Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ten komiks zmienił moje życie. Nie jest to przesadą, ukształtował mój gust artystyczny, zafascynował stroną wizualną, a poza tym na co dzień zdarza mi się rozmyślać o poszczególnych scenach. Odkryłam tę serię przypadkiem, gdy zainteresował mnie klimat filmów noir. Pomyślałam, czy może istnieją, dla mnie jeszcze bardziej atrakcyjne, komiksy w takim stylu. I wtedy odnalazłam w Internecie TO.

Już zawsze będę pamiętać jak zimą zamówiłam tę pierwszą część potajemnie, później trzymałam ją ukrytą w szafie aż do Świąt Bożego Narodzenia, a potem czytałam w łazience, żeby rodzice się o tej perełce dla pełnoletnich osób nie dowiedzieli.
Trudno mi było łączyć czytanie i oglądanie, bo czytając wcale nie takie płytkie przemyślenia i trafne, wartkie opisy nie można skupić się na podziwianiu każdego kadru z osobna, a niemal wszystkie tego wymagają, gdyż opracowanie komiksu w samej czerni i bieli (z paroma wyjątkami w serii) jest po prostu artystycznym mistrzostwem. To hipnotyzujące piękno. Naprawdę, powstrzymanie się od użycia szarości wskazuje na ogromne umiejętności mistrza Franka Millera, który musiał uprościć postaci i obiekty, aby zaznaczyć jakże dobitnie cienie, nie powodując przy tym ich zniekształcenia. Zwłaszcza, że Miller w którymś wywiadzie mówił, iż problemem było dla niego rysowanie kobiet i samochodów. Tymczasem tutaj mamy komiks tym nasycony.
Odnośnie historii, to taka ma właśnie być - trochę przerysowana, brutalna, przez co całość może wyglądać jak krwawa bajeczka - po prostu pulpowa w najlepszym wydaniu. Mamy tu bowiem, oprócz czystej treści, równie duży nacisk kładziony na akcję, dynamikę, klimat Basin City. Nic dodać, nic ująć, wszystko doskonale zbalansowane.
W moim odczuciu narracja jest prowadzona neutralnie, to znaczy nie odczułam opowiadania się za seksizmem wobec kobiet czy też mężczyzn.
Jedną gwiazdkę obcięłam za kilka wad, których nawet tak wielka fanka jak ja nie jest w stanie nie dostrzec: niezbyt udane polskie tłumaczenie, miejscami jednak nieczytelne rysunki czy błędy w proporcjach. Ktoś mógłby też uznać np. pozy bohaterów za niemożliwe, skrytykować nieprzeciętną wytrzymałość postaci albo chociażby auta co chwilę wyskakujące na wzniesieniach w powietrze - według mnie aby zachować wspaniały wygląd, a nawet przejrzystość, te zabiegi są jak najbardziej konieczne. W końcu to (aż taki!) komiks.

Ten komiks zmienił moje życie. Nie jest to przesadą, ukształtował mój gust artystyczny, zafascynował stroną wizualną, a poza tym na co dzień zdarza mi się rozmyślać o poszczególnych scenach. Odkryłam tę serię przypadkiem, gdy zainteresował mnie klimat filmów noir. Pomyślałam, czy może istnieją, dla mnie jeszcze bardziej atrakcyjne, komiksy w takim stylu. I wtedy odnalazłam...