Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzecia część cyklu sagi Igor Brudny jest rozwinięciem dalej historii wychowanków sierocińca sióstr hieronimek. Przeszłość depcze po piętach komisarza , który jako jedyny z przedstawionych w książce wychowanków wyszedł na faceta twardego z zasadami i który podoba się kobietom ;). Poza tym trzecia część ani raz nie nudzi. Wartka akcja i ciekawy język.

Trzecia część cyklu sagi Igor Brudny jest rozwinięciem dalej historii wychowanków sierocińca sióstr hieronimek. Przeszłość depcze po piętach komisarza , który jako jedyny z przedstawionych w książce wychowanków wyszedł na faceta twardego z zasadami i który podoba się kobietom ;). Poza tym trzecia część ani raz nie nudzi. Wartka akcja i ciekawy język.

Sięgnęłam po drugi tom kryminału z serii z Igorem Brudnym i mój poziom zainteresowania i zaciekawienia nie spadł w porównaniu do pierwszego tomu. Od razu też zaczynam trzecią część i jestem szczęśliwa, że dzięki temu portalowi i przeczytaniu opinii znajomych udało mi się zacząć czytać tą serię. Fabuła i styl pisania niezwykle wciąga. Igor Brudny znów natrafia na echa przeszłości, po ostatnich akcjach wychodzi z emocjonalnej skorupy, widzimy więc gliniarza też w życiu prywatnym. Teraz uczestniczy w akcji schwytania bestii, a nam jeży się włos z trwogi jak się to skończy, tak, że pod koniec już nie spałam tylko czytałam, byleby doczytać do końca.

Sięgnęłam po drugi tom kryminału z serii z Igorem Brudnym i mój poziom zainteresowania i zaciekawienia nie spadł w porównaniu do pierwszego tomu. Od razu też zaczynam trzecią część i jestem szczęśliwa, że dzięki temu portalowi i przeczytaniu opinii znajomych udało mi się zacząć czytać tą serię. Fabuła i styl pisania niezwykle wciąga. Igor Brudny znów natrafia na echa...

Książkę przeczytałam w 1 dzień. Nie do odłożenia na później. To pierwsza pozycja, jaką przeczytałam tego autora i na pewno sięgnę po więcej. Komisarz Igor Brudny.... Okładka książki, jak z horroru, historia też nie mniej przerażająca. Atmosfera tak gęsta, że można kroić nożem. Świetne opisy akcji, czuć było klimat miejsc, a sposób w jaki działa morderca jest ......dla ludzi o mocnych nerwach. Jeszcze tylko jeden autor mi przychodzi na myśl, którego opisy są równie mocne, Max Czornyj. Nie da się nudzić z tą pozycją. I chociaż są pewne niuanse do których ja osobiście mogę się przyczepić to ogólnie na plus za dobrze poprowadzone opisy akcji, opisy przyrody, wyraziście zakreślone postaci, w tym na przodzie wiedzie prym introwertyczny komisarz Igor Brudny.. i na tym poprzestańmy, aby nie spojlerować ;).

Książkę przeczytałam w 1 dzień. Nie do odłożenia na później. To pierwsza pozycja, jaką przeczytałam tego autora i na pewno sięgnę po więcej. Komisarz Igor Brudny.... Okładka książki, jak z horroru, historia też nie mniej przerażająca. Atmosfera tak gęsta, że można kroić nożem. Świetne opisy akcji, czuć było klimat miejsc, a sposób w jaki działa morderca jest ......dla...

Dawno nie czułam tego uczucia przy czytaniu kryminału. Czułam się jak w kinie na filmie akcji, gdzie się denerwuję, jak sue to skończy i co się wydarzy! Wow ! Nie daję kryminałom 8 gwiazdek. Ten w mojej ocenie na to zasługuje. Dobrze nakreślone postaci. Wartka akcja. Nigdy się nie nudziłam. Gdy nie mogłam czytać to i tak moje myśli krążyły wokół bohaterów. Czekam na dalszą część!

Dawno nie czułam tego uczucia przy czytaniu kryminału. Czułam się jak w kinie na filmie akcji, gdzie się denerwuję, jak sue to skończy i co się wydarzy! Wow ! Nie daję kryminałom 8 gwiazdek. Ten w mojej ocenie na to zasługuje. Dobrze nakreślone postaci. Wartka akcja. Nigdy się nie nudziłam. Gdy nie mogłam czytać to i tak moje myśli krążyły wokół bohaterów. Czekam na...

Czytało się dobrze, językiem bardzo przystępnie napisanym i nie elokwentnym, za to świetnie opisującym miejsca i postaci. Wątek obyczajowy i romans na plus. Na koniec niemałe zamieszanie i wątek przyjął nieoczekiwany przeze mnie obrót, zatem to było ciekawe, że w tym kierunku to wszystko zmierzyło. Spędziłam trzy wieczory przy lekturze, kiedy to z przyjemnością oddałam się lekturze i zanurzyłam w świecie zbrodni i duchów przeszłości z komisarzem Zakrzewskim.

Czytało się dobrze, językiem bardzo przystępnie napisanym i nie elokwentnym, za to świetnie opisującym miejsca i postaci. Wątek obyczajowy i romans na plus. Na koniec niemałe zamieszanie i wątek przyjął nieoczekiwany przeze mnie obrót, zatem to było ciekawe, że w tym kierunku to wszystko zmierzyło. Spędziłam trzy wieczory przy lekturze, kiedy to z przyjemnością oddałam...

Doczytam, albo nie. Dobrnęłam do połowy. Poznałam literaturę piękną w wykonaniu Thomasa Manna. Dla mnie smakowało, lubiłam czytać o rutynie dnia codziennego z opisami tychże rytuałów oraz ciekawiły mnie osobiście refleksje nad upływającym czasem i według mnie to bardzo ciekawe i zrozumiałe spostrzeżenia z którymi się identyfikuję, jednak "zabijają" mnie długie "monologi/ dialogi". Podoba mi się ten piękny literacki język, jednak mnie nie podoba się, że jest tak dużo powtórzeń, opisów cech zewnętrznych osób i czytanie ciągle o tym samym najzwyczajniej mnie zmęczyło. Dlatego 6 gwiazdek w mojej ocenie, dlaczego? jw.

Doczytam, albo nie. Dobrnęłam do połowy. Poznałam literaturę piękną w wykonaniu Thomasa Manna. Dla mnie smakowało, lubiłam czytać o rutynie dnia codziennego z opisami tychże rytuałów oraz ciekawiły mnie osobiście refleksje nad upływającym czasem i według mnie to bardzo ciekawe i zrozumiałe spostrzeżenia z którymi się identyfikuję, jednak "zabijają" mnie długie...

„Oddychał miłością, można by powiedzieć, w każdej chwili życia, a najgłębiej, gdy o tym nie wiedział” . „ Teraz w wieku męskim, powoli zaczął pojmować, że miłość to nie jest ani łaska, ani wymysł, zobaczył w miłości stopniową przemianę życia, coś, co stale się wydarza i co dzień rozwija, zasilane wolą, umysłem o sercem”.
Ja przez 3 wieczory oddychałam historią wykładającego na Uniwersytecie Missouryjskim doktora Williama Stonera. Dla mnie to była prawdziwa uczta i jestem szczęśliwa, że miałam ten zaszczyt skosztować języka jakim jest opowiedziana historia jestem pewna mężczyzny, człowieka nietuzinkowego, który miał pasję i z tej pasji żył. Kto z nas ma to szczęście? Stoner twardo stąpał po ziemi, dawał radę wszystkim przeciwnościom losu i trudom życia. Doświadczał wielu uczuć. Jesli się przyjrzeć dokładnie był bardzo ciekawym mężczyzną. Sam sobie z tego nie zdawał sprawy. Nie bał się wykładać wiedzy i potrafił wyrazić swoją opinię, bronić swoich poglądów. . Kto tak potrafi? Mam do niego duży szacunek. Piękny literacki język to dodatkowo wisienka na torcie.

„Oddychał miłością, można by powiedzieć, w każdej chwili życia, a najgłębiej, gdy o tym nie wiedział” . „ Teraz w wieku męskim, powoli zaczął pojmować, że miłość to nie jest ani łaska, ani wymysł, zobaczył w miłości stopniową przemianę życia, coś, co stale się wydarza i co dzień rozwija, zasilane wolą, umysłem o sercem”.
Ja przez 3 wieczory oddychałam historią...

Książka napisana językiem prostym nie wymagającym skupienia. W połowie książki dla osoby, która nie zaczyna dopiero przygody z tym gatunkiem może być oczywistym kto jest tu czarnym charakterem. Na jeden wieczór , góra dwa, gdy mamy ochotę oderwać myśli od zwykłych spraw. Najgorsze jest to, że nie zaskakuje.

Książka napisana językiem prostym nie wymagającym skupienia. W połowie książki dla osoby, która nie zaczyna dopiero przygody z tym gatunkiem może być oczywistym kto jest tu czarnym charakterem. Na jeden wieczór , góra dwa, gdy mamy ochotę oderwać myśli od zwykłych spraw. Najgorsze jest to, że nie zaskakuje.