Tato

Dla mnie genialna. Wspaniały czytelniczy początek roku :)
Książka piękna, bardzo emocjonalna. O miłości dorosłych dzieci do starzejących, schorowanych rodziców. O miłości do dzieci rozpoczynających samodzielne życie. O codziennym życiu. William Wharton w swojej książce otwiera nam oczy na wiele problemów, a mianowicie na samotność w związku, stwarzanie pozorów udanego związku i ograniczanie wolności osobistej przez partnerów, ale przede wszystkim na problem starości i nieuniknionej śmierci.
Książka genialna w swojej prostocie. Miłość do najbliższych nie jest ukazana we wzniosły sposób, ale np. przez sceny, jak syn karmi schorowanego ojca, jak go kapie. Pięknie ukazana jest więź jaka rodzi się między ojcem, a synem po wielu latach ich bardzo luźnych relacji.
Autor ukazuje nam jak bardzo nierozerwalne są więzi łączące członków rodziny – dzieci, rodziców i wnuków. Jak kolejne pokolenia są połączone nierozerwalną nicią. A podobieństwa i cechy charakteru są przekazywane kolejnym pokoleniom genetycznie. Bo tak naprawdę nie zdajemy sobie na co dzień sprawy, jak bardzo jesteśmy podobni do swoich rodziców i dziadków.

Dla mnie genialna. Wspaniały czytelniczy początek roku :)
Książka piękna, bardzo emocjonalna. O miłości dorosłych dzieci do starzejących, schorowanych rodziców. O miłości do dzieci rozpoczynających samodzielne życie. O codziennym życiu. William Wharton w swojej książce otwiera nam oczy na wiele problemów, a mianowicie na samotność w związku, stwarzanie pozorów udanego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Krotko, jest to najlepsza ksiazka, jaka przeczytalem w zyciu, tak ciepla, tak poruszajaca, a jednoczesnie urzekajaca w prostocie. Ta wspaniała więź syna z ojcem, nietuzinkowosc ojca, specyficznosc matki. Ach! I jak ja uwielbiam tego bohatera Whartona, ktorego spotykamy w wiekszosci ksiazek, jak spotkanie z dobrym przyjacielem.

Krotko, jest to najlepsza ksiazka, jaka przeczytalem w zyciu, tak ciepla, tak poruszajaca, a jednoczesnie urzekajaca w prostocie. Ta wspaniała więź syna z ojcem, nietuzinkowosc ojca, specyficznosc matki. Ach! I jak ja uwielbiam tego bohatera Whartona, ktorego spotykamy w wiekszosci ksiazek, jak spotkanie z dobrym przyjacielem.

Pokaż mimo to

Nie przepadam za Autorem, ale ta powieść jest wyjątkowa, przejmująca i wzruszająca. Dotyka odwiecznego problemu stosunków pomiędzy dziećmi i rodzicami, z obciążeniami, przekonaniami nie do podważenia i uczuciami nie do podrobienia każdej ze stron. Pytanie, które kołacze mi się we łbie po przeczytaniu: czy Ojciec musi zachorować by stać się przyjacielem syna? Sporo innych pytań, trochę odpowiedzi, mnóstwo spraw do przemyślenia. Chyba idealna lektura na Święta gdy już obejrzymy Listy do M i Kevina.

Nie przepadam za Autorem, ale ta powieść jest wyjątkowa, przejmująca i wzruszająca. Dotyka odwiecznego problemu stosunków pomiędzy dziećmi i rodzicami, z obciążeniami, przekonaniami nie do podważenia i uczuciami nie do podrobienia każdej ze stron. Pytanie, które kołacze mi się we łbie po przeczytaniu: czy Ojciec musi zachorować by stać się przyjacielem syna? Sporo innych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przesłanie jakie ukazał nam autor jest genialnie proste i życiowe. Relacje rodzinne, przywiązanie, zrozumienie i akceptacja przewijają się przez całą fabułę książki. Odsłaniają wyjątkowość przywiazania 52 letniego syna do swoich schorowanych i zestarzalych rodziców. Pisarz dosłownie ,, obnaża '' ludzkie niedoskonałości, tłumacząc je złym obsadzeniem roli. Reżyserem tego życiowego teatru jest oczywiście Bóg.
Świetna lektura. Mocna psychologiczna przeprawa przez wnętrze człowieka.

Przesłanie jakie ukazał nam autor jest genialnie proste i życiowe. Relacje rodzinne, przywiązanie, zrozumienie i akceptacja przewijają się przez całą fabułę książki. Odsłaniają wyjątkowość przywiazania 52 letniego syna do swoich schorowanych i zestarzalych rodziców. Pisarz dosłownie ,, obnaża '' ludzkie niedoskonałości, tłumacząc je złym obsadzeniem roli. Reżyserem tego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szósta pozycja Whartona za mną. To powieść o największym ładunku emocjonalnym z wszystkich dotychczas przeze mnie przeczytanych jego autorstwa. Nie da się jej czytać bez przerw. Zbyt dużo wzruszenia, zbyt dużo złości. To genialne dzieło o wartości życia i rodziny, o sensie cierpienia i przemijania, o samotności, starości i śmierci.
Książka pisana prosto o codziennym życiu, ale jakże liryczna.
W pełni oparta o doświadczenia osobiste autora. Drobiazgowo odtworzone etapy leczenia ojca pisarza, popadania w odmęty choroby i cudowne ozdrowienia. Prawdziwa lekcja pokory, poświęcenia i oddania rodzicom. Wszystkim seniorom życzyć należy tak wspaniałego i cierpliwego syna jak Wharton!
Klasyka nie do zapomnienia.
Polecam!

Szósta pozycja Whartona za mną. To powieść o największym ładunku emocjonalnym z wszystkich dotychczas przeze mnie przeczytanych jego autorstwa. Nie da się jej czytać bez przerw. Zbyt dużo wzruszenia, zbyt dużo złości. To genialne dzieło o wartości życia i rodziny, o sensie cierpienia i przemijania, o samotności, starości i śmierci.
Książka pisana prosto o codziennym życiu,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piękna książka, w której przeplata się narracja dorosłego, dojrzałego mężczyzny zajmującego się swoimi rodzicami, z młodym chłopakiem, rzucającym studia i nie bardzo wiedzącym co robić dalej z życiem. Porusza wiele tematów tabu, choroby starszych ludzi, lęk przed śmiercią, sytuacje szpitali. Jest to też książka drogi, gdy ojciec z synem wracają razem do domu. Opowieść poruszająca i sprawiająca, że można spojrzeć na pewne rzeczy z innej perspektywy. Jedynym minusem było zbyt mało punktu widzenia młodszego bohatera.

Piękna książka, w której przeplata się narracja dorosłego, dojrzałego mężczyzny zajmującego się swoimi rodzicami, z młodym chłopakiem, rzucającym studia i nie bardzo wiedzącym co robić dalej z życiem. Porusza wiele tematów tabu, choroby starszych ludzi, lęk przed śmiercią, sytuacje szpitali. Jest to też książka drogi, gdy ojciec z synem wracają razem do domu. Opowieść...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

bardzo o życiu

bardzo o życiu

Pokaż mimo to

Całkiem to niezłe, choć opis z tylnej okładki sugerował mi jednak coś trochę innego... Liczyłem na więcej relacji na linii ojciec - syn w strefie emocjonalnej, bez tak dużej dawki problemów zdrowotnych. Tak jakby akcja działa się rok wcześniej...

Całkiem to niezłe, choć opis z tylnej okładki sugerował mi jednak coś trochę innego... Liczyłem na więcej relacji na linii ojciec - syn w strefie emocjonalnej, bez tak dużej dawki problemów zdrowotnych. Tak jakby akcja działa się rok wcześniej...

Pokaż mimo to

To już kolejna przeczytana przeze mnie książka tego autora. Zdążyłam już przyzwyczaić się do długo rozwijającej się akcji, ale warto było czekać. Smutna i dająca do myślenia lektura o przemijaniu, ciężkich kontaktach między członkami rodziny, o uprzedzeniach, o tym, że nie do końca znamy najbliższe osoby i czasem nie wkładamy wysiłku, żeby ich naprawdę poznać i o tym, że nigdy nie jest za późno, żeby zacząć żyć pełnią życia nie przejmując się tym co myślą inni.

To już kolejna przeczytana przeze mnie książka tego autora. Zdążyłam już przyzwyczaić się do długo rozwijającej się akcji, ale warto było czekać. Smutna i dająca do myślenia lektura o przemijaniu, ciężkich kontaktach między członkami rodziny, o uprzedzeniach, o tym, że nie do końca znamy najbliższe osoby i czasem nie wkładamy wysiłku, żeby ich naprawdę poznać i o tym, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem wielkim fanem tej książki. Czytałem ją już kilka razy. Za każdym razem odkrywam coś nowego. Dla mnie to wielka informacja życia.

Jestem wielkim fanem tej książki. Czytałem ją już kilka razy. Za każdym razem odkrywam coś nowego. Dla mnie to wielka informacja życia.

Pokaż mimo to