Trzej towarzysze

LUDZIE TAK ZE SOBĄ NIE ROZMAWIAJĄ :)

No i tak, kolejna powieść Remarque'a za mną. Mam w tym przypadku ambiwalentne odczucia. Z jednej strony jest tu wszystko, z czego autor jest znany - liczne dialogi, sprawnie prowadzona akcja, historia miłosna na tle niepokojów społecznych (tu w przeddzień dojścia nazistów do władzy), więc w teorii wszystko się zgadza. A jednak "Trzej towarzysze" jest w moim odczuciu chyba najsłabszą historią spod pióra Remarque'a, jaką miałem okazję przeczytać. Ok, są tu oczywiście dialogi i dyskusje, które nie mają szansy zdarzyć się w rzeczywistości, ale choćby w "Łuku Triumfalnym" tego rodzaju treści nie kłuły, bo historia posiadała nierzeczywistą, filmową aurę. Są tu tradycyjne mniejsze lub większe zbiegi okoliczności, które zdarzają się seryjnie, ale odnoszę wrażenie, że za dużo w "Trzech towarzyszach" wątków, które nie mają żadnego znaczenia; postaci, które nie wnoszą niczego, a są tylko pretekstem do kolejnej mądrej i głębokiej myśli czy refleksji. To też chyba pierwszy tytuł ukazujący fetysz autora w stronę chorych pięknych kobiet. Choć akurat ten wątek, szczególnie pod koniec książki jest najbardziej poruszający i pokazujący talent pisarski Remarque'a, który w pełni ukazał się w jego powojennych powieściach. No i sam tytuł, sugerujący, że osoby trzech przyjaciół, będą stanowić oś powieści. Nic bardziej mylnego, gdyż tak naprawdę tylko jeden z nich jest na pierwszym planie, pozostała dwójka gra najwyżej role drugoplanowe.

Ostatecznie cieszę się że "Trzech towarzyszy" przeczytałem najpóźniej, bo prawdopodobnie nie chciałoby mi się sięgnąć po więcej książek niemieckiego pisarza i ominęłyby mnie takie arcydzieła jak "Czas życia i czas śmierci" czy "Łuk Triumfalny".

LUDZIE TAK ZE SOBĄ NIE ROZMAWIAJĄ :)

No i tak, kolejna powieść Remarque'a za mną. Mam w tym przypadku ambiwalentne odczucia. Z jednej strony jest tu wszystko, z czego autor jest znany - liczne dialogi, sprawnie prowadzona akcja, historia miłosna na tle niepokojów społecznych (tu w przeddzień dojścia nazistów do władzy), więc w teorii wszystko się zgadza. A jednak...

Wybitna pod każdym względem, takie książki można czytać bez końca.

Wybitna pod każdym względem, takie książki można czytać bez końca.

ksiązka, w której wypito najwięcej mocnego alkoholu. głównie rum, koniak, piwo bardzo rzadko. wątek miłosny rewelacyjny, klimat gęsty wyrazisty sentymentalny. piekna ksiązka.

ksiązka, w której wypito najwięcej mocnego alkoholu. głównie rum, koniak, piwo bardzo rzadko. wątek miłosny rewelacyjny, klimat gęsty wyrazisty sentymentalny. piekna ksiązka.

Dotychczas Remarque pozostaje autorem, który mnie nie zawodzi. Podobnie jest w przypadku tej powieści. Mamy tu przedstawiony pewien wycinek z życia trzech kamratów, weteranów I WŚ, obecnie dobiegających trzydziestki.
Główną klamrą spinającą początek i koniec powieści jest rozwijający się związek jednego z nich - Roberta, z młodą, przypadkowo poznaną dziewczyną. Przestawiony fragment historii bohaterów jest wspaniale zaprezentowany na tle epoki, ówczesnego społeczeństwa i panujących wówczas nastrojów. Niemcy znajdują się w okresie recesji, która objawia się brakiem pracy i biedą, potęgującymi niezadowolenie i chęć buntu. Wszystko to ukazane jest nie wprost, lecz za pomocą licznych ciekawych epizodów oraz postaci, z którymi mają do czynienia główni bohaterowie.
Widoczny jest też wpływ udziału w wojnie światowej na podejście do życia i postawy trzech towarzyszy. Z ich rozmów wyłania się poczucie ulotności, niestałości, bezsensowności życia, które wymusza cieszenie się obecną chwilą. Wiele z tych przemyśleń wydaje się ponadczasowych i zawsze aktualnych. Naprawdę trudno jasno i wprost opisać ten nieoczywisty ale niesamowicie wciągający klimat książki. Po prostu polecam.

Dotychczas Remarque pozostaje autorem, który mnie nie zawodzi. Podobnie jest w przypadku tej powieści. Mamy tu przedstawiony pewien wycinek z życia trzech kamratów, weteranów I WŚ, obecnie dobiegających trzydziestki.
Główną klamrą spinającą początek i koniec powieści jest rozwijający się związek jednego z nich - Roberta, z młodą, przypadkowo poznaną dziewczyną....

Moja ulubiona tego autora. Przyjaźń ponad wszystko. Jak ja zazdrościłem, że można nawiązać tak silne więzy przyjaźni.

Moja ulubiona tego autora. Przyjaźń ponad wszystko. Jak ja zazdrościłem, że można nawiązać tak silne więzy przyjaźni.

Opis na pleckach krzywdzący, sprawiający, ze książką poczułem się rozczarowany. Remarque to Remarque, poniżej pewnego poziomu nie schodzi, ale tu mamy głównie wątek damsko-męski. W przypadku, dy jesteś zainteresowany/a tematyką wojenną, powojenną i międzywojenną to nie ten adres.

Opis na pleckach krzywdzący, sprawiający, ze książką poczułem się rozczarowany. Remarque to Remarque, poniżej pewnego poziomu nie schodzi, ale tu mamy głównie wątek damsko-męski. W przypadku, dy jesteś zainteresowany/a tematyką wojenną, powojenną i międzywojenną to nie ten adres.

Jestem beznadziejnie zakochana w ksiazkach tego Pana. Kocham jego wrazliwosc i to jak opisuje bliskie sobie istoty. Jestem do bolu subiektywna, wiec moglabym dac i 10 gwiazdek. Tak juz jest z uczuciami, chcialoby sie wejsc do tego swiata i pomoc bohaterowi, ulzyc, poglaskac po glowie. Pisac, ze plakalam? Ze wylam i bylam zla? Czulam, jak potoczy sie ta historia chyba od 200-nej strony, a jednoczesnie wiedzialam, ze tak byc musi... Juz tesknie za ta nostalgia...

Jestem beznadziejnie zakochana w ksiazkach tego Pana. Kocham jego wrazliwosc i to jak opisuje bliskie sobie istoty. Jestem do bolu subiektywna, wiec moglabym dac i 10 gwiazdek. Tak juz jest z uczuciami, chcialoby sie wejsc do tego swiata i pomoc bohaterowi, ulzyc, poglaskac po glowie. Pisac, ze plakalam? Ze wylam i bylam zla? Czulam, jak potoczy sie ta historia chyba od...

To na pewno jedna z moich ulubionych książek. Jeżeli na bezludna wyspę mógłbym wybrać tylko dziesięć, na pewno ta byłaby wśród nich.
Książka pisana przez mężczyznę, fabuła mogłaby być faktami i to lubię. Przedstawia BARDZO ewidentnie, ze ludzie którzy powierzali sobie nawzajem własne życie podczas wojny, uważają wiele problemów życia codziennego (które są niezmiernie ważne dla innych) jako błahostki i nie warte zastanowienia. Przedstawia tez, ze nie trzeba wiele aby być szczęśliwym, ale jakie to potrafi czasami być trudne.

To na pewno jedna z moich ulubionych książek. Jeżeli na bezludna wyspę mógłbym wybrać tylko dziesięć, na pewno ta byłaby wśród nich.
Książka pisana przez mężczyznę, fabuła mogłaby być faktami i to lubię. Przedstawia BARDZO ewidentnie, ze ludzie którzy powierzali sobie nawzajem własne życie podczas wojny, uważają wiele problemów życia codziennego (które są niezmiernie ważne...

Piękna książka o przyjaźni i miłości. Wzrusza i zapada w pamięć.

Piękna książka o przyjaźni i miłości. Wzrusza i zapada w pamięć.

Dawno przeczytana najpiękniejsza książka o przyjaźni

Dawno przeczytana najpiękniejsza książka o przyjaźni