Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sama nie wiem co napisać, jak ubrać w słowa moje odczucia będąc świeżo po lekturze książki. Jak dla mnie bardzo pozytywne zaskoczenie, ale może to z powodu moich osobistych preferencji. Na ogół omijam horrory jako filmy i powieści grozy jako książki, gdyż moja wyobraźnia skutecznie nie pozwala mi się długo po takowych uspokoić (ani spokojnie spać). Tym razem będąc w bibliotece po prostu przypadkiem wpadła mi w ręce i pomyślałam: Co mi szkodzi? Czuję się nijako, może odrobina dreszczyku wybudzi mnie z letargu emocjonalnego. Okazało się ku mojemu zdziwieniu, że rzeczywiście ta książka była mi potrzebna. Autor tak dobrze wdraża czytelnika w swoją opowieść, że człowiek sam błądzi po ciemnym lesie w okolicach Czarnego Wygonu z odczuciem strachu kłującym w kark. Fabuła, postacie a przede wszystkim klimat zapadłej wsi zapomnianej od 50 lat sprawił, że zanim się obejrzałam byłam w połowie. Kompletnie wsiąknęłam i nie mogłam się oderwać dopóki nie dotarłam do ostatniej strony. A teraz skoro już mi się to udało muszę jak najszybciej dostać w swoje ręce następną część z cyklu. Szczerze polecam tę książkę.

Sama nie wiem co napisać, jak ubrać w słowa moje odczucia będąc świeżo po lekturze książki. Jak dla mnie bardzo pozytywne zaskoczenie, ale może to z powodu moich osobistych preferencji. Na ogół omijam horrory jako filmy i powieści grozy jako książki, gdyż moja wyobraźnia skutecznie nie pozwala mi się długo po takowych uspokoić (ani spokojnie spać). Tym razem będąc w...