Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Marcel Moss rozpoczął nową serię skupioną na Jasminie Stokes – kobiecie, która w dniu swoich urodzin dowiedziała się między innymi, że była adoptowana. Czy kolejna książka Mossa okaże się bestsellerem?

Uporządkowany świat głównej bohaterki The Candidates. Panna Richwood z dnia na dzień wywraca się o 180 stopni. W dniu osiągnięcia pełnoletniości, otrzymała od swoich rodziców tajemniczy list od Bernarda Richwooda. Jest on jej jedynym krewnym – w dodatku bardzo zamożnym. Jasminie zawalił się świat. W ciągu doby przyłapała chłopaka na zdradzie, dowiedziała się, że została adoptowana, a jej biologiczni rodzice zginęli w wypadku samochodowym.

Za namową rodziny zastępczej i przyjaciół, dziewczyna decyduje się na podróż do Kalifornii. Chce poznać swojego stryja, a przy okazji zastanowić się co dalej. Czy świat pełen luksusu i przepychu okaże się tak bajeczny, jak sądziła? Czy Stokes przyjmie propozycję poślubienia jednego z wybranych przez Richwooda kandydatów?

Zanim jeszcze pojawiła się papierowa wersja, fani Marcela Mossa mogli przeczytać książkę The Candidates. Panna Richwood na Wattpadzie. Autor na prośbę swoich czytelników założył tam konto i co jakiś czas dodawał kolejne rozdziały.

Pisarz po raz kolejny pozytywnie mnie zaskoczył. Nie spodziewałem się tak szybko kolejnej młodzieżówki. Tym razem nie jest to historia zawierająca wątki LGBT. Moss poszedł w nieco inne klimaty – adopcji, odkrycia swojego pochodzenia, czy odkrywania siebie na nowo. Pierwszy tom opowiadający o losach Jasminie, wciąga czytelnika dość szybko w swój świat. Wraz z kolejnymi rozdziałami, akcja znacząco przyspiesza do momentu kulminacyjnego – odkrycia tajemnicy Bernarda Richwooda.

Więcej na: CzasoStrefa

Marcel Moss rozpoczął nową serię skupioną na Jasminie Stokes – kobiecie, która w dniu swoich urodzin dowiedziała się między innymi, że była adoptowana. Czy kolejna książka Mossa okaże się bestsellerem?

Uporządkowany świat głównej bohaterki The Candidates. Panna Richwood z dnia na dzień w...

Rozwiń

Zwiń

Po raz kolejny dzięki Serii Podróżniczej Wydawnictwa Poznańskiego nie ruszając się z miejsca, poznaję inny kraj. Tym razem było to państwo dość tajemnicze. Jaka jest Dania, w której ponoć mieszka spokój?

Natura, wielowiekowa historia, architektura, design, polityka, ekologia. To tylko niektóre z aspektów duńskości, którymi zajmuje się autorka. Stara się przy tym, jak najwyraźniej oddać czytelnikowi charakterystykę duńskiej mentalności. I jest to bardzo udana próba. Przewodniki turystyczne upstrzone adresami knajpek i hoteli, recenzje w portalach turystycznych, broszury biur podróży i tym podobne rzeczy nigdy nie dałyby rady zachęcić mnie do eksploracji Danii tak, jak udało się to Sylwii Izabeli Schab.

Dzięki tej książce nie tylko dowiedziałam się podstawowych faktów o duńskiej przeszłości i teraźniejszości, lecz także poczułam się zaproszona na uliczki miast. Czytając o Bibliotece Królewskiej w Kopenhadze, miałam ochotę ustawić się w kolejce po wyrobienie karty czytelnika. Miałam też okazję wyobrazić sobie, jak to jest być zaproszonym do duńskiego domu oraz jakie normy zachowania mogłyby mnie zaskoczyć.

Więcej na: CzasoStrefa

Po raz kolejny dzięki Serii Podróżniczej Wydawnictwa Poznańskiego nie ruszając się z miejsca, poznaję inny kraj. Tym razem było to państwo dość tajemnicze. Jaka jest Dania, w której ponoć mieszka spokój?

Natura, wielowiekowa historia, architektura, design, polityka, ekologia. To tylko nie...

Rozwiń

Zwiń

Książki kryminalne (dodatkowo z motywem szpiegowskim!) to moje antidotum na nudę. Nie umknęła mi zatem wysoko oceniana pozycja Micka Herrona, piąta część Slough House. Było to moje pierwsze spotkanie z tym autorem, jednak z pewnością w przyszłości zaopatrzę się w inne historie.

Londyn rządzi się własnymi zasadami niezależnie od tego, do jakiego świata przynależysz. Historia skupia się na dwóch, ściśle powiązanych ze sobą wątkach. Pierwszy punkt widzenia należy do Claude’a Whelana, który pracuje w siedzibie brytyjskiego wywiadu i dostaje nie lada zadanie – chronić premiera znajdującego się w ogniu krytyki.

Druga perspektywa rzuca światło na Slough House, miejsce dla szpiegów w odstawce – profesjonalistów w zamiataniu rzeczy pod dywan.

Poznajemy wiele postaci, których intencje często są niejasne; żonę polityka, wścibską felietonistkę, pogrążającą go w swoich artykułach oraz jego zastępczynię, niecierpliwie czekającą na każde, najdrobniejsze potknięcie. Jednak pomimo zapewnionej ochrony przez Claude’a, w Londynie nikt nie jest bezpieczny i dochodzi do tragedii. W sprawę zupełnie przypadkowo zostają wciągnięci szpiedzy z Slough House. Grupa może polegać jedynie na sobie nawzajem. Ale czy aby na pewno?

Ogromnym plusem jest możliwość czytania sagi bez narzuconej kolejności. Pomimo braku znajomości poprzednich tomów i bohaterów, wystarczyło zaledwie kilkanaście stron, by bez problemu odnaleźć się w ich historii.

Bardzo szybko wciągnęłam się w opowieść i czekałam na każdy wolny moment, aby dowiedzieć się, jakie wyzwania czekają na bohaterów. Stworzony przez autora świat był fascynujący, ale jednocześnie niepokojący. Akcja historii znacznie przyspieszyła podczas ostatnich kilku rozdziałów. Fabuła trzymała mnie w ciągłym napięciu.

Absolutnie pokochałam sposób ukazania bohaterów. Byli niesamowicie ludzcy – charaktery niepozbawione wad jedynie dodawały realizmu. Stawały się także doskonałą podstawą pod żarty, które niezwykle często były w punkt. Moim zdaniem pisarz miał na celu zszokować czytelnika poprzez przedstawienie skomplikowanych relacji w niełatwej rzeczywistości.

Więcej na: CzasoStrefa

Książki kryminalne (dodatkowo z motywem szpiegowskim!) to moje antidotum na nudę. Nie umknęła mi zatem wysoko oceniana pozycja Micka Herrona, piąta część Slough House. Było to moje pierwsze spotkanie z tym autorem, jednak z pewnością w przyszłości zaopatrzę się w inne historie.

Londyn rz...

Rozwiń

Zwiń

Dotknąć gwiazd to historia o ludziach z dwóch różnych światów, których los postawił na swojej drodze, wtedy kiedy najbardziej siebie potrzebowali…nawet jeśli sami o tym nie wiedzieli. Jak poradzili sobie główni bohaterowie, Anastazja i Daniel? Odnaleźli spokój i szczęście, czy wręcz przeciwnie?

Daniel po dziesięciu latach wychodzi z więzienia. Nikt na niego nie czeka, a ludzie widzą w nim tylko mordercę. Anastazja jest influencerką. Świetnie zarabia, jej profil na Instagramie cieszy się ogromną popularnością. Sława ma jednak ciemne strony, o czym boleśnie się przekonuje.

Pewnej nocy na moście dochodzi do przypadkowego spotkania tej dwójki. Daniel chce skoczyć z mostu, jednak Anastazja ratuje niedoszłego samobójcę, po czym znika. Brunet, budząc się kolejnego dnia, odkrywa, co jeszcze zrobiła dla niego jego wybawicielka. Za wszelką cenę postanawia ją odnaleźć. Nie wie, jak mało pozostało mu czasu…

Pozycja zachęciła mnie do siebie ciekawym opisem oraz piękną okładką, która jako pierwsza zwróciła moją uwagę. Neonowe plamy na tle prawdopodobnie rozbitego lustra bardzo mnie zaintrygowały, co moim zdaniem jeszcze bardziej zachęca do sięgnięcia po tę pozycję.

Akcja w książce z każdym kolejnym rozdziałem nabierała tempa. Trzymała w niepewności do ostatniej strony, a nieoczekiwane zwroty akcji wywołały u mnie szok i niedowierzanie – szczególnie kilka ostatnich kartek. Autorka doskonale zagrała na emocjach czytelników. Są one niezapomniane i z cierpliwością będę czekać na kolejne dzieła.

Główni bohaterowie, Daniel i Anastazja od początku wzbudzili moją sympatię. Rozdzielenie rozdziałów na dwie perspektywy było dobrym pomysłem, ponieważ w ten sposób można poznać ich bliżej, poczuć ból, smutek i mrok, jaki w sobie noszą.

Więcej na: CzasoStrefa

Dotknąć gwiazd to historia o ludziach z dwóch różnych światów, których los postawił na swojej drodze, wtedy kiedy najbardziej siebie potrzebowali…nawet jeśli sami o tym nie wiedzieli. Jak poradzili sobie główni bohaterowie, Anastazja i Daniel? Odnaleźli spokój i szczęście, czy wręcz przeci...

Rozwiń

Zwiń

Niekonwencjonalny duet zabiera nas w nieznane, by wspólnie zgłębić ludzki umysł i odkryć tajemnice wszechświata.

Nawet jeśli jest się humanistą, to uważam, że nie warto zamykać się na wiedzę, zwłaszcza kiedy to właśnie dziedzina nauk ścisłych odgrywa istotną rolę w naszym codziennym funkcjonowaniu i stale pomaga się nam rozwijać. Często jednak potrzebujemy specjalnej zachęty do zgłębiania jakiejkolwiek wiedzy, więc atrakcyjna forma nauczania staje się podstawą. Stąd też wzięło się moje zainteresowanie Śniadaniem z cząstkami, czyli nieco ponad trzystustronicową debatą przy pączkach i kawie na jeden z najbardziej zajmujących tematów, jakim jest świat kwantów. Fakt brzmi to przerażająco, aczkolwiek obietnica otrzymania kilku cennych lekcji w przystępnej formie wymogła na mnie chęć poznania bliżej wszechświata, który nas otacza. Tak więc zgodnie z zaleceniami autorów, przyjęłam zaproszenie na niezwykłe śniadanie, by zobaczyć, co się stanie.

Przede wszystkim jestem pewna, że Śniadanie z cząstkami przyciągnie sporo osób, a to za sprawą pomysłowego tytułu oraz apetycznej okładki. Szata graficzna to akurat element, któremu sama nie potrafię się napatrzeć. Poza kreatywnym pomysłem i ładnym opakowaniem liczy się jeszcze treść, co do której żywię dosyć mieszane uczucia.

Z jednej strony książka zawiera inspirujące cytaty i ciekawe rozważania, które z łatwością się przyswaja. Przyznaję, że natrafiłam w niej na ciekawostki naukowe, o jakich nie miałam wcześniej pojęcia, a które zwyczajnie warto zapamiętać. W tym celu poświęciłam więc indeksujące karteczki i chociażby ten fakt mógłby poświadczyć, że mimo wad, jakie za moment wymienię, jest to pozycja godna uwagi.

Idąc dalej, zgodnie z obietnicą publikacja ta faktycznie napisana została przystępnym językiem, zawiera nie tylko obszerne opisy najprzeróżniejszych zjawisk budzących zainteresowanie, ale i humor oraz dystans, a te są ogromnie ważne. Duże litery i krótkie rozdziały tylko ułatwiają czytanie.

Więcej na: Czasostrefa

Niekonwencjonalny duet zabiera nas w nieznane, by wspólnie zgłębić ludzki umysł i odkryć tajemnice wszechświata.

Nawet jeśli jest się humanistą, to uważam, że nie warto zamykać się na wiedzę, zwłaszcza kiedy to właśnie dziedzina nauk ścisłych odgrywa istotną rolę w naszym codziennym funkc...

Rozwiń

Zwiń

Friday zadebiutował na rynku z dużym rozgłosem i oczekiwaniami. Czy podołał i okazał się prawdziwym hitem?

W pierwszej części komiksu young adult, który powstał dzięki pracy cenionych twórców — Eda Brubakera i Marcosa Martína, poznajemy Friday Fitzhugh, młodą panią detektyw, która w swoim rodzinnym miasteczku staje w obliczu tajemnic o charakterze okultystycznym. Jednocześnie musi zmierzyć się z typowymi dla nastolatków wyzwaniami dorastania.

Samo imię głównej bohaterki od razu skojarzyło mi się z popularną w ostatnim czasie Wednesday. Po ogromnym sukcesie serialu spodziewałam się, że firmy będą chciały skorzystać na tej okazji i podczepić się pod to uwielbiane uniwersum. Widząc komiks Friday, pomyślałam, że historia będzie nawiązywać do tej produkcji, tylko zostanie rozegrana w innym okresie czasu. Jednak po zapoznaniu się z opisem, już byłam w stanie stwierdzić, że nie będzie tu tylko jednego nawiązania. Widziałam odniesienia do Stranger Things jak i The Chilling Adventures of Sabrina.

Fabułę uważam za naprawdę ciekawą. Muszę przyznać, że poprzez przeskok na początku komiksu trochę się pogubiłam, ale z każdą kartką było już tylko lepiej. Zaciekawił mnie ten nadnaturalny wątek i szczerze nie miałam pojęcia, jakie rozwiązanie miało wyjaśnić całą sprawę, więc czekałam na pomoc detektyw Friday.

Niektóre sceny w komiksie zawierały przekleństwa. Sprawiało to wrażenie, że te momenty były sztuczne i nienaturalne. Wydaje mi się, że autorzy starali się stworzyć autentyczne reakcje bohaterów, którzy nie boją się wyrazić emocji poprzez użycie nieodpowiednich słów.

Więcej na: CzasoStrefa

Friday zadebiutował na rynku z dużym rozgłosem i oczekiwaniami. Czy podołał i okazał się prawdziwym hitem?

W pierwszej części komiksu young adult, który powstał dzięki pracy cenionych twórców — Eda Brubakera i Marcosa Martína, poznajemy Friday Fitzhugh, młodą panią detektyw, która w swoi...

Rozwiń

Zwiń

Przystojni, wytatuowani, niebezpieczni. Z traumatyczną przeszłością, ale dobrym sercem — to nie kto inny jak bracia Tarasow. Co łączy z nimi Reę i Konstantina?

Rea Renaldo zostaje porwana. Nie ma pojęcia, gdzie jest i dlaczego znalazła się w tej sytuacji. Wie tylko tyle, że grozi jej niebezpieczeństwo. Kiedy w chacie pojawia się mężczyzna, Rea – przekonana, że może spodziewać się najgorszego – próbuje go znokautować. Niedoszłą ofiarą okazuje się jednak Konstantin. Mimo że powinien trzymać się od niej z daleka, postanawia jej pomóc.

Kłopoty, jakie na siebie ściągną w Nowym Jorku, nie znikną nawet w Las Vegas. Mieście, w którym władzę ma rodzina Tarasow, a z nimi się nie zadziera…

Trzeci, a zarazem ostatni tom serii o braciach zachwycił mnie tak, jak poprzednie. Autorka ma bardzo lekki i przyjemny styl pisania. Natomiast podzielenie rozdziałów na perspektywy wielu bohaterów jest genialne. Nie dość, iż buduje to napięcie, to dodatkowo pozwala poznać odczucia i myśli braci oraz ich kobiet z poprzednich tomów.

Akcja ciągle nabiera tempa i nie ma czasu na nudę. Nie brakuje dobrego humoru, docinek między postaciami oraz wydarzeń pełnych napięcia. Czyta się to wszystko z zapartym tchem, a emocje sięgają zenitu. Skończyłam lekturę tak szybko, że później wyrzucałam sobie, iż mogłam wolniej czytać. Przedłużyłoby to moje przyjemne chwile z tą książką.

Więcej na: CzasoStrefa

Przystojni, wytatuowani, niebezpieczni. Z traumatyczną przeszłością, ale dobrym sercem — to nie kto inny jak bracia Tarasow. Co łączy z nimi Reę i Konstantina?

Rea Renaldo zostaje porwana. Nie ma pojęcia, gdzie jest i dlaczego znalazła się w tej sytuacji. Wie tylko tyle, że grozi jej nieb...

Rozwiń

Zwiń

Walczyły o godność i człowieczeństwo, a ich losy zostały zakryte przez kurz historii tak, że niektóre biografie trudno było odtworzyć. Dzięki mrówczej pracy badaczek, bohaterki walczące w warszawskim getcie odzyskały twarze, nazwiska i należne im miejsce w pamięci.

Kwestia charakteru. to książka, w której kobiety-badaczki śledzą losy kobiet-bojowniczek. Do tej pory większość z nich była znana jedynie z pojedynczych wzmianek w literaturze. Tu każdy rozdział poświęcony jest jednej dziewczynie i w miarę możliwości odkrywa wszystkie szczegóły z jej życia i działalności aż do śmierci (większość bohaterek nie przeżyło wojny).

Wiele z tych kobiet żyło w czasach wielkiego okrucieństwa, jakim było getto warszawskie i Holocaust. Mimo niesprzyjających warunków postanowiły stawić czoła wrogowi, walczyć o swoje prawa i godność. Ich działania miały ogromne znaczenie nie tylko dla żydowskiej społeczności, ale również historii Polski oraz całego świata.

Niestety, wiele z tych historii pozostało ukrytych lub zapomnianych przez wiele lat. Tym większy podziw już podczas lektury wzbudziła we mnie pasja i determinacja badaczek, które podjęły się tej ważnej i żmudnej misji.

Więcej na: CzasoStrefa

Walczyły o godność i człowieczeństwo, a ich losy zostały zakryte przez kurz historii tak, że niektóre biografie trudno było odtworzyć. Dzięki mrówczej pracy badaczek, bohaterki walczące w warszawskim getcie odzyskały twarze, nazwiska i należne im miejsce w pamięci.

Kwestia charakteru. to ...

Rozwiń

Zwiń

Caryca, na której imię drżał cały ówczesny kontynent. Książka Spowiedź carycy Katarzyny II, zaprasza nas do poznania rozmów, jakie władczyni prowadziła ze Stanisławem Augustem Poniatowskim. Zainteresowani?

Autor opiera się na korespondencji, jaką caryca Rosji wymieniała z ostatnim królem Polski. Narracja poprowadzona jest w formie dialogów. Choć może powinnam napisać… czatów? Język tej książki jest mocno uwspółcześniony. Moim zdaniem jest to przesadzone aż do granicy kiczu. Być może miało to uatrakcyjnić te postacie dla młodszego odbiorcy, jednak wydaje mi się, że w tym przypadku pomysłodawca minął się z celem. Raczej nie sięgam po biografie postaci historycznych po to, by znaleźć w nich określenia, które swobodnie mogłyby wystartować w kolejnym plebiscycie na Młodzieżowe Słowo Roku.

Język to jedno, wiele do życzenia pozostawia także treść. Dominuje sfera romansowa, w której do głosu dochodzą raczej fantazje autora, niż to, co faktycznie mogło się znaleźć w źródłach do tej książki. Wprawdzie seksualność nawet największych postaci przestała być tematem tabu i cieszy się zainteresowaniem współczesnych ludzi. Jednak warto znać granice. A gdzie ta charyzma i charakter, który u carycy był cechą podziwianą od wieków po dziś dzień? Postać, która wyłania się z tej książki to płaska i płytka starsza pani.

Więcej na: CzasoStrefa

Caryca, na której imię drżał cały ówczesny kontynent. Książka Spowiedź carycy Katarzyny II, zaprasza nas do poznania rozmów, jakie władczyni prowadziła ze Stanisławem Augustem Poniatowskim. Zainteresowani?

Autor opiera się na korespondencji, jaką caryca Rosji wymieniała z ostatnim królem ...

Rozwiń

Zwiń

Świat zamarł, siedem miliardów ludzi nie żyje. W tym czasie jeden mężczyzna zebrał grupę swoich przyjaciół, aby resztę życia spędzili razem w miłym domku nad jeziorem.

W pierwszym tomie tej bestsellerowej serii zdobywca Nagrody Eisnera, mistrz grozy James Tynion IV, znany z takich komiksów jak: Batman, Coś zabija dzieciaki, czy Departament Prawdy wraz ze swoim wieloletnim współpracownikiem — rysownikiem Álvaro Martínezem Bueno doprowadzają grupkę młodych ludzi do granic wytrzymałości psychicznej. Album zawiera materiały opublikowane pierwotnie w amerykańskich zeszytach jako The Nice House On The Lake #1-6.

Otwarcie opowieści było bardzo szokujące, ponieważ na początku dowiadujemy się, że cały dotychczasowy świat przestał istnieć. Akcja zawiązuje się powoli i skupia na lepszym poznaniu bohaterów, głównie poprzez retrospekcje ich dawnego życia. Co chwilę otrzymujemy również coś nowego, coś niespodziewanego, co pcha fabułę do przodu jak na przykład zagadki związane z tajemniczymi rzeźbami, przez które można zobaczyć płonący świat. Scenarzyście na pewno nie brakowało pomysłów, ponieważ dostajemy wiele kreatywnych rozwiązań dotyczących postaci i ich historii, jak choćby to zastosowane przy wprowadzeniu Reginalda i jego intrygującej relacji z gospodarzem domu.

Klimat opowieści jest bardzo mroczny, daje się odczuć grozę, ale nie nazwałbym tego horrorem. Podobały mi się nawiązania do współczesnego świata, jak chociażby korzystanie z Facebooka, Instagrama, czy Twittera. Daje to wrażenie, jakby akcja działa się w rzeczywistości.

W pozycji doskonale przedstawiono bohaterów, którzy próbują uporać się z nową sytuacją i zrozumieć, dlaczego zostali wybrani, by spędzić resztę życia w tym miejscu. Niektórzy wyglądają, jakby się tam świetnie bawili, inni zamykają się w sobie, bo świat który znali, rodzina i znajomi przestali nagle istnieć.

Więcej na: CzasoStrefa

Świat zamarł, siedem miliardów ludzi nie żyje. W tym czasie jeden mężczyzna zebrał grupę swoich przyjaciół, aby resztę życia spędzili razem w miłym domku nad jeziorem.

W pierwszym tomie tej bestsellerowej serii zdobywca Nagrody Eisnera, mistrz grozy James Tynion IV, znany z takich komiksó...

Rozwiń

Zwiń