Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest kilka takich pisarek, których styl lubię szczególnie i wiem że sięgając po daną książkę na pewno się nie zawiodę. Do tego grona należy Joanna Szarańska. Już sam tytuł „Kraina zeszłorocznych choinek” zapowiada świetną lekturę.
Jak to bywa w przypadku książek tej autorki mamy kilku bohaterów, których perypetie poznajemy. Jest Józef i jego siostra bliźniaczka Józefina. Oboje po siedemdziesiątce mieszkają w małym miasteczku, w którym to Józef postanawia otworzyć sklepik z bombkami i dekoracjami na świąteczne drzewko. Nie są to jednak byle jakie ozdoby, ale wyjątkowe zbierane przez lata egzemplarze. Dlaczego właśnie teraz postanawia się z nimi rozstać i jaka historia kryje się pod szyldem „Kraina zeszłorocznych choinek”? W tym samym czasie poznajemy Dorotę młodą rozwódkę i jej synka Antosia, który od lat poszukuje krainy do której udają się choinki. Opowiedziana przez dziadka Bonifacego legenda staje się jego ulubioną historią. Nina to młoda kobieta, która za namową mamy, ciotki i księdza wyjeżdża do Krakowa, aby zająć się straszą Panią Heleną. Staruszka jest jednak dużo bardziej rezolutna od swojej młodej opiekunki i będzie powodem wielu zabawnych historii.

Losy tych bohaterów zapewniły mi cudowną lekturę, od której nie mogłam się oderwać. Piękna zima, której w Polsce już dawno nie widziałam, pachnące piernikiem wnętrza domów i zabawne perypetie mieszające się z tymi wzruszającymi to przepis na świąteczny sukces. Polecam!

Jest kilka takich pisarek, których styl lubię szczególnie i wiem że sięgając po daną książkę na pewno się nie zawiodę. Do tego grona należy Joanna Szarańska. Już sam tytuł „Kraina zeszłorocznych choinek” zapowiada świetną lekturę.
Jak to bywa w przypadku książek tej autorki mamy kilku bohaterów, których perypetie poznajemy. Jest Józef i jego siostra bliźniaczka Józefina....

Szczerze mówiąc nie jestem wielką fanką tego autora. Wydawało mi się zawsze, że jego książki są zbyt napchane prostymi frazesami, takimi chemicznymi, bo w końcu ten autor takie ma wykształcenie. Sceptycznie podchodziłam do tej książki. Liczyłam, że będzie to grube tomisko pełne wielkich opowiadań, a otrzymałam liczącą trochę ponad sto stron książeczkę, gdzie jest dwadzieścia krótkich opowiastek.

Każda z historii ma nie więcej niż sześć stron, zazwyczaj cztery pięć, i w większości są to przelane na papier zwierzenia różnych ludzi. Niektóre opowiadania mi się nie podobały, ale w ogólnym rozrachunku stwierdzam, że to bardzo dobra książka. Szczególnie spodobała mi się historia "Do dzisiaj nie wiem dlaczego".

Historie są o tym co najważniejsze i najczęstsze czyli pragnienie miłości, ból odrzucenia i rozstania, wściekłość i żal. Tyle emocji w tak niewielu słowach. Przedstawione zarówno z perspektywy kobiet i mężczyzn. Jest historia o pięćdziesięciolatku, który nigdy nie był zakochanym, o zdradzonym mężu, o zgwałconej kobiecie. Miszmasz, który scala się w jedno. Jestem pozytywnie zaskoczona.

Szczerze mówiąc nie jestem wielką fanką tego autora. Wydawało mi się zawsze, że jego książki są zbyt napchane prostymi frazesami, takimi chemicznymi, bo w końcu ten autor takie ma wykształcenie. Sceptycznie podchodziłam do tej książki. Liczyłam, że będzie to grube tomisko pełne wielkich opowiadań, a otrzymałam liczącą trochę ponad sto stron książeczkę, gdzie jest...

Przedświąteczny cud? Kto nie chciałby go doświadczyć? Marta młoda bibliotekarka postanawia lekko pomóc przeznaczeniu. Rozwiesza ogłoszenia, w którym poszukuje tajemniczego przystojniaka. Ogłoszenie przysporzy jej wielu niespodzianek. Na randkę zaprosi ją osiłek z siłowni i starszy pan, który mógłby być jej ojcem. Oprócz perypetii głównej bohaterki poznajemy uczestników jej kącika czytelniczego oraz Krzysztofa drugiego głównego bohatera, który również pragnie znaleźć tą jedną jedyną.

Bohaterowie „Zwyczajnego cudu” to zwyczajni ludzie ze zwyczajnymi problemami. Lekko znudzona mama dwójki dzieci, dojrzała kobieta po rozwodzie, która straciła radość życia. Splot wielu historii sprawi że każdy z nich odnajdzie swój mały przedświąteczny cud. Czy właśnie nie takie historie czyta się najlepiej? Nie obędzie się bez zabawnych anegdotek i chwytających za serce opowieści. Książkę przeczytałam praktycznie jednego dnia. Najbardziej spodobała mi się historia mamy Marty i jej przemiana. Zakończenie było bajeczne. Mam nadzieję, że pojawi się kolejna część tej historii. Jestem ciekawa jak spędzą święta.

Przedświąteczny cud? Kto nie chciałby go doświadczyć? Marta młoda bibliotekarka postanawia lekko pomóc przeznaczeniu. Rozwiesza ogłoszenia, w którym poszukuje tajemniczego przystojniaka. Ogłoszenie przysporzy jej wielu niespodzianek. Na randkę zaprosi ją osiłek z siłowni i starszy pan, który mógłby być jej ojcem. Oprócz perypetii głównej bohaterki poznajemy uczestników jej...