Pisane szkarłatem

Podobała mi się ta książka, chociaż trudno było mi się na początku wyrwać ze schematu jaki do tej pory spotykałam w ko, że to ludzie rządzą a Inni żyją na marginesie, ale w tej książce ludzie to tylko inteligentne mięso, dlatego nieco mnie początkowo drażniła. Książka jednak okazała się bardzo ciekawa, więc nie mogłam się oderwać i już czytam kolejną część.

Podobała mi się ta książka, chociaż trudno było mi się na początku wyrwać ze schematu jaki do tej pory spotykałam w ko, że to ludzie rządzą a Inni żyją na marginesie, ale w tej książce ludzie to tylko inteligentne mięso, dlatego nieco mnie początkowo drażniła. Książka jednak okazała się bardzo ciekawa, więc nie mogłam się oderwać i już czytam kolejną część.

Lekkie pióro, łatwo się czyta a jednocześnie postaci nie są płytkie. Wróciłam do tej pozycji po kilku latach i mimo że częściowo pamiętałam fabułę to nadal czytanie jej było przyjemne. Polecam na odpoczynek. Ładna mowa literacka. Nie bogata, ale też nie uboga. Wątek fabularny interesujący.

Lekkie pióro, łatwo się czyta a jednocześnie postaci nie są płytkie. Wróciłam do tej pozycji po kilku latach i mimo że częściowo pamiętałam fabułę to nadal czytanie jej było przyjemne. Polecam na odpoczynek. Ładna mowa literacka. Nie bogata, ale też nie uboga. Wątek fabularny interesujący.

Ja nie wiem, jakim cudem uchowała się przede mną ta seria. Nie wiem, kajam się, klęczę na niełuskanym grochu i pacierz przeliteruję, a kawę odmówię. Nie odwrotnie. No jak srum-bum! Bo W KOŃCU trafić na zmiennokształtnych, wampiry i inne magiczne cuda, które są FAKTYCZNIE tym, za co się podają we współczesnych lekturach, jest trudno. Tym bardziej, ja sobie na tym grochu poklęczę, że ta seria tyle czasu przeleżała mi na regale, a ja jakoś uparcie ją omijałam...

https://kaginbooks.blogspot.com/2024/06/512024-anne-bishop-pisane-szkaratem.html

Ja nie wiem, jakim cudem uchowała się przede mną ta seria. Nie wiem, kajam się, klęczę na niełuskanym grochu i pacierz przeliteruję, a kawę odmówię. Nie odwrotnie. No jak srum-bum! Bo W KOŃCU trafić na zmiennokształtnych, wampiry i inne magiczne cuda, które są FAKTYCZNIE tym, za co się podają we współczesnych lekturach, jest trudno. Tym bardziej, ja sobie na tym grochu...

To nie było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale zdecydowanie kolejne spotkanie nastąpiło po prawie 10 latach. Strasznie brakowało mi tego starszego klimatu fantastyki, jakiej teraz już nie sposób doświadczyć w nowo wydawanych książkach.

Jak zawsze Anne Bishop przeniosła mnie do świata pełnego magii, zawiłych problemów, i niesamowitych bohaterów. Autorka jak zawsze buduje swój świat na dialogach, ale nie zapominając o tle, który zdecydowanie nie jest przesadzony jeśli chodzi o opisy. Autorka stworzyła wizję książki, jak opowieść o Wilku i Czerwonym Kapturku. Tylko tym razem Wilk waha się nad zjedzeniem Kapturka.
Pomysł na fabułę porywający, nietypowy ale i przerażający bardzo. W szczególności tyczy się to Wieszczek Krwi, które nie bez powodu w radykalny sposób są traktowane. Głównym wątkiem jest to, gdzie Inni - terra indigena są skonfliktowani w odwiecznej wojnie z ludźmi lub jak oni zwą ich przyrównywać do pewnych stworzeń "małpami". Ten niesamowity zabieg, dwóch różnych światów, których do tej pory nie spotkałam w żadnej innej książce, strasznie mnie wciągnął i nie zaprzeczę szybko ją pochłonęłam.
Akcja toczy się wolnym rytmem, powodując przyjemne oczekiwania na coś zaskakującego. Autorka zgrabnie w danym momencie je podkręca. Głównie wszystko kręci się wokół Meg, oraz Innych, ale pojawia się wątek tajemniczej choroby, która atakuje zarówno ludzi, jak i Innych - po prostu zaczynają dziczeć.
Mamy tu sporo bohaterów. Simon - Inny - Terra Indigena przybiera zwierzęcą formę, jak i ludzką. Gardzi ludźmi, ale stara się ich zrozumieć, decyduje się na poszukiwaniu ochotnika, który będzie chciał dogadać się z ludźmi. Meg - człowiek - Wieszczka krwi, czyli Cassandra Sangue. Ukrywa pewien sekret, i ucieka przed oprawcami, tym samym decydując się na pracę u Simona. Inni, mają zupełnie inne wyobrażenie o traktowaniu takich jak Meg, przez ludzi. Sam, mały terra indigen, który utknął przez traumę w dzieciństwie w ciele małego wilczka, jednakże spotkanie z Meg, wszystko u niego zmienia. Są też takie stworzenia jak Tess, które ukrywają swoją prawdziwą naturę dla dobra innych, gdyż ich istnienie to czysta śmierć. Mamy tu różnych zmiennych, w kojoty, niedźwiedzie, wrony i wiele innych, a nawet same Żywioły, takie jak Zima, czy Ogień.
Pojawienie się Meg, zmienia coś w Innych, i daje nadzieję na jakieś porozumienie z ludźmi. Anne Bishop muszę przyznać, zaskoczyła mnie trochę nadając Meg dosyć straszną i przerażającą moc, której uaktywnienie jest bardzo wstrząsające. Najgorsze w tym jest to, jak dobrze obrazuje emocje takiego czynu, która w naszej rzeczywistości czasami ktoś sam na własnej skórze doświadczył.

Ogromnym plusem jest to, że główni bohaterowie, są w większości dojrzałymi ludźmi. A nie nastolatkami, jak zazwyczaj wybierają teraz takich bohaterów autorzy. Mamy tu nie tylko świetny przykład fantastyki, i tej otoczki niezwykłości, ale są tu też momenty w których dostrzegamy więź, która niespodziewanie zamienia się w coś więcej, a także problemy które dotyczą nie tylko postaci z książek, ale mają swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Zakończenie jest dobre, ale nie rozwiązuje wszystkich problemów. Autorka postanawia zostawić je na następną część. Czekam na nie z niecierpliwością. Jakie to było dobre!

To nie było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale zdecydowanie kolejne spotkanie nastąpiło po prawie 10 latach. Strasznie brakowało mi tego starszego klimatu fantastyki, jakiej teraz już nie sposób doświadczyć w nowo wydawanych książkach.

Jak zawsze Anne Bishop przeniosła mnie do świata pełnego magii, zawiłych problemów, i niesamowitych bohaterów. Autorka jak...

Fajny pomysł na fabułę i ogólnie na universum. I czyta się bardzo szybko.

Fajny pomysł na fabułę i ogólnie na universum. I czyta się bardzo szybko.

Powiedzmy sobie szczerze - czyta się dobrze, ale nie jest to szczególnie ambitna lektura. Miejscami jest dość infantylna i naciągana, a fabuły w niej koniec końców jak kot napłakał (20% to sortowanie poczty! :). Postać Meg nawet daje radę, ale w kontraście Simon, początkowo kreowany - jak i wszyscy Inni - na wiecznie wściekłego twardziela, dla którego ludzie są jedynie mięsem, okazuje się wielkim pieszczochem któremu do szczęścia najbardziej potrzebne są zabawy na śniegu i podrapanie za uszkiem. Znaczy... wypada to dość śmiesznie.
Plusem jest to, że praktycznie nie mamy tu paranormal romance - bo relacji między głównymi bohaterami nijak się nie da nazwać romansem. To pewien powiew świeżości. Ale ogólnie... bawiłam się raczej przeciętnie. Nie sięgnę po kolejny tom.

Powiedzmy sobie szczerze - czyta się dobrze, ale nie jest to szczególnie ambitna lektura. Miejscami jest dość infantylna i naciągana, a fabuły w niej koniec końców jak kot napłakał (20% to sortowanie poczty! :). Postać Meg nawet daje radę, ale w kontraście Simon, początkowo kreowany - jak i wszyscy Inni - na wiecznie wściekłego twardziela, dla którego ludzie są jedynie...

"Pisane szkarłatem" jest pierwszą książką tej autorki, którą przeczytałam. Historia wciągnęła mnie tak bardzo, że skończyłam ją w ciągu niecałych 2 dni i "głodna" kontynuacji już zamówiłam kolejne części :) Opisane jest w niej starcie dwóch światów: ludzkiego i magicznego (wilkołaki, zmiennokształtni, wampiry),a łącznikiem pomiędzy nimi staje się "wieszczka" Meg. Jest to świetna pozycja, która bardzo wciąga czytelnika. Polecam wszystkim, którzy lubią fantasy!

"Pisane szkarłatem" jest pierwszą książką tej autorki, którą przeczytałam. Historia wciągnęła mnie tak bardzo, że skończyłam ją w ciągu niecałych 2 dni i "głodna" kontynuacji już zamówiłam kolejne części :) Opisane jest w niej starcie dwóch światów: ludzkiego i magicznego (wilkołaki, zmiennokształtni, wampiry),a łącznikiem pomiędzy nimi staje się "wieszczka" Meg....

Po Czarnych Kamieniach jest to kolejna seria autorki, która dla mnie była czymś zupełnie świeżym. Niby mamy oklepane wampiry i zmiennokształtnych, ale w takim wydaniu może dostarczyć ich tylko Bishop. Inni bezlitośnie obnażają ludzkie słabości i błędy, które wszyscy popełniamy - w tej historii to wcale nie oni są potworami (pomimo upodobania do ludzkiego mięsa).

Uważamy się ciągle za nadrzędny gatunek, ale książki Bishop uczą nas, że natura zawsze znajdzie sposób. Nawet jeśli by to zrobić, będzie zmuszona przybrać postać małej dziewczynki na kucyku.

Anne Bishop ma zdolność do opisywania w niezwykły sposób najzwyklejszego życia. Abstrahując od fantastycznego świata powieści, autorka dużo uwagi poświęca codziennym drobnym wydarzeniom i reakcjom na nie grupy różnie związanych ze sobą stworzeń.

Jej książki są dla mnie zawsze … ciepłe, mimo opisanego czasem okrucieństwa. Ciepłe, małą zżytą społecznością, relacjami miedzy bohaterami i ich wzajemnymi interakcjami. Dziedziniec Lakeside jest małą śniegową kulą w okrutnym świecie Namid, którą autorka delikatnie potrząsa i pozwala nam popatrzeć na cudowny efekt.

Dla tych co czytali Czarne Kamienie i było to dla nich za dużo - ta seria jest zdecydowanie mniej mroczna, nie ma aż takich opisów okrucieństwa oraz jest zdecydowanie mniej naładowana seksem.

Po Czarnych Kamieniach jest to kolejna seria autorki, która dla mnie była czymś zupełnie świeżym. Niby mamy oklepane wampiry i zmiennokształtnych, ale w takim wydaniu może dostarczyć ich tylko Bishop. Inni bezlitośnie obnażają ludzkie słabości i błędy, które wszyscy popełniamy - w tej historii to wcale nie oni są potworami (pomimo upodobania do ludzkiego mięsa).

Uważamy...

Jestem zachwycona, bo po latach w końcu znalazłam najlepszą książkę o zmiennokształtnych. Wilk faktycznie jest wilkiem, a nie przystojnym, napakowanym byczkiem z siłowni, na widok którego wszystkie panienki mdleją i mają mokro. Romans nie jest nachalny, właściwie jest to slow burn, ale taki naprawdę slooooow. Akcja bardzo rozbudowana, główna bohaterka o dziwo inteligentna i naprawdę ją polubiłam. Wszystko było idealnie zrównoważone.

Jestem zachwycona, bo po latach w końcu znalazłam najlepszą książkę o zmiennokształtnych. Wilk faktycznie jest wilkiem, a nie przystojnym, napakowanym byczkiem z siłowni, na widok którego wszystkie panienki mdleją i mają mokro. Romans nie jest nachalny, właściwie jest to slow burn, ale taki naprawdę slooooow. Akcja bardzo rozbudowana, główna bohaterka o dziwo inteligentna i...

Dawno nie byłam tak zafascynowana książką. Pomimo dużej ilości stron (około 550) czyta się ją w fantastycznym tempie. Konkretnie ten egzemplarz charakteryzuje się nieco większym formatem stron, dzięki czemu tekst praktycznie sam się czyta. Jest to bardzo wygodne. Jeśli chodzi o fabułę to jak wyżej wspomniałam, mam tendencję do odczuwania fascynacji książką. Udziela się to głównie poprzez utratę wyczucia czasu i większe chęci zagłębiania się w bohaterów i wydarzenia. Wątek bohaterów zmiennokształtych różnych gatunków oraz wprowadzenie postaci fantastycznych o różnych zdolnościach nadprzyrodzonych sprawił że poczułam utożsamienie się z jednym z nich i przeżycie książki w bardzo uczuciowy sposób. Serdecznie polecam każdemu który w książkach szuka ucieczki.

Dawno nie byłam tak zafascynowana książką. Pomimo dużej ilości stron (około 550) czyta się ją w fantastycznym tempie. Konkretnie ten egzemplarz charakteryzuje się nieco większym formatem stron, dzięki czemu tekst praktycznie sam się czyta. Jest to bardzo wygodne. Jeśli chodzi o fabułę to jak wyżej wspomniałam, mam tendencję do odczuwania fascynacji książką. Udziela się to...