Oddział chorych na raka

To klasyka, a do takich książek warto wracać. Czytałam kilka lat temu, ale zainspirowana przez innego czytelnika LC powróciłam.

Pewnie najbardziej znaną książką Sołżenicyna jest "Archipelag Gułag", ale to wiadomo, niemniej napisał wiele innych wyjątkowych i ta jest taką właśnie, przynajmniej dla mnie. To oczywiście radzieckie realia i klimat, ale sprawy chorych ludzi dotykają wszystkich pośrednio i bezpośrednio, nie omijają bogatych, biednych, krajów demokratycznych ani reżimowych, są aktualne. Dlatego tę pozycję autora można czytać odnosząc cierpienie zwykłych ludzi do realiów dzisiejszych. Niezwykłe dla mnie jest to, że chociaż temat jest trudny, bo dotyczy życia, chorób i śmierci to za każdym razem czyta się niezwykle szybko, wnikam w ten budynek, stoję w salach, nieomal widzę i dotykam bohaterów, to zdolność autora do plastycznego opisywania ludzi i tego co wokół nich. Nie mogłam się od niej oderwać, nie przestawałam o niej myśleć, to jej siła.

Pawilon 13 to oddział chorych na raka, to miejsce w którym rozgrywa się akcja książki i perypetie bohaterów pacjentów i pracowników medycznych. Choroba jest osią wokół, której rozgrywają się problemy zdrowia, pracy, poglądów, przeżyć, doświadczeń. Choroba dotyka nie zależnie od stanowiska, racji, ważności, przeżyć, pochodzenia i znajomości. Wszyscy przebywający na oddziale sprowadzeni są do jednego miana - chorych, zależnych, niedołężnych, skazanych na pomoc innych. Ta pomoc nie zawsze jest wtedy kiedy jest najbardziej potrzebna

To oczywiście książka z szerszym kontekstem ludzkim, społecznym, ustrojowym, ale niezmiennie pozostaje dla mnie przede wszystkim książką o człowieku, jego życiu, losach i wszystkim co go dotyczy. To pogłębione studium przeżywanych uczuć i emocji, sensu istnienia, ludzkich relacji i zachowań. Sołżęnicyn prowadził mnie po kartkach swojej książki jakby to były obrazy, żywe i bolesne, oddawał autentyczność czasów, ludzi i miejsc. Dla mnie to jedna z najbardziej wyjątkowych książek.

To klasyka, a do takich książek warto wracać. Czytałam kilka lat temu, ale zainspirowana przez innego czytelnika LC powróciłam.

Pewnie najbardziej znaną książką Sołżenicyna jest "Archipelag Gułag", ale to wiadomo, niemniej napisał wiele innych wyjątkowych i ta jest taką właśnie, przynajmniej dla mnie. To oczywiście radzieckie realia i klimat, ale sprawy chorych ludzi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka wybitna, niesamowicie wciągająca. Ocena maksymalna za całokształt.

Książka wybitna, niesamowicie wciągająca. Ocena maksymalna za całokształt.

Pokaż mimo to

W moich książkowych relacjach z wielkim Sołżenicynem ,"Odział chorych na raka" zajmuje szczególne miejsce,w tej powieści autor rozwija wachlarz swoich możliwości ,pokazuje swoją wszechstronność , dowodzi że monumentalny "Archipelag Gułag" to nie jedyna wielka powieść w jego dorobku.Szczerze mówiąc bałem się tej powieści,gdyż byłem na świeżo po przeczytaniu "Archipelagu Gułag" i widząc tytuł: "Odział chorych na raka",pomyślałem że znowu czeka mnie wędrówka przez piekło,na szczęście obyło się bez wizyty w piekle,zaliczyłem tylko jego przedsionek.Omawiana przeze mnie powieść ukazuje nam losy ludzi chorych na raka,ludzi walczących nie tylko z chorobą,ale również z samymi sobą i z własnymi emocjami wywołanymi odmiennym stanem,patrzymy w tej powieści na ludzi z krwi i kości,nakreślonych w tak mistrzowski sposób przez wielkiego Sołżenicyna,że odnosimy wrażenie jakbyśmy siedzieli przy ich szpitalnym łożu, słuchając tego co mają nam do powiedzenia. Doskonałe opisy osobowości poszczególnych postaci sprawiają ,że zaprzyjaźniamy się z naszymi bohaterami,kibicujemy im całym sercem,czekamy wraz z nimi na najnowsze wyniki badań lekarskich śledzących rozwój choroby,płaczemy wraz z nimi i radujemy się słysząc dobre wieści z frontu walki,gdzie rozgrywa się być może ostatnia bitwa o " być albo nie być". Powieść powyższa ukazuje nam nie tylko chorych ludzi ,ukazuje nam również chore państwo rządzone przez ludzi wypaczonych moralnie,od których widzimisię zależy los całego narodu. Sołżenicyn naświetla nam w sposób arcymistrzowski,z chirurgiczną wprost precyzją stan ówczesnej służby zdrowia w ZSRR,wraz z jego brakami,niedociągnięciami ,częstokroć jesteśmy świadkami wydarzeń,które zaliczyć możemy do eksperymentów na ludziach,nie liczących się z konsekwencjami tychże eksperymentów i doświadczeń. W moim mniemaniu jedna z najlepszych powieści rosyjskich/radzieckich XX w.,dowodząca wielkości Sołżenicyna jako pisarza,któremu Nagroda Nobla przyznana została nie przez przypadek. POLECAM.

W moich książkowych relacjach z wielkim Sołżenicynem ,"Odział chorych na raka" zajmuje szczególne miejsce,w tej powieści autor rozwija wachlarz swoich możliwości ,pokazuje swoją wszechstronność , dowodzi że monumentalny "Archipelag Gułag" to nie jedyna wielka powieść w jego dorobku.Szczerze mówiąc bałem się tej powieści,gdyż byłem na świeżo po przeczytaniu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka doskonała, łącząca los człowieka na poziomie indywidualnym z losem całego społeczeństwa radzieckiego. Rak toczy zarówno znajdujących się na oddziale chorych jak i całe państwo. Człowiek w machinie biurokratycznej niewiele znaczy, jest tylko statystyką zarówno w łagrze jak i w szpitalu. Takich dychotomii jest tu więcej. Główni bohaterowie też tak są pokazani. Z jednej strony człowiek sprzeciwiający się systemowi z drugiej jego najwierniejszy sługa. Sołżenicyn kilkoma zdaniami pokazuje złożoność człowieka, bezbłędnie i przekonująco kreśli obraz każdej postaci pojawiającej się na stronach powieści. Mnie uderzyło jedno: niezależnie od życiowej sytuacji, majątku, wykształcenia ludzie bardzo chcą żyć. Z całą pewnością wrócę do tej książki.

Książka doskonała, łącząca los człowieka na poziomie indywidualnym z losem całego społeczeństwa radzieckiego. Rak toczy zarówno znajdujących się na oddziale chorych jak i całe państwo. Człowiek w machinie biurokratycznej niewiele znaczy, jest tylko statystyką zarówno w łagrze jak i w szpitalu. Takich dychotomii jest tu więcej. Główni bohaterowie też tak są pokazani. Z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Oddział..." jest książką stanowiącą pewną dychotomię. Bardzo mi się podoba fakt, że autor posługuje się tutaj porównaniem, którego używam ja sam. Mamy bowiem do czynienia z rakiem toczącym organizm człowieka oraz tym totalitarnym, który sieje spustoszenie w państwie.
Aleksandr Sołżenicyn stawia na kartach powieści wiele celnych diagnoz, ale to, co ujęło mnie najbardziej to sposób, w jaki posługuje się słowami. Ich celność i doskonały dobór do poszczególnej sytuacji.
Czytanie "Oddziału..." jest niesamowicie przyjemne, choć poruszane tematy są często trudne i przygnębiające.
Nie wiem, jak to jest, ale za każdym razem, kiedy sięgam po literaturę rosyjską, ciężko jest mi się na niej zawieść. Nie inaczej jest tutaj.
Doskonale wykreowani bohaterowie stojący (tak jak państwo radzieckie) in articulo mortis na długo pozostają w pamięci. Książka zdecydowanie warta przeczytania i pochylenia się nad ludzkim losem, samotnością, cierpieniem i nadzieją.

"Oddział..." jest książką stanowiącą pewną dychotomię. Bardzo mi się podoba fakt, że autor posługuje się tutaj porównaniem, którego używam ja sam. Mamy bowiem do czynienia z rakiem toczącym organizm człowieka oraz tym totalitarnym, który sieje spustoszenie w państwie.
Aleksandr Sołżenicyn stawia na kartach powieści wiele celnych diagnoz, ale to, co ujęło mnie najbardziej to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cudowna książka.

Cudowna książka.

Pokaż mimo to

Kolejna książka opisująca życie w "Sowieckim Raju",tym razem akcja toczy się w szpitalu onkologicznym.
Warto przeczytać,autor książki opowiada o prawdziwym surowym życiu.
Dziś mamy tylko durne seriale w tv,często odrywamy się od rzeczywistości.
Warto.
Życzę zdrowia wszystkim czytelnikom.😊

Kolejna książka opisująca życie w "Sowieckim Raju",tym razem akcja toczy się w szpitalu onkologicznym.
Warto przeczytać,autor książki opowiada o prawdziwym surowym życiu.
Dziś mamy tylko durne seriale w tv,często odrywamy się od rzeczywistości.
Warto.
Życzę zdrowia wszystkim czytelnikom.😊

Pokaż mimo to

Jedna z lepszych pozycji, po które sięgnęłam w życiu. Wspaniale zaprezentowane portrety psychologiczne ludzi z różnych klas społecznych zmagających się z tą samą chorobą. To tak naprawdę również książka o totalitaryzmie, o bezduszności szpitala, instytucji, która została stworzona, aby pomagać, a mimo to pozostaje obojętna wobec wszelkiego cierpienia...
Polecam osobom lubiącym alegorie, ale nie tylko.

Jedna z lepszych pozycji, po które sięgnęłam w życiu. Wspaniale zaprezentowane portrety psychologiczne ludzi z różnych klas społecznych zmagających się z tą samą chorobą. To tak naprawdę również książka o totalitaryzmie, o bezduszności szpitala, instytucji, która została stworzona, aby pomagać, a mimo to pozostaje obojętna wobec wszelkiego cierpienia...
Polecam osobom...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytam dużo nowości, ale od czasu do czasu potrzebuję sięgnąć po coś napisanego kilkadziesiąt lat temu.

Akcja "Oddziału chorych na raka"dzieje się w roku 1955, miejsce powieści to radziecki szpital. Książka została zainspirowana doświadczeniami autora, który w młodości także cierpiał na nowotwór.

Aleksander Sołżenic (lata życia: 1918-2008) został doceniony na Zachodzie i za swoją twórczość zyskał Literacką Nagrodę Nobla. Jego dzieła są bardzo szczere i odważne. Przez wiele lat znajdowały się na liście zakazanych książek w ZSRR. Pisarz musiał emigrować. Do ojczyzny powrócił w latach 90.

"Oddział..." to klasyka literatury rosyjskiej. Główni bohaterowie to pacjenci onkologiczni i personel medyczny szpitala. Wszystkim bohaterom przyszło żyć w komunistycznym państwie, w którym władza za najważniejszy cel stawia wykonywanie norm, a za błahostkę każdy człowiek może trafić do łagru i na zesłanie. Mówienie tego, co się myśli, jest bardzo ryzykowne. Nigdy nie wiesz, kiedy przyjaciel może okazać się donosicielem. Sołżenicyn wprost krytykuje system totalitarny.

Podobały mi się portrety psychologiczne poszczególnych postaci. Poznajemy losy bohaterów na długo przed umieszczeniem ich w szpitalu. Wrażliwy czytelnik będzie współczuł śmiertelnie chorym pacjentom, a także niektórym pracownikom służby zdrowia, którzy z poświęceniem próbują ratować ludzkie życie. Walka lekarzy często jest pozbawiona większego sensu. Rak zbiera ogromne żniwo i tylko nieliczny chorzy mają szansę na całkowity powrót do zdrowia.

W powieści znajdziemy rozważaniami dotyczące sensu życia, samotności, potrzeby edukacji seksualnej młodzieży czy bezduszności służby zdrowia.

"Oddział chorych na raka" to lektura obowiązkowa dla fascynatów literatury klasycznej. Warto znać.

Czytam dużo nowości, ale od czasu do czasu potrzebuję sięgnąć po coś napisanego kilkadziesiąt lat temu.

Akcja "Oddziału chorych na raka"dzieje się w roku 1955, miejsce powieści to radziecki szpital. Książka została zainspirowana doświadczeniami autora, który w młodości także cierpiał na nowotwór.

Aleksander Sołżenic (lata życia: 1918-2008) został doceniony na Zachodzie i ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacyjna książka. Pokazuje dramat ludzi chorych na raka dotkniętych tą chorobą bez względu na zajmowane stanowisko, pochodzenie czy status majątkowy. Wszystko na tle Związku Radzieckiego lat 50-tych. Polecam.

Rewelacyjna książka. Pokazuje dramat ludzi chorych na raka dotkniętych tą chorobą bez względu na zajmowane stanowisko, pochodzenie czy status majątkowy. Wszystko na tle Związku Radzieckiego lat 50-tych. Polecam.

Pokaż mimo to