka ciekawych przemyśleń, poza tym nudna.

Po prostu słaba, dziecinna, nudna, mało baśniowa, mało feministyczna, nie tego oczekiwałam.

Po prostu słaba, dziecinna, nudna, mało baśniowa, mało feministyczna, nie tego oczekiwałam.

Bardzo mocna treść, słyszałam wcześniej nieco o tej sytuacji i sytuacji dzieci w telewizji, ale przerosło to moje wyobrażenia. Smutna, prawdziwa, ukazuje życie dziecka wychowywanego przez rodzica przekazującego nieprawidłowe wzorce międzypokoleniowo (od babci przez matkę na Jenette). Brak wystarczającego zainteresowania, ciche przyzwolenie ze strony nie tylko obcych ludzi, ale także rodziny, wykorzystywanie dziecka do celów zarobkowych, niszcząc tym jej dzieciństwo, a także życie. Autorka od najmłodszych lat przejęła odpowiedzialność nie tylko za pieniądze, ale także emocjonalną za rodzinę, co jest straszne i smutne. Bardzo trudna sytuacja psychiczna. Dobrze, że udało jej się przejąć ster nad swoim życiem.

Bardzo mocna treść, słyszałam wcześniej nieco o tej sytuacji i sytuacji dzieci w telewizji, ale przerosło to moje wyobrażenia. Smutna, prawdziwa, ukazuje życie dziecka wychowywanego przez rodzica przekazującego nieprawidłowe wzorce międzypokoleniowo (od babci przez matkę na Jenette). Brak wystarczającego zainteresowania, ciche przyzwolenie ze strony nie tylko obcych ludzi,...

Wydłużony początek bez akcji, a zakończenie w punkcie kulminacyjnym. Całkiem mnie zaciekawiła. Cringowe były dla mnie nazwy klątw, które były tłumaczone. Podoba mi się większa ilość bohaterów i perspektyw. Myślę, że sięgnę po kolejną część, ale nie mam dużego parcia, żeby zrobić to od razu. Po prostu przyjemna fantastyka młodzieżowa, bez szału. Nie porównałabym jej do Igrzysk Śmierci, motyw i niektóre zachowania bohaterów może były na nich inspirowane, ale to zupełnie inny rodzaj literatury (bardziej „płytki”).

Wydłużony początek bez akcji, a zakończenie w punkcie kulminacyjnym. Całkiem mnie zaciekawiła. Cringowe były dla mnie nazwy klątw, które były tłumaczone. Podoba mi się większa ilość bohaterów i perspektyw. Myślę, że sięgnę po kolejną część, ale nie mam dużego parcia, żeby zrobić to od razu. Po prostu przyjemna fantastyka młodzieżowa, bez szału. Nie porównałabym jej do...

Pomysł ciekawy, ale wykonanie według mnie bardzo dziecinne, nie wciągnęłam się w zagadkę, budowanie napięcia zbyt wolne, bohaterowie mieli być tajemniczy, a wydawali mi się po prostu niedojrzali. Raczej nie sięgnę po kolejną część.

Pomysł ciekawy, ale wykonanie według mnie bardzo dziecinne, nie wciągnęłam się w zagadkę, budowanie napięcia zbyt wolne, bohaterowie mieli być tajemniczy, a wydawali mi się po prostu niedojrzali. Raczej nie sięgnę po kolejną część.

Książka fantasty osadzona w czasach historycznych, która opowiada o sile kobiet, fanatyzmie religijnym, dziennikarstwie detektywistycznym. Stworzona nieco na wzór bajki - piękne zakończenie, zły bohater dostał nauczkę. Mam wrażenie, że historia jak i postaci są bardzo płaskie.

Książka fantasty osadzona w czasach historycznych, która opowiada o sile kobiet, fanatyzmie religijnym, dziennikarstwie detektywistycznym. Stworzona nieco na wzór bajki - piękne zakończenie, zły bohater dostał nauczkę. Mam wrażenie, że historia jak i postaci są bardzo płaskie.

Według mnie ciekawe fragmenty dotyczyły tylko Farley, miło było znów „spotkać się” z Shadem i zobaczyć, jak to wszystko się zaczynało. Wątek matki Cała mógłby być bardziej rozbudowany.

Według mnie ciekawe fragmenty dotyczyły tylko Farley, miło było znów „spotkać się” z Shadem i zobaczyć, jak to wszystko się zaczynało. Wątek matki Cała mógłby być bardziej rozbudowany.

Nie mój typ literatury, za mocna, za smutna, bardzo mnie przytłoczyła, dużo przy niej płakałam. Pierwszy raz robiłam przerwę w czytaniu, bo nie mogłam iść dalej. Akcji nie ma praktycznie żadnej. Powtarzalne schematy zachowań bohaterów.

Nie mój typ literatury, za mocna, za smutna, bardzo mnie przytłoczyła, dużo przy niej płakałam. Pierwszy raz robiłam przerwę w czytaniu, bo nie mogłam iść dalej. Akcji nie ma praktycznie żadnej. Powtarzalne schematy zachowań bohaterów.

Bardziej przewidywalna od pierwszej, ale nadal bardzo wciągająca, przeczytana w zasadzie na raz. Podoba mi się, że stworzyli nową historię, która przeplata się z poprzednią.

Bardziej przewidywalna od pierwszej, ale nadal bardzo wciągająca, przeczytana w zasadzie na raz. Podoba mi się, że stworzyli nową historię, która przeplata się z poprzednią.

Ubrana w luźny styl, szybko się ją czyta, a kryje w sobie smutną prawdę o życiu, o miłości, o zobowiązaniach. Kopalnia głębokich cytatów.

Ubrana w luźny styl, szybko się ją czyta, a kryje w sobie smutną prawdę o życiu, o miłości, o zobowiązaniach. Kopalnia głębokich cytatów.

Wciągająca książka akcji sf z nastoletnim romansem, zwrotami akcji, a przede wszystkim niekonwencjonalnie wykonana. Wspaniałe doświadczenie na kilku płaszczyznach.

Wciągająca książka akcji sf z nastoletnim romansem, zwrotami akcji, a przede wszystkim niekonwencjonalnie wykonana. Wspaniałe doświadczenie na kilku płaszczyznach.

Spodziewałam się czegoś bardziej spektakularnego. Na plus zdecydowanie jeszcze więcej różnych perspektyw, wprowadzenie kolejnej mocnej postaci kobiecej (Iris), jedno wydarzenie nawet dało radę mnie zaskoczyć. Spodobał mi się rozwój postaci Evangeline i koniec jej historii. Mało romansu, co mnie również się podobało.
Nie przypadła mi do gustu próba (trochę na siłę) wybielenia Mavena.
Mimo wszystko czuję niedosyt.

Spodziewałam się czegoś bardziej spektakularnego. Na plus zdecydowanie jeszcze więcej różnych perspektyw, wprowadzenie kolejnej mocnej postaci kobiecej (Iris), jedno wydarzenie nawet dało radę mnie zaskoczyć. Spodobał mi się rozwój postaci Evangeline i koniec jej historii. Mało romansu, co mnie również się podobało.
Nie przypadła mi do gustu próba (trochę na siłę)...

W porównaniu do drugiej części jest mniej napakowana akcją, a zawiera więcej „dworskiej gry” i przedstawia siłę działania propagandy. Od pierwszego tomu liczyłam, że jedna osoba pomoże głównej bohaterce i tak się stało właśnie w tej, jednocześnie mam poczucie, że było to przewidywalne, ale i tak ucieszyłam się, że miałam rację.

W porównaniu do drugiej części jest mniej napakowana akcją, a zawiera więcej „dworskiej gry” i przedstawia siłę działania propagandy. Od pierwszego tomu liczyłam, że jedna osoba pomoże głównej bohaterce i tak się stało właśnie w tej, jednocześnie mam poczucie, że było to przewidywalne, ale i tak ucieszyłam się, że miałam rację.