Nie bardzo pojmuje fenomen czy też swoistą kultowość tego komiksu. Kilka motywów wypada naprawdę bajerancko - stary Bruce, który postanawia ponownie wskoczyć we wdzianko Nietoperza, rychła emerytura Gordona, zaangażowanie Supermana do posprzątania bałaganu w Gotham. To są elementy, które dla mnie grają, ale poza tym komiks jest nieco chaotyczny (za dużo miejsca zajmują nudne wrzutki rozmów w programach telewizyjnych, albo bezużyteczne doniesienia o anomaliach pogodowych w Gotham) i niestety niepozbawiony groteskowych momentów (gadżeciarz Batman na koniu, serio?). Zupełnie nie kupuję charakterystyki Jokera w tym komiksie. Pan J. jawi się jako wyrachowany, elegancki recydywista, który swą zemstę planuje z zimną krwią. Brak tu typowego dla Jokera szaleństwa.
To dopiero moje drugie podejście do jakiegokolwiek komiksu o Mrocznym Rycerzu, stąd moim punktem odniesienia jest tylko Rok Pierwszy. Dzieło Millera i Mazzucchellego wciągnęło mnie bardzo, zaś przy Mrocznym Rycerzu trochę się wymęczyłem. Dlatego, mimo ładniejszej szaty graficznej, tylko 5 ode mnie.

Nie bardzo pojmuje fenomen czy też swoistą kultowość tego komiksu. Kilka motywów wypada naprawdę bajerancko - stary Bruce, który postanawia ponownie wskoczyć we wdzianko Nietoperza, rychła emerytura Gordona, zaangażowanie Supermana do posprzątania bałaganu w Gotham. To są elementy, które dla mnie grają, ale poza tym komiks jest nieco chaotyczny (za dużo miejsca zajmują...

Wielu ludzi uważa, że komiks jest genialny. No cóż, ja bym go tak nie nazwał. Końcówka lepsza od początku imho.

Wielu ludzi uważa, że komiks jest genialny. No cóż, ja bym go tak nie nazwał. Końcówka lepsza od początku imho.

Niby historia o batmanie, superbohaterach, a tak naprawdę to batman jest tu tylko narzędziem do poruszenia znacznie poważniejszych kwestii. Najbardziej podobały mi się wątki o wpływie mediów i kształtowaniu młodzieży.

Kreska jest bardzo specyficzna, mamy bardzo dużo elementów szarości i momentami karykaturalne rysunki postaci, przypadło mi to do gustu i pomogło wczuć się w klimat.

Narracja jest prowadzona głównie poprzez media, co uważam za ciekawe rozwiązanie.

Szkoda, że w wydaniu nie ma żadnego posłowia. Brakuje kontekstu i trzeba dowiadywać się w innych źródłach.

Niby historia o batmanie, superbohaterach, a tak naprawdę to batman jest tu tylko narzędziem do poruszenia znacznie poważniejszych kwestii. Najbardziej podobały mi się wątki o wpływie mediów i kształtowaniu młodzieży.

Kreska jest bardzo specyficzna, mamy bardzo dużo elementów szarości i momentami karykaturalne rysunki postaci, przypadło mi to do gustu i pomogło wczuć się...

Mrocznego rycerza czytam często. Uwielbiam historie typu Trybunał Sów ale ten komiks zawsze już pozostanie moim ulubionym Batmanem.
Klimat, narracja, wizjonerskie Gotham, Bruce, który jest zmęczony ale jeszcze raz przywdziewa kostium nietoperza.
Z całych sił polecam wszystkim!

Mrocznego rycerza czytam często. Uwielbiam historie typu Trybunał Sów ale ten komiks zawsze już pozostanie moim ulubionym Batmanem.
Klimat, narracja, wizjonerskie Gotham, Bruce, który jest zmęczony ale jeszcze raz przywdziewa kostium nietoperza.
Z całych sił polecam wszystkim!

Mroczny Rycerz po 10 latach nieobecności powraca w celu walki z Mutantami - organizacją terroryzującą Gotham. Mierzyć się przyjdzie mu też z Jokerem i Supermanem. Komiks uchodzi za rewolucyjny, niezbędny dla każdego czytelnika, ale mnie nie zachwycił. Oczywiście to dobra lektura, z generalnie dość ciekawymi postaciami. Niemniej moim zdaniem nie brakuje mankamentów, z których głównym są Mutanci. Niekiedy fabuła się dłuży, a pewne wątki nie znajdują sensownego uzasadnienia. Tak czy siak warto zapoznać się z tym komiksem.

Mroczny Rycerz po 10 latach nieobecności powraca w celu walki z Mutantami - organizacją terroryzującą Gotham. Mierzyć się przyjdzie mu też z Jokerem i Supermanem. Komiks uchodzi za rewolucyjny, niezbędny dla każdego czytelnika, ale mnie nie zachwycił. Oczywiście to dobra lektura, z generalnie dość ciekawymi postaciami. Niemniej moim zdaniem nie brakuje mankamentów, z...

Historia ok, narracja chaotyczna ale ciekawa. Jednakże rysunki to żenada. Niewyraźne, niedokończone, po prostu brzydkie bazgroły.

Historia ok, narracja chaotyczna ale ciekawa. Jednakże rysunki to żenada. Niewyraźne, niedokończone, po prostu brzydkie bazgroły.

Nadchodząca filmowa premiera nowego Batmana z Pattinsonem narobiła mi smaka na uniwersum gacka. Nadrobiłem zatem klasyczny album Franka Millera z 1986 roku. Batman/Bruce Wayne wraca z dziesięcioletniej nieobecności. Jest stary, zmęczony i bez kondycji, a jednocześnie brutalny i z nieco zwichrowaną psychą (określenie "mroczny" rycerz pasuje tu znacznie bardziej niż np. w filmach Nolana). W tle zimna wojna, narastający konflikt nuklearny i Gotham City pogrążające się w chaosie i anarchii. Do tego jest tu zauważalna wyraźna satyra na szukające sensacji ogłupiające media, polityków i "gadające głowy". Plus niestandardowe podejście Millera do pewnych postaci (sam Batman, nieco inny Joker, Superman jako rządowy sługus oraz Robin jako nastolatka). Wszystko to razem zapewne złożyło się na to że komiks ten jest tak uznany i kultowy. Do scenariusza raczej nie można się przyczepić. Rozwój akcji jest ciekawy, a całość wciągająca.

Inna sprawa to kreska i rysunki. Jest wiele głosów że minusem tego albumu jest to jak został on narysowany. Pozornie tak może być... ale tylko pozornie. Faktycznie, na pierwszy rzut oka rysunki wydały mi się brzydkie, niechlujne, szkaradne wręcz, zrobione jakby na odwal (czasem nie wiadomo na co się patrzy). Ale to tylko złudne wrażenie. Frank Miller po prostu miał taki specyficzny styl rysowania: kanciaste, kwadratowe postacie, ostre kontury, minimalizm. Im dłużej wpatrywałam się w te rysunki i w te kadry tym bardziej je doceniałem. To co w pierwszym wrażeniu wydawało mi się graficznym chaosem, w rzeczywistości (i po czasie) uznaję za bardzo przemyślane. Trzeba się po prostu do tej kreski przekonać, a z czasem udaje się dostrzec na czym polegał rysowniczy kunszt Frank Millera.

Ogólnie komiksik jak najbardziej polecam. Trochę to wiekowa rzecz i trzeba trochę samozaparcia żeby się w tym albumie "rozsmakować", ale warto. Czy umieściłbym go na swojej liście powieści graficznych wszechczasów? Może... ale chyba nie (choć to dla mnie solidne 7.5/10). Ale z drugiej strony nie czytam jakoś wiele komiksów, więc zbytnio się nie znam. "Powrót Mrocznego Rycerza" uznawany jest za rewolucyjny komiks superbohaterski, więc znać tak czy siak warto.

Nadchodząca filmowa premiera nowego Batmana z Pattinsonem narobiła mi smaka na uniwersum gacka. Nadrobiłem zatem klasyczny album Franka Millera z 1986 roku. Batman/Bruce Wayne wraca z dziesięcioletniej nieobecności. Jest stary, zmęczony i bez kondycji, a jednocześnie brutalny i z nieco zwichrowaną psychą (określenie "mroczny" rycerz pasuje tu znacznie bardziej niż np. w...

Lata 80. zdeprecjonowały superbohaterów. Osłabiły czujność, odbrązowiły nieskalane charaktery, przyczyniły się do upadku herosów, by w latach 90. bezlitośnie ich uśmiercić, a później wskrzesić. Batman nie miał lekko - nie ma supermocy, nie ma rentgenu w oczach, nigdy nie pogodził się ze stratą rodziców, usadowił się w cieniu i cień go porwał. Stając się nocnym stworzeniem gotowym zapolować na przestępców. Tytuł - ,,Powrót Mrocznego Rycerza'' wyraźnie wskazuje, czego będzie dotyczyć. Bruce Wayne odszedł na emeryturę. Zestarzał się. Nie może oszukać czasu. Rabusie, bandyci, mordercy, szaleńcy siedzą w Arkham, więc zagrożenie minęło? No nie minęło. Na światło słoneczne wyszli mutanci - drobnomieszczańscy złoczyńcy zabijający dla przyjemności, którzy wiedzą, że nie ma nikogo, kto mógłby postawić się ich dowódcy. Wayne - nękany niesprzyjającymi wiadomościami z telewizyjnego odbiornika oraz wycieńczony niemocą służb państwowych - postanawia wrócić do gry. Ubiera kostium nietoperza chcąc zaprowadzić porządek, choć przewodniczący w talk-show wydaje wyraźny sygnał, dlaczego superbohaterowie nie są mile widziani w społeczeństwie.

Frank Miller polemizuje z wizją Alana Moore'a, gdzie superbohaterstwo jest zakazane. A głos ludu sprzeciwia się wariatom w maskach. Autor ,,Powrotu Mrocznego Rycerza'' daje kolejny sygnał, że peleryniarze są gatunkiem skazanym na gilotynę lub wygnanie. Zarazą, którą trzeba wytępić, lecz Batman jako ostoja sprawiedliwości nie może ulec rządowi - musi przyjąć rolę wyrzutka, by udowodnić, że bohaterowie są potrzebni ludzkości. Zamaskowany krzyżowiec jest stary i zmęczony odwieczną bitwą ze złem, ale nie podda się mechanice władzy, ani nie odda miasta Gotham w ręce bandy dzieciaków nie mających autorytetu. Środki masowego przekazu tłamszą ideę superbohaterów, choć Mroczny Rycerz wyłania się z groty, by oświetlić mroczne czasy Gotham. Frank miesza komentarz społeczny z odwiecznym symbolem Ameryki. Superman jest przykładnym sługusem politycznych zaniedbań, a to nie pomaga Batmanowi naprawić wizerunku superbohatera, który działa na własną odpowiedzialność. Mroczny Rycerz stoi przed przerażającym wyzwaniem - wezwaniem do walki o dobre imię, by wielcy tego świata nie zapomnieli, że superbohaterowie inspirują, dzielą się swoim heroizmem czy postawą człowieka niezłomnego, jakby chciał Ernest Hemingway. To tutaj odbywa się jedna z najbardziej bratobójczych walk w historii komiksów o trykotach, gdzie Batman toczy niechciany spór z przyjacielem - Supermanem (jedna z najbardziej przejmujących scen dla fanów DC, gdy dochodzi do walki między sprzymierzeńcami). ,,Powrót Mrocznego Rycerza'' ma wiele ikonicznych momentów, choćby ta scena, gdzie Batman kłusuje na koniu lub, jak Joker wraca na stare śmieci, by spotkać się z człowiekiem-nietoperzem.

Lata 80. zdeprecjonowały superbohaterów. Osłabiły czujność, odbrązowiły nieskalane charaktery, przyczyniły się do upadku herosów, by w latach 90. bezlitośnie ich uśmiercić, a później wskrzesić. Batman nie miał lekko - nie ma supermocy, nie ma rentgenu w oczach, nigdy nie pogodził się ze stratą rodziców, usadowił się w cieniu i cień go porwał. Stając się nocnym stworzeniem...

Frank Miller - nie jest to czasem najbardziej przeceniany twórca komiksowy? Zyskał autorytet kilkoma zaledwie pozycjami. A niektóre kultowce nie są wcale warte zachodu. Sin City to pospolita, durnowata literatura klasy C. Przecież to tandetna pulpa dla głupich nastolatków. No, ale przydomek mistrza nie wziął się znikąd. Ma na koncie co najmniej jedno arcydzieło. Jest nim być może właśnie Powrót Mrocznego Rycerza. Jego najwybitniejszy twór. Ale i tu są wątpliwości. Osobiście wyżej postawiłbym Azyl Arkham, który jest jednak czymś ciekawszym niż proste - społeczeństwo jest zdemoralizowane i w chaosie sprzecznych opinii ekspertów lewicy i prawicy. Samego Granta Morrisona też bez wahania postawiłbym wyżej.

Kontynuacje Powrotu Mrocznego Rycerza wydają się tak na siłę stworzone i wydają się zwyczajnie zbędne że je całkiem olałem.

Frank Miller to taki mistrz horroru który dostał ten tytuł mistrza bo kiedyś mu coś wyszło. Ale to było tyle, że na palcach jednej ręki można policzyć. Niemal taki George Romero czy Tobe Hooper. Najlepszy film w którym maczał palce to Robocop 2. Jeszcze 300 jest ok. Ale to tyle.

Frank Miller - nie jest to czasem najbardziej przeceniany twórca komiksowy? Zyskał autorytet kilkoma zaledwie pozycjami. A niektóre kultowce nie są wcale warte zachodu. Sin City to pospolita, durnowata literatura klasy C. Przecież to tandetna pulpa dla głupich nastolatków. No, ale przydomek mistrza nie wziął się znikąd. Ma na koncie co najmniej jedno arcydzieło. Jest nim...

To był zupełnie inny komiks niż te, które jak dotąd czytałem. Nie tylko ze względu na fabułę, do czego jeszcze dojdę, ale przede wszystkim na narrację i ilość tekstu, przez co bardziej nazwałbym go powieścią graficzną.

W Gotham szaleje anarchia. Batmana nie widziano od ponad 10 lat, a władzę nad miastem powoli przejmuje Gang Mutantów. James Gordon niebawem ma przejść na emeryturę, a jego zastępca wciąż nie jest znany.

Historia podzielona jest na 4 części i można powiedzieć, że w każdej z nich przedstawiony jest inny przeciwnik Gacka. Całość możemy obserwować nie tylko z perspektywy Batmana, ale też reporterów, bo o wielu wydarzeniach dowiadujemy się dzięki telewizyjnym wiadomościom i rozmowom prowadzących, którzy odgrywają rolę narratorów. W trakcie historii widzimy różne opinie dotyczące Batmana i jego działalności - jedni popierają jego sposób zwalczania przestępczości, inni uważają, że poniekąd sam się przyczynia do jego wzrostu.

Podczas historii widzimy także Supermana i dzięki niemu dowiadujemy się co stało się z popularnymi niegdyś bohaterami. Podoba mi się tu jego postać, wciąż starająca się stać na straży prawa, jednak niestety będąca marionetką w rękach władzy.

Niektóre wydarzenia podczas lektury mogą nam się wydać mało istotne, ale po skończeniu całego komiksu, cieszę się, że one tam są. Dzięki nim mamy okazję bliżej poznać tamtejszą rzeczywistość.

Powrót Mrocznego Rycerza jest o tyle ważny, że przedstawia nowego Robina, którego postać zostaje w kanonie pomijana. Czy słusznie? Nie wiem. Po tym jednym komiksie to nie czuję do Carrie ani sympatii, ani niechęci.

Powrót Mrocznego Rycerza zmusza do refleksji nad postacią Batmana i jego miejscem w społeczeństwie. Nie jest to może najlepszy komiks jaki czytałem, ale cieszę się, że po niego sięgnąłem. Dzięki temu miałem okazję zobaczyć jak kiedyś wyglądały komiksy i przede wszystkim poznałem ciekawą historię.

To był zupełnie inny komiks niż te, które jak dotąd czytałem. Nie tylko ze względu na fabułę, do czego jeszcze dojdę, ale przede wszystkim na narrację i ilość tekstu, przez co bardziej nazwałbym go powieścią graficzną.

W Gotham szaleje anarchia. Batmana nie widziano od ponad 10 lat, a władzę nad miastem powoli przejmuje Gang Mutantów. James Gordon niebawem ma przejść na...