Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bomby pod ten cały pierdolony świat podkładają małomówni.

Bomby pod ten cały pierdolony świat podkładają małomówni.

Wyszedłem na zewnątrz i ruszyłem zdecydowanym krokiem przez smog. Oczy miałem błękitne, buty stare i nikt mnie nie kochał.

Wyszedłem na zewnątrz i ruszyłem zdecydowanym krokiem przez smog. Oczy miałem błękitne, buty stare i nikt mnie nie kochał.

Miałby pan psa, to niejedno by pan zrozumiał. Musiałby się pan nawet zgodzić, że psy nam wyświadczają łaskę, że żyją z nami na świecie.

Miałby pan psa, to niejedno by pan zrozumiał. Musiałby się pan nawet zgodzić, że psy nam wyświadczają łaskę, że żyją z nami na świecie.

Widzisz, jak dziwną maszyną jest człowiek? Pakujesz w nią chleb, wino, ryby, rzodkiewki, a wychodzą z niej westchnienia, śmiech, sny; cała fabryka! W naszych głowach mieści się zapewne także kino, co gada!

Widzisz, jak dziwną maszyną jest człowiek? Pakujesz w nią chleb, wino, ryby, rzodkiewki, a wychodzą z niej westchnienia, śmiech, sny; cała f...

Okrywa go poczucie spokoju (...); nie musi się niczym zajmować, to miłość zajmuje się nim, miłość, której pragnął i nigdy nie przeżył: miłość - odpoczynek; miłość - zapomnienie; miłość - dezercja; miłość - beztroska; miłość - nieistotność.

Okrywa go poczucie spokoju (...); nie musi się niczym zajmować, to miłość zajmuje się nim, miłość, której pragnął i nigdy nie przeżył: miłoś...

Ale gdy się budzisz, nie musisz być sam. Nie wolno ci się zamykać we własnym, pełnym tortur świecie.

Ale gdy się budzisz, nie musisz być sam. Nie wolno ci się zamykać we własnym, pełnym tortur świecie.

Sierpień - pomyślałem - nie ma w sobie nic z agresywności czerwca i lipca. Jest miesiącem ukojenia, miesiącem zbiorów. Ma w sobie przeczucie jesieni, a więc i trochę melancholii.

Sierpień - pomyślałem - nie ma w sobie nic z agresywności czerwca i lipca. Jest miesiącem ukojenia, miesiącem zbiorów. Ma w sobie przeczuci...

(...) A ludzie tak nie piją i nie obejmują tak rozpaczliwie przez sen.

(...) A ludzie tak nie piją i nie obejmują tak rozpaczliwie przez sen.

Salome leżała, nie śpiąc i martwiąc się przez całą noc. Ale jej mała głowa nie była przyzwyczajona do tak poważnych rozmyślań i gdy nadszedł ranek - nie było na to rady - usnęła. Przespała poranną kawę i obiad, i w ogóle wszyscy o niej zapomnieli.

Salome leżała, nie śpiąc i martwiąc się przez całą noc. Ale jej mała głowa nie była przyzwyczajona do tak poważnych rozmyślań i gdy nadszedł...