Jako dzieci kochaliśmy słuchać bajek. Te magiczne historie były z nami od zawsze, koloryzując ten czarno – biały świat. Królewna Śnieżka pomagała ścielić łóżko, gdy Zły Wilk stał za oknem, przyglądając się Czerwonemu Kapturkowi pomagającemu Twojej mamie przygotowywać posiłek dla całej rodziny. Krasnoludki układały porozrzucane po całym przedpokoju obuwie, a Calineczka zamiatała niewidoczne gołym okiem drobne warstwy kurzu zalegające na półkach.
Nasza wyobraźnia była wyjątkowa. Dalej jest wyjątkowa. Potrafimy wymyślać, tworzyć tak piękne obrazy w naszych głowach, że nikt nie jest w stanie ich odwzorować. Może w pewnym stopniu dorównają naszym wymysłom, ale i tak wiemy, że tylko my jesteśmy w stanie je sprecyzować w najdoskonalszy sposób.
Po co nam wyobraźnia? Dla zabawy? Możliwe. Jednak większość jest zdania, że bez niej byśmy zwariowali. Życie w ciemnych barwach to tak, jakby ktoś zasłonił Słońce i nie pozwalał go odsłonić. Jest naszą dawką tlenu, która pozwala funkcjonować naszemu organizmowi.
Alicja była znana ze swoich fantazyjnych opowieści. Dzieci do niej lgnęły, gdy wypowiadała je na głos. Fascynacja innym światem była jej pomocą na zdobycie przyjaciół. Jednak przyszedł czas, by w końcu dorosnąć. Porzucić krainę elfów i zmierzyć się z szarą rzeczywistością. Czy temu podoła?

„Nie wolno być zbyt spontanicznym. Nie wolno biec i wołać. Trzeba się zatrzymać, zamilknąć i pomyśleć, a najlepiej zapomnieć i nic nie czuć...”

„Alicja w krainie iluzji” zaciekawiła mnie swym tytułem. Niegdyś „Alicja w krainie czarów”, później „Alicja w krainie zombi”. Teraz nadeszła pora na odpowiedź naszego rodzimego kraju, a dokładniej polskiej autorki, Anny Skrzyniarz. Ale czy na pewno znowu spotkamy tutaj Szalonego Kapelusznika lub jakieś potwory?
Książka pani Skrzyniarz ma to do siebie, że tutaj główna bohaterka musi się zmierzyć z codziennością, a co dopiero określeniem „dorosłość”. Córka rolników, która pozwala sobie marzyć, postanawia odciążyć rodziców i samej zapracować na swoje wymarzone studia w Krakowie. Dlatego też podejmuje ryzykowny krok i wyjeżdża do Londynu, by raz na zawsze zmienić bieg swego życia.
Alicja to typ dziewczyny twardo stąpającej po ziemi. Zawsze ma swoje zdanie, a jej cięty język może zrazić niejedną osobę. Jednak ona spotyka na swej drodze różne typy ludzi, zaczynając od wyrozumiałych, a kończąc na skamieniałych. Mimo młodego wieku może się pochwalić zdobytym doświadczeniem życiowym, a także mądrością, która płynie z jej ust równie często, jak kąśliwe uwagi.
Akcja jest przeplatana narracją trzecioosobową, przekazującą nam teraźniejsze zdarzenia, wraz z pamiętnikiem prowadzonym przez samą Alice (przepraszam, Alicję!). Nie jest to zdarzenie przypadkowe. Praktycznie każde ważniejsze wspomnienie jest nam ukazywane oczami głównej bohaterki. W ten sposób bardziej wgłębiamy się w jej postać i możemy odczuć to, co ona sama przeszła. Wraz z nią przeżywamy strach, radość, przerażenie czy też wstyd. Znajome uczucia, będąc kimś innym.
W pewnych momentach miałam ochotę kopnąć naszą zielonooką bohaterką w jej młody zadek. Tak, ponownie to uczucie, gdy to jest silniejsze ode mnie. Po prostu nie mogłam znieść jej surowości, z którą – z czasem – się oswoiłam.
Przejdźmy jednak do świata, który przedstawiła nam autorka, pani Skrzyniarz. Pokazała nam prawdziwe realia dzisiejszej młodzieży. Ile to teraz trzeba się nachodzić, by zdobyć jakąkolwiek pracę. Najlepiej mieć dwadzieścia lat i tyle samo doświadczenia. Tysiące rozniesionych CV, by później znowu sterczeć w kolejce w Pośredniaku lub uciec za granicę do pracy.
Tutaj są ukazane właśnie takie realia. Alicja jest taką samą osobą jak my. Poznając jej problemy możemy śmiało przytaknąć, że tak właśnie jest. Ukazane we fragmentach pamiętnika wydarzenia tylko potwierdzają tę tezę, że Polacy to silni ludzie. Są gotowi zapracować się na śmierć, by tylko lepiej zarobić na swoje życie między murami swego kraju. Może czasami za bardzo myślimy o pieniądzach, ale wolimy zagryźć zęby i dalej walczyć.
Wątek miłosny? Można tutaj taki znaleźć, ale jest on pobocznym aspektem całej książki. Tutaj nie przywiązuje się do niego większej wagi, chociaż jedną sytuacją można potwierdzić tezę, iż miłość na odległość rzadko kiedy przechodzi próbę czasu. Uczucie między Alicją a pewnym osobnikiem płci męskiej jest tego przykładem.
Książka jest napisana prostym językiem, który nie pozwala nam na oczopląs i łamanie języka, gdy pragniemy przeczytać komuś obok fragment. Autorka posługuje się pełnymi i wyrazistymi zdaniami, tekst nabiera lekkości i stateczności.

„Świat na głowie nie stanie, bo już na głowie stoi... Za późno nie jest już tylko na kawę o wschodzie słońca, na wiarę w samego siebie i zdrowy umysł Boga...”

Podsumowując.
„Alicja w krainie iluzji” to nie jest kolejna książka z ogromną fantastyką w tle. Wykreowany świat można uznać za ten, którego fabułę może ci opowiedzieć znajomy podczas spotkania towarzyskiego. To także nauka, że gdy chcemy walczyć o marzenia – róbmy to. Ale nigdy nie pozwólmy im uciec.

Jako dzieci kochaliśmy słuchać bajek. Te magiczne historie były z nami od zawsze, koloryzując ten czarno – biały świat. Królewna Śnieżka pomagała ścielić łóżko, gdy Zły Wilk stał za oknem, przyglądając się Czerwonemu Kapturkowi pomagającemu Twojej mamie przygotowywać posiłek dla całej rodziny. Krasnoludki układały porozrzucane po całym przedpokoju obuwie, a Calineczka...

"My journey took me somewhat further down the rabbit-hole than I'd intended and, though I dirtied my fluffy white tail, I've emerged … enlightened." Sherlock Holmes (film, 2009)

Na książkę "Alicja w krainie iluzji" natknęłam się, jak to często u mnie bywa, przez przypadek. Natknęłam się nie tyle na samą książkę, co na cytat z niej pochodzący: "W oczach ujrzeć możesz, co ukrywam w sobie ... Część tajemnicy uchylam spod powiek (...)". Fragment ten mnie zaintrygował i pomyślałam, że książka z której pochodzi musi być fascynującą lekturą. Nie omyliłam się.

Ciekawa forma: bieżące wydarzenia przeplatane są fragmentami pochodzącymi "Z jej pamiętnika", dzięki czemu czytelnik przenosi się między trzema planami akcji. Wątek główny przetykany jest refleksyjną poezją.

"Alicja w krainie iluzji" to historia zwykłej polskiej dziewczyny. Alicja pochodzi z rodziny ubogich rolników. Aby wyrwać się z ponurej rzeczywistości biednej wsi podjęła studia zaoczne w Krakowie. Pracuje jako kelnerka, ale wypłaty ledwie starcza na czesne i opłacenie małego mieszkania, które wynajmuje z przyjaciółką. Chcąc załatać dziury w budżecie i pomóc rodzinie, co jakiś czas wyjeżdża do pracy za granicę. Jednakże nawet tutaj szczęście pozostaje tylko iluzją.

Książka opowiada o smutnej sytuacji emigrantów: o powszechnej pogardzie, uczuciu osamotnienia, wstręcie do samego siebie i wykonywanej pracy, braku nadziei, strachu, o tym, że czasem trzeba bardzo mocno zacisnąć zęby, a czasem wrócić pokonanym. O ile jest gdzie wracać.

Lektura ta zrobiła na mnie ogromne wrażenie, być może dlatego, że ja również poznałam smak emigracyjnego chleba. Veni, vidi i, jak by to określił wybitny Brytyjczyk Sherlock Holmes, nieco pobrudziłam swój króliczy ogonek. Jedyne co nie podobało mi się w tej książce, to rozwinięcie wątku miłosnego- dłużyło się niemiłosiernie. Pomimo tego drobnego mankamentu książka rewelacyjna!

Daję 9/10 i oczywiście serdecznie polecam.

"My journey took me somewhat further down the rabbit-hole than I'd intended and, though I dirtied my fluffy white tail, I've emerged … enlightened." Sherlock Holmes (film, 2009)

Na książkę "Alicja w krainie iluzji" natknęłam się, jak to często u mnie bywa, przez przypadek. Natknęłam się nie tyle na samą książkę, co na cytat z niej...

Tytuł ten przypomina tytuł znanego dzieła dla dzieci „Alicja w krainie czarów” Lewisa Carrolla. To podobieństwo jest trochę uzasadnione bo chociaż te dwie książki są zupełnie inne to postać Alicji w tej powieści jest przedmiotem gry emocji i swoich marzeń, zupełnie jak dziewczynki z powieści Carrolla. Nie tylko tytuł ów powieści jest parafrazą przygód Alicji w krainie czarów ale także losy tytułowej bohaterki Skrzyniarz. Alicja z powieści Anny Skrzyniarz osadzona jest w mocnej rzeczywistości ale jednocześnie jest w krainie utkanej ze swych marzeń, oczekiwań oraz także iluzji innych ludzi. Powieść opowiada losy tytułowej bohaterki – Alicji zaczynając w dzieciństwie aż do pełnej, można powiedzieć, dorosłości w wieku około trzydziestu lat. Losy bohaterki nie są opowiedziane jednym ciągiem chronologicznym ale mamy tutaj do czynienia z wglądami w poszczególne ważne sytuacje i wydarzenia życiowe. Do tego w trakcie powieści mamy co rusz przytaczane relacje z pamiętnika Alicji. Powoduje to że mamy bardzo dobry wgląd w życie wewnętrzne naszej bohaterki. Alicja jest osoba obdarzona fantazją, wyobraźnią i marzeniami, które ostatecznie udaje jej się spełnić ale to spełnienie nie daje takiego efektu jak oczekiwała. Polecam.

Tytuł ten przypomina tytuł znanego dzieła dla dzieci „Alicja w krainie czarów” Lewisa Carrolla. To podobieństwo jest trochę uzasadnione bo chociaż te dwie książki są zupełnie inne to postać Alicji w tej powieści jest przedmiotem gry emocji i swoich marzeń, zupełnie jak dziewczynki z powieści Carrolla. Nie tylko tytuł ów powieści jest parafrazą przygód Alicji w krainie...

Książka na pewno nie jest łatwa ani lekka, to dość "muskularny" kawał papieru. Kilka wątków na przemian przeplata się ze sobą, z teraźniejszości wpadamy w przeszłość i tak w kółko aż do końca pierwszej części utworu, do tego można się jednak przyzwyczaić a po pewnym czasie nawet polubić. Podobało mi się zakończenie tej historii, które w całości oddało sens utworu, oraz sposób ukazania poszczególnych etapów przemiany bohaterki. Przygody Alicji wciągu kilku lat twardo formowały jej wewnętrzną sylwetkę, czy właściwie? W obecnym czasie, w dobie krajowego kryzysu na rynku pracy dla ludzi młodych, to pytanie nie tyczy się już tylko psychologów, w tym momencie to już niestety problem typowo socjologiczny.

Książka na pewno nie jest łatwa ani lekka, to dość "muskularny" kawał papieru. Kilka wątków na przemian przeplata się ze sobą, z teraźniejszości wpadamy w przeszłość i tak w kółko aż do końca pierwszej części utworu, do tego można się jednak przyzwyczaić a po pewnym czasie nawet polubić. Podobało mi się zakończenie tej historii, które w całości oddało sens utworu, oraz...

Wchłonęłam w kilka, absolutnie nie straconych godzin. Już dawno nie czytałam książki w której każda kolejna strona była ciekawsza od poprzedniej. Bohaterka dość słaba psychiczne, no ale na jej miejscu może każdy w końcu by wymiękł. Finał książki? no cóż, doskonale rozumiem...

Wchłonęłam w kilka, absolutnie nie straconych godzin. Już dawno nie czytałam książki w której każda kolejna strona była ciekawsza od poprzedniej. Bohaterka dość słaba psychiczne, no ale na jej miejscu może każdy w końcu by wymiękł. Finał książki? no cóż, doskonale rozumiem...

To zdecydowanie książka dla wielbicieli powieści psychologicznych, podzielam opinię koleżanki poniżej. Przyznam że opis książki w zapowiedziach wydawał się bardzo interesujący, kupiłam ją już w dniu premiery i zdecydowanie nie żałuję! Autorka fantastycznie oddała trzy letni etap przemiany niedojrzałej marzycielki i idealistki w dojrzałą racjonalistkę, od taka nasza polska, jakże rzeczywista bajka. Sama również zahaczyłam o emigrację, zaledwie miesięczna praca sezonowa ukazała mi desperację przeciętnego Polaka, na ten temat można by jednak pisać godzinami. Interesująca, wielowątkowa fabuła, barwne postacie, głębokie przesłania i zaskakujące zakończenie. To lubię!

To zdecydowanie książka dla wielbicieli powieści psychologicznych, podzielam opinię koleżanki poniżej. Przyznam że opis książki w zapowiedziach wydawał się bardzo interesujący, kupiłam ją już w dniu premiery i zdecydowanie nie żałuję! Autorka fantastycznie oddała trzy letni etap przemiany niedojrzałej marzycielki i idealistki w dojrzałą racjonalistkę, od taka nasza polska,...

Ha, dobre. Polska wersja "Alicji w krainie czarów" nie mogła wyglądać inaczej! Chętnie dopisałabym do niej kilka stron swojego pamiętnika, no ale nie ma co, życia podobno najlepiej uczy się na emigracji. Ehhh....

Ha, dobre. Polska wersja "Alicji w krainie czarów" nie mogła wyglądać inaczej! Chętnie dopisałabym do niej kilka stron swojego pamiętnika, no ale nie ma co, życia podobno najlepiej uczy się na emigracji. Ehhh....

Jeśli chodzi o formę wyrazu to jest to książka dość specyficzna, tego też się jednak spodziewałam. Wplątane w rzeczywistą akcję wspomnienia z pamiętników pozwalają Alicji znajdować się jednocześnie w trzech miejscach, na początku ze względu na kilka wspomnień z dzieciństwa, wydaje się to nieco chaotyczne, nie wiadomo o co chodzi, ale po pewnym czasie wszystko powoli się wyjaśnia i nabiera zdecydowanego sensu. Książka podzielona jest na dwie części, w pierwszej- podróżniczej (poznawczej) właśnie dzięki pamiętnikom umiejętnie wplątanym w główną akcję, ukazany jest sposób poznawania, odbioru świata i ludzi, a także kształtowania się takiej a nie innej postawy bohaterki, które tłumaczą jej poglądy i zachowania w części drugiej, w całości opartej już tylko na wydarzeniach ówczesnej teraźniejszości(można by pomyśleć książka bardziej z gatunku psychologicznych, a nie przygodowych). Nie mniej jednak historia bardzo życiowa, jak na opisie, faktycznie zmusza człowieka do głębszego zastanowienia się nad pewnymi pojęciami. Magia czy iluzja? Podsumując w jednym słowie- polecam.

Jeśli chodzi o formę wyrazu to jest to książka dość specyficzna, tego też się jednak spodziewałam. Wplątane w rzeczywistą akcję wspomnienia z pamiętników pozwalają Alicji znajdować się jednocześnie w trzech miejscach, na początku ze względu na kilka wspomnień z dzieciństwa, wydaje się to nieco chaotyczne, nie wiadomo o co chodzi, ale po pewnym czasie wszystko powoli się...

Podobała mi się, fajny klimat i fabuła, nie polecam jej jednak ludziom chorym na depresję tudzież inne choroby psychiczne, podejrzewam że nie jednego mogłaby nakłonić do szybszego zejścia z naszego arcydziwnego "świata iluzji" :)

Podobała mi się, fajny klimat i fabuła, nie polecam jej jednak ludziom chorym na depresję tudzież inne choroby psychiczne, podejrzewam że nie jednego mogłaby nakłonić do szybszego zejścia z naszego arcydziwnego "świata iluzji" :)

Czyta się błyskawicznie, książka bardzo wciąga od samego początku!

Czyta się błyskawicznie, książka bardzo wciąga od samego początku!