Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Są książki, które się czyta. Są książki, które się pochłania. Są książki, które pochłaniają czytającego.

Są książki, które się czyta. Są książki, które się pochłania. Są książki, które pochłaniają czytającego.

Umrzemy i to czyni z nas szczęściarzy. Większość ludzi nigdy nie umrze, ponieważ nigdy się nie narodzi. Ludzi, którzy potencjalnie mogliby teraz być na moim miejscu, ale w rzeczywistości nigdy nie przyjdą na ten świat, jest zapewne więcej niż ziaren piasku na pustyni. Wśród owych nienarodzonych duchów są z pewnością poeci więksi od Keatsa i uczeni więksi od Newtona. Wiemy to, ponieważ liczba możliwych sekwencji ludzkiego DNA znacznie przewyższa liczbę ludzi rzeczywiście żyjących. Świat jest niesprawiedliwy, ale cóż, to właśnie myśmy się na nim znaleźli, ty i ja, całkiem zwyczajnie.

Umrzemy i to czyni z nas szczęściarzy. Większość ludzi nigdy nie umrze, ponieważ nigdy się nie narodzi. Ludzi, którzy potencjalnie mogliby teraz być na moim miejscu, ale w rzeczywistości nigdy nie przyjdą na ten świat, jest zapewne więcej niż ziaren piasku na pustyni. Wśród owych nienarodzonych duchów są z pewnością poeci więksi od Keatsa i uczeni więksi od Newtona. Wiemy to, p...

W co motłoch bez dowodów uwierzył, jakże byśmy to mogli dowodami obalić?

W co motłoch bez dowodów uwierzył, jakże byśmy to mogli dowodami obalić?

Kochać kogoś, to jak wprowadzić się do nowego domu - mawiała Sonja. - Na początku człowiek zachwyca się tym, co nowe, każdego ranka się dziwi, że to należy do niego, jakby się bał, że w każdej chwili ktoś może wpaść przez drzwi i powiedzieć, że zaszła pomyłka, że wcale nam nie przysługuje takie piękne mieszkanie. Ale z biegiem lat fasada niszczeje, tu i ówdzie drewno pęka i już kocha się ten dom nie za to, jaki jest doskonały, tylko raczej dlatego, że nie jest. Człowiek uczy się jego wszystkich kątów i zakamarków. Jak otwierać drzwi, żeby klucz nie blokował się w zamku, kiedy jest zimno na dworze. Które deski w podłodze się uginają, kiedy się po nich stąpa, i jak otwierać drzwi szafy, żeby nie skrzypiały. To właśnie to, te wszystkie małe tajemnice sprawiają, że to naprawdę jest twój dom.

Kochać kogoś, to jak wprowadzić się do nowego domu - mawiała Sonja. - Na początku człowiek zachwyca się tym, co nowe, każdego ranka się dziwi, że to należy do niego, jakby się bał, że w każdej chwili ktoś może wpaść przez drzwi i powiedzieć, że zaszła pomyłka, że wcale nam nie przysługuje takie piękne mieszkanie. Ale z biegiem lat fasada niszczeje, tu i ówdzie drewno pęka i już...

Wykorzystywanie ujmującej twarzy, by skłonić mężczyzn do spełniania twoich życzeń, niczym się nie różni od mężczyzny wykorzystującego siłę mięśni, by nagiąć kobietę do swojej woli. Oba te sposoby są prymitywne i oba zawodzą w miarę starzenia.

Wykorzystywanie ujmującej twarzy, by skłonić mężczyzn do spełniania twoich życzeń, niczym się nie różni od mężczyzny wykorzystującego siłę mięśni, by nagiąć kobietę do swojej woli. Oba te sposoby są prymitywne i oba zawodzą w miarę starzenia.

Im wrażliwszy człowiek, tym trudniej mu zbliżyć się z podobnym sobie. Potrzeba wielu dziesiątków, setek sprzyjających okoliczności. Każde kolejne odkrycie czegoś wspólnego zbliża zaledwie o mały krok. A wystarczy jedno nieporozumienie, by wszystko przepadło.

Im wrażliwszy człowiek, tym trudniej mu zbliżyć się z podobnym sobie. Potrzeba wielu dziesiątków, setek sprzyjających okoliczności. Każde kolejne odkrycie czegoś wspólnego zbliża zaledwie o mały krok. A wystarczy jedno nieporozumienie, by wszystko przepadło.

Kto milczy - ma najwięcej do powiedzenia.

Kto milczy - ma najwięcej do powiedzenia.

Mówi się, że najlepsi mężczyźni rodzą się ze swych błędów i potem są o wiele lepsi, niż gdyby nie błądzili wcale.

Mówi się, że najlepsi mężczyźni rodzą się ze swych błędów i potem są o wiele lepsi, niż gdyby nie błądzili wcale.

Miłością trzeba się zaopiekować, kiedy przychodzi. Bo nagle się okazuje, że przeżywasz ją ostatni raz. A wszystko inne to wiatr.

Miłością trzeba się zaopiekować, kiedy przychodzi. Bo nagle się okazuje, że przeżywasz ją ostatni raz. A wszystko inne to wiatr.

Jasnah zdefiniowała kiedyś głupca jako człowieka, który ignorował informacje, ponieważ nie zgadzały się z jego pragnieniami.

Jasnah zdefiniowała kiedyś głupca jako człowieka, który ignorował informacje, ponieważ nie zgadzały się z jego pragnieniami.

Jakie jest miejsce kobiety w nowoczesnym świecie?, brzmiały słowa Jasnah Kholin. Buntuję się przeciwko temu pytaniu, choć wiele moich uczonych rówieśnic je zadaje. Nie zauważają przy tym nieodłącznej dyskryminacji w nim zawartej.(...) Ignorują przy tym ważniejsze założenie - że w ogóle należy zdefiniować i przedstawić "miejsce" dla kobiety. Połowa populacji zostaje w ten sposób zredukowana do roli ustanowionej w jednym dyskursie. Niezależnie od tego, jak szeroka jest ta rola, byłaby - z samej swej natury - ograniczeniem w stosunku do nieskończonej różnorodności, jaką jest kobiecość. Mówię, że nie ma roli dla kobiet - istnieje natomiast rola dla każdej kobiety, którą musi wyznaczyć sobie ona sama.

Jakie jest miejsce kobiety w nowoczesnym świecie?, brzmiały słowa Jasnah Kholin. Buntuję się przeciwko temu pytaniu, choć wiele moich uczonych rówieśnic je zadaje. Nie zauważają przy tym nieodłącznej dyskryminacji w nim zawartej.(...) Ignorują przy tym ważniejsze założenie - że w ogóle należy zdefiniować i przedstawić "miejsce" dla kobiety. Połowa populacji zostaje w ten spo...

...życie czasami wydawało się wręcz nie do życia i spokój zapewniały mi wyłącznie książki - opisywały innych ludzi, inne miejsca i czasy, w których byłem nikim i nikt nie był mną.

...życie czasami wydawało się wręcz nie do życia i spokój zapewniały mi wyłącznie książki - opisywały innych ludzi, inne miejsca i czasy, w których byłem nikim i nikt nie był mną.

Czysty dom to przejaw zmarnowanego życia.

Czysty dom to przejaw zmarnowanego życia.

Codzienność z jej obowiązkami i rutynowymi czynnościami wytrzymywałem, lecz nie czerpałem z niej radości, nie przydawała ona sensu mojemu życiu ani mnie nie uszczęśliwiała. Nie chodziło o brak ochoty do umycia podłogi, czy zmienienia dziecku pieluchy, tylko o coś bardziej zasadniczego, o to, że nie przeżywałem wartości codziennego życia, lecz chciałem się od niego oderwać; tak było zawsze. Życie, które wiodłem, nie było więc moim życiem. Starałem się uczynić je swoim, toczyłem o to ze sobą walkę, bo przecież chciałem tego, ale mi się nie udawało, tęsknota za czymś innym dziurawiła na wylot wszystko, co robiłem.

Codzienność z jej obowiązkami i rutynowymi czynnościami wytrzymywałem, lecz nie czerpałem z niej radości, nie przydawała ona sensu mojemu życiu ani mnie nie uszczęśliwiała. Nie chodziło o brak ochoty do umycia podłogi, czy zmienienia dziecku pieluchy, tylko o coś bardziej zasadniczego, o to, że nie przeżywałem wartości codziennego życia, lecz chciałem się od niego oderwać; tak ...