Nawet moja starsza córka z chęcią czyta młodszemu braciszkowi a potem jeszcze naśladują dźwięki. Można ją czytać, czytać śpiewając i przy tym śmiać do rozpuku. Uwielbiam Pucia.

Nawet moja starsza córka z chęcią czyta młodszemu braciszkowi a potem jeszcze naśladują dźwięki. Można ją czytać, czytać śpiewając i przy tym śmiać do rozpuku. Uwielbiam Pucia.

Kolejny Pucio. Tym razem dla maluszków, które przyswajają pierwsze słownictwo i zaczynają mówić.
Książeczka rozbrajająca jak patrzymy na naszą pociechę, która razem z Puciem wymawia pierwsze wyrazy.
Książka większego formatu. Twarda oprawa. Kartki sztywne tekturowe. Zaokrąglone brzegi. Pięknie ilustrowana.

We wstępie dowiadujemy się jak zbudowana jest książka, jak jej używać by wspierać rozwój mowy dziecka, czego unikać podczas zabawy z książką, a na co zwrócić szczególną uwagę.

Książka jest napisana w prosty sposób.
Krótkie zdania. Mnóstwo wyrazów dźwiękonaśladowczych. Treść przedstawia małe scenki z życia rodziny Pucia.
Dzieci uczą się ,że nożyczki robią :Ciach, ciach. Do drzwi ktoś stuka: Puk puk. Zegar robi: tik tak.
Mamy odgłosy szczekającego psa, gotującej się zupy w rondlu, dźwięk telefonu, odgłos chrupania przy jedzeniu, dźwięk kropelek deszczu i całą masę innych dźwięków , które będziemy z dzieckiem powtarzać, pokazywać na ilustracji.
Wycinki z życia Pucia i jego rodziny dotyczą wspólnej zabawy podczas rysowania i wycinanek na stole, gotowania obiadu przez mamę, wspólnych posiłków, małego zamieszania podczas stłuczenia wazonu przez kota, usypianie Bobo, rozmowa z babcią przez komórkę, spacerku ulicznego koło trasy tramwajowej, zabawy w parku, gwałtownego deszczu podczas spaceru, zabawy instrumentami muzycznymi w domowej orkiestrze , odwiedzin na wsi babci i dziadka, kąpieli w jeziorze, wędrówki po lesie, przejażdżki rowerowej z dziadkiem po wiejskich dróżkach, spotkania zwierząt domowych w różnych zagrodach, ognisko z dziadkami, jazda pociągiem.

Na końcu znajdują się tablice z małymi obrazeczkami do rozpoznawania dźwięków i wymawianiu pierwszych słówek.

Książeczka bardzo przydatna do pracy z dziećmi, zarówno w domu jak i w żłobku.
Polecam serdecznie. Na Puciu nikt jeszcze się nie zawiódł.
Ważne ,żeby dopasować dobrze kolejne tomy do wieku i preferencji osobistej dziecka.
A obrazeczki zachwycą i starsze dzieci . Będą inspiracją do samodzielnego opowiadania.

Kolejny Pucio. Tym razem dla maluszków, które przyswajają pierwsze słownictwo i zaczynają mówić.
Książeczka rozbrajająca jak patrzymy na naszą pociechę, która razem z Puciem wymawia pierwsze wyrazy.
Książka większego formatu. Twarda oprawa. Kartki sztywne tekturowe. Zaokrąglone brzegi. Pięknie ilustrowana.

We wstępie dowiadujemy się jak zbudowana jest książka, jak jej...

Książek o Puciu nie trzeba nikomu przedstawiać:) Część jest skierowana głównie do maluszków, które zaczynają komunikować się ze światem dźwiękonaśladowczo :) Moja starsza córka bardzo ją lubiła, na młodszej nie robi wrażenia. Każde dziecko jest inne :D

Książek o Puciu nie trzeba nikomu przedstawiać:) Część jest skierowana głównie do maluszków, które zaczynają komunikować się ze światem dźwiękonaśladowczo :) Moja starsza córka bardzo ją lubiła, na młodszej nie robi wrażenia. Każde dziecko jest inne :D

Kto zna Pucia? Przyznaje się, przez długi czas nie rozumiałam jego fenomenu, aż do pewnego momentu! Grunt to odpowiednio dobrać książeczkę nie do wieku dziecka, a jego umiejętności. To bardzo ważne, aby nie zniechęcić dziecka trudnymi i niezrozumiałym tekstem, albo w drugą stronę nie znudzić zbyt prostą treścią.

Pucio uczy się mówić. Zabawy dźwiękonaśladowcze dla najmłodszych to była kolejna pozycja, która zainteresowała nas po poprzedniej młodszej koleżance (patrz drugie zdjęcie i kilka postów wcześniej). Na każdej stronie znajduje się jedna historia, która zachęca do wspólnej zabawy. A bawić się można na kilka sposobów! Co się dzieje na danej stronie i kogo na nich spotkamy? Co robią poszczególne postacie i zwierzaki? Ilustracje, które są proste, czytelne, a jednocześnie bardzo szczegółowe pomagają poznawać świat i zgłębiać jego tajemnice.

To świetna zabawa na wiele godzin!
Jedyne, o czym warto pamiętać to to, aby dziecka nie zmuszać do niczego. Nie bierzemy dziecka na siłę do czytania, przeglądania książeczek czy mówienia i powtarzania dźwięków! To najgorsze co możemy zrobić. Każdy maluch rozwija się w inny sposób i potrzebuje czego innego. Jedne dzieci będą chętnie zaglądały do książeczek inne mniej. Jedne chcą powtarzać słowa i rozmawiać inne wolą oglądać obrazki.

U nas książeczki idą w ruch z samego rana, gdy wszyscy jeszcze śpią, jesteśmy same i mamy czas dla siebie, albo po kąpieli gdy chcemy się wyciszyć przed spaniem. Najmłodsza sama sięga na półkę po książki i sama wybiera, które chce czytać (zazwyczaj wyjmie wszystkie książki, jakie mamy 🙃 ).

Ta książka jest w większym formacie, ale nadal przyjazna dzieciom! Tekturowe strony z zaokrąglonymi brzegami to coś, co lubią maluchy i ich mamy!

Gorąco polecam! ❤️

Kto zna Pucia? Przyznaje się, przez długi czas nie rozumiałam jego fenomenu, aż do pewnego momentu! Grunt to odpowiednio dobrać książeczkę nie do wieku dziecka, a jego umiejętności. To bardzo ważne, aby nie zniechęcić dziecka trudnymi i niezrozumiałym tekstem, albo w drugą stronę nie znudzić zbyt prostą treścią.

Pucio uczy się mówić. Zabawy dźwiękonaśladowcze dla...

Jak wszystkie książeczki z serii o Puciu bardzo ładna i przyjemna lektóra dla maluszka. Bardzo lubimy tą serię i polecam dla dzieciaczków które się uczą mówić ale i tych nieco starszych też. Jedyne minusy to trochę ponure kolory, choć zakładam że chodziło o to żeby dziecko skupiało się bardziej na słowach niż na obrazkach. Dla mnie jako rodzica największym minusem po przeczytaniu tej książki po raz setny to wielkość liter. Zdecydowanie czcionka jest zbyz zwięzła i mała. Przy dwójce dzieci, które się potrafią wiercić i sztucznym świetle wielkość czcionki jest dość sporym problemem. Pomimo minusów daję 7 bo i tak to wspaniała propozycja dla początkujących czytelników ;)

Jak wszystkie książeczki z serii o Puciu bardzo ładna i przyjemna lektóra dla maluszka. Bardzo lubimy tą serię i polecam dla dzieciaczków które się uczą mówić ale i tych nieco starszych też. Jedyne minusy to trochę ponure kolory, choć zakładam że chodziło o to żeby dziecko skupiało się bardziej na słowach niż na obrazkach. Dla mnie jako rodzica największym minusem po...

Uczyć sie muwici to fajna żecz

Uczyć sie muwici to fajna żecz

Bardzo udana pierwsza część serii o Puciu, moja mała lubi pokazywać na obrazki i jest ciekawa. Jedynie co to te nosy w rodzinie są bez sensu czerwone i dziwne. I jakościowo trochę łatwo gniecie się karton, a mam porównanie do innych bajek kartonowych.

Bardzo udana pierwsza część serii o Puciu, moja mała lubi pokazywać na obrazki i jest ciekawa. Jedynie co to te nosy w rodzinie są bez sensu czerwone i dziwne. I jakościowo trochę łatwo gniecie się karton, a mam porównanie do innych bajek kartonowych.

fajnie się czyta. fajne obrazki. nic dodać nic ująć

fajnie się czyta. fajne obrazki. nic dodać nic ująć

Świetna książka dla najmłodszych. Syn mocno rozwinął swoje gadulstwo dzięki serii o Piciu. 😁

Świetna książka dla najmłodszych. Syn mocno rozwinął swoje gadulstwo dzięki serii o Piciu. 😁

Dopiero podczas lektury książeczki dla dzieci uczących się mówić człowiek zdaje sobie sprawę z mnogości otaczających go dźwięków!

Dopiero podczas lektury książeczki dla dzieci uczących się mówić człowiek zdaje sobie sprawę z mnogości otaczających go dźwięków!