Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobrze poprowadzony kryminał, a w zasadzie coś pomiędzy kryminałem a literaturą obyczajową, z domieszką psychologii i astrologii. Ujął mnie przede wszystkim tym, że nie ma brutalnych opisów. Swojego czasu przestałam czytać kryminały, bo aż mi się włosy na skórze jeżyły od okrucieństwa, krwi, krzywdy. Po co się tym karmić (no chyba, że ktoś potrzebuje tego typu wrażeń).

Tutaj, pomimo że mamy morderstwo i kilka innych niezbyt miłych zdarzeń, nie ma grania na emocjach. Są inteligentne zagadki, kluczenie, mylenie tropów. Kilkakrotnie poległam typując sprawcę zbrodni! To naprawdę dobrze skomponowany kryminał. Do tego błyskotliwy i dowcipny. Ma dobra energię (jeśli tak można pisać o tego typu literaturze) i jest ciężko odkładalny. Przeczytałam go w dwa dni i aż żal, że się skończył!

Bardzo dobrze poprowadzony kryminał, a w zasadzie coś pomiędzy kryminałem a literaturą obyczajową, z domieszką psychologii i astrologii. Ujął mnie przede wszystkim tym, że nie ma brutalnych opisów. Swojego czasu przestałam czytać kryminały, bo aż mi się włosy na skórze jeżyły od okrucieńst...

Rozwiń

Zwiń

Sięgnęłam po tę książkę z dużą ciekawością, ponieważ autor był prokuratorem zaangażowanym w śledztwo w sprawie zniknięcia Emanueli Orlandi. Zaintrygowało mnie, czy chciał skorzystać z okazji, jaką stwarza fikcja, do rozpowszechnienia prawdopodobnych faktów dotyczących tej po dziś dzień owianej wielką tajemnicą sprawy. Czy zawarł w książce swoje podejrzenia, które nie poparte dowodami nie mogły stać się prawdą sądową. I nie zawiodłam się. Nie znajdziemy tu prawdziwych nazwisk, ale osoby orientujące się w polityce Watykanu z lat 70-80-tych bez problemu je skojarzą z odpowiednikami w realu.

Główny bohater książki, książę-detektyw, Gian Maria del Monte di Tarquinia, przypadkiem dowiaduje się o losach młodej kobiety, która tutaj przybiera imię Eloisy Odenisi. Kierowany ciekawością, ale i innymi pobudkami, postanawia dojść prawdy, do czego zabiera się nader ostrożnie, używając swoich koneksji i dyplomacji. Sprawa jest nader delikatna, gdyż na jaw wychodzą bardzo znane nazwiska bezpośrednio powiązane z Watykanem. Jak się okazuje, Eloisa stała się ofiarą niezwykle ostrej walki pomiędzy dwoma kardynałami, o strategiczne kierunki polityki Watykanu pod koniec lat 70.

Były prokurator Capaldo, przebrany za powieściopisarza, stara się dostarczyć wystarczające poszlaki, aby można było zorientować się, kto jest kim w tej układance. Pisze lekko, momentami nawet banalnie, ale pięknym językiem, więc przez książkę płynie się z przyjemnością.
Nawet osoby, które w ogóle o tej sprawie nie słyszały będą zadowolone, bo książkę (krótka pozycja), czyta się naprawdę dobrze.
--------------
Ho preso questo libro con grande curiosità perché l'autore era un pubblico ministero coinvolto nelle indagini sulla scomparsa di Emanuela Orlandi. Mi incuriosiva se volesse approfittare dell'occasione offerta dalla fiction per divulgare i probabili fatti riguardanti questo caso, che è ancora avvolto in un grande mistero. Ha inserito nel libro i suoi sospetti che, se non supportati da prove, non potrebbero diventare verità giudiziaria? E non sono rimasta delusa. Qui non troverai nessun nome reale, ma le persone che hanno familiarità con la politica vaticana degli anni '70 e '80 li assoceranno facilmente alle loro controparti nella vita reale.

Il protagonista del libro, il principe detective Gian Maria del Monte di Tarquinia, viene a conoscenza casualmente della sorte di una giovane donna che qui prende il nome di Eloisa Odenisi. Spinto dalla curiosità, ma anche da altri motivi, decide di trovare la verità, cosa che fa con molta attenzione, sfruttando le sue conoscenze e la diplomazia. La questione è estremamente delicata perché vengono alla luce nomi molto famosi legati direttamente al Vaticano. A quanto pare, Eloisa divenne vittima di una lotta estremamente feroce tra due cardinali sugli orientamenti strategici della politica del Vaticano alla fine degli anni '70.

L'ex procuratore Capaldo, travestito da romanziere, cerca di fornire indizi sufficienti per capire chi è chi in questo puzzle. Scrive con leggerezza, a volte anche banalmente, ma con un linguaggio bellissimo, quindi il libro è un piacere da leggere.
Anche chi non ha mai sentito parlare di questo caso sarà soddisfatto, perché il libro (è breve) è davvero una bella lettura.

Sięgnęłam po tę książkę z dużą ciekawością, ponieważ autor był prokuratorem zaangażowanym w śledztwo w sprawie zniknięcia Emanueli Orlandi. Zaintrygowało mnie, czy chciał skorzystać z okazji, jaką stwarza fikcja, do rozpowszechnienia prawdopodobnych faktów dotyczących tej po dziś dzień ow...

Rozwiń

Zwiń

Jest to pozycja krótka, aczkolwiek bardzo emocjonująca. Lubię Nowy Jork lat dwudziestych, z jego bogactwem, przepychem, jazzem i radością życia. Piękne lata prosperity, okres pomiędzy pierwszą wojną światową a wielkim kryzysem. Okres zabawy i szybkich karier. Po wojnie ludzie czerpali z życia ile się dało, jakby spieszyli się, zanim wydarzy się znowu coś złego. Mieli poczucie kruchości rzeczywistości, żyli intensywnie, mocno, nie oglądając się na nic. Jakby jutra miało nie być. Jakby musieli odbić sobie lata wojny i strachu. Jakby karmieni wciąż tym lękiem pędzili przed siebie nie znając celu. Imprezy, zbytki, rzeki alkoholu, zabawy do białego rana. A potem pustka, wewnętrzna pustka, która domaga się odpowiedzi. Więc szybko na kolejną imprezę, w objęcia towarzyszy zabawy, aby głośnym śmiechem i muzyką zagłuszyć rodzący się niepokój.
Na tym tle miłość Gatsby’ego do Daisy. Nierealna, niemożliwa, nierzeczywista. Zbyt naiwna, zbyt żarliwa, nie licząca się z realiami. Historia Jay’a jest wzruszająca, choć naiwna, a jej barwność służy do ukazania młodego pokolenia tamtego okresu z wszystkimi bolączkami i trapiącą ich egzystencjalną pustką.
Książka skłania do refleksji nad ludzką naturą, dążeniami, ambicjami, moralnością. Bohaterowie, zblazowani, cyniczni i żyjący ponad stan, posiadający duże pieniądze, jakże zupełnie inaczej postrzegają kwestie dobra i zła. Są tak skupieni na sobie, że wszystko co przysparza im korzyści jest moralnie uzasadnione. Fascynująca to pozycja, ale jakże smutna zarazem. Autor operuje błyskotliwym językiem, gwarantując dużą przyjemność z czytania.

Jest to pozycja krótka, aczkolwiek bardzo emocjonująca. Lubię Nowy Jork lat dwudziestych, z jego bogactwem, przepychem, jazzem i radością życia. Piękne lata prosperity, okres pomiędzy pierwszą wojną światową a wielkim kryzysem. Okres zabawy i szybkich karier. Po wojnie ludzie czerpali z ży...

Rozwiń

Zwiń