Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie za daleko od tego zera się posunął człowiek po lekturze. Krótko, ogólnikowo, pozostawiając z większą ilością pytań niż odpowiedzi.

Dla kompletnych laików pewnie się zda na start, co by złapać jakiś zarys technologii, jej przeznaczenia, potencjalnych możliwości czy bezpieczeństwa. Warto jednak mieć na uwadze, że te aspekty zmieniają się niezwykle dynamicznie w tym czarującym krypto świecie, toteż grunt jest tu bardzo podatny na zdezaktualizowanie się.

Jak się cokolwiek w temacie kojarzy, to raczej niedosyt i rozczarowanie. Na moje lepiej śledzić rynek w miarę regularnie i zasięgać googla w potrzebie, jeśli się chce być na bieżąco.

Nie za daleko od tego zera się posunął człowiek po lekturze. Krótko, ogólnikowo, pozostawiając z większą ilością pytań niż odpowiedzi.

Dla kompletnych laików pewnie się zda na start, co by złapać jakiś zarys technologii, jej przeznaczenia, potencjalnych możliwości czy bezpieczeństwa. Warto jednak mieć na uwadze, że te aspekty zmieniają się niezwykle dynamicznie w tym...

Z każdą kolejną pochłoniętą książką Lema coraz to tylko większy żal mnie bierze, że nie dane mi było uścisnąć dłoni tego wielkiego człowieka, tak po prostu.

Kolejny tytuł za mną, kolejny podziw i zachwyt nad tym co dane mi było przeczytać. Drugie podejście do przygód Ijona Tichiego i choć z początku byłem nie do końca przekonany czy po fenomenalnym "Dzienniku Gwiazdowym" Lem znów będzie mnie w stanie oczarować, zrobił to bez dwóch zdań, choć może nie z takim impetem jak przy pierwszym podejściu.

Fenomenalne połączenie utopii i antyutopii na łamach jednej powieści. Zmyślna i przekonywująca gra słowem. Intrygująca wizja przyszłości, która choć z początku przywdziewa piękne szaty, bynajmniej nie rysuje się w jasnych barwach. Zrównoważony bohater, którego nie sposób nie lubić. Wszystko podszyte ukochanymi przeze mnie filozoficznymi dysputami które Ijon zwykł prowadzić ze swoimi interlokutorami rozrzuconymi po całym kosmosie.

Nie będę streszczał fabuły, to możecie przeczytać w wielu innych miejscach, w zamian przedstawię garść wrażeń towarzyszących lekturze:

Pierwsza połowa książki rzekłbym dosyć chaotyczna, zagubienie i narastająca dezorientacja nie pomagały. Ijon Tichy jednak jak się okazało, znajdował się w sytuacji wielce podobnej, dzięki czemu znacznie łatwiej było wejść w jego buty. To mając na uwadze nic innego nie pozostawało, jak przeć dalej wespół z bohaterem, starając się rozeznać co nieco w zastanej sytuacji.

Druga połowa książki zaczynała stopniowo uchylać rąbka - dającej się już wyczuć miejscami - tajemnicy. Sytuacja się klarowała, bohater w całym swym początkowym sceptycyzmie stopniowo drążył, wywiadywał, w efekcie zaczynał rozumieć coraz to bardziej otaczającą go rzeczywistość, a wraz z nim i ja - czytelnik. Obraz który jednak rysował się w wyniku tych skrupulatnych odkryć, jak to często bywa u Lema, nie napawał optymizmem i budził niepokój z każdym kolejnym krokiem ku prawdzie.

Tyle ode mnie, nie pozostaje mi nic innego jak sięgnąć po kolejne przygody Tichiego, czego sobie zazdroszczę, a Wam serdecznie życzę.

Z każdą kolejną pochłoniętą książką Lema coraz to tylko większy żal mnie bierze, że nie dane mi było uścisnąć dłoni tego wielkiego człowieka, tak po prostu.

Kolejny tytuł za mną, kolejny podziw i zachwyt nad tym co dane mi było przeczytać. Drugie podejście do przygód Ijona Tichiego i choć z początku byłem nie do końca przekonany czy po fenomenalnym "Dzienniku...

Interesująca, enigmatyczna i trzymająca w napięciu do końca. Pomimo zwyczajnej, przeciętnej otoczki, którą z początku przyodziewa.

Mój pierwszy kontakt z twórczością Murakamiego i muszę przyznać, że miło będę wspominał te dwie spędzone z tym krótkim, acz treściwym opowiadaniem noce. Akcja rozgrywa się w Tokio, północ, kolejna zdawałoby się zwyczajna, spokojna noc. Zdawałoby się, ponieważ w trakcie tych kilku godzin wydarzy się więcej, niż moglibyśmy się tego spodziewać.
Po leniwym wprowadzeniu, wprowadzeniu, w którym poznajemy dwójkę bohaterów - młodą, skromną i introwertyczną Mari Asai, a także rezolutnego i otwartego chłopca Takahashiego. W trakcie opowieści co prawda przewijają się też inne, równie istotne dla fabuły postaci, lecz dla mnie osobiście to ta dwójka gra tu pierwsze skrzypce, a to za sprawą łączących ich relacji.
Ów relacja, budowana kompletnie od podstaw, by z czasem - i to czasem dość krótkim, gdyż powieść toczy się w czasie jednej nocy - przerodziła się w znajomość pełną zaufania i wzajemnego zrozumienia. Zażyłość i więź, którą zbudowali pozwala im dzielić się swoimi najgłębszymi przemyśleniami, największymi sekretami, co jest o tyle dziwne, że przed tym spotkaniem praktycznie nic o sobie nie wiedzieli. Byłem na tyle zauroczony tym stopniowym rozkwitem ich znajomości, że w momentach w których akcja przenosiła się w inne miejsce, do innych bohaterów, ja zwyczajnie doczekać się nie mogłem powrotu do znanej mi pary.

Wspomniany wcześniej czas akcji gwarantuje dość nietypowe wrażenie, które nie do końca jestem w stanie ująć w słowa. Wystarczy rzec, iż zamknięcie tak rozbudowanej historii w jednej nocy i nieustanny upływ czasu obrazowany nam po każdym rozdziale, fenomenalnie łączy się z tajemniczą historią, która toczy się w tle i wraz z upływem czasu dostarcza nam coraz więcej informacji, coraz to nowe wskazówki, czy kolejne elementy układanki.
Mnie to kupiło, zwłaszcza, że nie spotkałem się wcześniej z takim zabiegiem i zdecydowanie przyjrzę się innym tytułom spod pióra tego autora. Książkę serdecznie polecam. Zdecydowanie warto poświęcić jeden, czy dwa wieczory.

Interesująca, enigmatyczna i trzymająca w napięciu do końca. Pomimo zwyczajnej, przeciętnej otoczki, którą z początku przyodziewa.

Mój pierwszy kontakt z twórczością Murakamiego i muszę przyznać, że miło będę wspominał te dwie spędzone z tym krótkim, acz treściwym opowiadaniem noce. Akcja rozgrywa się w Tokio, północ, kolejna zdawałoby się zwyczajna, spokojna noc....