Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Króciutka nowelka o tym, że nie można planować czegoś, za nim się to osiągnie, bo nie zbadane są wyroki ludzkie. Czyta się szybko i przyjemnie.

Króciutka nowelka o tym, że nie można planować czegoś, za nim się to osiągnie, bo nie zbadane są wyroki ludzkie. Czyta się szybko i przyjemnie.

Krótka historia o tym, że zawsze znajdą się ludzie, którzy stworzą taki system, żeby kosztem innych się dorobić, a najwięcej na tym straci biedny i uczciwy. Czyta się szybko.

Krótka historia o tym, że zawsze znajdą się ludzie, którzy stworzą taki system, żeby kosztem innych się dorobić, a najwięcej na tym straci biedny i uczciwy. Czyta się szybko.

Posiadam pierwodruk tej książki w języku polskim z 1907 roku w przekładzie Antoniego Lange. Kunszt literacki polskiego poety z genialną twórczością francuskiego pisarza daje nam arcydzieło jakich mało. Dramat bardzo trudny w odbiorze, pełen symboliki i nawiązań do wszystkich religii ówczesnego świata. Momentami jest istnym horrorem, w którym rozgrywają się iście dantejskie sceny. Diabeł Antoniego kusi na wszelkie możliwe sposoby. Zaczyna od siedmiu grzechów głównych, ale jak widzi, że to nie działa, zaczyna podważać wszystkie Prawdy Wiary i istnienie jedynego Boga, poprzez porównanie do innych bóstw i zadaje Antoniemu pytanie; Dlaczego wierzysz w Tego Boga, a nie innego, przecież masz tyle do wyboru i skąd wiesz, że jest to Jedyny Prawdziwy Bóg? Jest to utwór grozy, którego klimat jest niepowtarzalny i przyprawia ciarki na plecach. W didaskaliach bardzo często mamy zestawienie dwóch sprzecznych rzeczy ze sobą, chaosu z harmonią, piękna z brzydotą, zła z dobrem. Po skończonej lekturze, pozostaje z nami na długo i daje dużo tematów do rozmyślań. Pomimo asceniczności utworu, bardzo chciałbym zobaczyć go na deskach teatru lub adaptację filmową.

Posiadam pierwodruk tej książki w języku polskim z 1907 roku w przekładzie Antoniego Lange. Kunszt literacki polskiego poety z genialną twórczością francuskiego pisarza daje nam arcydzieło jakich mało. Dramat bardzo trudny w odbiorze, pełen symboliki i nawiązań do wszystkich religii ówczesnego świata. Momentami jest istnym horrorem, w którym rozgrywają się iście dantejskie...

Świetna powieść psychologiczna. Dostojewski udowadnia, że rosyjska proza jest jedną z najlepszych. Książka porusza wiele wątków, od tytułowej zbrodni i poniesionej za nią kary, po problemy najniższej warstwy społecznej Petersburga; pedofilie, biedę, alkoholizm, wykluczenie ze społeczeństwa i prostytucje. Jest to wybitna analiza psychiki człowieka. Autor, w postaci Raskolnikowa, jak mało kto oddał to, co dzieje się w głowie niejednego z nas. Czytając czujemy się dosłownie jak główny bohater. Naturalistyczny opis Petersburga sprawia, że czytając, dosłownie chodzimy po ulicach miasta. Wątek miłosny choć trudny, mało romantyczny, ale prawdziwy i mimo wszystko piękny. Na sam koniec pozostaje wiara, że zawsze możemy się nawrócić i odkupić swojej winy. Książka pochłania od pierwszej do ostatniej kartki, a po skończeniu daje wiele do myślenia. ARCYDZIEŁO!

Świetna powieść psychologiczna. Dostojewski udowadnia, że rosyjska proza jest jedną z najlepszych. Książka porusza wiele wątków, od tytułowej zbrodni i poniesionej za nią kary, po problemy najniższej warstwy społecznej Petersburga; pedofilie, biedę, alkoholizm, wykluczenie ze społeczeństwa i prostytucje. Jest to wybitna analiza psychiki człowieka. Autor, w postaci...

W opisie jest błąd. Pierwsze polskie wydanie tej powieści było w 1929 przez "Bibljotekę groszową", drugie w 1935 przez to samo wydawnictwo i trzecie w 1937 przez "Kurjera polskiego". Wydania były dwutomowe pod tytułem "Malowana zasłona" w przekładzie F. Arnsztajnowej. Ja posiadam to z 1935. Książka sama w sobie świetna. Pokazuje, że prawdziwa miłość nie polega tylko na namiętności, lecz na wzajemnym zrozumieniu, zaufaniu, szacunku, opiece i bezinteresowności. Jeżeli prześpimy swoją szansę na rozbudzenie uczucia lub nie damy jemu rozkwitnąć w odpowiednim momencie, to potem będziemy tego żałować, bo będzie za późno. Tytułowa bohaterka jest typową femme fatale, a jej mąż zbyt dumnym mężczyzną na przebaczenie. Nie ma tutaj dużo opisów krajobrazu chińskiego lub kultury i obyczajowości Chińczyków. Chiny są tylko tłem w tej historii. Powieść pochłania od pierwszej do ostatniej kartki, mimo tego, że jest bardzo smutna. Dostarcza wielu mądrych cytatów.

W opisie jest błąd. Pierwsze polskie wydanie tej powieści było w 1929 przez "Bibljotekę groszową", drugie w 1935 przez to samo wydawnictwo i trzecie w 1937 przez "Kurjera polskiego". Wydania były dwutomowe pod tytułem "Malowana zasłona" w przekładzie F. Arnsztajnowej. Ja posiadam to z 1935. Książka sama w sobie świetna. Pokazuje, że prawdziwa miłość nie polega tylko na...

"Stryj Silas" jest bardzo ciekawą lekturą, skoro przez prawie 600 stron (wyd. Literackie, 1987r., 559s.) nie nudzi, do samego końca nie wiemy jak się skończą losy Maud. Przez 500 stron mamy zwykły dramat, a nie jakiś horror. Bardzo dobrym, nie nudzącym językiem opisane życie codzienne głównej bohaterki i jej problemy. Po 500 stronach następuje przyśpieszenie akcji, która nie zwalnia aż do końca i tutaj pojawiają się elementy horroru. Mamy coraz więcej tajemnic, nie wiemy kto mówi prawdę i można mu ufać, dowiadujemy się coraz straszniejszych rzeczy. Idealny obraz wiktoriańskiej Anglii w powieści gotyckiej. Jeśli nie wymagasz krwawej jatki na każdej stronie, wielu nadprzyrodzonych zjawisk, tylko solidnie napisaną bardzo ciekawą historię, to jest to książka dla Ciebie!

"Stryj Silas" jest bardzo ciekawą lekturą, skoro przez prawie 600 stron (wyd. Literackie, 1987r., 559s.) nie nudzi, do samego końca nie wiemy jak się skończą losy Maud. Przez 500 stron mamy zwykły dramat, a nie jakiś horror. Bardzo dobrym, nie nudzącym językiem opisane życie codzienne głównej bohaterki i jej problemy. Po 500 stronach następuje przyśpieszenie akcji, która...

To tak na prawdę jedna wielka rozprawa teologiczna, o podstawowych Prawdach Wiary, obleczona w lekką fabułę, która tu nie jest najważniejsza. Jest to ciężka książka w czytaniu, która sprawia przeogromną radość, podtrzymuje na duchu, ukazuje piękno wiary i miłość Bożą. Lepiej nad nią poświęcić więcej czasu, niż szybko przekartkować, bo z lektury nic się nie wyniesie. Kopalnia cytatów. Na pewno wrócę do niej i to nie jeden raz. ;)

To tak na prawdę jedna wielka rozprawa teologiczna, o podstawowych Prawdach Wiary, obleczona w lekką fabułę, która tu nie jest najważniejsza. Jest to ciężka książka w czytaniu, która sprawia przeogromną radość, podtrzymuje na duchu, ukazuje piękno wiary i miłość Bożą. Lepiej nad nią poświęcić więcej czasu, niż szybko przekartkować, bo z lektury nic się nie wyniesie....

Same japońskie legendy są bardzo ciekawe i mają swój niepowtarzalny klimat. Dla osób, które fascynują się Japonią, jej historią, legendami i opowiadaniami ludowymi, książka będzie idealnym prezentem. Rozważania filozoficzne autora nie przemawiają do mnie, może komuś się spodobają. Posiadam I wydanie z 1984 wydane przez wydawnictwo łódzkie wraz z plakatem.

Same japońskie legendy są bardzo ciekawe i mają swój niepowtarzalny klimat. Dla osób, które fascynują się Japonią, jej historią, legendami i opowiadaniami ludowymi, książka będzie idealnym prezentem. Rozważania filozoficzne autora nie przemawiają do mnie, może komuś się spodobają. Posiadam I wydanie z 1984 wydane przez wydawnictwo łódzkie wraz z plakatem.

Mickiewicz to jednak umiał pisać. Konrada czyta się szybko, lekko i przyjemnie. Styl i język jakim się posługuje, jak to u Mickiewicza, rewelacyjny.

Mickiewicz to jednak umiał pisać. Konrada czyta się szybko, lekko i przyjemnie. Styl i język jakim się posługuje, jak to u Mickiewicza, rewelacyjny.

Goethe stworzył ponadczasową postać. Typowego bohatera romantycznego. Czyta się szybko, mile i przyjemnie. Dobry przekład L. Staffa. Czytając możemy czuć to, co czuje Werter w danej chwili. Klasyka nie zawodzi!

Goethe stworzył ponadczasową postać. Typowego bohatera romantycznego. Czyta się szybko, mile i przyjemnie. Dobry przekład L. Staffa. Czytając możemy czuć to, co czuje Werter w danej chwili. Klasyka nie zawodzi!

Cóż się dużo tutaj nie da rozwodzić. Przekład Mickiewicza fenomenalny. Klasyka sama się obroni, ale nie zwala z nóg. Takie dobre nie za wybitne dzieło. Warto je znać dla wiedzy.

Cóż się dużo tutaj nie da rozwodzić. Przekład Mickiewicza fenomenalny. Klasyka sama się obroni, ale nie zwala z nóg. Takie dobre nie za wybitne dzieło. Warto je znać dla wiedzy.

Zabierając się za czytanie książki myślałem, że to będzie zwykła przygodówka z akcją dziejącą się na morzu. Z czasem się okazało, że jestem w błędzie. Czym książka zbliżała się ku końcowi, tym z tej przygody pozostawało coraz mniej. Natomiast w miejsce jej pojawiała się lekcja człowieczeństwa. Pokazuje do czego człowiek jest zdolny w różnych sytuacjach. Polecam z całego serca!

Zabierając się za czytanie książki myślałem, że to będzie zwykła przygodówka z akcją dziejącą się na morzu. Z czasem się okazało, że jestem w błędzie. Czym książka zbliżała się ku końcowi, tym z tej przygody pozostawało coraz mniej. Natomiast w miejsce jej pojawiała się lekcja człowieczeństwa. Pokazuje do czego człowiek jest zdolny w różnych sytuacjach. Polecam z całego serca!

Bardzo miła, lekka lektura ucząca nas Afryki, zrozumienia jej i pokochania. Dodatkowo te subtelne, piękne, niewinne opisy Afryki i jej mieszkańców, sprawiają że Afryka staje się nam bliższa. Tylko kobieca ręka mogła tak idealnie opisać Afrykę. Zero nachalności i dużo zgrabności! Dla siebie zostawiam kilka cytatów, ale każdy znajdzie też coś dla siebie. Po przeczytaniu nasuwa się pytanie, czemu nie mogliśmy wtedy żyć w Afryce? Przeżywać tego pięknego życia właśnie tam w Afryce!? Kolejna lektura która mnie utwierdza we stwierdzeniu, że tam gdzie zaczyna się postęp, tam kończy się cywilizacja.

Bardzo miła, lekka lektura ucząca nas Afryki, zrozumienia jej i pokochania. Dodatkowo te subtelne, piękne, niewinne opisy Afryki i jej mieszkańców, sprawiają że Afryka staje się nam bliższa. Tylko kobieca ręka mogła tak idealnie opisać Afrykę. Zero nachalności i dużo zgrabności! Dla siebie zostawiam kilka cytatów, ale każdy znajdzie też coś dla siebie. Po przeczytaniu...

WOW!!! Leroux przeszedł samego siebie! Książka sprawia, że czujemy to co przeżywają bohaterowie, możemy się z nimi utożsamiać. Od początku do końca kibicujemy miłości Christine i Raoula. Powoli poznajemy Upiora, ale kim on się okaże, to już sami przeczytajcie! Trzyma w napięciu. Bardzo osobliwa, dziwna, niespotykana, ale zarazem jaka dobra i ciekawa narracja na początku i na koniec rozdziału! Styl pisania wyśmienity!!! Świetnie spisał się tłumacz pod tym względem, bo niestety zrobił wiele takich głupich błędów:
- zamiast "Król Lear" to było "Król Larohe"
- pozjadane literki w wyrazach lub pozamieniany szyk liter w wyrazie
- zwrot po francusku nie przetłumaczony, dodana do niego "*" i w przypisach pod spodem wyjaśnione to pojęcie, achhh... TAK SIĘ NIE ROBI!
Mimo takich głupich w tłumaczeniu błędów lub braku korekty, TO KLASYKA SAMA SIĘ BRONI!!!
Czytałem książkę wydawnictwa Studio Emka. Daję 10/10 ze względu na treść, bo za wydanie jej dostaje niestety 7/10. Z chęcią do niej będę powracać! ;)

WOW!!! Leroux przeszedł samego siebie! Książka sprawia, że czujemy to co przeżywają bohaterowie, możemy się z nimi utożsamiać. Od początku do końca kibicujemy miłości Christine i Raoula. Powoli poznajemy Upiora, ale kim on się okaże, to już sami przeczytajcie! Trzyma w napięciu. Bardzo osobliwa, dziwna, niespotykana, ale zarazem jaka dobra i ciekawa narracja na początku i...

Wow! Świetna powieść! Mistrzostwo Balzaca. Ach te dialogi, monologi, opisy... palce o lizać! W dodatku świetne tłumaczenie Boya-Żeleńskiego. Książka wciąż aktualna, pokazująca na czym polega prawdziwa miłość i czy w dzisiejszych czasach nadal można ją znaleźć. Świetne zarysowane pod względem kontrastów postacie. Bije na głowę "Skąpca" Moliera!!! Bardzo dobra satyra na ówczesną burżuazję Francji, ale czy tylko ówczesną? Ja bym powiedział, że ogólnie dzisiejszego świata i nie tylko burżuazję. Bardzo miło, szybko i lekko się ją czyta. Wciągająca, aż trudno się od niej oderwać. Mój ulubiony cytat:
"- Dziś, droga pani, przychodzę z panią pomówić o biednej dziewczynie, którą interesuje się całe Saumur, a która, z braku litości nad sobą, nie żyje po chrześcijańsku."
Kto by tak dzisiaj to opisał? Nikt! Dlatego warto ją przeczytać ze względu na taki piękny język i nie tylko! Dodam jeszcze, że ten cytat wcale nie oznacza to, co się nasuwa od razu po przeczytaniu! Polecam z całego serca, dla umilenia sobie wieczoru i nie tylko!

Wow! Świetna powieść! Mistrzostwo Balzaca. Ach te dialogi, monologi, opisy... palce o lizać! W dodatku świetne tłumaczenie Boya-Żeleńskiego. Książka wciąż aktualna, pokazująca na czym polega prawdziwa miłość i czy w dzisiejszych czasach nadal można ją znaleźć. Świetne zarysowane pod względem kontrastów postacie. Bije na głowę "Skąpca" Moliera!!! Bardzo dobra satyra na...

Rozmach tej powieści przygniatający. Słusznie autor uważa tę powieść za dzieło swego życia. Lektura bardzo trudna w czytaniu, często na jednej stronie dzieje się więcej niż w całych powieściach, na bieżąco trzeba ją analizować , czytać powoli, aby wszystko zrozumieć. Mimo to, jest to książka wciągająca, dająca dużo do myślenia, pokazuje komunizm od podszewki, wytyka mu wszystkie jego wady. Miłość Jurija i Lary, gdyby nie kilka stwierdzonych faktów, można by ją uważać za iście platoniczną. Bardzo dobry zarys ówczesnego społeczeństwa, jego ducha, obyczajów i zmian jakie się dzieją na naszych oczach. Polecam lekturę dla osób, które mają czas i radzę się nie zniechęcać za wcześnie, aby później nie być zawiedzionym!

Rozmach tej powieści przygniatający. Słusznie autor uważa tę powieść za dzieło swego życia. Lektura bardzo trudna w czytaniu, często na jednej stronie dzieje się więcej niż w całych powieściach, na bieżąco trzeba ją analizować , czytać powoli, aby wszystko zrozumieć. Mimo to, jest to książka wciągająca, dająca dużo do myślenia, pokazuje komunizm od podszewki, wytyka mu...