Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Inni ludzie” to genialna klisza… tfu… płyta CeDe polskiego społeczeństwa AD 2018. Coś jakby o dresiarzach, studentach, dorobkiewiczach, starszych paniach, bukach, manelach, twarzach spotykanych w środkach komunikacji miejskiej – słowem – zwierciadło nas i naszego otoczenia przepuszczone przez jak zawsze czujny, precyzyjny, groteskowy, zabawny FILTR MASŁOWSKIEJ.

„Inni ludzie” to genialna klisza… tfu… płyta CeDe polskiego społeczeństwa AD 2018. Coś jakby o dresiarzach, studentach, dorobkiewiczach, starszych paniach, bukach, manelach, twarzach spotykanych w środkach komunikacji miejskiej – słowem – zwierciadło nas i naszego otoczenia przepuszczone przez jak zawsze czujny, precyzyjny, groteskowy, zabawny FILTR MASŁOWSKIEJ.

Wszystko jest teatrem! Zwłaszcza małżeństwo.

Wszystko jest teatrem! Zwłaszcza małżeństwo.

Uwielbiam zgarniać całą pulę. I to w jedynie słusznej kolejności: najpierw książka potem film. Skupię się bardziej na porównaniach między jednym a drugim, niż ocenie samej książki. Uwaga, nie da się uniknąć spoilerów :)

Różnic jest sporo i są widoczne także w kluczowych dla fabuły momentach, np. zakończenie lub główny motyw zemsty. W zasadzie są to dwie podobne historie opowiedziane na podstawie domniemanych wydarzeń historycznych. Film kilkukrotnie skraca wędrówkę głównego bohatera Hugh Glassa, przez co pomija wiele miejsc, wydarzeń i bohaterów, osadzając akcję wyłącznie w jednej porze roku: zimie. Scenarzyści podkręcają emocje wprowadzając postać syna Glassa i wokół niej zawiązują główny motyw zemsty. Taki zabieg z pewnością jest czytelniejszy dla widza niż jego książkowy odpowiednik (tu Glass chce wymierzyć sprawiedliwość za utratę broni i noża). Film jest niezaprzeczalną ucztą wizualną. Specyficzne, powolne, nieustanne "krążenie" kamery. Wysmakowane kadry ukazujące potęgę i surowość przyrody. Efekciarstwo (w pozytywnym sensie) w scenach akcji plus słynna już scena z niedźwiedziem. I na deser trudna, brawurowa rola Leonardo DiCaprio oraz równie przekonujący Tom Hardy.

Książka odsłania niewiarygodnie barwną przeszłość bohatera. Pozwala zaprzyjaźnić się z nim i zrozumieć jego trudne wybory życiowe (porzucenie życia na morzu, rozterki w końcówce historii). Ujęło mnie także przedstawienie pasji do odkrywania nieznanego, miłości do natury i przyrody.

Podsumowując, postawię znak równości między książką a filmem, zachęcając do czytania i oglądania. Chociaż ideałem byłby wysokobudżetowy serial... :)

Uwielbiam zgarniać całą pulę. I to w jedynie słusznej kolejności: najpierw książka potem film. Skupię się bardziej na porównaniach między jednym a drugim, niż ocenie samej książki. Uwaga, nie da się uniknąć spoilerów :)

Różnic jest sporo i są widoczne także w kluczowych dla fabuły momentach, np. zakończenie lub główny motyw zemsty. W zasadzie są to dwie podobne historie...