Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"służbowy" opis piekła od wewnątrz. Pilecki pisze mocno "na surowo", ale z racji pełnionego stanowiska i charakteru misji, którą tam odbywał można mu to wybaczyć. Jeśli jednak ktoś woli mniej "suche" meldunki - polecam "pięć lat kacetu" Stasiuka

"służbowy" opis piekła od wewnątrz. Pilecki pisze mocno "na surowo", ale z racji pełnionego stanowiska i charakteru misji, którą tam odbywał można mu to wybaczyć. Jeśli jednak ktoś woli mniej "suche" meldunki - polecam "pięć lat kacetu" Stasiuka

ciekawa, choć trudna w odbiorze książka, głównie za sprawą mocno archaicznego języka (chyba, że to mi trafiło się takie wydanie). Ciężko jednak obronić się przed podejrzeniami, że pisana jest "pod tezę" jakoby cywilizacja łacińska/katolicka stała najwyżej ze wszystkich, co odbija się niekorzystnie na obiektywności książki.

ciekawa, choć trudna w odbiorze książka, głównie za sprawą mocno archaicznego języka (chyba, że to mi trafiło się takie wydanie). Ciężko jednak obronić się przed podejrzeniami, że pisana jest "pod tezę" jakoby cywilizacja łacińska/katolicka stała najwyżej ze wszystkich, co odbija się niekorzystnie na obiektywności książki.

Książka podzielona na dwie części. Zaczyna się od przedstawienia realiów przedwojennej Polski i jej ówczesnych problemów związanych z sytuacją mieszkaniową. Druga część pokazuje czasy obecne, w nawiązaniu jednak do pierwszej części, będąc niejako przestrogą do tego co może nadejść. W moim odczuciu część pierwsza niepotrzebnie przydługa. Niemniej druga daje do myślenia i pokazuje jak dużym i beznadziejnym problemem jest kwestia zapewnienia społeczeństwu własnego "m". Najważniejsze są zyski deweloperów i banków. Nie ma obciążeń tych podmiotów, które na końcu i tak nie zostaną przerzucone na przysłowiowego Kowalskiego. Jest źle, a będzie jeszcze gorzej.

Książka podzielona na dwie części. Zaczyna się od przedstawienia realiów przedwojennej Polski i jej ówczesnych problemów związanych z sytuacją mieszkaniową. Druga część pokazuje czasy obecne, w nawiązaniu jednak do pierwszej części, będąc niejako przestrogą do tego co może nadejść. W moim odczuciu część pierwsza niepotrzebnie przydługa. Niemniej druga daje do myślenia i...