Strażniczka słońca tak jak poprzednia cześć kwartetu sezonowego jest po prostu przepiękna zarówno pod względem języka, treści oraz pięknych ilustracji.
Tym razem autorka opowiada nam historię miejsca w którym promienie słońca są dla jej mieszkańców tylko mglistym wspomnieniem. Słońce zniknęło lata temu a od tamtej pory z nieba leje się zimny deszcz. Przez brak słońca i obfite opady nic nie chce urosnąć przez co mieszkańcy cierpią głód. Dziadek Lilii głównej bohaterki tej historii ma szklarnie do której nikomu nie pozwala zajrzeć, nawet Lilii. Gdzie podziało się słońce? Co takiego dziadek Lilii ukrywa w swojej szklarni?
Tego dowiecie się kiedy przeczytacie tę książkę. Serdecznie polecam zapoznać się z ta serią nie tylko małym czytelnikom ale tym dużym też. 😊

Strażniczka słońca tak jak poprzednia cześć kwartetu sezonowego jest po prostu przepiękna zarówno pod względem języka, treści oraz pięknych ilustracji.
Tym razem autorka opowiada nam historię miejsca w którym promienie słońca są dla jej mieszkańców tylko mglistym wspomnieniem. Słońce zniknęło lata temu a od tamtej pory z nieba leje się zimny deszcz. Przez brak słońca i...

Niezwykła historia napisana przepięknym językiem. Trochę brutalna, myślę, że nie będzie odpowiednia dla bardzo młodego odbiorcy, ale ma niesamowity urok i magię.

Niezwykła historia napisana przepięknym językiem. Trochę brutalna, myślę, że nie będzie odpowiednia dla bardzo młodego odbiorcy, ale ma niesamowity urok i magię.

ma bardzo ładne obrazki. Fabuła również mi się podoba.

ma bardzo ładne obrazki. Fabuła również mi się podoba.

Pięknie ilustrowana, wciągająca powieść

Pięknie ilustrowana, wciągająca powieść

☀️ Kolejna pięknie ilustrowana książka dla dzieci ☀️

☀️ Tym razem Maja Lunde zabiera nas do świata, gdzie od kilku lat nie ma słońca. Mieszkańcy żyją w ciemności, czas odmierzany jest jedynie przez zegar, a głód zagląda wszystkim do oczu. Jedyną żywność stanowią warzywa dziadka Lilii, który posiada niewielką szklarnię. Nikomu nie pozwala do niej wejść, nawet wnuczce. Co tak naprawdę kryje się w szklarni? I jaką rolę odegra w tym wszystkim Lilii?

☀️ Po pierwszym tomie żywiłam ogromne nadzieje i oczekiwania względem tego tytułu. Jednak ta część aż tak nie przypadła mi do gustu. Dlaczego?
Cała historia była dla mnie zbyt nielogiczna, akcja książki biegła niby szybko, ale mimo to kolejne strony mnie nużyły. Fabuła niespecjalnie mnie zainteresowała, chociaż nie mogę powiedzieć, że była zła. Może to kwestia ciągłego porównywania z pierwszym tomem?

☀️ Książka jest dla mnie po prostu ok. Na pewno nie mogę odmówić jej przesłania, pokazania siły przyrody czy klęsk żywiołowych, a także radzenia sobie z emocjami takimi jak rozpacz. Ale dla mnie to za mało, żeby zachwycić się tą pozycją.
Za to bardzo wartość książki podnoszą ilustracje i przepiękne wydanie.

☀️ Czy przeczytam kolejny tom? Z pewnością! Lecz tym razem bez zbędnych oczekiwań, choć mam nadzieję, że spodoba mi się bardziej niż ten.

☀️ Kolejna pięknie ilustrowana książka dla dzieci ☀️

☀️ Tym razem Maja Lunde zabiera nas do świata, gdzie od kilku lat nie ma słońca. Mieszkańcy żyją w ciemności, czas odmierzany jest jedynie przez zegar, a głód zagląda wszystkim do oczu. Jedyną żywność stanowią warzywa dziadka Lilii, który posiada niewielką szklarnię. Nikomu nie pozwala do niej wejść, nawet wnuczce. Co...

Zmęczyła mnie ta historia...
Dla dziecka za trudna i zbyt mroczna, pełna niezrozumiałych emocji; dla nastolatka dziecięcy bohaterowie już zbyt infantylni i "nic się nie dzieje"; dla dorosłego zbyt nielogiczna, niespójna w kreowaniu świata i jakoś niespecjalnie ciekawa na poziomie metafory.
Tym razem postanowiłam nie dodawać gwiazdki za ilustracje (nadal przepiękne!) i wyszło tyle, ile wyszło.

Zmęczyła mnie ta historia...
Dla dziecka za trudna i zbyt mroczna, pełna niezrozumiałych emocji; dla nastolatka dziecięcy bohaterowie już zbyt infantylni i "nic się nie dzieje"; dla dorosłego zbyt nielogiczna, niespójna w kreowaniu świata i jakoś niespecjalnie ciekawa na poziomie metafory.
Tym razem postanowiłam nie dodawać gwiazdki za ilustracje (nadal przepiękne!) i...

Wyobraźcie sobie miejsce, w którym jest wiecznie mokro, zimno, szaro i ponuro, bo od wielu lat nie ma tam ani odrobiny słońca. Taka pogoda nie tylko wpływa na nastrój, ale też sprawia, że ludzie nie mają za bardzo co jeść, bo ciężko jest wyhodować jakiekolwiek rośliny. W takim miejscu żyje Lilia - kilkuletnia dziewczynka, którą wychowuje dziadek. Dziadek ma własną szklarnię, do której nikt nie może wchodzić i to właśnie on dostarcza pożywienie mieszkańcom. Pewnego dnia Lilia wchodzi do szklarni i odkrywa, że nie ma w niej pięknych warzyw i owoców, a jedynie marne rośliny. Skąd więc dziadek bierze jedzenie? Dziewczynka odkrywa jego tajemnicę. Trafia też do wspaniałego miejsca pełnego życia, gdzie poznaje Chłopca, którego zadaniem jest doglądanie grządek i wpuszczanie o określonych porach promieni słonecznych. Tak! Lilia odnajduje bowiem miejsce, w którym uwięzione jest słońce. Co takiego musiało się stać, że kobieta, która nazywa się Strażniczką Słońca, uwięziła je? Czy do miasteczka powróci życie, zieleń i słońce? Nie zdradzę Wam tego. Nie chcę Wam odbierać tej przyjemności.

„Strażniczka Słońca” to wielowymiarowa historia autorstwa Mai Lunde. Znajdziecie tu pełen wachlarz emocji. To opowieść, w której nie brak miłości i troski o drugiego człowieka. Tutaj strach, tęsknota, strata, żal i gniew mieszają się z nadzieją i przebaczeniem. To historia o ponoszeniu konsekwencji własnych działań. I choć momentami bywa mroczna, to daje wiarę i nadzieję. Przypomina też o potędze natury i o tym jak ważne jest zachowanie równowagi w przyrodzie. Autorka stworzyła opowieść, którą każdy czytelnik może odczytać inaczej. Bo choć opowiada konkretną historię, to pozostawia miejsce na własne przemyślenia i przeżycia. I choć treść książki robi wrażenie, to nie byłaby ona pełna bez ilustracji Lisy Aisato, której jestem ogromną fanką. Obrazy zostały dobrane idealnie i doskonale uzupełniają historię - momentami wyrażają więcej niż słowa. W jednym miejscu są mroczne, zaś chwilę później tryskają feerią barw. Potrafią wzbudzać emocje. To prawdziwy majstersztyk!

I choć pierwsza książka tego duetu zrobiła na mnie większe wrażenie, to cieszę się, że sięgnęłam również po „Strażniczkę Słońca”.

Wyobraźcie sobie miejsce, w którym jest wiecznie mokro, zimno, szaro i ponuro, bo od wielu lat nie ma tam ani odrobiny słońca. Taka pogoda nie tylko wpływa na nastrój, ale też sprawia, że ludzie nie mają za bardzo co jeść, bo ciężko jest wyhodować jakiekolwiek rośliny. W takim miejscu żyje Lilia - kilkuletnia dziewczynka, którą wychowuje dziadek. Dziadek ma własną...

Nie zachwycam się tą książką, tak jak jej poprzedniczką, bo i bohaterowie są inni, i historia zupełnie inna. Jeśli ktoś kocha wiosnę, to jest to przepiękna pieśń pochwalna na cześć tej pory roku. Ja jestem w tym mniejszym gronie, którzy za wiosną nie przepadają, więc tutaj tematyka jest dla mnie średnio interesująca.
Nie mniej jednak przepiękne rysunki i mądra fabuła zachęcają do tego, by sięgnąć po tę powieść.

Nie zachwycam się tą książką, tak jak jej poprzedniczką, bo i bohaterowie są inni, i historia zupełnie inna. Jeśli ktoś kocha wiosnę, to jest to przepiękna pieśń pochwalna na cześć tej pory roku. Ja jestem w tym mniejszym gronie, którzy za wiosną nie przepadają, więc tutaj tematyka jest dla mnie średnio interesująca.
Nie mniej jednak przepiękne rysunki i mądra fabuła...

Książka jest piękna wizualnie, ilustracje to istne cudo. Sama fabuła jednak mnie nie wciągnęła.

Książka jest piękna wizualnie, ilustracje to istne cudo. Sama fabuła jednak mnie nie wciągnęła.

Piękna książka, a ilustracje cudowne.

Piękna książka, a ilustracje cudowne.