Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tytuł ten przypomina tytuł znanego dzieła dla dzieci „Alicja w krainie czarów” Lewisa Carrolla. To podobieństwo jest trochę uzasadnione bo chociaż te dwie książki są zupełnie inne to postać Alicji w tej powieści jest przedmiotem gry emocji i swoich marzeń, zupełnie jak dziewczynki z powieści Carrolla. Nie tylko tytuł ów powieści jest parafrazą przygód Alicji w krainie czarów ale także losy tytułowej bohaterki Skrzyniarz. Alicja z powieści Anny Skrzyniarz osadzona jest w mocnej rzeczywistości ale jednocześnie jest w krainie utkanej ze swych marzeń, oczekiwań oraz także iluzji innych ludzi. Powieść opowiada losy tytułowej bohaterki – Alicji zaczynając w dzieciństwie aż do pełnej, można powiedzieć, dorosłości w wieku około trzydziestu lat. Losy bohaterki nie są opowiedziane jednym ciągiem chronologicznym ale mamy tutaj do czynienia z wglądami w poszczególne ważne sytuacje i wydarzenia życiowe. Do tego w trakcie powieści mamy co rusz przytaczane relacje z pamiętnika Alicji. Powoduje to że mamy bardzo dobry wgląd w życie wewnętrzne naszej bohaterki. Alicja jest osoba obdarzona fantazją, wyobraźnią i marzeniami, które ostatecznie udaje jej się spełnić ale to spełnienie nie daje takiego efektu jak oczekiwała. Polecam.

Tytuł ten przypomina tytuł znanego dzieła dla dzieci „Alicja w krainie czarów” Lewisa Carrolla. To podobieństwo jest trochę uzasadnione bo chociaż te dwie książki są zupełnie inne to postać Alicji w tej powieści jest przedmiotem gry emocji i swoich marzeń, zupełnie jak dziewczynki z powieści Carrolla. Nie tylko tytuł ów powieści jest parafrazą przygód Alicji w krainie...

Powieść Anny Skrzyniarz to wartka i dowcipna, lecz pouczająca historia o przekuciu niemocy na siłę i stopniowym odnajdywaniu najszczerszej słodyczy pośród wszystkich goryczy świata. Przede wszystkim to apoteoza Życia. Będąca główną bohaterką tej opowieści o życiu i jego cudach Amelia uważa, że nic się jej nie układa, że pozostały już tylko wspomnienia rzeczy boleśnie straconych. Nie potrafi zapomnieć o tym Jedynym Mężczyźnie, z którym nie jest już od kilku lat, ma słabe relacje z siostrą i sądzi, że rodzice usilnie próbują sygnalizować jej staropanieństwo, a przyjaciółki mają coraz mniej cierpliwości dla jej cierpienia. Praca w sekretariacie gimnazjum o boku wciąż sypiącego niewybrednymi żartami dyrektora również do fascynujących nie należy, natomiast jej odwieczne marzenie o tańcu pozostaje niespełnione, a pasja zamieniona na czekolady z bakaliami i papierosy. Bohaterka uważa, że to życie jest dla niej okrutne, ale dzięki tajemniczym, niewyjaśnionym, lecz niezwykle, namacalnie wręcz, realnym wizjom sennym, pojawiającym się znikąd, Amelia zaczyna rozumieć, że to ona sama zadaje sobie te ciosy drogą sztucznej martyrologii i tworzenia w głowie pieśni żałobnych na własny temat. Życie bowiem tylko czeka na to, by je chwycić. Oczywiście fakt, że zmiana jest możliwa nie znaczy, że jest prosta. Nic nie dzieje się od razu, bez wkładu ciężkiej pracy i udziału innych ludzi, okazujących się być zupełnie innymi, niż Amelia pierwotnie osądziła. Kobieta zaczyna więc od małych kroków. Zmotywowana niezwykłymi snami, postanawia zapisać się na kurs tańca. A to ostatecznie daje jej o wiele więcej, niż przypuszczała, że byłaby zdolna osiągnąć.

Powieść Anny Skrzyniarz to wartka i dowcipna, lecz pouczająca historia o przekuciu niemocy na siłę i stopniowym odnajdywaniu najszczerszej słodyczy pośród wszystkich goryczy świata. Przede wszystkim to apoteoza Życia. Będąca główną bohaterką tej opowieści o życiu i jego cudach Amelia uważa, że nic się jej nie układa, że pozostały już tylko wspomnienia rzeczy boleśnie...

Nie ma wątpliwości, że dzieła stworzone przez Leonarda da Vinci, należą do najcenniejszych zabytków światowej kultury. Ze świecą możemy szukać osoby, która nie potrafiłaby wymienić choć jednego jednego z nich. Idealne ludzkie proporcje przedstawione na rysunku „Człowieka witruwiańskiego” do dziś są powszechnie znane i cenione. To właśnie w pozycji z tego szkicu, zostają znalezione zwłoki kustosza Luwru - Jacquesa Sauniera. Podejrzenia, w pierwszej chwili, padają na Roberta Langdona, który miał się spotkać owego dnia z ofiarą. W jego winę nie wierzy wnuczka zmarłego, kryptografka – Sophie Neveu. Pomaga ona głównemu bohaterowi w ucieczce przed francuską policją i razem z nim odkrywa serię znaków pozostawiony przez jej dziadka. Wszystkie ślady związane są z obrazami Leonarda da Vinci i mają doprowadzić parę do skrywanej przez wieki tajemnicy.
Fabuła jest bardzo podobna do powieści „Anioły i demony”.

Nie ma wątpliwości, że dzieła stworzone przez Leonarda da Vinci, należą do najcenniejszych zabytków światowej kultury. Ze świecą możemy szukać osoby, która nie potrafiłaby wymienić choć jednego jednego z nich. Idealne ludzkie proporcje przedstawione na rysunku „Człowieka witruwiańskiego” do dziś są powszechnie znane i cenione. To właśnie w pozycji z tego szkicu, zostają...

polecam.

polecam.