Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo wciągająca druga część wspaniałej sagi. Choć na początku trudno było mi zorientować się w imionach bohaterów i ich postaci (w tej części wnikamy głębiej we wszechświat Diuny, więc pojawiają się nowe typy istot), to po wstępnych trudnościach akcja pochłania czytelnika nieprzerwanie. Doskonale zostały przedstawione rozterki i trudności w życiu Paula jako niezwykłej osoby, tworzącej nowe imperium i zmieniającej bieg historii. Intryguje mnie niesamowicie postać Alii i mam nadzieję, że w kolejnych częściach jej losy zostaną znacznie rozwinięte.
Podsumowując, druga część Diuny to zdecydowanie wolniejsza w akcji, ale mocniejsza w emocjach część cyklu. Gorąco polecam

Bardzo wciągająca druga część wspaniałej sagi. Choć na początku trudno było mi zorientować się w imionach bohaterów i ich postaci (w tej części wnikamy głębiej we wszechświat Diuny, więc pojawiają się nowe typy istot), to po wstępnych trudnościach akcja pochłania czytelnika nieprzerwanie. Doskonale zostały przedstawione rozterki i trudności w życiu Paula jako niezwykłej...

Bardzo dobra książka o trudnych emocjach - żalu za spóźnionym macierzyństwem, wymieszanym szczęściu i jednocześnie zazdrości o młodsze rodzeństwo, poczuciu niesprawiedliwości i frustracji z powodu przeżytego życia. I choć życie Idy, głównej bohaterki, się nie kończy - ma dopiero 40 lat, to ona sama ma wrażenie, że już wszystko przegrała. Jak zarządzać tymi odczuciami, jak funkcjonować zwyczajnie, jak postępować tak, jak się tego od niej oczekuje - to codzienne zmagania Idy, z którymi dzięki wspaniałej narracji autorki zapoznajemy się bardzo dogłębnie.
Nie jest to łatwa pozycja, ale otwiera spojrzenie na poważny problem oraz opisuje bardzo trudne, czasami skrajne i budzące obrzydzenie emocje, które w gruncie rzeczy nie są nam aż tak obce.
Gorąco polecam

Bardzo dobra książka o trudnych emocjach - żalu za spóźnionym macierzyństwem, wymieszanym szczęściu i jednocześnie zazdrości o młodsze rodzeństwo, poczuciu niesprawiedliwości i frustracji z powodu przeżytego życia. I choć życie Idy, głównej bohaterki, się nie kończy - ma dopiero 40 lat, to ona sama ma wrażenie, że już wszystko przegrała. Jak zarządzać tymi odczuciami, jak...

Bardzo dobra pozycja, która pozwoliła mi zebrać dużą wiedzę na temat pszczół, ale co ważne - nie jest to publikacja naukowa. Pszczoły są silnie związane z historią bohaterów książki i siłą rzeczy czytelnik otrzymuje wiele informacji na temat tych stworzeń.
Sama fabuła książki nie jest szczególnie porywająca, ale pozycję czyta się bardzo przyjemnie. Niestety mam wrażenie, że sam pomysł, idea na książkę nie został w pełni wykorzystany i czuję w związku z tym pewien niedosyt. Język powieści jest piękny, bardzo obrazowy i pozwala się wczuć w obecną sytuację bohaterów. Doceniam stworzenie irytującej w nieoczywisty sposób postaci Williama oraz bardzo złożonej i pełnej takich nieopisanych uczuć postaci George'a.
Myślę, że książka zwraca uwagę na szalenie ważny temat i zmusza do refleksji nad tym, jak chcemy, żeby wyglądał nasz świat w przyszłości.
Polecam

Bardzo dobra pozycja, która pozwoliła mi zebrać dużą wiedzę na temat pszczół, ale co ważne - nie jest to publikacja naukowa. Pszczoły są silnie związane z historią bohaterów książki i siłą rzeczy czytelnik otrzymuje wiele informacji na temat tych stworzeń.
Sama fabuła książki nie jest szczególnie porywająca, ale pozycję czyta się bardzo przyjemnie. Niestety mam wrażenie,...

Jestem odrobinę rozdarta w ocenie tej książki. Początek powieści wciągnął mnie niesamowicie - autor roztacza aurę kryminału i jakiejś spirytystycznej zagadki, która wydaje się czytelnikowi nie do rozwikłania na pierwszy rzut oka. Potem jednak tempo zwalnia i pojawia się sporo szczegółów, które mogą nużyć, a nie wnoszą do akcji aż tyle, ile mogłoby się wydawać. Niestety zakończenie książki przeczytałam dość długo po jej rozpoczęciu i dlatego też nie zrobiło na mnie aż takiego wrażenia. Podoba mi się dopisek od wydawcy, który opisał całą historię książki i jej podwójne zakończenie. Dzięki temu dopiskowi zmieniłam odrobinę nastawienie do książki po jej przeczytaniu - szczegóły pojawiły się w niej, aby uwiarygodnić autora i nadać większej głębi historii. Niemniej spowodowały one duże spowolnienie akcji i przez to nie mogę polecić tej powieści na tyle, ile bym się tego spodziewała po doskonałym początku.

Jestem odrobinę rozdarta w ocenie tej książki. Początek powieści wciągnął mnie niesamowicie - autor roztacza aurę kryminału i jakiejś spirytystycznej zagadki, która wydaje się czytelnikowi nie do rozwikłania na pierwszy rzut oka. Potem jednak tempo zwalnia i pojawia się sporo szczegółów, które mogą nużyć, a nie wnoszą do akcji aż tyle, ile mogłoby się wydawać. Niestety...

Dosyć przeciętna książka podająca garść faktów o Szwecji. Po przeczytaniu podobnej książki o Norwegii ta książka niewiele wniosła dla mnie nowych informacji i zrobiła to w dosyć nudnawy sposób.
Brakowało mi jakiegoś szerszego kontekstu polityczno-historycznego, abym mogła z pełnym zaangażowaniem zainteresować się Szwecją.
Książka nie jest zła, ale też nie jest dobra.

Dosyć przeciętna książka podająca garść faktów o Szwecji. Po przeczytaniu podobnej książki o Norwegii ta książka niewiele wniosła dla mnie nowych informacji i zrobiła to w dosyć nudnawy sposób.
Brakowało mi jakiegoś szerszego kontekstu polityczno-historycznego, abym mogła z pełnym zaangażowaniem zainteresować się Szwecją.
Książka nie jest zła, ale też nie jest dobra.

Bardzo dobra historia z cyklu Wiedźmina, trzymająca w napięciu. Przyjemnie było powrócić do postaci Geralta i Jaskra oraz ich momentami epickich dyskusji.
W tej części Geralt traci swoje wiedźmińskie miecze akurat wtedy, kiedy w okolicy grasuje jakiś psychopata morderca, który z opisu może być opętany przez demona.
Wspaniale rozegrana opowieść, nic nie jest przesadzone, wszystkie puzzle wpadają gładko na swoje miejsce i jest to świetna rozrywka.
Polecam

Bardzo dobra historia z cyklu Wiedźmina, trzymająca w napięciu. Przyjemnie było powrócić do postaci Geralta i Jaskra oraz ich momentami epickich dyskusji.
W tej części Geralt traci swoje wiedźmińskie miecze akurat wtedy, kiedy w okolicy grasuje jakiś psychopata morderca, który z opisu może być opętany przez demona.
Wspaniale rozegrana opowieść, nic nie jest przesadzone,...

Nie jest to mocno porywająca książka, wszystkie zwroty fabuły były całkiem łatwe do przewidzenia.
Jest to jednak dobre czytadło na rozluźnienie.

Nie jest to mocno porywająca książka, wszystkie zwroty fabuły były całkiem łatwe do przewidzenia.
Jest to jednak dobre czytadło na rozluźnienie.

Szalenie ciekawa propozycja i to nie ze względu może na fabułę - choć ta też jest bardzo dobra, ale głównie z powodu atmosfery skontruowanej przez autorkę. Od samego początku czytelnikowi towarzyszy dreszczyk emocji związany z całą tajemnicą okalającą, wydawałoby się sielskie, sanatorium. Czy jest aż tak sielskie? O tym należy przekonać się samemu.
Mnie powieść pani Tokarczuk trzymała w napięciu przez cały czas i zupełnie oczarowała językiem powieści. Dawno już nie czytałam tak pięknie napisanej pozycji, tak zgrabnie ujętych w słowach wrażeń i emocji przeżywanych przez bohaterów.
Zakończenie ksiązki jest zaskakujące, ale stanowi dobrą zamknięcie dla historii poznanych postaci. Powieść na pewno zapadnie w mej pamięci na długo.
Gorąco polecam

Szalenie ciekawa propozycja i to nie ze względu może na fabułę - choć ta też jest bardzo dobra, ale głównie z powodu atmosfery skontruowanej przez autorkę. Od samego początku czytelnikowi towarzyszy dreszczyk emocji związany z całą tajemnicą okalającą, wydawałoby się sielskie, sanatorium. Czy jest aż tak sielskie? O tym należy przekonać się samemu.
Mnie powieść pani...

Książkę przeczytałam w audiobooku na Bookbeat, lektora moim zdaniem niestety fatalna.
Sama treść również nie porywa - autorka często chodziła dużo wokół jakiegoś tematu, nie poruszając go na tyle dogłębnie, ile bym chciała. Trochę się o Norwegii dowiedziałam, ale myślę, że są to takie mocno podstawowe rzeczy i nie uważam, żeby to było dobre źródło informacji na temat tego kraju.

Książkę przeczytałam w audiobooku na Bookbeat, lektora moim zdaniem niestety fatalna.
Sama treść również nie porywa - autorka często chodziła dużo wokół jakiegoś tematu, nie poruszając go na tyle dogłębnie, ile bym chciała. Trochę się o Norwegii dowiedziałam, ale myślę, że są to takie mocno podstawowe rzeczy i nie uważam, żeby to było dobre źródło informacji na temat tego...

Jest to absolutnie epicka lektura. Myślę, że mogę ją porównać rozmachem do Nędzników czy Anny Kareniny. Dostojewski porusza mnóstwo problemów, które dotykają i współczesnych ludzi, co pokazuje jak uniwersalne one są na przestrzeni wieków. Niesamowite portrety psychologiczne bohaterów, pogłębione, czuje się, jakby były to żywe postaci. Wszystkie rozterki są przeanalizowane z każdego możliwego kąta co wprawia czytelnika w refleksję nad tym, jak bardzo świat nie jest czarno-biały.
To, że książka ma prawie 900 stron jest tylko wisienką na torcie. Pozwala się to zaglębić w świat przedstawiony bez reszty, zżyć z bohaterami i przeżywać historię tak, jakby dotykała ona nas personalnie.
Gorąco polecam

Jest to absolutnie epicka lektura. Myślę, że mogę ją porównać rozmachem do Nędzników czy Anny Kareniny. Dostojewski porusza mnóstwo problemów, które dotykają i współczesnych ludzi, co pokazuje jak uniwersalne one są na przestrzeni wieków. Niesamowite portrety psychologiczne bohaterów, pogłębione, czuje się, jakby były to żywe postaci. Wszystkie rozterki są przeanalizowane z...

Myślę, że nie przeczytałabym ,,Sztuki wojny" ponownie, niemniej dobrze było przeczytać tak starą książkę. Jest to pewnego rodzaju wehikuł czasu do starożytności, do tego, co było dla ówczesnych ludzi ważne, ale też - jak pewne rzeczy mimo upływu czasu są niezmienne. Przeczytałam wydanie z dodatkowymi komentarzami odnośnie rzeczywistych bitew i wykorzystania(lub też nie) wskazówek Sun Tzu i uważam, że to był bardzo ciekawy dodatek do tej lektury.

Myślę, że nie przeczytałabym ,,Sztuki wojny" ponownie, niemniej dobrze było przeczytać tak starą książkę. Jest to pewnego rodzaju wehikuł czasu do starożytności, do tego, co było dla ówczesnych ludzi ważne, ale też - jak pewne rzeczy mimo upływu czasu są niezmienne. Przeczytałam wydanie z dodatkowymi komentarzami odnośnie rzeczywistych bitew i wykorzystania(lub też nie)...