Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Boży ślepiec” to prawdziwa Krwawa Mary wśród książek! Przed Wami mroczna i niesamowita opowieść o niebezpieczeństwie, sile i nieubłaganym starciu potężnych mocy. Bogowie powstają, a wraz z nimi nieokrzesana siła, która pociągnie za sobą każdego!
Charakterni bohaterowie, celny dowcip i niewiarygodny klimat. Dajcie się pochłonąć!

“Boży ślepiec” to prawdziwa Krwawa Mary wśród książek! Przed Wami mroczna i niesamowita opowieść o niebezpieczeństwie, sile i nieubłaganym starciu potężnych mocy. Bogowie powstają, a wraz z nimi nieokrzesana siła, która pociągnie za sobą każdego!
Charakterni bohaterowie, celny dowcip i niewiarygodny klimat. Dajcie się pochłonąć!

Pierwsze spotkanie, wystające sutki i nienaturalnie szastające głównymi bohaterami emocje sprawiły, że bardzo sceptycznie kontynuowałam lekturę „Pustkowia spokoju” od Anny Fobii.
✨Dwudziestolatka, alkoholiczka trafia na Alaskę do swojej babci. W dzień przyjazdu z kawiarni odbiera ją gość, na którego lecą wszystkie laski w całej zimowej krainie. Gostek od razu dostaje spazmów rozkoszy na widok i zapach dziewczyny. A Izis „skacze i piszczy ze szczęścia, bo jej ulubiony miś ma niedługo wrócić.” 🤢
Gdyby książka trzymała cały czas poziom zakończenia, mogłaby być naprawdę ciekawa. Bo akurat końcówka była niczego sobie. Taki trochę mały, ale wciągający chaos.
✨W dialogi wrzucone są teksty wilczycy Luny. Tzn. generalnie jest to tylko „Auuuuuu!”. Kompletnie niepotrzebne. Reakcje zwierzęcia na pewno można opisać w inny, bardziej przystępny sposób.
✨Fabuła oraz dialogi, pisane są prostym językiem. Nie jest to jednak plus. Wszystko sprawia wrażenie opowiadania dla samotnych kobiet, które zamiast pornosów, wolą harlekiny z prostą jak budowa cepa fabułą i napięciem seksualnym przez 300 stronic. 🤷🏻‍♀️
✨Brakuje mi tu budowania fabuły, zapoznania czytelnika ze światem i bohaterami. Wszystko dzieje się na hura. Książka daje możliwości powolnego budowania fabuły. Nie trzeba pruć na złamanie karku z seksem i buchającymi spazmami rozkoszy.
✨Jak się możemy domyślić, alkoholiczka przestaje pić, bo teraz połowę książki łasi się do gostka, żeby potem go przelecieć i cudownie ozdrowić. Z tym właśnie wiąże się wspomniana na okładce książki „magia”. „Pustkowia spokoju” to książka przewidywalna, niewymagająca i nudna.

Na Instagramie autorka odpowiedziała mi, że "zarzucam książce z gatunku romans, bycie romansem" Otóż jest romans i jest harlekin. Wiele razy czytałam romanse, które były bardzo dobre. Na podstawie niektórych z nich powstały również naprawdę ładne filmy. Jeśli gatunek jakim jest romans, przedstawia obecnie taki poziom to trochę przykro. Nie wszystko bowiem sprowadza się do pornosów.

Pierwsze spotkanie, wystające sutki i nienaturalnie szastające głównymi bohaterami emocje sprawiły, że bardzo sceptycznie kontynuowałam lekturę „Pustkowia spokoju” od Anny Fobii.
✨Dwudziestolatka, alkoholiczka trafia na Alaskę do swojej babci. W dzień przyjazdu z kawiarni odbiera ją gość, na którego lecą wszystkie laski w całej zimowej krainie. Gostek od razu dostaje...

Książka "Krzyk księżyca" mnie kompletnie nie przekonała. Naprawdę próbowałam to czytać... W książce brakowało mi wprowadzenia do fabuły. Sucia opowieści i zapoznania czytelnika ze światem, do którego został wrzucony. Emocje szarpią główną bohaterką, sprawiając, że nie możemy w żaden sposób wciągnąć się w fabułę, a wszystkie te zachowania są po prostu męczące.

Kolejną sprawą jest brak konsekwencji w treści. Przykładem może być tu fragment, w którym jedna z bohaterek wypowiada takie słowa: "Nie ma u nas typowych popularnych dzieciaków, bad boyów i marysujek rodem z opowiadania z Wattpada". Dlaczego? A no chociażby dlatego, że sekundę po przeczytaniu tych słów, na pierwszy plan wjeżdża nie kto inny, ale właśnie bad boy.

Opisane w ksiązce sytuacje i wydarzenia kompletnie nie mają sensu. Panuje tu jeden wielki chaos. Nagle ktoś się obraża bez powodu, strzela focha, zostaje oszukany, ugryziony ni z tego ni z owego, wykorzystany, czy budzi się w lesie na golasa. A to tylko po 58 stronach. Sytuacje te mieszają w fabule i nie pozwalają cieszyć się lekturą.

Dobrnełam do 71 strony i oddaję tę książkę mojej 14 letniej kuzynce na pożarcie.

Książka "Krzyk księżyca" mnie kompletnie nie przekonała. Naprawdę próbowałam to czytać... W książce brakowało mi wprowadzenia do fabuły. Sucia opowieści i zapoznania czytelnika ze światem, do którego został wrzucony. Emocje szarpią główną bohaterką, sprawiając, że nie możemy w żaden sposób wciągnąć się w fabułę, a wszystkie te zachowania są po prostu męczące.

Kolejną...