Mega wciągająca i oryginalna książka. Już się nie mogę doczekać kontynuowania tej serii.

Mega wciągająca i oryginalna książka. Już się nie mogę doczekać kontynuowania tej serii.

reread 2024: uwielbiam te serię

reread 2024: uwielbiam te serię

zabrakło mi efoktu WOW ale tak czy siak książka wciągnęła mnie na maxa i cholernie jestem ciekawa co dalej!!!!

zabrakło mi efoktu WOW ale tak czy siak książka wciągnęła mnie na maxa i cholernie jestem ciekawa co dalej!!!!

Uwielbiam!

Uwielbiam!

Twoja siostra zostaje zamordowana. Co robisz w takiej sytuacji?

MacKayla wyrusza sama do Dublinu, aby rozwikłać tę sprawę, skoro policja nie potrafi i choć już ten pomysł wydaje się surrealny, czytam dalej. Przecież od większych absurdów rozpoczynają się fantastyczne książki.

Książka zachowana jest w klimacie urban fantasy, więc akcja dzieje się we współczesnej Irlandii, bohaterka ma do czynienia z szybkimi samochodami i telefonami, a jednocześnie szuka antycznych przedmiotów, bo jak się okazuje, jej siostra Alina (i najwyraźniej ona sama) nie była do końca człowiekiem. Tajemniczy Jericho Barrons otwiera MacKayli oczy i pokazuje jej świat okrutnych fae, którzy mogą odebrać jej piękno albo zabić doprowadzając do pożądania, którego nie da się opanować.

Sam pomysł na fabułę nie jest zły i ma potencjał. Rodzaje widzących sidhe-seer, królestwa Seelie i Unseelie, odniesienia do religii i ich relikwii mogły naprawdę zaprowadzić czytelnika w ciekawe urban fantasy, ale po drodze niestety autorka zboczyła z kursu i zapomniała o czym chciała pisać, rozwodząc się nad ubiorem MacKayli i tym, jak bardzo lubi kolor różowy.

Akcja zawiera wiele nieścisłości i luk fabularnych, zwłaszcza w odniesieniu do głównej bohaterki. Najpierw jest poruszony fakt, że do Dublina zabiera wszystkie oszczędności, wynajmuje najtańszy pokój w okolicy, bo musi dobrze zarządzać pieniędzmi, po czym idzie do baru na duży obiad i zamawia do niego dwa kufle piwa. A w następnych rozdziałach wszędzie zamawia taksówki i kupuje nawet książki do czytania - co jest absurdem, bo przyjechała rozwiązywać śledztwo?

Sama MacKayla (książka jest napisana w narracji pierwszoosobowej) wie, że dzięki różowym ubraniom i blond włosom jest traktowana jak typowa Barbie, ale twierdzi, że ma do zaoferowania więcej niż wygląd. Ogólnie fajnie, można stworzyć stereotypową blondynkę, a potem pokazać, że liczy się charakter a nie wygląd, ale w przypadku MacKayli skończyło się tylko na takich planach. Bohaterka ciągle zachwyca się swoim wyglądem, zachowuje się jak rozpieszczona jedynaczka i podkreśla, że nie rusza się z domu bez ulubionego różowego lakieru do paznokci. Nie wspomnę już o opisach jej outfitów (białe rybaczki, różowy top, a do tego srebrny pasek i sandałki idealnie oddają vibe z 2006 roku).

Jericho Barrons, osobnik płci przystojnej, miał potencjalnie stać się kimś wow, w stylu bad boya, który wcale nie jest bad boyem, ale jest strasznie mdły. Płasko wykreowany, bez emocji, bez polotu. Wzbudzał we mnie tylko obojętność, nic więcej.

Czy sięgnę po drugą część? Nie wierzę, że to mówię, ale tak. Nie wiem czemu, ale sama fabuła rozegrała się w taki sposób, że w sumie jestem ciekawa co dalej się wydarzy. Nie spodziewam się lepszego kunsztu pisarskiego i merytorycznego w kolejnych tomach, ale liczę na to, że chociaż trochę się pośmieję z ich absurdu.

Twoja siostra zostaje zamordowana. Co robisz w takiej sytuacji?

MacKayla wyrusza sama do Dublinu, aby rozwikłać tę sprawę, skoro policja nie potrafi i choć już ten pomysł wydaje się surrealny, czytam dalej. Przecież od większych absurdów rozpoczynają się fantastyczne książki.

Książka zachowana jest w klimacie urban fantasy, więc akcja dzieje się we współczesnej Irlandii,...

"Darkfever" to z pewnością książka dla odwiecznych fanów fantastyki, ale również powieść idealna dla tych, którzy chcą rozpocząć swoją przygodę z tym gatunkiem. Muszę przyznać, że jest to historia, która już od pierwszych stron niesamowicie mnie wciągnęła i nie chciałam jej porzucać nawet na moment. Zazwyczaj rozdziały kończyły się w takim momencie, że już koniecznie chciałam poznać dalsze losy bohaterów i z niecierpliwością czekałam na powrót do fabuły.

Przede wszystkim mamy tutaj dziewczynę, która przez wiele lat żyła w błogiej nieświadomości tego, co czai się w ciemności. Dziewczyna tak naprawdę trafia do świata pełnego mroku wskutek śmierci swojej siostry. Próbując rozwikłać zagadkę jej śmierci, trafia w sam środek wojny pomiędzy mitycznymi stworami. Mowa tutaj nie tylko o wampirach, ale Seelie i Unseelie. Pojawiają się potwory wysysające piękno z człowieka, które potrafią kamuflować swoją obecność przed zwykłymi śmiertelnikami. Nasza główna bohaterka nigdy nie spotkała w swoim życiu tego, co staje jej na drodze. Nigdy nie była świadoma tego czym jest i jak potężną mocą włada.

MacKayla to silna damska postać, która nie cofnie się przed niczym. Za wszelką cenę chcę poznać prawdę dotyczącą tego, co dzieje się wokół, jakie tajemnice skrywa jej rodzina i dlaczego jej siostra została zamordowana.

Jest to przede wszystkim dynamiczna fabuła, bardzo wciągająca historia i mroczny świat fantasy. Po przeczytaniu tej książki będziecie chodzili spać z zapalonym światłem i już nie wyjdziecie z domu po zmroku. Sama książka kończy się w takim momencie, że już NA TERAZ potrzebuję kontynuacji. Zdecydowanie jest to książka warta polecenia, a bohaterowie są nieziemscy! W tej powieści znajdziecie wątek slow - burn, mnóstwo mroku i ironii, a także urban fantasy!

"Darkfever" to z pewnością książka dla odwiecznych fanów fantastyki, ale również powieść idealna dla tych, którzy chcą rozpocząć swoją przygodę z tym gatunkiem. Muszę przyznać, że jest to historia, która już od pierwszych stron niesamowicie mnie wciągnęła i nie chciałam jej porzucać nawet na moment. Zazwyczaj rozdziały kończyły się w takim momencie, że już koniecznie...

Nie spodziewałam się, że polubię postać, która tak dużo mówi o doborze dodatków i kolorystyce swoich strojów podczas czegoś, co równie dobrze może być – końcem świata, jaki znamy – swego rodzaju momentem w historii, ale wydała mi się ujmująca i szczerze mówiąc, rozumiem, dlaczego tak mocno trzymała się tej części siebie, która istniała, zanim poznała kilka trudnych prawd o świecie i o sobie.

Podobało mi się to, że bohaterka nie zmieniła się z dnia na dzień w jakiegoś złoczyńcę, niedoszłego wybawiciela i zaakceptowała swoją nową rzeczywistość tak, jakby była oczywista.

Ta książka ma... wszystko. Kryminał, świat fantasy przesiąknięty historią i folklorem oraz mężczyzn, których w prawdziwym życiu nienawidziłabyś, a którzy są najbardziej erotyczną rzeczą, jaką można sobie wyobrazić w literaturze. Ta część jest wielkim wprowadzeniem do świata, o którym chcę wiedzieć więcej, a bohaterowie są intrygujący, a otaczająca ich tajemnica wystarczy na pokrycie kilku kolejnych książek.

Nie spodziewałam się, że polubię postać, która tak dużo mówi o doborze dodatków i kolorystyce swoich strojów podczas czegoś, co równie dobrze może być – końcem świata, jaki znamy – swego rodzaju momentem w historii, ale wydała mi się ujmująca i szczerze mówiąc, rozumiem, dlaczego tak mocno trzymała się tej części siebie, która istniała, zanim poznała kilka trudnych prawd o...

Naprawdę ciekawa i wciągająca ksiazka, jednak mi było trochę trudno się w nią wbić. Na pocTku jest bardzo dużo opisu postaci , histori i legend na temat Irlandii . Ale jak już się przebrnie przez to wszystko to naprawdę dobrze się czyta.

Dla mnie to takie mroczna fantastyka z kryminalnym wątkiem.

Młoda dziewczyna po tym jak dowiaduje się , że jej siostra zostaję zamordowana postanawia wyjechać do Dublina i dowiedzieć się kto i dlaczego ją zabił.
Niespodziewa się jednak tego co odryje i jak to wpłynie na jej życie.
Pewnego dnia poznaje jego mrocznego i bardzo pewnego siebie mężczyznę. Nie wzbudza on jednak w niej zaufania . Niestety z pewnych powodów jest on jedyną osobą która może pomóc jej odkryć prawdę na temat tego co się dzieje i co stało się z jej siostrą.

Naprawdę ciekawa i wciągająca ksiazka, jednak mi było trochę trudno się w nią wbić. Na pocTku jest bardzo dużo opisu postaci , histori i legend na temat Irlandii . Ale jak już się przebrnie przez to wszystko to naprawdę dobrze się czyta.

Dla mnie to takie mroczna fantastyka z kryminalnym wątkiem.

Młoda dziewczyna po tym jak dowiaduje się , że jej siostra zostaję...

Książkę wzięłam w swoje ręce dość dawno, lecz ostatnimi czasy zaczęła mnie nawiedzać swoimi pozytywnymi opiniami, co przypomniało mi, że się o niej nie wypowiedziałam.

"Darkfever" porzuciłam bez najmniejszego zawahania po sto sześćdziesiątej stronie i o to, co zapisałam sobie w powodzie:
- irytująca bohaterka, która swoim zachowaniem doprowadzała mnie do białej gorączki, chodząca lalka Barbie - zabójczo piękna i tak samo mało inteligentna, żeby nie powiedzieć głupia, płytka i zupełnie pusta, a jej zachowania są wręcz odrażająco infantylne (chociażby "petunia" zamiast słowa "dupa" co skręcało mnie z każdym jego pojawieniem się, bo jak rozumiem bohaterów, który nie klną, tak nie potrafię ścierpieć tych żenujących odpowiedników, to nie było urocze!);
- kiedy po raz któryś musiałam czytać irracjonalnie długą, dziwaczną i niepotrzebną nazwę koloru lakieru, to myślałam, że rzucę czytnikiem, a to byłoby głupie posunięcie (jeszcze rozumiem, gdyby to miało znaczenie w stylu: będę walczyć z potworami, pomaluję paznokcie potwornym zielonym, albo
jakby miało to jakiś wpływ bądź związek z fabułą, ale nie);
- wiedziałam oczywiście, że książka ma być erotyczna, ale nie spodziewałam się, że będzie nieprzyjemnie, wręcz odrażająco dla mnie erotyczna (mam tutaj na myśli scenę w parku, która była gwoździem do ocenowej trumny tej książki i do żadnej innej już nie dotrwałam) bo nie myślałam, że pojawią się aż tak irracjonalne rzeczy, choć nie mam dobrego mniemania na ogół o erotykach, a teraz to już w ogóle;
- książka miała być mroczna, a nie jest, jedyny mrok, który widzę, to ten różowy, czający się za oczodołami głównej bohaterki, bo nawet opisy miasta w środku nocy i ciemnych uliczek były tak dla mnie sztuczne, że idealnym zobrazowaniem tego byłoby pozostawienie kogoś w białym pokoju i kazaniem mu wmówić innym, że ma czarne ściany.

Podsumowując, fanką tej książki nie jestem, zdecydowanie. Nie widzę w niej nic pozytywnego, prócz świata, który mógłby być ciekawy gdyby bardziej się postarać, ale nawet on nie przekonał mnie do czytania dalej. Potrafię znieść wiele minusów w książkach, ale nie głównych bohaterów, którzy nie są inni niż irytujący.

Książkę wzięłam w swoje ręce dość dawno, lecz ostatnimi czasy zaczęła mnie nawiedzać swoimi pozytywnymi opiniami, co przypomniało mi, że się o niej nie wypowiedziałam.

"Darkfever" porzuciłam bez najmniejszego zawahania po sto sześćdziesiątej stronie i o to, co zapisałam sobie w powodzie:
- irytująca bohaterka, która swoim zachowaniem doprowadzała mnie do białej...

Dobra na lato.

Dobra na lato.