Takie opowieści czyta się zawsze cudownie, nie ważne, jaka jest pora roku:) Zakończyłam wspaniałą przygodę z bohaterami Drzewia i nie tylko, którzy byli gośćmi pensjonatu Leśna Ostoja. Joanna, autorka jak zwykle bajecznie umiliła czas, przedstawiając historie odległe, splatające się z tymi współczesnymi. Było niezwykle tajemniczo i poważnie. Jednak zimowy klimat, sami bohaterowie nadali tej książce radosny akcent, pełny zabawnych momentów. Autorka potrafi doskonale oddać uczucia i emocje bohaterów, co sprawia, że łatwo się z nimi utożsamić i pokochać na zawsze.
To książka, która porusza serce i odpręża umysł, sprawiając, że święta nabierają nowego, jeszcze piękniejszego wymiaru.
Szkoda było się rozstawać. A Joannie Tekieli takiego właśnie pensjonatu życzę, bo sama bym się do takiego wybrała! :)

Takie opowieści czyta się zawsze cudownie, nie ważne, jaka jest pora roku:) Zakończyłam wspaniałą przygodę z bohaterami Drzewia i nie tylko, którzy byli gośćmi pensjonatu Leśna Ostoja. Joanna, autorka jak zwykle bajecznie umiliła czas, przedstawiając historie odległe, splatające się z tymi współczesnymi. Było niezwykle tajemniczo i poważnie. Jednak zimowy klimat, sami...

Miło było wrócić do Drzewia i jego mieszkańców Świąteczny klimat,śnieg skrzypiący pod nogami...ach...Bardzo fajna lektura będąca połączeniem wspomnień mieszkańców o ich świętach sprzed lat i ...święta współczesne.Dawka dobrego humoru i nostalgii Polecam

Miło było wrócić do Drzewia i jego mieszkańców Świąteczny klimat,śnieg skrzypiący pod nogami...ach...Bardzo fajna lektura będąca połączeniem wspomnień mieszkańców o ich świętach sprzed lat i ...święta współczesne.Dawka dobrego humoru i nostalgii Polecam

Ta książka była zlepkiem zimowych i świątecznych opowieści w Leśnej Ostoj. Okres przed świętami u pierwszych właścicieli Leśnej Ostoi Drzewickich były inne niż są w naszych czasach. Mamy w tej części opisy zwierząt w lesie opisywanych przez Emilkę i Piotrka - lisa (46str.). Mamy również wtopę Piotrka i słowa Emilii " niepotrzebnie lepiłam drugiego". Bardzo przypadła mi do gustu część gwiazdka młodej Kwietniowej. Ta historia była taka prawdziwa i szczera. A w części chromowana gwiazdka spodobał mi się początek - wiadomo opis puszczy. A w teraźniejszości, czyli na gwiazdce w Leśnej Ostoi pojawią się goście. A tak na poważnie to babcia z wnuczkiem. Czy będą tymi, za których się podają?

Ta książka była zlepkiem zimowych i świątecznych opowieści w Leśnej Ostoj. Okres przed świętami u pierwszych właścicieli Leśnej Ostoi Drzewickich były inne niż są w naszych czasach. Mamy w tej części opisy zwierząt w lesie opisywanych przez Emilkę i Piotrka - lisa (46str.). Mamy również wtopę Piotrka i słowa Emilii " niepotrzebnie lepiłam drugiego". Bardzo przypadła mi do...

Nie porywa. Cóż więcej pisać. Fabuła lekka, na Święta ok.

Nie porywa. Cóż więcej pisać. Fabuła lekka, na Święta ok.

Świątecznie, klimatycznie. Zdecydowanie pierwsza część z opisami dawniejszych świąt i przypadków starszych mieszkańców o wiele lepsza i ciekawsza.

Świątecznie, klimatycznie. Zdecydowanie pierwsza część z opisami dawniejszych świąt i przypadków starszych mieszkańców o wiele lepsza i ciekawsza.

Czuję ogromną ulgę, że już skończyłam tą serię. Nie była ona najgorsza, ale najlepsza też nie była. Na szczęście zakończyła się tak, że raczej będę ją wspominać pozytywnie.
Z każdej strony tej części czuć magię świąt. Duch Gwiazdki przeniknął przed tę powieść, zadomawiając się na dobre. Dostajemy kilka opowiadań - mamy i przedwojenne czasy, PRL, początek XXI wieku oraz czasy współczesne i choć różni się to, jak się ubieramy, jakie mamy możliwości, dostęp do dóbr, to w każdych tych okolicznościach polska magia świąt jest wyczuwana w każdym akapicie.

Czuję ogromną ulgę, że już skończyłam tą serię. Nie była ona najgorsza, ale najlepsza też nie była. Na szczęście zakończyła się tak, że raczej będę ją wspominać pozytywnie.
Z każdej strony tej części czuć magię świąt. Duch Gwiazdki przeniknął przed tę powieść, zadomawiając się na dobre. Dostajemy kilka opowiadań - mamy i przedwojenne czasy, PRL, początek XXI wieku oraz...

O ile pierwsze trzy tomy były dosyć ciekawe i wciągające, o tyle czwarty jest po prostu marny. Wszystko jest oczywiste, jak gdyby autor zdawał relację z tego, co się w danej chwili dzieje. Trochę przesłodzone. Do języka Autorki można co prawda przywyknąć, ale mógłby być nieco bardziej literacki. Trudno mi ją polecić.

O ile pierwsze trzy tomy były dosyć ciekawe i wciągające, o tyle czwarty jest po prostu marny. Wszystko jest oczywiste, jak gdyby autor zdawał relację z tego, co się w danej chwili dzieje. Trochę przesłodzone. Do języka Autorki można co prawda przywyknąć, ale mógłby być nieco bardziej literacki. Trudno mi ją polecić.

Genialna książka w klimacie tych świątecznych. W ciągu roku przeczytałam trylogię Leśnej ostoi, gdzie poznałam głównych bohaterów tej serii i obiecałam sobie w grudniu wrócę do tej części świątecznej. I to było genialne ponowne spotkanie - przy herbacie, świecy, pod kocem ta książka smakowała mi jak już dawno żadna. Bije z niej ciepło, optymizm, pozytywna energia, humor i magia świąt. Całość zawiera się w sześciu opowiadaniach o Gwiazdkach poszczególnych bohaterów, w różnych czasach, idąc chronologicznie od najstarszych. Jest to świetny zabieg autorki, bo dała możliwość szerszego poznania postaci, które we właściwej historii były tymi drugoplanowymi. Może i jest trochę naiwności w tych opowieściach, trochę lukrowania i widzenia wszystkiego w tych kolorowych okularach, ale czyż nie tego potrzebujemy czasami od literatury, szczególnie w obecnych czasach? Ja tak i dlatego, tym, którzy też czasami chcą pobyć gdzieś, gdzie wszystko jest łatwe, proste i przyjemne zapraszam do tej książki.

Genialna książka w klimacie tych świątecznych. W ciągu roku przeczytałam trylogię Leśnej ostoi, gdzie poznałam głównych bohaterów tej serii i obiecałam sobie w grudniu wrócę do tej części świątecznej. I to było genialne ponowne spotkanie - przy herbacie, świecy, pod kocem ta książka smakowała mi jak już dawno żadna. Bije z niej ciepło, optymizm, pozytywna energia, humor i...

Cóż to była za uczta.
Cofanie się w czasie, poznawanie wcześniejszych losów znanych już postaci to zdecydowanie moja bajka. Lubię takie zastosowania w książkach, gdyż mogę lepiej zrozumieć późniejsze decyzje i zachowanie bohaterów.
I taką właśnie przygodę w czasie zafundowała Asia Tekieli.
Tu nie ma co się rozpisywać, to trzeba samemu przeżyć. Trzeba udać się do Leśnej Ostoi, pokochać to miejsce, zaprzyjaźnić się z Trzema Muszkieterami i resztą i niestety żałować, że za szybko się skończyło.

Cóż to była za uczta.
Cofanie się w czasie, poznawanie wcześniejszych losów znanych już postaci to zdecydowanie moja bajka. Lubię takie zastosowania w książkach, gdyż mogę lepiej zrozumieć późniejsze decyzje i zachowanie bohaterów.
I taką właśnie przygodę w czasie zafundowała Asia Tekieli.
Tu nie ma co się rozpisywać, to trzeba samemu przeżyć. Trzeba udać się do Leśnej...

Choć początkowo lekko rozczarował mnie fakt, że historia nie jest ciągiem dalszym trzech pozostałych, szybko zrozumiałam, że nic w tym złego. A wręcz przeciwnie. Jest fantastycznym uzupełnieniem, które pozwala jeszcze bardziej zrozumieć i przywiązać się do bohaterów. Piękne historie, choć bywa, że bardzo smutne, to niezmiennie wzruszające i skłaniają ce do przemyśleń.

Choć początkowo lekko rozczarował mnie fakt, że historia nie jest ciągiem dalszym trzech pozostałych, szybko zrozumiałam, że nic w tym złego. A wręcz przeciwnie. Jest fantastycznym uzupełnieniem, które pozwala jeszcze bardziej zrozumieć i przywiązać się do bohaterów. Piękne historie, choć bywa, że bardzo smutne, to niezmiennie wzruszające i skłaniają ce do przemyśleń.