Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tyle wszędzie Żulczyka, niby taki fajny i mądrze pisze... Nie wiem, czy od złej jego książki zaczęłam, ale nie podoba mi się styl w jakim jest napisana. Średnio co stronę chciałam odłożyć bo byłam tak zmęczona masakryczną ilością porównań i to jeszcze wyjętych z kosmosu. Wyobraźnię autor na pewno posiada, bo takie połączenia jakie serwuje ciężko czasami sobie wyobrazić, a co dopiero na nie wpaść. Książka mi się dłużyła, mimo że historia ciekawie się zaczęła. W końcu odłożyłam i póki co, nie planuje wracać.

Tyle wszędzie Żulczyka, niby taki fajny i mądrze pisze... Nie wiem, czy od złej jego książki zaczęłam, ale nie podoba mi się styl w jakim jest napisana. Średnio co stronę chciałam odłożyć bo byłam tak zmęczona masakryczną ilością porównań i to jeszcze wyjętych z kosmosu. Wyobraźnię autor na pewno posiada, bo takie połączenia jakie serwuje ciężko czasami sobie wyobrazić, a...

Wow, pozytywne zaskoczenie.

Wow, pozytywne zaskoczenie.

Z PDF przerzuciłam się na papier. Herbert wykreował niesamowity świat, aż chce się więcej. Niestety przez to, że główni bohaterowie są efektem super ewolucji, czyli ich zdolności mentalne i fizyczne są nie do pojęcia, człowiek nawet inteligentny potrafi się zgubić w narracji.

Z PDF przerzuciłam się na papier. Herbert wykreował niesamowity świat, aż chce się więcej. Niestety przez to, że główni bohaterowie są efektem super ewolucji, czyli ich zdolności mentalne i fizyczne są nie do pojęcia, człowiek nawet inteligentny potrafi się zgubić w narracji.

Polecona więc przeczytana.
Niby ciekawa, przygoda jest, magia jest, główny bohater nietaki jednostronny. Ale coś tu nie gra. Może chodzi o to, że narracja jest w pierwszej osobie i bohater sam o sobie opowiada, przez co brakuje mu autentyczności. Po prostu mu nie wierzę. Z jednej strony niby taki z przeszłością, chce dobrze, nie krzywdzić i mieć spokój w życiu, a z drugiej strony te jego "olśnienia". W stylu "zaraz popadnę w rozpacz, chcę się poddać ale.. może nie, jednak nie, jestem magiem, właśnie mnie oświeciło i jestem taki sprytny". Chyba przestane czytać książki pisane w pierwszej osobie.

Polecona więc przeczytana.
Niby ciekawa, przygoda jest, magia jest, główny bohater nietaki jednostronny. Ale coś tu nie gra. Może chodzi o to, że narracja jest w pierwszej osobie i bohater sam o sobie opowiada, przez co brakuje mu autentyczności. Po prostu mu nie wierzę. Z jednej strony niby taki z przeszłością, chce dobrze, nie krzywdzić i mieć spokój w życiu, a z drugiej...

Wciąga.
Tak dziwnie się skończyła, że byłam pewna iż mam niepełny pdf i w druku jest jeszcze parę stron do przeczytania (tak, pojechałam specjalnie do empika by to sprawdzić) - i to był na prawdę koniec książki!

Wciąga.
Tak dziwnie się skończyła, że byłam pewna iż mam niepełny pdf i w druku jest jeszcze parę stron do przeczytania (tak, pojechałam specjalnie do empika by to sprawdzić) - i to był na prawdę koniec książki!

Pfe!

Końcówka tak odbiega od założeń całej serii, że aż brak słów.
Czytałam i nadziwić się nie mogłam, że można tak zepsuć..
W ogóle cały związek między Penryn i Raffem jest beznadziejnie napisany.
Jedyne, co zwróciło moją uwagę to bujna wyobraźnia przy tworzeniu potworów. Za to plus.
Ah, no i fajne próby ukazania człowieczeństwa. Takiej nadziei.

Pfe!

Końcówka tak odbiega od założeń całej serii, że aż brak słów.
Czytałam i nadziwić się nie mogłam, że można tak zepsuć..
W ogóle cały związek między Penryn i Raffem jest beznadziejnie napisany.
Jedyne, co zwróciło moją uwagę to bujna wyobraźnia przy tworzeniu potworów. Za to plus.
Ah, no i fajne próby ukazania człowieczeństwa. Takiej nadziei.

Ciekawy pomysł, ale wymaga wiele cierpliwości. Do połowy nie mogłam się wciągnąć.

Ciekawy pomysł, ale wymaga wiele cierpliwości. Do połowy nie mogłam się wciągnąć.