Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fajny (choć niezbyt nowatorski) pomysł i piękne ilustracje Izy Dudzik. Niestety zbiór cierpi na bolączkę wielu antologii, w których grupę twórców zmusza się do pisania na narzucony temat lub pod konkretną tezę. Ostatecznie jest może i różnorodnie (choć i to jest kwestia dyskusyjna), ale niestety bardzo nierówno jakościowo. W tym przypadku naprawdę szkoda, bo patrząc na koncept i listę pisarek, biorących udział w tym projekcie, miałam spore oczekiwania. Na dwanaście opowiadań tylko o połowie bym powiedziała, że są dobre, a wśród nich jedynie dwa zrobiły na mnie wrażenie, czy to jeśli chodzi o formę, czy też reinterpretację oryginalnej historii. Nie ukrywam, że ogólnie liczyłam na większe zniuansowanie i pomysłowość przy przetwarzaniu/ponownym odczytywaniu losów bohaterek greckich mitów.

Skupiając się jednak na pozytywach: te najlepiej napisane (imho) i przemyślane koncepcyjnie teksty to „Widzę Cię” Julii Fiedorczuk (o nimfie Echo) oraz „Dzikuska, czyli jak Grecy wynaleźli barbarzyństwo” Agnieszki Jelonek (o Medei). Oceniając tylko te dałabym 6 a nawet 7/10.

Fajny (choć niezbyt nowatorski) pomysł i piękne ilustracje Izy Dudzik. Niestety zbiór cierpi na bolączkę wielu antologii, w których grupę twórców zmusza się do pisania na narzucony temat lub pod konkretną tezę. Ostatecznie jest może i różnorodnie (choć i to jest kwestia dyskusyjna), ale niestety bardzo nierówno jakościowo. W tym przypadku naprawdę szkoda, bo patrząc na...