Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta manga przewyższa anime!!! polecam wszystkim zajeb....ść w każdym calu:-)

Ta manga przewyższa anime!!! polecam wszystkim zajeb....ść w każdym calu:-)

"Zaklinacz czasu" bez wątpienia robi wrażenie, wrażenie że my ludzie jesteśmy jednak zachłanni, a nie doceniamy prostych rzeczy.

Opowieść o Dorze - pierwszym człowieku, który chciał wiedzieć "więcej" i rozumieć "więcej" uzmysławia nam, że jesteśmy nikim więcej jak tylko więźniami czasu, czyli ogólnego przeświadczenia, że nie jesteśmy panami samych siebie, a życie nieprzerwanie się ulatnia...Człowiek wierzy, bo tak jest zaprogramowany od dziecka, że w życiu są rzeczy do których trzeba dążyć, a gdy się nie udaje mówimy "za późno", albo "za wcześnie", "później" itd. a tu BĘC i autor serwuje nam coś tak banalnego jak: "nigdy nie jest za późno, ani za wcześnie, jest dokładnie wtedy kiedy trzeba"... Hmm niektórym to stwierdzenie daje nadzieję, innym poczucie że gonili za czymś mało ważnym, ale nieuchronnie daje czas na refleksję. Myślimy o losie który każdemu został przydzielony, że zamiast przeć przed siebie, szukać, pożądać i udoskonalać, powinniśmy się zatrzymać i chłonąc chwilę.
Wiem, wiem, carpe diem- Ameryka nie została odkryta...
Po przeczytaniu tej książki nie poczułam jakiegoś przypływu inspiracji życiowej czy swoistego oświecenia,ani nawet potrzeby zmian, w sumie nie czułam niczego oprócz nostalgii. Trochę czasu odczekałam żeby napisać tę opinię i powiem wam szczerze, że dalej mam dziwne odczucia. Bo tak naprawdę trudno byłoby nam się obyć bez wiedzy i pojęcia czasu ogólnie rzecz biorąc, z drugiej zaś strony ciekawie byłoby całkowicie "go" olać i spojrzeć na świat innymi oczyma, nie myśląc o powinnościach, zobowiązaniach,pracy czy planach, które chcąc nie chcąc każdy z nas snuje.Zatrzymać się i docenić siebie, otaczający świat i to co mamy...ale czy to nie groziło by małych chaosem?
Odpoczęłam przy tej lekturze, serio...
Była PROSTA, prosta w formie, prosta w odbiorze i prosta w przesłaniu. Prawdą jest, że proste słowa najlepiej docierają do serc ludzkich - nikt tego nie neguje. W tym właśnie Mitch Albom wydaje się być mistrzem i za to go należy podziwiać.
Ale...no cóż może jestem już cyborgiem nowoczesnego świata, albo ofiarą ogólnej znieczulicy, ale istnieje "ale" z którym nie mogę się zgodzić, bo jak niby mam się cieszyć z faktu, że wszystko jest ustalone a ja mała cząstka wszechświata nic nie mogę zrobić żeby życie swe odmienić? Toż to strasznie frustrujące i choćby ptaki śpiewały, słońce świeciło a mnie niczego do egzystencji nie było potrzeba to i tak chciałabym być poprostu sobą i decydować co mnie grzeje,a co ziębi, że tak to określę...

Dobra duszyczki podsumowując, oceniam książkę na piątkę z plusem, za to, że zmusza nas do refleksji nad życiem i nad przemijaniem, za prostotę która daje nadzieję i porusza serca. Opowieść daje nam dużo i cieszmy się tym, bo tak jak zauważono warto czasem przystanąć i nacieszyć się chwilą, szkoda tylko że teraz i tutaj nie mamy (paradoksalnie) za dużo czasu na takie przemyślenia, i każdy kto powie że książka zmusiła go zmiany życia na lepsze, czy jak to mówi dumny opis ksiązki: impulsem do życiowych zmian, będzie w moich oczach hipokrytą, bo na dłuższą metę nie można odrzucić czasu i całego współczesnego zorganizowania na rzecz górnolotnych bajek, bo takie poświęcenie nie przetrwa więcej niż dwa dni, zakładając oczywiście, że mówimy o weekendzie:-)

"Zaklinacz czasu" bez wątpienia robi wrażenie, wrażenie że my ludzie jesteśmy jednak zachłanni, a nie doceniamy prostych rzeczy.

Opowieść o Dorze - pierwszym człowieku, który chciał wiedzieć "więcej" i rozumieć "więcej" uzmysławia nam, że jesteśmy nikim więcej jak tylko więźniami czasu, czyli ogólnego przeświadczenia, że nie jesteśmy panami samych siebie, a życie...

Kryminał J.K.Rowling mnie nie zawiódł, choć przyznam podchodziłam do niego z rezerwą. Podejrzewałam od początku sprawcę, więc nie doznałam wielkiego szoku na końcu; nie znaczy to jednak że książka jest przewidywalna, wręcz przeciwnie. W miarę rozwoju akcji czytelnikowi przybywa obaw, podejrzeń i wątpliwości zasianych przez multum wątków i ślepych zaułków, ktore zaspokoją myślę każdego smakosza gatunku. Ksiażkę czyta się bardzo szybko, myślę że to zasługa stylu w jakim pisze Rowling, której powiesci zawsze lekko mi "wchodziły". Ale to nie jedyny atut, kolejną sprawą nadającą temu kryminalowi smaku jest główny bohater Cormoran Strike. Cormoran jest nieszablonowy, dziwny, humorzasty, a do tego posiada niezbyt przystojna powierzchowność. I choć na początku patrzymy na niego jak na karykaturę detektywa, to szybko daje sie on lubić, poprzez swoją historię, niezlomny charakter i oczywiście błyskotliwy umysł. Co do Robin mam mniej entuzjastyczne uczucia, ale w gruncie rzeczy nie była zła :) Ogólnie rzecz biorąc zaliczam "Wołanie Kukułki" do najlepszych ostatnio przeczytanych przeze mnie pozycji. Kryminał trzyma w napieciu, jest zaskakujacy, obfituje w ciekawe postacie i wątki, a do tego bywa momentami zabawny, co bardzo sobie cenię, dlatego polecam z czystym sumieniem.

Kryminał J.K.Rowling mnie nie zawiódł, choć przyznam podchodziłam do niego z rezerwą. Podejrzewałam od początku sprawcę, więc nie doznałam wielkiego szoku na końcu; nie znaczy to jednak że książka jest przewidywalna, wręcz przeciwnie. W miarę rozwoju akcji czytelnikowi przybywa obaw, podejrzeń i wątpliwości zasianych przez multum...